var. ari

574 Pages·2010·27.29 MB·Dutch

Vl* torHugo
^j
klokkenluider
var. ari
206006AO,fel7e

De Klokkenluider
van Pari1°s
(Volledige vertaling)

200.000-serie
Victor Hugo
De
Klokkenluider
van Parij s
Vertaling van de roman
Noire-Dame de Paris .-1482
N.V. Drukkerij en Uitgeversmaatschappij De Arbeiderspers
Amsterdam

Enkele jaren geleden vond de schrijver van dit boek, toen
hij de Notre=Dame bezocht, of, juister gezegd, doorzocht, in
een duistere uithoek van een der torens, dit woord met de
hand in de muur gegrift:
'AN'AFKH
Deze Griekse hoofdletters, zwart van ouderdom en vrij
diep in het gesteente gekrast, zekere eigenaardigheden van
het Gotische handschrift, die zich in hun vormen en hun
stand vertoonden, als om te doen blijken, dat het een hand
uit de Middeleeuwen was, die ze daar had geschreven, en
bovenal de beklemmende en noodlottige betekenis, die zij
behelsden, troffen den schrijver levendig.
Hij vroeg zich af, hij trachtte te raden, welke beangste
ziel niet van de wereld had willen scheiden zonder dit teken
van misdaad of ongeluk aan de voorzijde van de oude kerk
achter te laten.
Sindsdien heeft men de muur aangestreken of afgekrabd
ik weet het niet precies meer en het opschrift is ver-
dwenen. Want zo springt men nu weldra reeds twee eeuwen
met de verrukkelijke kerkgebouwen van de Middeleeuwen
om. De verminkingen geworden hun van alle kanten, van
binnen zowel als van buiten. De priester strijkt ze aan, de
architect krabt ze af en dan komt het volk, dat ze vernielt.
Zo is er vandaag dan, behalve de zwakke herinnering, die
de schrijver van dit boek eraan bewaart, niets meer over.
gebleven van het geheimzinnige woord, gekrast in de sombere
toren van de Notre-Dame, niets van de onbekende lots-
bestemming, die het zo melancholisch samenvatte. De mens,
die dat woord op die muur heeft geschreven, is sinds ver.
scheidene eeuwen weggevaagd uit de rijen der levenden, het
woord is op zijn beurt weggevaagd van de muur van de kerk,
de kerk zelf zal misschien weldra weggevaagd worden van
de wereld.
Dat woord is het, waarop dit boek werd gemaakt.
Februari 1831.
5
Noot, toegevoegd aan de definitieve uitgave (1832)
Het was een vergissing, dat men van deze uitgave heeft
aangekondigd, dat zij zou worden vermeerderd met enige
nieuwe hoofdstukken. Er had moeten staan onuitgegeven.
Inderdaad, wanneer men onder nieuwe verstaat nieuw ge=
maakte, dan zijn de aan deze uitgave toegevoegde hoofd-
stukken niet nieuw. Zij zijn tegelijkertijd geschreven met de
rest van het werk, zij dateren uit dezelfde tijd en zijn voort=
gekomen uit dezelfde gedachte; zij hebben altijd deel uit=
gemaakt van het handschrift van De Klokkenluider van
Parijs. Dat is nog niet alles; de schrijver begrijpt niet, hoe
men achteraf nieuwe verwikkelingen aan een werk van deze
aard zou kunnen toevoegen. Dat gaat niet op bevel. Een
roman ontstaat, volgens hem, in zekere zin noodzakelijker.
wijze, met al zijn hoofdstukken; een toneelstuk ontstaat met
al zijn scènes. Geloof niet, dat er iets willekeurigs schuilt
in het aantal delen, die dat geheel vormen, die geheimzinnige
wereld in het klein, die gij drama of roman noemt. Enten
en solderen passen slecht bij werken van dit karakter, die
in enen moeten opschieten en moeten blijven, zoals ze zijn
geworden. Als het eenmaal gebeurd is, bedenk u dan niet
meer, kom er niet meer aan. Als het boek eenmaal ver-
schenen is, als het geslacht van het werk, mannelijk of niet,
herkend is en bekend, als het kind eenmaal zijn eerste kreet
heeft uitgestoten, dan is het geboren; ziedaar, zo is het
geschapen, vader noch moeder kunnen er iets meer aan vers
anderen, het behoort aan de lucht en aan de zon, laat het
leven of sterven zoals het is. Is uw boek een mislukking? Des
te erger. Voeg geen hoofdstuk aan een mislukt boek toe. Is
het onvolledig? Het had tijdens het ontstaan volledig moeten
worden. Is uw boom knoestig? Gij zult hem niet recht maken.
Is uw roman een stumpertje? Is uw romen niet levensvat-
baar? Gij zult hem de adem niet inblazen, die hem ontbreekt.
Is uw drama kreupel geboren? Geloof me, geef het geen
houten been.
De schrijver hecht er dus een bijzondere waarde aan, dat
het publiek goed beseffen zal, dat de hier toegevoegde hoofd