Untitled - International Council for Commercial Arbitration

201 Pages·2014·0.8 MB·Polish

MIĘDZYNARODOWA RADA
DO SPRAW ARBITRAŻU HANDLOWEGO

WPROWADZENIE ICCA DO INTERPRETACJI
KONWENCJI NOWOJORSKIEJ Z 1958 R.:

MATERIAŁY POMOCNICZE DLA SĘDZIÓW

MIĘDZYNARODOWA RADA
DO SPRAW ARBITRAŻU HANDLOWEGO

WPROWADZENIE ICCA DO INTERPRETACJI
KONWENCJI NOWOJORSKIEJ Z 1958 R.:

MATERIAŁY POMOCNICZE DLA SĘDZIÓW

przy wsparciu
Stałego Trybunału Arbitrażowego (Permanent Court of Arbitration)
Pałac Pokoju, Haga
Wydane przez Międzynarodową Radę do spraw Arbitrażu
Handlowego (International Council for Commercial Arbitration)
<www.arbitration-icca.org>

ISBN 978-90-821478-3-4

Wszelkie prawa zastrzeżone.
© 2014 International Council for Commercial Arbitration

© Międzynarodowa Rada do spraw Arbitrażu Handlowego (ICCA).
Wszelkie prawa zastrzeżone. Międzynarodowa Rada do spraw
Arbitrażu Handlowego (ICCA) zachęca do stosowania niniejszego
„Wprowadzenia” w celach edukacyjnych oraz promowania arbitrażu.
W związku z tym powielanie oraz kopiowanie niniejszego
„Wprowadzenia” jest dozwolone pod warunkiem, że powielanie
niniejszego „Wprowadzenia” będzie dokonywane wiernie, bez zmian
i w niewprowadzającym w błąd kontekście oraz że autorstwo i prawa
autorskie ICCA będą wyraźnie oznaczone.

W celu uzyskania dalszych informacji, prosimy o kontakt pod
adresem [email protected].
TŁUMACZENIE POD PATRONATEM SĄDU ARBITRAŻOWEGO
LEWIATAN Z SIEDZIBĄ W WARSZAWIE:

Maria Dudzińska, Natalia Jodłowska, Jeremiasz Kuśmierz,
Paweł Kwiatkowski, Michał Pochodyła
(zespół arbitrażowy Kancelarii GESSEL).

Redakcja i nadzór:
Beata Gessel-Kalinowska vel Kalisz
(Kancelaria GESSEL,
Sąd Arbitrażowy Lewiatan)

oraz

Katarzyna Michałowska
(Uniwersytet Warszawski, Kancelaria Sołtysiński Kawecki & Szlęzak,
Sąd Arbitrażowy Lewiatan)

WSTĘP DO WYDANIA POLSKIEGO

Od ponad pięćdziesięciu lat Polska jest stroną Konwencji o uznawaniu
i wykonywaniu zagranicznych orzeczeń arbitrażowych sporządzonej
w Nowym Jorku dnia 10 czerwca 1958 r. Przedstawiciele rządu
polskiego brali czynny udział w obradach konferencji zwołanej przez
Radę Gospodarczą i Społeczną Organizacji Narodów Zjednoczonych
dla opracowania nowej konwencji arbitrażowej; dnia 10 czerwca
1958 r. Polska znalazła się w gronie jej dziesięciu pierwszych
sygnatariuszy. Konwencja nowojorska weszła w życie dnia 7 czerwca
1959 r., a polski dokument ratyfikacyjny został złożony
w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych dnia
3 października 1961 r. Zgodnie artykułem XII ust. 2 Konwencji, stała
się ona wiążąca dla Polski z dniem 1 stycznia 1962 r.
Polska podpisała Konwencję nowojorską z dwoma zastrzeżeniami
określonymi w artykule I ust. 3, tj. z zastrzeżeniem wzajemności oraz
pod warunkiem, że orzeczenia arbitrażowe podlegające uznaniu lub
wykonaniu na podstawie Konwencji będą dotyczyć sporów
handlowych w rozumieniu prawa polskiego. Zastrzeżenia nie zostały
powtórzone przy ratyfikacji Konwencji nowojorskiej. Kwestią sporną
w doktrynie jest więc to, czy Polska należy do Konwencji
z zastrzeżeniami, czy bez nich.
Konwencja nowojorska jest w Polsce powszechnie stosowana.
Potwierdza to orzecznictwo Sądu Najwyższego. Mamy nadzieję, że
udostępniany polskiemu czytelnikowi komentarz International
Council for Commercial Arbitration (Międzynarodowej Rady ds.
Arbitrażu Handlowego) przyczyni się do lepszego zrozumienia idei
i treści norm zawartych w Konwencji i że będą z niego korzystać

Wprowadzenie ICCA do Konwencji nowojorskiej vii
WSTĘP DO WYDANIA POLSKIEGO
sędziowie i pełnomocnicy stron w postępowaniach o uznanie
i wykonanie zagranicznych orzeczeń arbitrażowych.

dr Beata Gessel- Kalinowska vel Kalisz
dr Katarzyna Michałowska
viii Wprowadzenie ICCA do Konwencji nowojorskiej
PRZEDMOWA REDAKTORA HONOROWEGO
PROFESORA PIETERA SANDERSA

Konwencja nowojorska z 1958 r. jest najbardziej udanym traktatem
wielostronnym w dziedzinie międzynarodowego prawa handlowego.
Jest ona głównym elementem mozaiki traktatów i ustaw
arbitrażowych, które zapewniają akceptację orzeczeń i umów
o arbitraż. Od ponad pięćdziesięciu lat sądy na całym świecie stosują
i interpretują Konwencję w coraz to bardziej jednolity
i zharmonizowany sposób.
W 1958 r. uczestniczyłem w pracach nad Konwencją jako delegat
Holandii. Prace nad projektem, pierwotnie opracowywanym przez
Międzynarodową Izbę Handlową (ICC), rozpoczęliśmy w 1955 r.
Projekt ICC przewidywał wykonywanie orzeczeń
„międzynarodowych”. Został on przedstawiony Radzie Gospodarczej
i Społecznej Organizacji Narodów Zjednoczonych (ECOSOC). Rada
zmieniła projekt tak, że miał on zastosowanie do orzeczeń
„zagranicznych”. Konferencja obradowała nad nim od 20 maja do 10
czerwca 1958 r.
Zmiany i uzupełnienia projektu roboczego doprowadziły do
powstania wersji znanej jako „propozycja holenderska”. Jedna
z modyfikacji polegała na usunięciu wymogu podwójnego exequatur,
tak aby umożliwić przedstawienie orzeczenia do wykonania bez
konieczności uprzedniego uzyskiwania stwierdzenia wykonalności od
sądów państwa, w którym orzeczenie zostało wydane. Kolejna zmiana
miała na celu zawężenie podstaw odmowy wykonania orzeczenia do
siedmiu przypadków wymienionych w art. V i przeniesienie ciężaru
udowodnienia zaistnienia tych podstaw na stronę sprzeciwiającą się
wykonaniu. Siedem podstaw wymienionych w Konwencji stało się
wyłącznymi przesłankami odmowy uznania i wykonania.
Wprowadzenie ICCA do Konwencji nowojorskiej ix