Zamanın Coğrafyası - Robert Levine PDF
Preview Zamanın Coğrafyası - Robert Levine
ZAMANIN COĞRAFYASI Maya Kitap: 68 Araştırma: 14 1. Baskı, İstanbul Ekim 2013 ISBN: 978-605-5675-78-3 © A Geography of Time by Robert Levine Türkçe Yayın Hakları Kesim Telif Hakları Ajansı Aracılığı ile Maya Kitap’a Aittir Yayın Yönetmeni: Tahir Malkoç Editör: Güneş Öztürk Redaksiyon: Billur Aslan – Pınar Üstel Mizanpaj: Mehmet Büyükturna Kapak: Özlem Aslan Maya Kitap Sertifika: 14079 Merkez Mah. Kocamansur Sok. No: 6/4 Şişli / İstanbul Tel: 0212 296 97 12 e-mail: [email protected] www.mayayayinlari.com Kayhan Matbaacılık Sertifika: 12156 Davutpaşa Cad. Güven Sanayi Sitesi C Blok No: 244 Topkapı/İstanbul Tel: 0212 576 01 36 ZAMANIN COĞRAFYASI Kültürlerin Zaman Algısı Üzerine ROBERT LEVINE Çevirmen: Özgür Umut Hoşafçı Dr. Robert Levine’in çocukluğu Brooklyn, New York’ta geçmiş, 1963 yılında liseden mezun olunca Berkeley Ünivesitesi’nde okuyarak 60’lı yılları kendi deyimiyle hippiliğin merkezinde yaşama fırsatını bulmuştur. Berkeley’de okuduktan sonra 1969 yılında klinik psikoloji alanında yüksek lisansını Florida Eyalet Üniversitesi’nde, 1974 yılında da bireysel/toplumsal psikoloji üzerine doktorasını New York Üniversitesi’nde tamamlamıştır. Psikoloji profesörü olarak kuruluşundan itibaren çalıştığı Kaliforniya Eyalet Üniversitesi’nde bölüm başkanlığı ve fakülte dekanlığı yapmıştır. Ayrıca Brezilya, Japonya ve İsveç’teki çeşitli üniversitelerde misafir öğretim üyesi olarak bulunmuştur. Araştırmalarıyla birçok ödül almış olan Levine’in bilimsel makaleleri Discover, The New York Times ve American Scientist gibi önemli gazete ve dergilerde yayımlanmıştır. Zamanın Coğrafyası (A Geography of Time, Basic Books, 1997) dünya çapında altı farklı dile çevrilmiştir. Yazarın diğer kitapları ise şunlardır: Reflections on 100 Years of Experimental Social Psychology (Basic Books/Perseus, 1999); The Power of Persuasion: How We’re Bought and Sold (John Wiley Sons, 2003); Journeys in Social Psychology: Looking Back To Inspire the Future (Psychology Press, 2008) Trudi’ye, Andy’ye ve hiç şüphesiz ki Bay Zach’e TEŞEKKÜRLER Ç evrem öylesine yardımsever ve bilgili öğrenci, meslektaş ve dostla dolu ki benim fikirlerimin nerede başladığını ve onlarınkinin nerede bittiğini kestirebilmek hiç de kolay değil. Hususi teşekkürlerim için bu insanlardan birkaçını öne çıkarmama izin verin. Bana cömertçe sundukları yorumları ve bu kitapta kullanılan hikâyeleri dolayısıyla aşağıda adı geçen kişilere minnettarım: Neil Altman, Stephen Buggie, Kris Eyssell, Alex Gonzalez, Eric Hickey, James Jones, merhum William Kir-Stimon, Shirley Kirsten, Todd Martinez, Kuni Miyake, Salvatore Niyonzima, Harry Reis, Suguru Sato, Jean Traore, Fred Turk ve Jyoti Verma. Sergio Aguilar-Gaxiola, Jean Ritter, Aroldo Rodrigues ve Lynnette Zelezny, bilgi ve desteğin üniversitemdeki vazgeçilmez kaynakları oldular. Diğer pek çok yardımsever dostum arasından Rick Blok’a, Richard Brislin’e (öğretileri 9. Bölüm için ilham kaynağı oldu), zaman ve/veya kültür konularındaki öğretileri, bilgi ile veri konularındaki ricalarımı yanıtlamada gösterdikleri isteklilik için Edward Diener ve Harry Triandis’e teşekkür etmek istiyorum. Phil Zimbardo’nun bitmek bilmez desteği için ne söylesem az. O yalnızca sosyal psikolojinin en ilham verici hocası değil, aynı zamanda bu alanın belki de en yüce ve onurlu kişisidir. Üniversitelerindeki ikametimi başarılı deneyimlere dönüştürdükleri için Sapporo Tıp Fakültesi’nden Suguru Sato ve Yoshio Sugiyama’ya, Stockholm Üniversitesi’nden Lars Nystedt, Anna ve Hannes Eisler’e, ayrıca Brezilya’daki Universidade Federal Fluminense’nin yönetimine teşekkür ederim. Bu maceralarım kitabımın tam kalbinde yer almaktadır. Yıllar önce bu projeye başlamamı sağlayan Ellen Wolff’a teşekkür ederim. Eşim, Trudi Thom, bu projenin birçok konusuna danışmanlık yaptı ve ona ne zaman ihtiyaç duysam yanımdaydı. Alex Gonzalez, meslektaşım, patronum ve zaman gezgini dostum, araştırma programımı hayata geçirirken rehberlik ve desteğini eksik etmemiştir. Bu yazının neredeyse her kelimesini okuyan meslektaşım Connie Jones, paha biçilmez bir yardımcı editör ve yaşam kaynağı olmuştur. Tom Breen’in ise her zaman olduğu gibi yeri ayrıdır. ABD’deki bir ya da birden fazla şehirde veri toplama ve/veya analiz etme işindeki yardımlarından dolayı aşağıdaki isimlere müteşekkirim: Timothy Baker, Laura Barton, Karen Bassoni, Stephen Buggie, Brigette Chua, Andy Chuang, Holly Clark, Lori Conover, John Evans, Kris Eyssell, David Hennessey, Kim Khoo, Robert Lautner, Marta Lee, Royce Lee, Andy Levine, Martin Lucia, Thom Ludwig, Allen Miller, Michiko Moriyama, Walter Murphy, Carlos Navarette, Julie Parravano Karen Philbrick, Harry Reis, Aroldo Rodrigues, Michelle St. Peters, Anne Sluis, Kerry Sorenson, David Tan, Jyoti Verma, Karen Villerama, Sachiko Watanabe ve Laurie West. Philip Halpern’e de teknik girdileri için teşekkürler. Gary Brase, Karen Lynch, Todd Martinez, Kuni Miyake ve Ara Norenzayan da bu çalışmalarda özellikle önemli roller oynamışlardır ve onlara yardımları ve ilhamları için teşekkür ediyorum. Temsilcim Kris Dahl bana var olduğundan bile haberdar olmadığım kapıları açtı. Elizabeth Kaplan bu çekici başlıkla çıkageldi. Basic Books’taki editörüm Gail Winston kusursuz bir iş çıkardı. Onun sabırlı, pozitif, uzman rehberliği benim bir dizi bölümü bir kitaba dönüştürebilmeme yardımcı olmuştur. Onunla çalıştığım için şanslıyım. ÖNSÖZ ZAMAN AKSANLI KONUŞUR Her kültürün kendine ait bir dizi benzersiz zamansal parmak izi mevcuttur. Bir halkı tanımak onun içinde yaşadığı zamansal değerleri bilmektir. Jeremy Rifkin, Time Wars Z aman kendimi bildim bileli ilgimi çekmiştir. Çoğu genç Amerikalı gibi bana da ilk önce zamanın sadece saatle (saniyeler ve dakikalarla, saatler, günler, aylar ve yıllarla) ölçülebildiği öğretilmişti. Ama etrafımdaki büyüklere bakınca, sayıların asla aynı biçimde iki kez toplanamadığını anladım. Merak ettiğim şuydu; neden bazı yetişkinler gündüz saatlerinde sürekli iki ayakları bir pabuca girmiş görünürken, diğerleri dünya kadar vakitleri varmış gibi davranıyorlardı? Bu ikinci gruptaki insanların -şu mesai vaktinin ortasında sinemaya gidenlerin ya da altı aylık ücretli izinlerinde ailesini Güney Pasifik’e götürenlerin- zaman milyonerleri olduklarını düşünüyor ve ben de onlardan biri olmaya can atıyordum. Meslek yaşantımı planlarken akranlarımın bir işten ne kadar kazanacaklarına dair değişmez kaygısını göz ardı ediyor ve onun yerine işin sunduğu yaşam tarzının zamansallığına odaklanıyordum. Kendi hızımı ayarlayabilmem ne ölçüde mümkün olabilirdi? Kendi zamanım üzerinde ne kadar söz sahibi olabilirdim? Gün içinde bisiklete binebilir miydim
The list of books you might like
