Yusif Vəzir Çəmənzəmli HEKAYƏLƏR

221 Pages·2010·1.89 MB·Turkish

Yusif Vəzir BAKI - 2004
Çəmənzəmli

HEKAYƏLƏR

Birinci cild

1
Yusif Vəzir BAKI - 2004
Çəmənzəmli

ƏSƏRLƏRİ

Üç cilddə

2 3
ŞAQQULUNUN XEYİR İŞİ

Payız günü idi. Balaca şəhərin küçələrini duman
bürümüşdü. Xırdaca evlər duman kimi görünürdü. Səs – küy
yox idi; elə bil şəhər qəmə batmış idi. Bircə uzaqdan azan səsi
gəlirdi. Bir az keçib qaranlıq düşdü; küçədən gedən adamların
da ayağının şappıltısı kəsildi: xalq evlərinə çəkildi. Nalbənd
Tərtib edənlər: Kərbəlayı Qurban da dükanını bağlayıb, «halva bazar»dan evə
gəldi. Küçə qapısını yumruq ilə döyüb deyirdi:
Professor, filologiya elmləri doktoru Tofiq Hüseynoğlu - Köpək oğlunun yerində elə bil tufan qopub!
Orxan Vəzirov, Fikrət Vəzirov Və bərk – bərk kürkə bürünürdü. Kərbəlayının arvadı
Nənəxanım səsə qapının dalına gəlib soruşdu:
- Kimsən?
Kərbəlayı acıqlı səslə cavab verdi:
Redaktor: professor, filologiya elmləri doktoru - Hələ kimsən də deyir, axmağın qızı axmaq! Tez ol qapını
Tofiq Hüseynoğlu aç, soyuq məni kəsdi!..
Nənəxanım qapını açıb, qayıtdı evə. Kərbəlayı Qurban da
içəridə başmaqlarını çıxardıb, sitildəyə – sitildəyə qaçıb, evin
ortasındakı ocağın qırağında oturdu və başladı əllərini qayna-
yan pitinin buğunda qızdırmağa. Soyuq kişini elə vurmuşdu ki,
heç oğlu Şaqqulunun evdə olmadığını anlamırdı. Kərbəlayı
Qurban əllərini qızdırıb, ayaqlarını da ocağın qırağına uzatdı və
pitini iki qılçasının arasına aldı. Görünürdü ki, kərbəlayı bir
balaca qızışmışdı; çünki isti vurduqca burnunun suyu dayan-
mırdı, kişini təngə gətirirdi. Axırda başını əyib, ocağın qırağına
burnunu belə bərk sildi ki, kül duman kimi qalxıb,
Nənəxanımın başına töküldü.
- A kişi, dəli olmamısan, nə qayırırsan?
- Eh! Axmaq qızı axmaq! Məgər çöldən xəbərin yoxdur?
Köpək oğlunun yerində elə bil tufan qopub!
Bir azdan sonra Kərbəlayı dəstəmazdan ötrü su istədi.
Nənəxanım soyuğa baxmayıb, getdi həyətə quyudan su
çəkməyə. Kərbəlayı Qurban bir az bikar qalıb, sonra başladı
köynəyinin qoltuqlarındakı və ətəklərindəki cücülərdən daşıyıb
4 5
ocağın qırağında qırmağa. Biçarə heyvanlar ocağın qırağında Kərbəlayı Qurban durub, «köpək qızının cavabına bax»
pərakəndə olub hər tərəfə qaçışırdılarsa da, yenə kərbəlayının deyə – deyə Nənəxanımın başına bir neçə yumruq vurdu və
dırnağına rast gəlib, zəif canlarını ona qurban edirdilər. istədi belinə də bir iki təpik salsın, ayağı pitiyə ilişib bozbaşı
Nənəxanım suyu gətirib, aftafada küncə qoydu və palazları ocağa tökdü. Bir dəqiqədə kül və tüstü otağı bürüdü…
geri qatladı. Kərbəlayı durub küncdə dəstəmaz aldı və cəld na- ***
maz qılıb, arvada tapşırdı bozbaşı çəksin. Arvad dedi: Sabah Kərbəlayı Qurban tezdən durub, namaz da qılmamış
- A kişi, bircə səbir elə, qoy oğlun da gəlsin, bir yerdə ye- istədi bazara getsin, arvad onu tutub dedi:
yək, cümə axşamıdır, elə ölülərimizin də ruhu şad gedər. - A kişi, evdə çay, qənd yoxdur. Pul ver aldırım.
Nənəxanımın sözü kişinin ağlına batdı; sakit gəldi ocağın Kərbəlayı arvadı geri itələyib, söyə – söyə evdən çıxdı.
qırağında oturub, fikrə getdi və bir – iki dəqiqə də başını Nənəxanım bir az fikrə gedib, pəncərənin qabağına yeridi, - gün
tərpədib üzünü arvada çevirib, başladı: çıxıb ağacların başına şəfəq salmışdı; hava təmiz və çox soyuq
- Belə olmaz, gecənin yarısına kimi gəzməzlər, niyə idi. Bir də geri qayıtdı, əsnəyə – əsnəyə dalına bir çirkli və cırıq
demirsən oğul, vaxtında evə gəl?! yorğan salıb oturdu. Ocağın halına baxdıqca gecəki işlər
- Niyə gəlsin, a kişi? Evdə nə var? Qoy cahıldır, gəzsin! Nənəxanımın yadına düşürdü və öz - özünə deyirdi:
Evə gətirib ev toyuğu qayırmayacaqsan ki? - Şaqqulunun gəzməyinin üstə mənim başıma çox iş
- Qandı da, qandı da! Axmaq qızı axmaq! Mən sənə gələcək… Bir yana da baxanda kişi pis demir: «Gəzən ayağa
demirəm ki, gətir ev toyuğu qayır. Deyirəm ki, gündüz bikar – daş dəyər». Gərək yavaş – yavaş onun ipini çəkəm. Özünün də
bikar dükanlar qabağında gəzdiyi bəsdir: gündüz qumarx- avara gəzdiyi bəsdir; gedim bir tanrı bəndəsinin qızını gətirim,
analarda küllənib, evin şeylərini aparıb uduzduğu kifayət elər. bəlkə küçələrdən daşına. Onun başına cilov keçəndən sonra
Barı gecə olanda xarabaya tez qayıtsın… mən də rahat olaram; daha kişinin kötəyini yemərəm. Həmi də
- Uduzmağının sənə dəxli yoxdur! Sənin şeyini aparmır ki, gəlini olmaq da elə bir yaxşı işdir. Dünya da ölüm – itim dün-
öz atam evindən gətirdiyim şeylərdir. Özüm verirəm ki, aparıb yasıdır; bəlkə azarladım, bəlkə başıma bir iş gəldi; onda mənə
nə eləyir eləsin, təki qəm yeyib, ürəyinə xal salmasın. Bircə kim qulaq asar. Gəlinim olmasa, damın altında qalasıyam ki,
ondan savayı kimim var: elə əkib biçdiyim odur dayna! Bu da qalasıyam!..
məktəbə qoymaq oldu ki, başını böyüdəsən… Bu halda qapı açılıb, Şaqqulu içəri girdi. Şaqqulu iyirmi üç
- Heç bilirsən, Nənəxanım, mənim başıma nə gətirdin? yaşında bir oğlan idi. Uzun burnu soyuqdan qızarmışdı və xırda
İstəmişəm məktəbə qoyam qaradan başı çıxsın, demisən: vay, gözləri yorğun baxırdı. Nənəxanım oğlunu görəndə yerindən
bircədir, oxuyar, ürəyi qısılar, ölər, - məktəbdən çıxarmışam. atılıb başladı:
İstəmişəm sənətə qoyam ki, avara qalmasın, demisən ki, o - Bıy, ay balam, haradasan? Niyə bikefsən, qurban olum?
neynir sənəti, cavan uşaqdı, qoy böyüsün. İndi də belə, Şaqqulu evi görəndə mat qaldı: bir tərəfdə çirkli mütəkkələr
Nənəxanım? İndi də belə?.. Qoyarsan ki, mürtəd qızı mürtəd, tökülüb, bir tərəfdə palazlar qovzanmışdı və ocağın ortasında
oğlum mənim sözümə baxsın; onu eləmisən mənə düşmən!.. piti dağılıb, bozbaşın ətləri külə tökülmüşdü.
- Yaxşı eləmişəm! Bir də yaxşı eləmişəm, əlimin də içindən - Yenə yoxsa kişi ilə dava – dalaş eləmisiniz, ay nənə! Nə
gəlib. Ağzını təmiz saxla! üstə oldu, de görüm.
6 7
- Nə üstə olacaq, sənin üstündə. Deyir niyə gecələr gəzir… əllərini qovzayıb dedi:
Şaqqulu acıqlanıb nənəsinin sözünü kəsdi: - Tapmışam! Bir artıq palazımız var, onu sataq toy eləyək.
- Onluq nə var? Gəzirəm özümə. Vallah, boğazını quş Kərbəlayı Qurban çubuğu doldurub almışdı ağzına və
boğazı kimi üzərəm! hərdən bir haxırıb, ağacın dibinə tüpürürdü və arvadın sözünə
Şaqqulu yuxusuz olmağa görə paltarlı yerə uzandı, üstünə qulaq asmayıb deyirdi:
bir çirkli yorğan çəkib, gözlərini yumdu və bir də başını - Axı mən də kişiyəm, qoy bir fikir eləyim.
qovzayıb, «vallah, boğazını quş boğazı kimi üzərəm» deyib, Və sonra şəhadət barmağını alnına qoyub və gözünün
yatdı. altınca arvada baxırdı:
*** - Bilirsən nə var, yoxsa yox?
Bir neçə vaxt keçdi. Payız qurtardı. Qış da yavaş – yavaş Nənəxanım soruşdu:
qarı və soyuğu ilə ötüb keçdi. Bahar yavıqlaşdı; dağlar, səhralar - Nə var, a kişi?
yuxudan ayılıb göyərməyə başladı, ağaclar çiçək açdı; hava - Hələ dur, - dedi və neçə vaxtdan sonra, - arvad da olsan,
qızdı. Nənəxanım da evdə oturmurdu: cəhrəsini çıxardıb, hə- yaxşı fikir eləmisən… ya…xşı… fik…kir…di. Sataq getsin.
yətdə armud ağacının dibində qurmuşdu; axşamadək vızıl- Mən palazı satım, sən də sabah məşşatəni tap, götür get qız
dadırdı. Kərbəlayı Qurban işə getməyəndə həyətdə bir yerdə axtarmağa. Bildin?
çay da içirdilər və çay içəndə fikirlərindən çox – çox şeylər - Neyəcə bilmədim, ay kişi!...
keçirdi. Məsələn, arvad deyirdi:
- A kişi, heç bir Şaqqulunu evləndirmədin axır. ***
Kişi də ona cavab verirdi: Sabah ertə idi. Gün təzəcə çıxmışdı. Gözləri şeh ilə dolmuş
- Doğrudan, arvad, bir halal süd əmmişini tapsa idin, yaxşı çiçəklər yavaş – yavaş açılırdı. Armud ağacının dibində palaz
olardı. salınıb və üstündə çirkdən qaralmış bir samovar qaynayırdı.
Bir gün yenə söhbət vaxtı Nənəxanım dedi: Kərbəlayı Qurban, Nənəxanım və bir ayrı arvad oturmuşdular.
- Ay kişi, ömür getdi, gün getdi, bircə toy eləmədin. Allaha Bu arvad güdəboy, adətdən kənar yoğun bir adam idi. Başı ağ,
heç rəva deyil ki, mənim taylarım hamama gedəndə boxçasını üzü qırışmış, burnunun qabağı da həmişə burunotu çəkməkdən
gəlini götürsün, canını sürtsün, yuyundursun, çıxanda da baş- göy olurdu. Bunun sənəti məşşatəlik idi. Yeri düşəndə noxudla
mağını cütləsin; amma mənim gəlinim olmasın! Yox, belə ol- fala da baxırdı; çöpçülükdə də mahir idi. Belə camaat arasında
maz, gərək Şaqqulunu evləndirək. məşhur olmuşdu ki, yanına tez – tez azarlı da gətirirdilər.
Bunun cavabında Kərbəlayı Qurban soruşdu: bunlara məşşatə baxıb deyirdi:
- De görüm, sandığında nəyin var? - Bıy, nəyi var ki, ürəyində tikə qalıb, bu saat sığaram, ötər
- Ay kişi, atayın goru haqqı heç zadım yoxdur. Nəyim var gedər işinə…
ki, ay başı daşlının oğlu?! Bu arvadın adı Yetər idi.
- Mənim, özün bilirsən ki, heç zadım yoxdur. Bəs nə qay- Kərbəlayı Qurban çubuğu doldurub damağına aldı və
ıraq? Nənəxanımdan bir od istədi; o da samovardan maşa ilə bir od
Bir neçə dəqiqə fikrə gedəndən sonra birdən Nənəxanım çıxarıb, çubuğun başına basdı və üzünü döndərib Kərbəlayıya
8 9
dedi: qablar üst – üstə yığılmışdı. Otağın küncündə bir dəyirmi masa
- Ay kişi, niyə dinmirsən? Çubuğu sonra da çəkə bilərsən, görünürdü. Bunun üstünün qalın tozu masanın burada heç bir
bircə dillən! işə yaramadığını xəbər verirdi; çirkli pəncərədən az işıq
- Sən atayın goru məndən əl çək. Mən arvad deyiləm ki, düşməyə görə otaq qaranlıq idi…
sizin işinizi biləm. Qaldı Yetərə, yanı o bilmir buraya Şaqqu- Qonaqlar döşəklərin üstə oturdular. Qız bir azdan sonra
lunun xeyir işindən ötrü gəlib? əlində bir qab su qapıdan girdi. Elçilər qızı təzə paltarda
- Kişidi dayna, cavab verdi! görəndə heyran – heyran bir – birlərinin üzünə baxırdılar. Qır-
Bu sözləri Nənəxanım deyəndə Yetər ağzını yaşmayıb, mızı paltar və üzünə tökülən qara zülflər qızın bədəninə daha
qoca qoyun bağıran kimi güldü. Kərbəlayı Qurban çubuğu da gözəllik verirdi… Qızın adı Pəri idi. bunun güləş sifəti və
ağzından çıxarıb başladı: hər nə deyiləndə «bəli» deməyi elçilərə çox xoş gəldi. Yetər
- Ay balam, axır bir söz yoxdur deyim. Çayınızı için, gedin, əlindən burunotu qabını cəld döşəyin altına qoyub, üzünü qıza
bəlkə Şaqquluya bir halal süd əmmişini tapasınız. Baxın döndərdi…
göyçəyini alın, üzüyola, fəqir və işlək olsun. Daha bir sözüm - Bıy, atam – anam boyuna qurban!
yoxdur; allah bu işdən bizə çox xeyir versin! Pəri qızarmış üzünü aşağı saldı və suyu verib, o biri otağa
Yetər yaşmanıb dedi: girdi. burada iyirmi altı yaşında, iri burunlu qız oturub corab
- Amin! Amin! Gün o gün olsun gəlinin sənə qulluq eləsin, toxuyurdu və hərdən bir əli ilə ocaqdan kömür götürüb qa-
başına dönüm, yazıqsan! bağındakı samovara salırdı. Bu qız Pərinin böyük bacısı Sənəm
Nənəxanım çay töküb bunlara verdi, bu halda Şaqqulu idi.
əlində bir aftafa çıxıb, həyətə getdi və sonra üzünü ətəyinə silə O biri otaqda Yetər macal tapıb istədi söhbət açsın.
– silə gəldi oturdu. Yetər yaşmanıb, yavaşca bunu pıçıldadı. Nənəxanımla bir – iki dəqiqə pıçıldaşandan sonra ev sahibinə
- Qadan alım, gör sənə nə qız tapacağam. dedi:
Şaqqulu bunun üzünə dik baxıb və sonra qızarmış üzünü - Başına dönüm, doğrusu, yoldan keçirdik. İstədik burada
aşağı saldı. bir az su içək, amma… qız bizə xoş gəldiyindən oturub
Çaydan sonra Nənəxanım Yetər ilə çarşaba bürünüb, qız qalmışıq.
axtarmağa getdilər. Bir evə girib, iki evə girib, axırda elçilər Bir dəqiqə sakitlik keçdi. Qonaqların üzündən cavab
getdilər birinə. İçəri gircək gördülər günün qabağında palaz gözləmək məlum olurdusa da, ev sahibi həmişə dinməz baxırdı.
salınıb, bir qız yun daramağa məşğuldur. Gendən baxan kimi Yetər yenə badrundan burunotunu ovcunun içinə tökdü və iki
qız bunlara xoş gəldi və irəli yeriyib, su istəmək bəhanəsi ilə barmağı ilə burnuna çəkib, əlini döşəyəsildi və bir – iki asqırıb,
qızı danışdırdılar. Qız cəld üstünü çırpıb, qızara – qızara otağa öskürüb, yenə dedi:
qaçdı. - Başına dönüm, bircə de görüm adın nədir? Sən yaxşı
- Kimsiniz? Niyə gəlmirsiniz? – deyə – deyə qızın anası adama oxşayırsan.
qonaqların qabağına çıxdı. Nənəxanım Yetərlə bir balaca otağa - Məşədi Fatmadır.
girdi. Otaq keçə və palazlarla döşənmişdi. Suvaqsız divarda - Bu su gətirən qızındırmı?
qədim tüfənglər və qılınclar asılmışdı; rəflərdə pas basmış mis Məşədi Fatma yavaş səslə «bəli» deyib, başını aşağı saldı.
10 11
Yenə sakitlik düşdü. Bu dəfə Yetər istədi mətləbi daha aşkar Şaqqulu: «Ay kişi, sən atayın goru qoy görüm», - deyib,
eləsin… Ona görə üzünü Fatmaya çöndərib dedi: getdi kaba bişirməyə.
- Başına dönüm, Məşədi Fatma, allahdan gizlin deyil, daha Çörək yeyildi. Kərbəlayı Qurban ayaqlarını uzadıb çubuğu
səndən niyə gizlin olsun; sənin qızın bizə çox xoş gəlib. Bunun almışdı damağına və hərdən bir ağzından halqa – halqa tüstü
da (əlini Nənəxanıma uzatdı) bir başıaşağı oğlu var; onu sənə çıxarırdı. Şaqqulu pəncərəyə söykənib bığını bururdu.
nökər verir. Tahı indi özün bilərsən nə edərsən… Nənəxanım Yetərlə söhbətə məşğul idi. Birdən Kərbəlayı
Bu halda Pəri əlində çay içəri girdi və çayı verib, nənəsinin ayaqlarını cəld çəkib soruşdu:
işarəsi ilə cəld çıxdı. Nənəxanım dedi: - Bıy, ay Yetər, de görək bu gün nə təhər oldu?
- Məşədi, sən bizi tanımırsan, biz də səni. Amma inşallah Yetər gülümsünüb, başladı:
axırda görərsən biz necə adamıq. - Kərbəlayı, sənə layiq bir yaxşısını tapmışıq; o sənin
Nənəxanım söz danışdıqca Yetər də: gəlinin olsa, daha dərdin olmaz.
- Elə yaxşı adamdılar, allah bəndəsi. Bircə parça da Şaqqulu bu sözləri eşitcək, Yetərin üzünə zənn ilə baxırdı.
çörəkləri var - deyə-deyə başını tərpədirdi. Elə bil istəyirdi işdən tez xəbərdar olsun. Yetər yaylığına tez
Məşədi Fatma həmişə fikirdə idi. Sifətində hərdən bir şadlıq burnunu silib, yenə nağıl eləməyə məşğul oldu:
görünürdü; amma elçilərə dürüst cavab vermirdi. Bunlar sual - Kərbəlayı, bir əyirən, bir toxuyan, bir odun, qurdun
etdikcə ki, nə deyirsən, qızı verirsənmi, deyirdi: parası! Tahı belə şey olmaz! Özü də çox gözəldir; ağı ağ, qır-
- Sizin xoş sifətinizə verməyə mən razıyam, amma görək mızısı da qırmızı; uzun boylu, saçı dabanında, uçuq evin dirəyi
uşaqların dədəsi də razıdırmı? bir qızdır…
Elçilər çayı içib durdular ayağa getməyə. Və vədə verdilər Yetər danışdıqca Kərbəlayı deyirdi:
ki, iki gündən sonra bir də gəlsinlər. Qonaqlar otaqdan çıxanda - Çox yaxşı, çox yaxşı! Di tez olun kəbin kəsdirək!
başmaqlarını Pəri cütləyib, yanında durmuşdu. Nənəxanım Şaqqulu işdən xəbərdar olub, həyətə girdi. Burada bir ağa-
qızın üzünə həsrətlə baxıb, birdən gülə – gülə çənəsinə əlini cın dibində öz – özünə deyirdi:
uzatdı: - Deyəsən məni doğrudan evləndirirlər. Əyər belədirsə, pis
- Bıy, boyuna qurban olum, ay mənim balam!... əhval deyil!
*** ***
Gün orta idi. Müəzzin uca səslə azan verirdi. Kərbəlayı Gecə oldu, çıraqlar yanmışdı. Qız evində bərk söhbət var
Qurban Nənəxanım ilə süfrənin kənarında üzü qibləyə idi. Məşədi Fatma ərinə və oğlanlarına elçilərin gəlməyindən
əyləşmişdilər. Bunlardan o yana Yetər üzünü bürüyüb otur- nağıl eləyirdi. Əri cavab verirdi:
muşdu və evin dalında Şaqqulu manqalın üstə kabab bişirirdi. - Mən kişini tanıyıram; öz işində kasıbkar bir admdır.
Nənəxanım azanın səsini eşitcək bərk səslə Şaqqulunu çağırdı: Amma oğlu bir az dələduzdur.
- Şaqqulu! Şaqqulu, qurban olum, tez gəl! Onda arvad deyirdi:
Şaqqulu gələn kimi yanında yer göstərib dedi: - A kişi dələduz olanda nə olar; cahıldır, ağlı başına
- Başına dönüm, azan deyilir; tez ol otur süfrənin başında, gələcəkdir. Ver getsin, qızı saxlayıb un çuvalına tay qayır-
üzünü qibləyə çöyür, ömrün qırx gün uzansın! mayacaqsan ki… Məsləhətdir, ver başından rədd olsun!
12 13
Kişi Məşədi Fatmaya cavab verirdi: Bu təhər Şaqqulu sabahı gün qızı görüb aşıqladı və səbirsiz
- Hacının qızı, doğrusu, ürəyim gəlmir bu sövdaya girim; toyu gözlüyürdü.
elə havaxt fikir eləyirəm, heç başıma batmır. ***
- Ay kişi, elə sən əvvəldən ağılsız oldun. Sən yaxşı bilirsən Sərin gecə idi. Ay dağın dalından təzə çıxırdı. Şəhərdən bir
ki, böyük qız çirkin olub, evdə qalıb. O elə bədbəxt olub, indi səs eşidilmirdi; guya camaat qaranlıqda mürgü döyürdü. Birdən
də istəyirsən ki, bu da belə bədbəxt olsun?! şəhərin bir küçəsindən ucadan zurna səsi gəldi. Sonra ağaclar
- Yox, Hacının qızı, bir iş də var: axır böyük dura – dura qızardı: bir məşəl göründü, küçə işıqlandı. Camaat uca səslə
kiçiyi ərə vermək yaxşı deyil. Gərək əvvəl Sənəmi verək, sonra salavat çöndərib, Kərbəlayı Qurbanın evinə tərəf gedirdi. Gəlini
Pərini: ağ paltar geyindirib, ata mindirmişdilər və başını cığcığa ilə
- Eyy… ay kişi, heç iş bilən deyilsən, vallah! Böyüyü gös- bəzəmişdilər. Daldan yengələr və qatırlardakı cehizlər
tərsən axır almazlar. İndi Pərini görüb bəyəniblər. Deyək ki, gəlməkdə idi. Zurnanın səsi «allah, allah» səsinə qarışıb şəhərə
veririk. Kəbin kəsilsin, sonra köçəndə Pərinin əvəzinə Sənəmi yayılırdı. Qatırların qumrovlarının «lüm – düm, lüm – düm»
köçürərik. cingiltisi evlərə düşürdü. Səsə arvadlar yüyürüşürdü cehizləri
Kişi bir müddət fikrə gedib, sonra bərk güldü: saymağa; bəzi də dama dırmaşırdı. Burada biri o birinə deyirdi:
- Vallah, əgər şeytanın da ağlına belə fikir gələ. Doğrudan - Ay Püstə bacı, başına dönüm, allah sənin də qızına qismət
gərək belə ola, xa-xa-xa!.. Sabah elçilər gələndə deyin: «Başına eləsin, yazıqdır; evdə qaldığı daha bəsdir!
dönüm, veririk; çox yaxşı adamsınız, vallah, veririk; sizdən O da cavabında:
yaxşı daha kimi tapacayıq ki, gedək kəbin kəsdirək»! - Amin! Amin! Qadan alım, sənə də qismət olsun!
*** Gəlin gəldi. Bir neçə dəqiqə idi ki, otaqda tək qalmışdı;
Gün gündən keçirdi. Toy yavıqlaşırdı. Kəbin kəsilmişdi. Şaqqulu hələ taxtapuşda gizlənmişdi. Sonra sağdışlar bunu
Nənəxanım gündə qapını, bacanı silib, süpürüb, təmizləyirdi ki, aşağı endirib, saldılar gəlin otağına və sonra qapını örtüb, ba-
Şaqqulunun xeyir işi var. Amma Şaqqulu hələ nişanlısını şladılar yengələrlə pəncərədən içəri baxmağa. Şaqqulu qa-
görməmişdi. Yetəri havaxt görəndə deyirdi: bağında ağ parçaya bürünmüş gəlini görəndə ürəyi bərk – bərk
- Yetər, əyər qızı mənə göstərsən, sənə nə istəsən verərəm! döyündü. Bihiss qaldı və ixtiyarı olmadı ki, bir söz desin. Bir
Yetər də deyirdi: neçə dəqiqə özünü toxdadıb, birdən başladı:
- Göstərərəm, amma gərək nə versən qabaqcadan verəsən! - Bıy!.. bura oturmağa gəlmisən? Niyə üzünü açmırsan?
Onda Şaqqulu əlini cibinə salıb, kisəni çıxardırdı və dey- Axır…
irdi: Ürək döyünməsi qoymadı ki, sözünü qurtarsın. Yenə bir az
- Vallah, billah, çörək haqqı, nə istəyirsən alım!.. dayanıb dedi:
Axırda bir gün Şaqqulu Yetərə bir məxmər çəpkən vədə - Bıy… Bıy!.. Tez ol, axır qapıda gözlüyürlər…
verdi ki, qızı göstərsin. O da razı oldu və dedi: Şaqqulu yenə qızdan cavab eşitməyib, bir az irəli yeridi və
- Sabah ertə gələrsən bulağın üstə, qız suya gələcək. Mən bir az da özünü toxdadıb, lap irəli yeridi və əli titrəyə – titrəyə
kimin çiyninə əlimi qoysam, bil ki, nişanlın odur. Onda dürüst gəlinin örtüyünü açdı. Şaqqulu ağ parçanı kənara tulluyub,
baxarsan. gəlinin üzünü görcək, cəld geri çəkildi və bir az da zənn ilə
14 15
baxıb çığırdı: 1907
- Bu o deyil! O deyil!
Sonra qapıya yüyürdü və Yetəri orada görüb, başına bir
yumruq ilişdirdi:
- Ay köpək qızı! Bəs bulaqda göstərdiyin qız necə oldu? Bu
deyil! Bu deyil!.. – deyib qışqırdı.
Qapıdakılar Şaqqulunu tutdular və Kərbəlayı Qurban
cibindən çubuğu çıxardıb, Şaqqulunun başına vurdu ki, niyə səs
– küy salır.
Şaqqulunu tuturdular, tutulmurdu; cin atına minib, bar – bar
bağırırdı, deyirdi:
- Mən istəmirəm; o deyil! Vallah ya onu öldürəcəyəm, ya
Yetər köpək qızını!
Kərbəlayı Qurban bu sözləri eşitcək hirsli yüyürüb «köpək
oğlunun dilinə bax, dilinə!» deyə – deyə Şaqqulunu birçəklədi.
O da əlini rəfə atıb, «köpək oğlu özünsən!» deyib kərbəlayıya
bir qazan salbası vurdu, kərbəlayı da ona bir kəfgir qolazladı.
Kəfgir də tərs kimi Şaqquludan ötüb, Nənəxanımın burnunu
əzdi. Bir dəqiqədə bura bir – birinə qarışdı. Gəlin yengələrlə
çölə qaçdı. İçəridə səs – küydən qulaq tutulurdu:
Hərdən bir Yetər də səslənirdi:
- Ay aman, kişinin başına yağlıqara gətirin, yağlıqara,
yağlıqara!..
Birdən bərk şaqqıltı gəldi: pəncərə sınıb töküldü və çıraq da
içəridə sındı. Elə bil qurbağanın gölünə daş atdın: səs – küy bir
dəqiqədə kəsildi. Bircə Nənəxanım çığırırdı:
- Evin yıxılsın, qız verən! Üstünə od yağsın, qız verən!..
***
Yarım saatdan sonra gəlin başında iki qat çarşab ağlaya –
ağlaya atası evinə qayıdırdı və deyirdi:
- Allah, mən sənin altında nə qayırmışdım ki, başıma bu iş
gəldi?..

16 17
KƏNDDƏN ŞƏHƏRƏ GÖNDƏRİLƏN BİR KAĞIZ eybi yoxdur. Bu gün dükandır da, nüsxəbənd malı da saxlayır-
san. Məsələn: gərçək yağıdır, müshildir, civə yağı, çaharşirə,
Nuriçeşma, əvvəla səlamət üzrə bərqərar və paydar olasınız babasil həbbi, göy daş, zırnıq, nə bilim, babına yağı… İndi
və saniyən hərgah bu tərəfin əhvalını xəbər alsanız, şükür olsun bunları işlətməyi də bilirsən. Məsələn: keçələ civə yağı
allaha, sağ və salamat varam və bir qəmim yoxdur savayı sizin verirsən, heyzə olana müshil, gərçək yağı, çaharşirə,
ayrılığınızdan qeyri. Xudavəndi – aləm bir vəsileyi – xeyir etsin xiyarçənbər, səna. Nə qədər də ayrı azar olsa elə babasil həbbi
ki, bir – birimizi bir də görək. Və bir də, köpək uşağı, qudurub ilə yaxşı eləmək olar. Xülasə, oğul, bir belə ki, pul mən qaza-
yolunuzdan çıxmısınız. Sözümə - zadıma qulaq asmırsınız. Al- nıram, vallah, heç pristavın babası da qazana bilməz!.. Bir də
lah qırmış, məni şəhərə gətirməyin, vallah, gəlləm sizi it unu ki, müsəlmanlığından da çıxıb, gedib urus çörəyi yemirsən.
kimi dağıdıb, atanıza od vuraram. Sizdən zəhləm elə gedir ki, Xülasə, oğul, başını bir tərəfi qırxılmış, bir tərəfi qırxılmamış
görmək istəmirəm. Min dəfə yazıram ki, oğul, oxuduğun daha olsa da, duymuyub gələsən.
bəsdir, gəl yanıma alış – veriş edək, qulaq asmırsan! Elə deyək ƏZ TƏRƏFİ – KABLA AVDIN.
oxudun, oldun pristav, nə çıxdı; qulluqdan bir gün qovsalar 1909
acından öləsisən ki, öləsisən! Oğul, gəl sən allaha bax, daşı
ətəyindən tök, oxumağı qoy gəl buraya. Axır bilmirsən necə
qazanclı sövdə eləyirəm; kənddə hər üzünü vurursan. Bu gün
bir motal aldın dörd manata; başından satırsan, sonra dönüb
yerinə su tökürsən. Bir az satıb, yenə su tökürsən. Ondan, təzə
pendirin girvənkəsini alırsan altı qəpiyə, tökürsən motalın içinə,
bir iki dəfə and içəndə, görürsən «axtarma» adına satılır.
Xülasə, dörd manatlıq motal on beş manat pul çıxarır. hər şey
elə belə: bu gün on dörd qəpiyə şəkər alıb qaynadırsan, içinə də
bir az arı ölüsü, milçək ölüsü salırsan, görürsən girvənkəsi iki
abbasıya xalis bal adına satıldı. Hər şey elə belə.
Bu gün bilirsən ki, tərəkəmə ildə bircə dəfə, bayram axşamı
aş yeyir. Ondan, yığırsan keçi piyi, mal piyi, nə bilim, əlinə
gələn şeyi qatıb əridirsən. Yağ rəngi vurub, saraldıb, girvənkəsi
on şahıya kərə yağı adına satırsan. Elə hər şey belə. Məsələn,
içilmiş çay qurusunu alırsan girvənkəsini iki şahıya, bir az soda
vurursan rəngi qaralır, sonra çaya qatıb, Təbriz çayı adına
girvənkəsi altı abbasıya göydə götürürlər. Tərtər düyüsünü alır-
san, yarı da xırda düyü qatırsan, çöllüdür də, nə qanır, görürsən
akulə düyüsü adına aldı apardı.
Oğul! Bir əttar, baqqal malından savayı ayrı şeydə satsan
18 19