Yürüyen Ölüler - Robert Kırkman

411 Pages·2012·1.68 MB·Turkish

by  Robert Kırkman

Copyright © 2012 ROBERT KIRKMAN & JAY BONANSINGA

Bu kitabın Türkçe yayın hakları St. Martin’s Press aracılığı ile
Kirpi Yayıncılık San.Tic.Ltd.Şti.’ne aittir. Yayınevimizden izin alınmaksızın, kısmen ya
da tamamen, alıntı yapılamaz, hiçbir şekilde kopya edilemez, çoğaltılamaz ve
yayınlanamaz.

ORİJİNAL ADI : THE WALKING DEAD
EDİTÖR : GÖKHAN FIRAT
ÇEVİREN : HANİFE KILIÇ
İÇERİK EDİTÖRÜ : ÇİĞDEM BAŞAR
REDAKSİYON : AYŞEGÜL ŞAHİN
KAPAK - DİZGİ - GRAFİK : ERCAN PORTAKAL
BASKI : KAYHAN MATBAACILIK
Davutpaşa Cd. Güven San.Sit.
C Blok No:244 Topkapı
Zeytinburnu / İstanbul
Tel: [phone]

ISBN : 978-605-4503-79-7
YAYINEVİ SERTİFİKA NO : 15870
BASIM TARİHİ : AĞUSTOS 2012
ARUNAS YAYINCILIK
Bir Kirpi Yayıncılık San.Tic.Ltd.Şti. markasıdır.

İnönü Mh. Prof. Muammer Aksoy Cd. No:102
Sefaköy - Küçükçekmece / İstanbul
Tel.: [phone] - Fax.: [phone]
www.arunasyayincilik.com
[email protected]
ARUNAS YAYINCILIK - 90
ROMAN
ROBERT KIRKMAN
JAY BONANSINGA
YÜRÜYEN
ÖLÜLER
İNGİLİZCE ASLINDAN ÇEVİREN
HANİFE KILIÇ
Hayatımın aşkları, Jeanie-B, Joey ve Bill’e…
-Jay

Sonia, Peter ve Collette için… Üniversite masraflarını öder
ödemez daha az çalışacağıma söz veriyorum.
-Robert
TEŞEKKÜRLER
Robert Kirkman, Brendan Deneen, Andy Cohen, David
Albert, Stephen Emery ve Circle of Confusion’daki tüm iyi
yürekli insanlara teşekkür ederim.
-Jay

Gemiye yön verdikleri için Jay Bonansinga’ya, Alpert’e,
Image Comics’in güzel insanlarına, Charlie Adlard’a ve
Circle of Confusion’daki diğer herkese teşekkür ederim.
Rosenman’a, Rosenbaum’a, Simonian’a, Lerner’a ve tabii ki
Brendan Deneen’a da saygılarımı sunarım.
-Robert
1. BÖLÜM : İçi Kof Adamlar
Ölümde kahramanca bir şey yoktur.
Herkes ölmeyi becerebilir.
- Johnny Rotten
1. Kısım
Brian Blake her şeyin başladığı anda karanlığa sokulmuştu;
göğsü korkuyla sıkışıyor, dizleri tutmuyordu… Bir çift eli
daha olsaydı, kulaklarını tıkayabilir, parçalanan insan
kafalarının gürültüsünü zihninden uzaklaştırabilirdi. Maalesef
Brian’ın yalnızca iki eli vardı ve şu an ikisiyle de dolapta
yanında oturan küçük kızın minicik kulaklarını
kapatmaktaydı.
7 yaşındaki kızcağız adamın kollarında tir tir titriyor,
dolabın dışından kesik kesik gelen GÜM, PAT, TAK sesleriyle
irkiliyordu. Bir an sessizlik oldu. Bu sessizliği kanlı fayanslar
üzerinde dolaşan ayaklardan çıkan vıcık vıcık sesler ile giriş
holündeki sinirli fısıldaşmalar bozuyordu yalnızca. Brian
tekrar öksürmeye başladı, engel olamıyordu. Günlerdir baş
belası soğuk algınlığıyla, eklemlerinden ve sinüslerinden
atamadığı bu inatçı hastalıkla savaşıyordu. Her sonbahar
Georgia’da nemli ve kasvetli günler başlar başlamaz hastalığı
baş gösterirdi. Havadaki nem kemiklerine işler, tüm enerjisini
emer ve onu nefessiz bırakırdı. Şimdi her öksürükte sırtına
bıçak saplandığını hissediyordu.
Bir sonraki darbede iki büklüm olmuştu; hırıldayarak nefes
alabiliyordu. Öksürürken bir yandan da elleriyle küçük
Penny’nin kulaklarını iyice kapatmaya çalışıyordu.
Hırıltılarının dolabın dışında evin farklı köşelerinden tüm
dikkatleri üzerine çektiğini biliyordu, fakat yapabileceği
hiçbir şey yoktu. Her öksürüşünde gözbebekleri üzerinde
küçük havai fişek çizgileri gibi ışık huzmeleri görüyordu.
Kabaca yüz yirmi santimetre genişliğinde, doksan
santimetre yüksekliğindeki dolap zifiri karanlıktı. Dolabın içi
leş gibi naftalin, fare dışkısı ve yaşlı sedir ağacı kokuyordu.
Asılı duran plastik poşetler, karanlıkta Brian’ın yüzüne
hafifçe dokunuyordu. Brian’ın küçük kardeşi Philip, burada
öksürmesinin sorun olmadığını söylemişti ona. Aslında Brian
öksürmekten geberebilirdi –böylece içindeki tüm mikropları
da dışarı atmış olurdu. Yine de bu baş belası hastalığını
yeğenine bulaştırmasa iyi olurdu. Zira böyle bir şey yaparsa
Philip onun kafasını kırardı.
Öksürük nöbeti geçmişti.
Birkaç dakika sonra dolabın dışındaki sessizliği ağır aksak
yürüyen başka bir çift ayak sesi bozdu –cinayet bölgesine
giren bir ölü daha. Brian elleriyle, Penny’nin kulaklarını
şimdi daha sıkı kapatıyordu. Küçük kız ise ne kadar kendini
geri çekse de başka bir Re Minör Kafatası Parçalama
konserini dinlerken buluyordu kendini.
Dolabın dışındaki curcunayı anlatması istense, Brian Blake
muhtemelen başarısız bir müzik mağazası girişimcisi olduğu
eski günlerine geri dönerdi. Size, kafa kırılma seslerinin,
insanların kesik kesik soluk alıp verişleri, hareket eden bir
cesedin ayaklarını sürüyerek attığı adımlar, balta ıslığı, ete
giren çeliğin çıkardığı dank sesi ile büyük finalde nemin
şapırtısı ve yapışkan fayanslardaki ölü ağırlıktan oluşan tekrar
dizeleri ve koroyla cehennemde çalınan bir vurmalı çalgılar
senfonisini anımsattığını söylerdi, Tıpkı Edgard Varese’in