Vehbi Yildiz - Aklın Gozyaslari

275 Pages·2007·2.37 MB·Turkish

İçindekiler

1. “Ey Kullarım!” Hitâbındaki İltifâtın Sıcaklığı..1
2. Mü’minin Niyeti Amelinden Daha Hayırlıdır.5
3. Kâinâta Meydan Okuyan Şehâmetli Îmân......11
4. Aşk ve Heyecan, Azim ve Hamle Ruhu..........21
5. Basîretli Tazîm ve Bilinçli İtâat Ruhu .............27
6. Cennet’in Kerpiçlerini Şu Dünyada Yeme.......33
7. Unutulmamanın ve Ebedîleşmenin Yolu........37
8. “Lebbeyk” Deyip Sonuna Kadar Sebât Etmek 45
9. Ehad’den Ekber’e.............................................51
10. İslâm Dâvâsına Sâhip Çıkanlar Unutulmazlar 57
11. İşte Hasbîlik ve Bağlılık Buna Denir..............63
12. Kur’ân’ın Kerâmeti ve Büyüleyici Atmosferi.69
13. Mekke ile Medîne’nin İki Günleri..................77
14. “Ali Gibi Yiğit, Zülfikâr Gibi Kılıç Olmaz”.....83
15. İki Kuşak Sâhibi Olan Esmâ Vâlidemiz.........89
16. Ensâr ve Muhâcir Topluluğu .........................95
17. İnsanlığın En Görkemli Yıldızlar Kümesi........101
18. Ölmemenin Çâresi .........................................107
19. Îmân ve Tevekkülün Parlak Zaferi.................111
20. Sulhun ve Fetânetin En Parlak Zaferi...........115
21. Sevgilinin Sevgiliye Döktüğü Hasret Gözyaşları.125
22. Edebin Böylesine Bin Bârekellah..................129
23. Muhammedî Aşk Nedir?...............................135
24. En Büyük Teselli............................................141
25. Makamın Hakkını Vermek............................147
26. Hz. Câbir’in Aklı............................................155
27. Dünya Saltanatına Aldanmayan Babayiğitler159
28. Sâlim...Sâlim...Sâlim.....................................167
29. Meleklerin Alınlarından Öptüğü Şahsiyetler 173
30. Kanâat ve Bereket, Tükenmez Bir Hazinedir177
31. Kadere İnanan Kederden Kurtulur................181
32. Bir İple Dokuz Köpeği Bağlayan Kadın.........185
33. Şu Âlemde En Tatlı Üç Nağme......................189
34. Yüce Yaratıcı’yı Ta’zîmin Başıca İki Vesîlesi.197
35. Namaz Müminin Mirâcıdır...........................201
36. Şefkat ve Hayâ Âbidesi Kâmil Bir İnsan.......207
37. İslâm’ın Ön Gördüğü Adâlet.........................217
38. Şifâlı Elin Koyduğu Mübârek Göz.................221
39. Mühim Olan Sevmek değil; Sevilmektir.......225
40. İşte Fazıl, İşte Kerem ve İşte Gerçek Kurtuluş 231
İfâde-i Merâm................................................237
Bibliyografya ..................................................239
* * *
“Ey Kullarım!” Hitâbındaki Rabbânî İltifâtın Sıcaklığı 1

-1-
“Ey Kullarım!”
Hitâbındaki
Rabbânî İltifâtın
Sıcaklığı

Azîzim! Âlemlerin Rabb’i olan Yüce Allah’ın “Ey
kullarım!” hitabındaki iltifâta bak da, O’nun bu iltifâtı
karşısında ne yapman gerektiğini iyice düşün ve O’na
hürmette ve itaatte kusur etmemeye azami derecede gayret
göster.
İmam Müslim’in rivayet ettiği bir kudsî hadiste,
Peygamber sallallahü aleyhi ve sellem, Yüce Allah’tan
rivâyet ederek şöyle buyurmuştur:
“Ey kullarım! Ben zulmetmeyi kendime haram
kıldığım gibi, onu sizin aranızda da haram kıldım. Öyle ise
birbirinize zulmetmeyiniz.
Ey kullarım! Benim doğru yola ilettiklerimden başka,
hepiniz doğru yolu şaşırmış kimselersiniz. Öyle ise benden
hidâyet isteyiniz ki, sizi doğru yola hidâyet edeyim.
Ey kullarım! Benim doyurduklarımdan başka, hepiniz
açsınız. Öyle ise benden yiyecek isteyiniz ki, sizi
doyurayım.
2 Aklın Gözyaşları
Ey kullarım! Benim donattıklarımdan başka, hepiniz
çıplaksınız. Öyle ise giydirmemi isteyiniz ki, sizi
giydireyim.
Ey kullarım! Gece gündüz günah işliyorsunuz. Ben de
bütün günahları bağışlıyorum. Öyle ise bana istiğfar ediniz
(bağışlanmanızı benden isteyiniz) ki, sizi mağfiret edeyim.
Ey kullarım! Bana zarar vermek elinizden gelmez ki,
bana zarar veresiniz. Hem bana menfaat vermek de
elinizden gelmez ki, bana faydanız dokunabilsin.
Ey kullarım! Sizden evvelkiler ve sonrakiler, bütün
insanlarınız ve cinleriniz, içinizden en iyi ve en muttakî bir
insanın kalbine (duygu ve düşüncesine) sahip olsalar, bu
benim mülkümde en küçük bir şeyi bile artırmaz.(Benim
sizin ibâdet ve itâatinize hiç mi hiç ihtiyâcım yok.)
Ey kullarım! Sizden evvelkiler ve sonrakiler, bütün
insanlarınız ve cinleriniz, içinizden en kötü ve en günahkâr
bir insanın kalbine (duygu ve düşüncesine) sahip olsalar;
bu benim mülkümde en küçük bir şeyi bile eksiltmez.
Ey kullarım! Sizden evvelkiler ve sonrakiler, bütün
insanlarınız ve cinleriniz, bir yerde toplanıp benden bir
şeyler isteseler, ben de herkesin isteğini yerine getirsem;
bu benim hazinemden ancak iğne denize daldırıldığında
onun denizden eksilttiği kadar eksiltir. (Yani hiçbir şey
eksiltmez.)
Ey kullarım! Ancak sizin amellerinizdir ki, onları sizin
için saklar, sonra da onların karşılığını eksiksiz olarak size
veririm. Şu halde kim bir hayra ve iyiliğe nâil olursa, o
kimse (o hayrı, iyiliği ve bereketi Allah’tan bilsin ve)
Allah’a hamd etsin. Kim de hayırdan başka bir şey bulur ve
karşılaşırsa, (başına gelen o şerlerden, zararlardan ve
“Ey Kullarım!” Hitâbındaki Rabbânî İltifâtın Sıcaklığı 3
kötülüklerden dolayı başkasını değil de) sadece kendisini
kınasın.”
Müslim’in bu hadîsi kendisinden rivâyet ettiği Saîd b.
Abdülaziz diyor ki: “Ebû İdrîs, bu kudsî hadîsi rivâyet
ederken (hadisin içerdiği İlâhî hitaplar, Rabbânî azametler
ve Rahmânî iltifatlar karşısında iki büklüm olurdu da) diz
çökerdi.”(1)
* * *
Bu İlâhî hitapta gerçekten büyük bir iltifat, şefkat dolu
bir baş okşama, sevgi dolu bir sırt sıvazlama ve eşsiz bir
şeref tâcı vardır. Bu noktada Kâdî Iyâz’ın dediğine
katılmamak elde değil. O şöyle diyor:
Allahım! Benim şeref ve itibarımı artıran ve beni
âdetâ ayaklarımla Süreyyâ Yıldızlarını çiğniyor gibi
yükselten senin ( Ey Kullarım!) sözüne dâhil olmam ve bir
de Hz. Ahmed-i Muhtâr’ı bana Peygamber kılmandır.(2)
Kâdî Iyâz’ın işâret ettiği âyet-i kerîme’de Yüce Mevlâ
bu dünyada iken gereği gibi îmân edip takvâ sahibi olan
kullarına âhirette şöyle seslenecektir:
“Ey benim âyetlerime îmân edip de Müslüman
olan kullarım! Bugün size hiçbir korku yoktur. Siz
mahzun da olmayacaksınız.”(3)
İşte “Ey Kullarım!” hitâbındaki Rahmânî iltifâtın ve
Rabbânî tebessümün sıcaklığını ruhunda hisseden kâmil
bir mü’min, öyle bir îman olgunluğuna ve öyle bir ma’rifet
ve muhabbet kuvvetine sâhip bulunur ve ruhu o derece
dâimî sürur ve saâdetlere gark olur ki, o olgunluk ve o
kuvvetle kâinâta meydan okur. Faraza dünya bomba olup

(1) Müslim, el-Câmi’us-Sahîh, III, 1994 -1995
(2) Bed’ül Emâlî Hâşiyesi
(3) Zuhruf Sûresi, 68-69. âyetler
4 Aklın Gözyaşları
başında patlasa bile yine haktan yüz çevirmez,
istikâmetten asla taviz vermez ve azim ile gayretten
kesinlikle fütur göstermez. Çünkü bir kısım ağır baskılar
ve ithamlar ve şiddetli tehditler ve hücumlar, îmanlı ve
faziletli ehl-i hamiyet için bir gevşekliğe ve bir zayıflığa
değil; tam aksine onların ruhlarında ilâhî rızânın daha
sağlam yerleşmesine, kalplerinde îman nûrunun daha çok
parlamasına, vicdanlarında ebedî feyzin daha fazla celbine
vesîle olur ve bütün bunlar ebedi saâdete kavuşma
yolunda, onların ruhlarına sürekli olarak aşk ve şevk, azim
ve gayret aşılar.
Yüce Mevlâ’nın zikredilen kudsî hadiste geçen “Ey
Kullarım!” hitâbına karşılık olarak, bir kulun “Buyur;
emrine hazırım ve fermanına âmâdeyim Ey Rabb’im!”
diyerek, mukâbelede bulunma şuuruna ermesi, başlı
başına bir aşk ve şevk kaynağıdır. Bunun sırrı ise şudur:
Bu şuura eren bir kimse, kendisine “Ey kullarım!”
şeklinde yapılan İlâhî iltifât ile sunulan Rahmânî
teveccühün ve ezeli merhabanın ebedî sıcaklığını ve yüce
rahmetin kendisine olan Rabbânî tebessümünün
sıcaklığını ruhunun derinliklerinde hissettikten sonra öyle
mest olur ki, başkalarının teveccühlerini ve merhabalarını
ne bilip görür, ne de bilip görmeye ihtiyaç duyar.
Öyle ise, “Derdini ummâna döküp, âsumâna inlemek”
yerine, onların ve her şeyin sahibi ve mâliki olan Yüce
Mevlâ’ya teveccüh et. Derdini yalnız O’na dök ve sadece
O’nun huzurunda inle. Çünkü O’ndan izinsiz hiçbir şey,
senin yardımına gelemez.
Hem köle olan haddini bilmelidir. Çünkü köleye haddi-
ni bilmek düşer. Nitekim köleye en fazla yakışan da,
özellikle efendisine karşı haddini bilmesidir. Nâz
“Ey Kullarım!” Hitâbındaki Rabbânî İltifâtın Sıcaklığı 5
makamını bırakıp veya şımarıklığı andıran tutum ve
davranışlardan uzak durup, niyâz makamında hayat
sürdürmesi ve edep dolu davranışlar sergilemesi ve
bundan zevk alması ve haz duymasıdır.
Cenabı Hak, biz kullarına da “Ey kullarım!”
hitâbındaki iltifâtın sıcaklığını hissettirsin ve bizleri bu
hitâba lâyıkıyla muhatap olma şerefiyle bahtiyâr kılsın.

* * *
Mü’minin Niyeti Amelinden Daha Hayırlıdır 5

- 2 -
Mü’minin Niyeti
Amelinden Daha
Hayırlıdır
En büyük kurtuluş vesilesi ihlâs ve sadâkattir. Çünkü
nice az ameller vardır ki, insanı sahip olduğu ihlâsı ve
sadakati sayesinde yüce mertebelere ulaştırır. Hayber’in
fethi sırasında kelime-i şehâdeti getiren, sonra da harbe
katılıp şehid olan ve hemen Cennet’e giren “Sahâbî” gibi...
Hem kalpteki riyâ ve nifak gibi nice hasletler vardır ki,
onlar yüzünden insan lânete uğrar ve yüce rahmetten
kovulur. Riyâ ve nifak içerisinde Kur’an okuyan ve namaz
kılan riyâkâr ve münafık bir kimse gibi.
Bu cümleden olarak bazan bir adamın irşadı, kalbi
kırık birisinin gönlünün alınması veya bir mazlumun
gözyaşlarının dindirilmesi, bin adamın irşadı kadar insanı
yüce mertebelere ulaştırır ve kendisine Yüce Allah’ın
rızâsını kazandırır. Evet nice gönüller vardır ki, onların
fethedilmesi bir beldenin hatta bir ülkenin
fethedilmesinden daha önemlidir. Nice adamlar vardır ki,
onların kazanılması bir kısım beldelerin, hattâ ülkelerin
fethedilmesinden bile daha değerlidir.
Azizim! Yüce Allah katında en faziletli mertebenin ne
olduğunu bilmek ve müminin niyetinin amelinden çok
6 Aklın Gözyaşları
daha hayırlı, çok daha önemli ve çok daha etkili olduğunu
öğrenmek istersen, aklın ve kalbinle birlikte şu hadîs-i
şerîfin ifâde ettiği hakikatleri anlamaya çalış.
İmâm Tirmizî’nin rivâyet ettiği bir hadiste, Rasûlüllah
sallallahü aleyhi ve sellem şöyle buyurmuşlardır:
“... Size yine bir söz söyleyeceğim; onu iyice belleyiniz
ve hatırda tutunuz. Dünyadan dört kimse istifade eder:
1. Bir kul ki, Allah onu mal ve ilimle rızıklandırmış; o
da sahip olduğu bu imkanlar hususunda Allah korkusuyla
hareket etmiş, hısım ve akrabasını görüp gözetmiş ve bu
hususta Allah’ın hakkını bilip tanımıştır. İşte bu kimse
mertebelerin en faziletlisine mazhardır.
2. Bir kul ki, Allah ona ilim verip mal vermemiş; lâkin
o kimse samimi olarak, eğer malım olsaydı, kesinlikle
filanın yaptığı gibi yapardım (Filân zengin, İslâm’ın her
tarafa yayılması uğrunda malını sarf ettiği gibi, ben de
malımı sarf eder ve onun gibi fedâkarlıkta bulunurdum.)
derse; niyetine göre muâmele görür. Bu ikisinin ecri birdir,
eşittir.
3. Bir kul ki, Allah onu mal ile rızıklandırmış; ama ilim
ile rızıklandırmamış. O da malını bilgisizce sağa sola
harcıyor ve onu harcarken de Allah’ı düşünmüyor, onunla
akrabasını görüp gözetmiyor ve o malda Allah için bir hak
olduğunu bilmiyor. İşte bu adam en fena bir yerdedir.
4. Bir kul ki, Allah ona ilim de mal da vermemiş; o da
malım olsaydı filanca (üçüncü zümredeki kötü adam) gibi
yapardım derse, bu (kötülük yapmaya azimli olma) niyeti
sebebiyle günaha girer. Bunların her ikisinin günahı
eşittir.”(1)

(1) Tirmizî, Sünen, IV, 563