Κλέφτες ονείρων The Present Takers

241 Pages·2010·2.73 MB·Greek

by  Aidan Chambers

ΚΛΕΦΤΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ
br/zav
br/zav
ΚΛΕΦΤΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ
br/zav
Σειρά: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
Συγγραφέας και τίτλος πρωτοτύπου:
AIDAN CHAMBERS
«The present takers»
Copyright© Aldan Chambers, 1983
Πρώτη έκδοση στη Μ. Βρετανία το 1983
από την Bodley Head
Επιμέλεια κειμένου:
Κατερίνα Λελούδη
Παραγωγή:
ΜΙΝΩΑΣ Α.Ε.Ε.
1η έκδοση στην Ελλάδα: Ιανουάριος 2005
Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ
Τ.Θ. 504 88, 141 10 Ν. Ηράκλειο, ΑΘΗΝΑ
τηλ.: 210 27 11 222 - fax: [phone]
www.mlnoas.gr · e-mail: [email protected]
ISBN 960-699-075-3
br/zav
ΕΪΝΤΑΝ ΤΣΕΪΜΠΕΡΣ
ΚΛΕΦΤΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ
Μετάφραση: Βεατρίκη Κάντζολα-Σαμπατάκου
-
br/zav
1
ΛΟΥΣΥ, ΠΡΟΣΕΧΕ. Η ΜΕΛΑΝΙ ΠΡΟΣΣΕΡ Σ' ΕΧΕΙ
ΒΑΛΕΙ ΣΤΟ ΜΑΤΙ Άγκους X XX
Πώς το ξέρεις εσύ; Και σταμάτα να μου στέλ­
νεις ραβασάκια.
ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ Άγκους χ χ χ
— Περιμένετε εδώ, είπε η Μέλανι Πρόσσερ στις
φίλες της στην πόρτα του προαυλίου. Έτσι, δε θα
μας ξεφύγει όταν έρθει.
— Με το κυριλέ αυτοκίνητο του μπαμπάκα της,
πρόσδεσε η Σάλλυ-Aν Σίμσον. Τι φιγουρατζίδικο
γουρούνι!
— Θα της κάνω εγώ μια λαβή που θα της μείνει
αξέχαστη, είπε και η Βίκυ Φάρραντ. Κάνω φοβε­
ρές λαβές.
br/zav
8 ΕΪΝΤΑΝ ΤΣΕΪΜΠΕΡΣ
—Δε θα της κάνουμε τίποτα μέχρι να την πάμε
πίσω από το υπόστεγο, είπε η Μέλανι. Μέχρι τότε
θα είμαστε όλο μαλαγανιές και χαμόγελα.
Από τη γωνία του διαδρόμου του σχολείου, ο
Άγκους Μπερνς παρακολουθούσε τα τρία κορί­
τσια που περίμεναν στην πόρτα του προαυλίου.
Το ήξερε ότι θα της την είχαν στημένη σήμερα,
επειδή ήταν τα γενέθλια της. Έπρεπε να το περι­
μένει κανείς αυτό από την Πρόσσερ. Ο Άγκους
ήξερε επίσης τι θα ήθελε να της κάνει της Πρόσ­
σερ: να της δώσει μια κλοτσιά τόσο δυνατή, που
να μαζεύει τα δόντια της.
Παραμέρισε τα τσουλούφια που του έπεφταν
στο πρόσωπο και χτένισε με το βλέμμα το δρόμο,
το σχολικό γήπεδο και μετά το κομμάτι του δρό­
μου που οδηγούσε στο σχολείο, μέχρι την παιδική
χαρά, όσο έφτανε το μάτι του, αναζητώντας την
Κλερ Τονκς. Σήμερα θα την άφηναν ήσυχη για μια
μέρα και θα έβαζαν στο στόχαστρο τη Λούσυ. Καη­
μένη Κλερ! Η μόνη της ελπίδα ήταν μήπως βαριό-
ντουσαν να ασχολούνται μαζί της κάπου κάπου
και βασάνιζαν και κανένα άλλο παιδί για αλλαγή.
Ο Άγκους επιτέλους διέκρινε την Κλερ. Ήταν
τόσο τεράστια, που όταν βρισκόταν στο οπτικό σου
πεδίο ήταν αδύνατο να μην τη δεις. Η Τονκς το
br/zav
ΚΛΕΦΤΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ 9
τανκς, όπως τη φώναζαν κοροϊδευτικά. Από το
σημείο που στεκόταν τώρα μέσα στο υπόστεγο
όπου πάρκαραν τα ποδήλατα τους οι μαθητές, ίσα
ίσα για να μη φαίνεται από την πόρτα του προαυ­
λίου, κοιτούσε τον Άγκους.
— Εμένα μου αρκεί μια καινούρια κασετίνα για
αρχή, είπε η Σάλλυ-Ανν. Η παλιά μου είναι για
πέταμα.
— Θα μπορούσα να της κάνω ένα ωραίο κεφα-
λοκλείδωμα, είπε η Βίκυ. Και να της στρίψω και
τον καρπό για να τρομάξει περισσότερο.
— Φύλαξε τίποτα και για καμιά άλλη μέρα, είπε
η Μέλανι με την υπομονή σοφής γιαγιάς.
—Ή θα μπορούσα να τη ρίξω κάτω με μια κί­
νηση ελληνορωμαϊκής πάλης, να την ακινητο­
ποιήσω με το πόδι και να την κάνω να ουρλιάξει
τη χαζοβιόλα.
Η Μέλανι χασμουρήθηκε.
Η Σάλλυ-Ανν χαχάνισε.
—Αμάν πια αυτή η μανία σου με την πάλη. Νο­
μίζω ότι είσαι λίγο μουρλή.
Η Λούου Χολ κατέβηκε τις σκάλες φορώντας τα
καινούρια μπλε παπούτσια που ήταν το δώρο γε-
br/zav
10 ΕΪΝΤΑΝ ΤΣΕΪΜΠΕΡΣ
νεθλίων της. Άκουσε τον πατέρα της που έβγαζε
το αυτοκίνητο από το γκαράζ.
— Μήπως δεν είναι και τόσο καλή ιδέα να τα
φορέσεις στο σχολείο; ρώτησε η Σάρα Χολ τη
Λούου την ώρα που τη χαιρετούσε στην πόρτα.
— Μην το κάνεις θέμα, μαμά, απάντησε η Λού­
ου και έβαλε τα πράγματα της στη σάκα της.
— Μη μου παραπονιέσαι μετά αν σου γδαρθούν.
—Δε θα μου γδαρθούν.
Ο Τζακ Χολ κορνάρισε.
— Γεια σου, μαμά, τα λέμε το απόγευμα.
Μητέρα και κόρη φιλήθηκαν και η Λούσυ έτρε­
ξε στο αυτοκίνητο που περίμενε.
«Πέντε εβδομάδες έμειναν» σκέφτηκε η Σάρα.
Μετά διακοπές κι ύστερα θα πήγαινε στο γυμνά­
σιο. Της φαινόταν σαν χτες τότε που πήγαινε στο
νηπιαγωγείο. Πώς πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός;
Σήκωσε το χέρι και τη χαιρέτησε καθώς το αυ­
τοκίνητο έφευγε.
— Καλημέρα, κυρία Χάρρις, είπε η Μέλανι στη
δασκάλα, που περνούσε βιαστικά την πόρτα του
προαυλίου.
— Καλημέρα, κορίτσια, φώναξε εκείνη και στα­
μάτησε να καλοκοιτάξει. Τι κάνετε εδώ πέρα; Για­
τί δεν παίζετε μέσα στην αυλή;
br/zav