Beschrijving
Een prikkelend boek dat tot denken aanzet over hoe wij in het leven staan - van de samensteller van het succesvolle Over levenskunst
Zijn wij nog wel in staat om zelfstandig aan ons leven richting te geven? Lukt het ons om zelf te bepalen wat een goed leven is? De afgelopen decennia hebben we ons weten te bevrijden van autoriteiten en oude dogma´s, maar daarmee zijn we ook een hoop zekerheden kwijtgeraakt, waarop we vroeger konden bouwen. De prijs die we daarvoor betalen is die van de onverschilligheid. Uiteindelijk zwichten we voor de verleiding dat het niet echt uitmaakt wat we doen - zolang we het maar `zelf´ mogen blijven doen.
`Wij hebben ons tegenover onszelf voor ons bestaan te verantwoorden, daarom willen wij ook de werkelijke stuurman van dit bestaan zijn en niet dulden dat ons bestaan op een gedachteloze toevalligheid gaat lijken.´ - Friedrich Nietzsche
In dit boek voert Joep Dohmen een pleidooi tegen onverschilligheid, en voor levenskunst. Vandaag hebben we een geloofwaardig antwoord nodig op de vraag naar het goede leven. Levenskunst kan daarbij helpen door inzicht te bieden in problemen waar iedereen mee te maken krijgt, zoals lijden en ziekte, passie en liefde, het noodlot en de dood. Uiteindelijk gaat levenskunst over de houding waarmee je in het leven staat, en van waaruit je het goede leven leidt.
`We zijn het aan onszelf verplicht om goed te leven, niet om goede boeken te schrijven, veldslagen te winnen en gewesten te veroveren, maar om kalmte en rust te vinden bij de dingen die wij doen.´ - Montaigne
Joep Dohmen is universitair docent aan de Universiteit voor Humanistiek te Utrecht. In 2002 verscheen de succesvolle, door hem samengestelde bloemlezing Over levenskunst. De grote filosofen over het goede leven. In 1994 verscheen van zijn hand Nietzsche over de menselijke natuur.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
De schrijver van dit naar uiterlijk en inhoud even fijne als kleine essay heeft geprobeerd een beeld te schetsen van de Oudgriekse religie, d.w.z. van de polytheïsmen van de oude Helleense stadstaten. Die religie vormde geen deelgebied van de cultuur, maar drukte haar stempel op het gehele leven. Als de schrijver haar een staatsburgerlijke religie noemt, bedoelt hij daarmee dan ook dat in het oude Hellas het hele leven van religie doordrongen was. Daarom heeft hij burgerlijke religie en mysteriën als de Eleusinische, de Orphische en de cultus van Dionysus in samenhang behandeld. Zo wil hij zijn lezers helpen de Griekse religie te begrijpen en inzicht te krijgen in wat hijzelf graag de Griekse religieuze stijl zou willen noemen. Belangstellenden met voldoende kennis van de Griekse cultuur zullen het essay ongetwijfeld met belangstelling lezen. Geen gemakkelijke lectuur.
(Biblion recensie, Dr. L.A.F. Le Mat.)