Short stories by 17 young writers PDF
Preview Short stories by 17 young writers
Short stories by 17 young writers A Sea of Words 2015 edition - 8th year The future we want demands sustainable development Short stories by 17 young writers European Institute of the Mediterranean (IEMed) Anna Lindh Euro-Mediterranean Foundation Girona, 20 for the Dialogue between Cultures 08010 Barcelona Bibliotheca Alexandrina www.iemed.org P.O. Box 732 El Mancheya Alexandria 21111 – Egypt Consortium formed by: www.euromedalex.org Government of Catalonia [email protected] Spanish Ministry of Foreign Affairs and Cooperation Barcelona City Council President: Elizabeth Guigou Executive President: Senén Florensa Executive Director: Hatem Atallah Board of Trustees - Business Council: Board of Governors: Corporate Sponsors Senior Ambassadors of the Foreign Affairs Ministries of the forty-three countries of the Union for the Mediterranean Advisory Council: Ghania Mokhtari (Algeria), Joško Božanic (Croatia), Mohamed Anis Salem (Egypt), Risto Veltheim (Finland), Marie-Christine Saragosse (France), Sonja Hegasy (Germany), Hesna Al Ghaoui (Hungary), Ann Luttrel (Ireland), Michele Capasso (Italy), Rowaida Al-Ma’aitah (Jordan), Marwa Halwani Akkari (Lebanon), Godfrey A. Pirotta (Malta), Lamia Radi (Morocco), Terry Boullata (Palestine), Jacek Purchla (Poland), Rui Nogueira Lopes Aleixo (Portugal), Patrick Gruczkun (Sweden), Fatma Serpil Uludogan Alpman (Turkey). Partner Institutions The Anna Lindh Foundation is co-financed by the European Union. A Sea of Words Coordination: Maria-Àngels Roque Jury: Elisabetta Bartuli, Jamila Hassoune, Martyna Chrzescijanska, Pere-Antoni Pons Working Team: Blanca Gago, Nour Alchikh Oughlli Design: Núria Esparza Layout: Sintagma, Creacions editorials Financed by: Contents Foreword. Senén Florensa 6 Ο γλάρος. Γιώργος Αμπατζίδης. Ελλάδα 9 The Seagull. Georgios Ampatzidis. G 3re1ece 14 رازا .شد ةر .ةا ن مرأ توا Plastic. Slavena Zaharieva. Bulgaria 18 Farkli aynilar. Halil Ecer. Türkiye 31 23 31 Dissimilar Similarities. Halil Ecer. Tur k ey 31 27 رازا .شد ةر .ةا ن مرأ توا رازا .شد ةر .ةا ن مرأ توا رازا .شد ةر .ةا ن مر أ توا 31 Better Dead than Alive. Sara Debbach e. Algeria 37 58 2184. Damjan Krstanović. Hrvatska 43 ر . وا . ءا ا 2184. Damjan Krstanović. Croatia 48 58 Islands in the Sea of Time. Marija N 5e8zirović. Croatia 53 58 ر . وا . ءا ا ر . وا . ءا ا 58 Walki n gر on W. ateوr. Bاa sma E .l oءufy.ا Egy p t ا 63 83 Der gegen die Haie kämpft. Maria Tramo u ntani. Deutschland 68 The One Who Fights Sharks. Maria Tramountani. Germany 72 ندرSaاf e, Jنourneاy .ن Chris tرofor o, s! Pنaطvاlوak iنs.و G r e8e3ce 75 83 The Dancing Raindrop. Ilias Kolokour i s. G 8re3ece 78 ن درا , نا ن ر , !نطاو ن و 83 ندرAا C, iنtizen’sا Iنnsani tرy. O m, a!rن Hطuاوsse iنnو Al Othman. Jordan 87 ندرا , نا ن ر , !نط ا9و5 نو A Second Kind of Genesis. Giulia Privitelli. Malta 91 نط .حر ل آ .ةرا ر ا95 95 The Last Message. Aya Kamel Rab a9h5. Palestine 102 95 نط .حر ل آ .ةرا را نط .حر ل آ .ةرا را نط .حر ل آ .ةرا را Czerwona Wenus. Kasia Nocuń. Polska 107 Red Venus. Kasia Nocuń. Poland 111 El descubrimiento del fuego. Yeray García Celades. España 115 The Discovery of Fire. Yeray García Celades. Spain 118 Kendi dağiniza tirmanin. Lara Bulut. Türkiye 121 Climb Your Own Mountain. Lara Bulut. Turkey 126 Kimin Ankara’sı? Murat Mercan. Türkiye 131 Whose Ankara? Murat Mercan. Turkey 137 A seA of words 8th yeAr Foreword Senén Florensa Executive President, European Institute of the Mediterranean In 2015 we celebrate the 8th year of the project A Sea of Words, promoted jointly by the Eu- ropean Institute of the Mediterranean and the Anna Lindh Foundation. The objective of this contest throughout these eight years has been to help foster dialogue between the countries of Europe and the Mediterranean through the exchange of experiences and knowledge between youths. This year we wanted to support the EU initiative that has declared 2015 as the European Year for Development to open the door to the exciting and multifaceted world of development cooperation. This initiative has fostered projects of very different kinds, and has enabled the countries involved, both North and South, to share experiences of the issues that make up the broad concept of sustainable development. They are all available on the website https://europa. eu/eyd2015/es. Yet another year, the European Institute of the Mediterranean wishes to promote this ex- change of experiences and cultural dialogue through writing, in a contest aimed at young writers who have created stories about development. The chosen theme, “The future we want demands sustainable development”, and the reflection provided by writing can help raise awareness of the need to cooperate to achieve a future that is better, more sustainable, more connected to nature, and more hopeful for future generations. Young people can feel like repositories of our planet’s wealth, and they are the ones who must understand that development goes beyond borders and undeniably involves cooperation between countries. We have received around 200 stories by youths who approached this highly versatile con- cept of development, and the possibilities of citizen collaboration and awareness-raising. There are stories that explore human development, some that tackle the theme of sustainability, and others that focus on warning the reader about the need to respect the environment in which we live. This diversity of themes and nationalities (the almost 200 youths are from 25 different countries) renews confidence in the idea that youths are aware of the possibilities of dialogue and cooperation, and of the responsibility involved in using the tools this gives us to create a better future, which means fairer wealth distribution. In total, since its creation, the contest A Sea of Words has had the participation of over 1,800 young writers from Euro-Mediterranean countries, of whom around 60% are female. The richness that comes from the different cultures and traditions boasted by the Euro- Mediterranean area is worthy of being considered one of the most valuable sources of heritage around us. Therefore, the possibilities provided by development must be used to improve the everyday life of citizens, always respecting our fellow humans and nature. We must all take advantage of the opportunity offered by cooperation to understand others better, learn from them and their needs, and work together for sustainable and peaceful development. In this re- 6 A seA of words 8th yeAr spect, the winning stories of the contest seek to promote the teaching and dissemination of this cooperation and of the possibilities of sustainable development. Many of the stories received show young people’s concern for their environment, which we hope will be reflected in the 21st Climate Change Conference to be held in Paris in December 2015. The three young winners of this year’s A Sea of Words have expressed the spirit we have tried to encourage at the IEMed very well. The story “The Seagull”, by Georgios Ampatzidis, set in Athens, introduces a young writer at the height of the creative process working through the difficulty of writing ‒ without being discouraged ‒ about the crude reality of the inexorable march of pollution. The second winning story, “Plastic”, by the Bulgarian Slavena Zaharieva, endeavours to call the attention of citizens and politicians to the damaging consequences of not taking care of the environment. The third award goes to the story “Different Similarities” by the Kurd Halil Ecer, who reminds us that development begins with a basic attitude: the willingness to listen to and learn from others, to see difference as a source of wealth that makes us grow and evolve. Therefore, the 17 stories selected in this 8th year of A Sea of Words show the important need to ensure the acceptance of sustainable development, which abandons the logic of maxi- mum profit and strengthens equal participation in prosperity and respect for the environment. That is why at the IEMed and the Anna Lindh Foundation we will go on working to this end, using all the instruments available to us to try to give young people in the Euro-Mediterranean region a future full of possibilities. 7 A seA of words 8th yeAr Award Ceremony of the 2015 Contest “A Sea of Words” 8 A seA of words 8th yeAr Ο γλάρος Γιώργος Αμπατζίδης. Ελλάδα Ξύπνησα με πρωινή στύση και την αίσθηση μιας καινούριας συγγραφικής ιδέας να τριγυρίζει στο κεφάλι μου. Δυσκολεύτηκα για μερικά λεπτά να κατουρήσω και να κουμαντάρω την δι- αφαινόμενη έμπνευση, αλλά οι δύο λειτουργίες ευνοήθηκαν δραστικά από το κρύο νερό του νιπτήρα. Έφτιαξα έναν φραπέ σκέτο με πέντε παγάκια και κάθισα μπροστά στην τηλεόραση με το σορτσάκι του ύπνου και γυμνός πάνω από τη μέση. Πίνοντας τον καφέ άρχισα τη διαδικασία που ακολουθούσα σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι πρωινές εμπνεύσεις δεν ήταν σπάνιες - μάλιστα ένιωθα πως όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο πιο συχνές γίνονταν (οι πρωινές στύσεις ακολουθούσαν ακριβώς αντίθετη πορεία). Το άτυπο τελετουργικό ξεκινούσε με μια αναδρομή των δραστηριοτήτων που θα μπορούσαν να έχουν οδηγήσει στον αξημέρωτο οίστρο. Άνοιξα την τηλεόραση σε ένα αδιάφορο κανάλι και γύρισα γρήγορα το καλαμάκι στο ποτήρι αναγκάζοντας τα παγάκια να χτυπήσουν μεταξύ τους και στο γυαλί - ο θόρυβος βοηθούσε στην ενεργοποίηση της μνήμης μου. Δεν δυσκολεύτηκα να καταλήξω στην αιτία. Το προηγούμενο απόγευμα η Τόνια παρα- κολουθούσε ένα ντοκιμαντέρ στο σαλόνι μου. Εγώ καθόμουν δίπλα της προσπαθώντας να την αποπλανήσω. Δυστυχώς για την ερωτική μου διάθεση το ντοκιμαντέρ παρουσίαζε το οδοιπορι- κό ενός φωτογράφου σε χώρες του τρίτου κόσμου - φωτογραφία και φιλανθρωπία: τα ερωτικά μου θέλγητρα έρχονταν σε δεύτερη θέση. Τελικά πηδηχτήκαμε αργότερα, αλλά μέχρι να τε- λειώσει το ντοκιμαντέρ, το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να παρακολουθήσω με ενδιαφέρον τις περιπέτειες του γλάρου-πρωταγωνιστή. «Ο γλάρος θα πεθάνει στο τέλος» είπα σε ανύποπτο χρόνο στην Τόνια. «Πώς το ξέρεις;» «Αυτό κάνω, γράφω ιστορίες». Ο γλάρος του ντοκιμαντέρ πέθανε τελικά τρώγοντας ένα μολυσμένο ψάρι στη Σενεγάλη. Πριν ακόμα ξεψυχήσει το άτυχο πτηνό, η Τόνια πέρασε το πόδι της πάνω από το χυμένο στον καναπέ σώμα μου και με το βάρος της στο στήθος και την κοιλιά μου άρχισε να δαγκώνει-φι- λάει τα χείλη μου. Κάποιες φορές σκέφτομαι πως το αίσθημα της φιλανθρωπίας την κρατάει κοντά σε έναν απένταρο, κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερο, επίδοξο συγγραφέα και αυτή η καλλι- τεχνική περιέργεια που αναπτύσσει όποιος ανακατεύεται με τις τέχνες - την φωτογραφία, στην περίπτωσή της. Κάτι τέτοιες ατάκες της άρεσαν πολύ και μου το έδειχνε. Εκτός από τον γλάρο, πέθαναν και κάποιοι κορμοράνοι καλυμμένοι με πετρέλαιο λίγο αργότερα, όπως είδα κλεφτά όσο ήμασταν ακόμα στο σαλόνι. Αφού είχα ξεκαθαρίσει την αιτία, το επόμενο βήμα ήταν να εστιάσω στο θέμα. Αυτό είναι πάντα το πιο δύσκολο κομμάτι, γιατί μοιάζει πολύ με τις σκιές που εμφανίζονται στο οπτικό πεδίο όταν κοιτάς ένα ανοιχτόχρωμο φόντο: όσο προσπαθείς να εστιάσεις, τόσο τα μυγάκια απομακρύνονται. Αυτό το σημείο απαιτούσε νικοτίνη και ήταν η δικαιολογία για να καπνίσω ένα από τα κομμένα στη μέση τσιγάρα της προχθεσινής υπόσχεσης να το κόψω. Προς εξυπη- ρέτηση του εθισμένου εαυτού μου, πετάω τα τσιγάρα στον κάδο με τα χαρτιά που αδειάζω μία 9 A seA of words 8th yeAr ς φορά την εβδομάδα, οπότε πάντα βρίσκω ακρωτηριασμένες προσπάθειες απεξάρτησης όταν η δ ζι τις χρειάζομαι. Για να καλοπιάσω ακόμα περισσότερο τον εξαρτημένο, εδώ και μερικούς μήνες τ Α καπνίζω άφιλτρα ώστε να μην πάει χαμένο το μισό με το φίλτρο. Θυσία οι πνεύμονές μου στην π μ Α καλλιτεχνική δημιουργία. ος Μετά από τριάμισι τσιγάρα και έναν δεύτερο φραπέ με τρία μόνο παγάκια για να τελειώ- Γ ώρ σει πιο γρήγορα κατέληξα περίπου στο πλαίσιο του νέου έργου μου. Στο τεχνικό του κομμάτι, Γι θα ήταν διήγημα μέχρι 2500 χιλιάδες λέξεις ώστε να το έστελνα σε έναν διαγωνισμό στη Βαρ- κελώνη που ζητούσε κείμενα με θέμα παρόμοιο με το δικό μου. Η ιδέα ήταν να γράψω για την άδικη διανομή πλούτου και την άνιση οικονομική ανάπτυξη από μια παγκόσμια, άπληστη ελίτ που δημιουργεί φτώχια και περιβαλλοντική καταστροφή. Κάπως έτσι. Το θέμα δεν μου ήταν άγνωστο: συχνά το ακουμπούσα έμμεσα στα κείμενά μου μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των πρωταγωνιστών-θυμάτων αυτής της κατάστασης. Ακόμα, ένιωθα και εγώ θύμα της, περνώ- ντας μήνες χωρίς δουλειά, με απλήρωτα νοίκια και την οικονομική στήριξη της Τόνιας. Θα ήταν πάντως η πρώτη φορά που θα επιχειρούσα να γράψω έχοντας τα αρνητικά του καπιταλισμού ως κεντρικό θέμα και στο μυαλό μου έρχονταν συνειρμικά σχετικά τσιτάτα των πολιτικοποιη- μένων, φοιτητικών μου χρόνων. Επισκέφτηκα την Τόνια για να συζητήσουμε τις ιδέες μου. Εμπιστευόμουν την κρίση της καθώς μπορούσε να μεταφέρει αποτελεσματικά τη φωτογραφική της αντίληψη σε ένα συγγρα- φικό πλαίσιο. Όπως ήξερε πού θα έπρεπε να εστιάσει μια φωτογραφία της, έτσι μπορούσε να φανταστεί και την σκηνή ενός διηγήματος. Όσο την γνώριζα, πάντα συζητούσα μαζί της τις ιδέες μου, αρχίζοντας από την πρώτη γνωριμία μας ως φίλης της τότε κοπέλας μου. Οι δυο τους είχαν γνωριστεί σε ένα σεμινάριο φωτογραφίας και είχαμε βγει μαζί για καφέ μία φορά εγώ, η Τόνια και η Αγγελική, επίσης λάτρης της φωτογραφίας και μια σχέση μου που κράτησε 3 χρόνια. Εκείνο το απόγευμα πέρασα πολύ ωραία συζητώντας με την Τόνια σχετικά με ένα διήγημα που έγραφα και αγνοώντας (ακούσια) τις δολοφονικές ματιές της Αγγελικής που μας παρακολουθούσε χωρίς να λέει λέξη. Εννοείται πως η Αγγελική και η Τόνια δεν ξαναμίλησαν από εκείνη τη μέρα. Εννοείται πως η Αγγελική με ενημέρωσε πλήρως για το πώς με κοιτούσε όσο «σαλιάριζα» με την Τόνια και πώς κοιτούσα εγώ την, πρώην όπως μου εξήγησε, φίλη της. Κάπως έτσι χάθηκε η επαφή μας και, ακριβώς δυο μήνες μετά, οι δρόμοι μας έγιναν παράλληλοι και ως τέτοιοι δεν έχουν πια κανένα κοινό σημείο. Στην απόφαση της Αγγελικής να με αφήσει ίσως βοήθησε και το γεγονός πως το καινούριο μου διήγημα είχε πρωταγωνίστρια την Αινότ, μια νεαρή Γαλλίδα φωτογράφο που κλέβει την καρδιά του πρωταγωνιστή, ο οποίος μιλάει σε πρώτο πρόσωπο. Σε κάθε περίπτωση, η Αγγελική με παράτησε, και για έξι ολόκληρους μήνες έπινα, κάπνιζα, έτρωγα ελάχιστα και έγραφα ποιήματα με πρωταγωνιστές που αυτοκτονούσαν. Μετά γνώρισα ξανά την Τόνια. Συναντηθήκαμε τυχαία στον δρόμο και με αναγνώρισε παρά τα εμφανή σημάδια που έφερα στο πρόσωπο και υποδείκνυαν εγκατάλειψη από την Αγγελική και τον ίδιο μου τον εαυτό. Ουσιαστικά συστηθήκαμε από την αρχή, αφού οι ιδιότητες «φίλη της Αγγελικής» και «γκόμενος της Αγγελικής» δεν σήμαιναν τίποτα πια. Πρότεινε να πιούμε έναν καφέ και της μίλησα για τα ποιήματα που έγραφα για ανθρώπους που έκοβαν τις φλέβες τους. Μου είπε πως ανατρίχιασε και με παρότρυνε να «γράψω για κάτι μεγάλο, κάτι σημαντικό». Αναγνώρισα πως είχε δίκιο, αλλά συνέχισα για 1-2 εβδομάδες ακόμα να γράφω για εκείνους που δεν άντεξαν τις δυσκολίες της ζωής μέχρι να τα φτιάξουμε με την Τόνια και το γράψιμό μου να γίνει σχετικά πιο αισιόδοξο. 10
The list of books you might like
