Ścieżka wielkiego maga PDF
Preview Ścieżka wielkiego maga
MICHAEL HOWARD ŚCIEŻKA WIELKIEGO MAGA PODRĘCZNIK WYSOKIEJ MAGII Spis treści Prolog 7 Rozdział I. Podstawy magii 11 Wszechświat 11 Dobro i zło 13 Ważne wskazówki dla adeptów 14 Siły naturalne i siła życia 17 Przygotowanie i odprężenie 18 Oddychanie 21 Magiczny trójkąt 22 Silna wola 23 Skupienie 23 Wizualizacja 25 Symbolizm 29 Przygotowanie 29 Rytuały 32 Rozdział II. Akcesoria rytualne 38 Przybory używane w magii 38 Różdżka 41 Kielich 44 Szpada 45 Pentakl 47 Akcesoria magiczne 50 Szata 50 Ołtarz 51 Kadzidło 52 Dziennik 53 Alfabet magiczny 53 Rozdział III. Magia astralna 55 Plan astralny 55 Udrożnianie 56 Ćwiczenie udrożniania 58 Znaczenia symboliczne 60 Czytając Kronikę Akaszy 61 Magiczne lustro 65 Projekcja astralna 67 Ćwiczenie uwalniania ciała astralnego 69 Rozdział IV. Magia naturalna 71 Magia roślin 73 Magia pogody 82 Magia kamieni 84 Magia świec 85 Kolory 89 Energia Ziemi 92 Rozdział V. Magia Księżyca 94 Udrożnianie księżycowych energii 100 Księżycowy rytuał 103 Rozdział VI. Magia żywiołów 111 Opiekunowie żywiołów 111 Główne cechy żywiołów 113 Właściwości żywiołów 115 Kolory żywiołów 119 Cykle słoneczne i pory roku 120 Nawiązywanie kontaktu z żywiołami 122 Rozdział VII. Magia planet 128 Archaniołowie 129 Moce planet 134 Rytuał dla pozyskania miłości 143 Porady ogólne 144 TABLICE MAGICZNYCH ODPOWIEDNIKÓW 147 INDEKS 154 K siążka ta została przewidziana jako podręcznik dla początkujących w dziedzinie magii, prze znaczony dla współczesnego czytelnika. Sposób działania magii i wyniki, jakie może uzyskać przeciętny człowiek posługujący się technikami magicznymi, wyjaśniono, posługując się prostym, codziennym językiem. Praktyka magiczna jest tak stara jak ludzkość. Już w epoce kamiennej pierwsi myśliwi wykonywali modele zwierząt, jakie chcieli następnego dnia upolować. Modele przekłuwano strzałami, a symboliczny ten akt - miał zapewnić powodzenie łowów. Sporządzanie modelu i wykonywanie rytuału przez prehistorycznych magów służyło wytworzeniu się ogniwa łączącego myśliwych i ich zdobycze. Jaskiniowi myśliwi wykonywali te rytuały nie dlatego, że byli prymitywnymi ignorantami, ale ponieważ wierzyli, iż za pomocą symbolicznych działań magicznych mogą wywrzeć wpływ na swe otoczenie. Wiara ta przez wieki utrzymywała się jako podstawa magicznej filozofii. O wiele za długo traktowano magię jako coś niewiele więcej wartego niż starodawny przesąd. Powody nie trudno zrozumieć. Praktyka magiczna - przez wiele wieków uznawana za coś złego - była surowo zabroniona przez religijne i kryminalne prawa, które decydowały - 7- o tym, w co człowiekowi wolno było wierzyć. W tak represyjnej atmosferze każdy, kto przyznawał się do tego, że jest magiem lub okultystą (człowiekiem znającym ukryte nauki), narażony był w najlepszym przypadku na surowe potępienie, a mógł też łatwo utracić życie. Wszystko to spowodowało, że magia zeszła do podziemia. Wykonywana była potajemnie przez osoby prywatne oraz tajne stowarzyszenia, zazdrośnie strzegące swej wiedzy przed światem zewnętrznym. Na skutek ukrywania się przez tyle wieków magia zachowała do naszych czasów pewien złowróżbny odcień. Jest przecież zrozumiałe, że jeśli ludzie nie mają dostępu do prawdziwej wiedzy o przedmiocie, tworzą dla jego wyjaśnienia zmyślone historie. Ostatnie 30 lat przynosi złagodzenie atmosfery religijnej i powoduje wzrost zainteresowania naukami okultystycznymi. Praktyka magiczna stopniowo wychodzi z ukrycia. Dysponując szerszą wiedzą dotyczącą minionych epok, możemy teraz realizować takie formy praktyki magicznej, jakie odpowiadają naszym czasom, nie tracąc jednak tradycyjnych wartości dawnej filozofii magicznej. W umyśle przeciętnego człowieka słowo magia wywołuje wyobrażenie cyrkowego iluzjonisty wyciąga jącego królika z kapelusza, albo obraz zakapturzonej postaci recytującej demoniczne zaklęcia na wiejskim cmentarzu. Obie te wizje są błędne. Słowo magia wywodzi się ze źródłosłowu oznaczającego po prostu „mądrość". Historycznie pierwsze użycie tego słowa dotyczyło magów, starożytnej sekty kapłanów perskich, będących adeptami okultystycznej sztuki astrologicznej, sztuki wróżenia i praktyk magicznych. Do tej starożytnej sekty kapłanów magii należeli ci trzej magowie albo mędrcy, - 8- którzy przynieśli symboliczne dary nowo narodzonemu Jezusowi. Przez wieki magia rozwijała się różnymi sposobami zależnie od zmian kulturowych i od nastawienia ludzi, jacy ją praktykowali. Różne postacie magii mają swe odbicie na kartach tej książki. W tym miejscu należy wyjaśnić, że aby praktykować magię nie trzeba być wyznawcą jakiejś określonej religii. Magia była w ciągu swej historii wiązana z różnymi religiami. Wszystkie najważniejsze religie zawierają elementy praktyki magicznej. Dobrze znanym przykładem jest msza katolicka. Nie musisz więc być osobą religijną w ogólnie przyjętym znaczeniu tego słowa. Aby stać się prawdziwym magiem i mieć sukcesy w swoich magicznych działaniach, musisz jednak pokładać wiarę w jakąś istotę nadrzędną lub w istnienie rzeczywistości duchowej, będącej poza zasięgiem zmysłów. Magię można wykorzystywać w celu poprawienia lub ustabilizowania warunków panujących w otoczeniu maga, ale jest też ona sprawdzoną metodą wewnętrznego i duchowego rozwoju człowieka. Absolutnie nie należy traktować jej jako rozrywki dla urozmaicenia życia, podobnie jak innego hobby w rodzaju zbierania znaczków, czy też łatwego sposobu pozyskania materialnego dobrobytu. Kto decyduje się wstąpić na magiczną ścieżkę, powinien przyjąć najwyższe zasady etyczne. Praktykowanie magii jest bardzo poważnym i odpowiedzialnym działaniem. Przede wszystkim praktykowanie magii w jakiejkolwiek formie, choćby na najprostszym poziomie, ujawni ci wiele o tobie samym. Na drzwiach wiodących do swej świątyni każdy mag - 9- powinien wyryć ognistymi zgłoskami te nieśmiertelne słowa, widniejące nad wejściem do wyroczni delfickiej w starożytnej Grecji: „Człowieku, poznaj siebie". Podchodząc do praktyki magicznej z pozytywnym nastawieniem i z zamiarem usilnego działania dla uzyskania wyników, znajdziesz się w fascynującym świecie nowych i satysfakcjonujących doświadczeń. Wstąp więc na wskazaną przez nas drogę, czyniąc pierwsze kroki na magicznej ścieżce wiodącej do oświecenia. Rozdział I Podstawy magii Magia sprawia wrażenie bardzo tajemnicze, jeżeli nic o niej nie wiesz. Toteż praktyczną naukę trzeba rozpocząć od sprecyzowania, czym jest magia. Jedna ze znanych definicji określa, że jest to wiedza o mało znanych siłach natury i sztuka wykorzystywania ich w celu dokonania zmian w świadomości i otoczeniu fizycznym, zgodnie z zamiarami poszczególnego człowieka. Choć nieco przydługa, ta definicja może stanowić punkt wyjścia do naszych rozważań o tym, czym naprawdę jest magia. Ktoś, kto poprzestał na wykształceniu podstawowym będzie miał duże trudności ze studiowaniem fizyki. Jeśli jednak jest inteligentny, to z pewnością zdoła pojąć zasady nawet tej trudnej dziedziny. Podobnie jest z magią. Początkujący napotyka na liczne tomy literatury sprawiającej wrażenie niespójnego nagromadzenia wiedzy. W większości zawiera ona zniechęcające słownictwo techniczne, tworzące zaporę dla człowieka spoza kręgu wtajemniczonych. Aby uchylić zasłony tego magicznego labiryntu, zaczniemy od podstaw. Wszechświat Mag rozpatruje wszechświat inaczej niż ktoś przeciętny. Dla niego wszechświat nie jest mechanizmem -11- zegarowym napędzanym siłami czysto fizykalnymi, jak to sobie wyobrażają materialiści. Wszechświat magiczny jest bardzo tajemniczy i groźny, gdyż władają w nim siły i energie niedostrzegalne przez obecną wiedzę naukową, są jednak nie mniej realne od znanych pojęć fizycznego obrazu świata. Osoba praktykująca magię, postrzega świat fizyczny nie jako jednolitą rzeczywistość, lecz jako widzialny przejaw obszerniejszej rzeczywistości duchowej. Wszechświat w tej perspektywie nie stanowi podłoża dla chaotycznego miotania się niekontrolowanych sił, lecz tworzy pewien porządek zrozumiały dla tych, którzy znają symboliczny klucz otwierający jego tajemnice. Klucz ten odnaleźć można w teorii magicznych odpowiedników, wyraża go znana hermetyczna maksyma: Jak na górze, tak i na dole. Według starożytnej legendy następujące słowa zostały wyryte na szmaragdowej tabliczce znalezionej w grocie, o której sądzi się, że była ostatnią przystanią greckiego boga Hermesa Trismegistosa zwanego też Trzykrotnie Największym, który był patronem magów: To, co jest w górze, jest podobne do tego, co w dole, a to, co w dole, jest podobne do tego, co w górze, a to dlatego, by dokonać cudów tej jednej rzeczy. Formuła ta mówi nam, że świat fizyczny jest odbiciem dziedziny ducha. Bóg reprezentuje makrokosmos lub wielki wszechświat, człowiek zaś jest mikrokosmosem - wyrazem małego wszechświata. Tą „jedną rzeczą" w tym hermetycznym wyrażeniu jest siła życia, która pod trzymuje i przenika wszechświat. Tę prawdę, znaną od niepamiętnych czasów, można zrozumieć wtedy, gdy -12- przyjmie się założenie, że duch i materia stanowią aspekty tej samej rzeczywistości. Siła życia w różnym stopniu zawarta jest we wszystkim, co istnieje we wszechświecie. W zwykłych okolicznościach nie uświadamiamy sobie oddziaływania tej twórczej zasady, z wyjątkiem może takich podstawowych jej form, jak dążenie do podtrzymania gatunku albo walka o przeżycie w fizycznym świecie. Mag jest świadom istnienia tej siły życia, która przejawia się jako pole energetyczne istniejące zarówno w nim samym, jak i na zewnątrz niego. Doświadczony mag wykorzystuje ją do działań, które przez człowieka niewtajemniczonego uważane są za działania magiczne. Czyni to z pomocą podświadomości, będącej łącznikiem między duchem a materią. W rzeczywistości mag wykorzystuje siły natury i nie ma niczego nadprzyrodzonego ani paranormalnego w uzyskiwanych rezultatach, o czym się przekonasz w miarę czynienia postępu na magicznej ścieżce. Dobro i zło Chcemy podkreślić, że magia nie jest sama w sobie ani „dobra", ani „zła". Energia wykorzystywana w magii jest neutralna. Porównywalna jest do elektryczności, którą można zastosować do zagotowania wody, ale nieumiejętnie użyta, może spowodować ciężkie obrażenia lub wyrządzić szkody. Tylko sposób wykorzystania magii decyduje o tym, czy stanie się dobrodziejstwem, czy nieszczęściem - użyta moc jest ta sama. Ponieważ energia magii nie jest ani dobra, ani zła, jej adept musi być na tyle dojrzały, by wykorzystywał ją tylko dla dobrych celów. Wiadomo, że im ludzie prymitywniejsi, tym bardziej są skłonni do nadużywania wiedzy okultystycznej do -13-
The list of books you might like
