Scholia Vetera in Pindari Carmina, Vol. III: Scholia in Nemeonicas et Isthmionicas, Epimetrum, Indices

416 Pages·1998·15.285 MB·English

by  Pindar, Anders Bjørn Drachmann (ed.)

B I B L I O T H E CA
S C R I P T O R VM G R A E C O R VM ET R O M A N O R VM
T E V B N E R I A NA
SCHOLIA VETERA IN
P I N D A R I C A R M I NA
RECENSVIT
A. B. DRACHMANN
VOL. Ill
SCHOLIA IN NEMEONICAS
ET ISTHMIONICAS
EPIMETRVM · INDICES
EDITIO STEREOTYPA
EDITIONIS PRIMAE (MCMXXVII)
STVTGARDIA ET LIPSIAE
IN AEDIBVS B. G. TEVBNERI MCMXCVII
Die Deutsche Bibliothek - CIP-Einheitsaufnahme
Scholia Vetera in Pindari carmina /
ree. Α. Β. Drachmann. —
[Nachdr.j. — Stutgardiae ; Lipsiae : Teubner.
(Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanoruin Teubneriana)
NE: Drachmann, Anders B. [Hrsg.]
[Nachdr.] Vol. 3. Scholia in Nemeonicas et Isthmionicas; Epimetrum; Indices. —
Ed. stereotypa ed. 1 (1927). - 1997
ISBN 3-519-01599-4
Das Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung
außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung des Verlages
unzulässig und strafbar. Das gilt besonders für Vervielfältigungen, Ubersetzungen,
Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen.
© B. G. Teubner Stuttgart und Leipzig 1997
Printed in Germany
Druck: druckhaus köthen GmbH
Bindung: Verlagsbuchbinderei D. Mikolai, Berlin
UDALBICO DE WILAMOWITZ-MOELLENDORFF
GRATO PIO ANIMO
EDITOR

PRAEFATIO
Ad scholia reterà Nemeonicarum et Isthmionicarum
edenda praesto sunt codices hi:
Vat. 1312, de quo cfr. praef. vol. I p. VI. Desinit codicis Β
folium paenultimum (281) schol. Isthm. VIII26 (p. 271,18
huius ed.); incipit folium ultimum (282) sch. J. Vili 83
a voce τω Πηλεί (p. 274,25), desinit sch. 95 in voce in
(p. 276,8). Totum autem folium ita male habitum est ut
plura fere legi nequeant quam legi possunt; in extrema
-quidem pagina, quae a sch. 95 incipit, vix paucae syllabae
dispiciuntur.
Laur. 32, 52, de quo cfr. praef. vol. I p. VII. Nomea et D
Isthmia non eadem manu scripta sunt qua Olympia et
Pythia, sed aequali. Tertia m anus ipsa quoque eiusdem
aetatis scripsit sch. N. IV 17 (p. 66)—43d (p. 71), et Ν.
Χ 64 (p. 174,11)—69 πρόγονοι (p. 175, 9); fortasse etiam
N. VII 116 (p. 133,9) usque ad verba m^omv ως
<p. 133,17).
Par. 2403, de quo cfr. praef. vol. I p. X. Continet hypo- Ρ
thesim Nemeonicarum et scholia Ν. I—IV 107 αντοΐς
p. 83,2), tum VI 59 rò της "Αρτέμιδος (p. 109,4)—73
p. Ill, 4); sequuntur Pindari apophthegmata (cf. huius
«d. I p. 3 —4). Haec sicut scholia Ν. VI alia manu scripta
sunt. Signavi Ρ (V Mommsen et Abel).
Vat. 121 saec. ΧΠΙ. Continet hyp. Nem. et sch. N. IT
1—4 άκούονοιν άντί το (p. 10,13), deinde sch. Ν. I 85 —
fin. Ν. Π.
Vindob. 130 saec. XIV. Continet hyp. Nem. et sch. N. U
I—II
Monac. 492 saec. XVI. Continet hyp. Isthm. et sch. J.
I et II 1—9, tum hyp. Nem. et sch. Ν. I 1—3. Est apo-
graphum codicis B.
ΥΙ Praefatio
Monac. 486 saec. XVI. Continet hyp. Nem. et sch. N.
I 1—58. Ex Ρ descriptus est, sed interpolatus.
Angel. C. 1,1 saec. XVI. Continet hyp. Nem. ex Τ de-
scriptam (non, ut dixi vol. II p. IX, Ν. I—II).
Hos codices omnes contulit Abel et lectiones eorum
(praeter Monac. 486) in apparatu editionis suae diligentis-
sime adnotayit. Habui praeterea collationes codicum BDU
a Mommseno factas et eius partis codicum PTU quae Ne-
meonicas continet imagines luce expressas. Ipse apparatu
Abelii cum collationibus Mommseni comparato omnes locos
quibus de scriptura codicum dubitari posse visum erat in-
spexi. Scholia codicum PTU ad imagines denuo contuli;
item, sed ad ipse exemplaria, partes scholiorum BD. Co-
dicem Angel, ex Τ descriptum esse postquam perspexi, nul-
lam eius rationem habui. Codices Monacenses ipse non vidi
r
sed natura earum ex apparatu Abelii tam clare apparet, ut
eos quoque abicere non dubitaverim ; nisi quod Monacensis
492 paucis locis ad codicis Β lectionem stabiliendam utilis
esse potest.
De ceterorum codicum afßnitate et auctoritate omnino
recte iudicavit Abel praef. p. 3—4. Itaque, ut rem paucis
comprehendam, codicis Β eadem natura est in his scholiis
quae in Olympionicis et Pythionicis, ut in singulis verbis
tradendis ceteris praestet, ordinem scholiorum et quae cum,
eo coniuncta sunt saepe licenter mutaverit. Eandem pror-
sus quam Β recensionem praebet cod. D inde ab sch. Ν.
I 34; ante eum locum cum PTU facit. PTU recensionem
praebent ipsam quoque parum integrarti, si cum ea compa-
res qualem in Ol. et Pyth. codice E atque etiam codicibus
DGQ traditam habemus, sed quae tamen ad antiquiorem
scholiorum formam propius quam recensio Β accedere vi-
deatur. TU adeo similes sunt ut ex uno atque eodem exem-
plari descripti esse videantur; Ρ suam habet naturam et
horum trium sine dubio optimus est. Denique Triclinius in
Ν. I—II codice usus est TU simillimo, in ceteris si non
ipso D, codice eius simillimo. Edidit autem scholia Tricli-
niana Tycho Mommsen libello qui inscribitur Scholia re-
Praefatio VII
centiora Thomano-Tricliniana in Pindari Nemea et Isthmia
(Lipsiae 1865).
Hac in ration e codi cum via in textu constituendo se-
quenda admodum simplex est, nec Abelium fugit (cfr. praef.
eius p. 4). Nam ubi plus quam una recensione utimur, ea
recensio cuius princeps est Ρ in scholiis ordinandis, lem-
matis describendis, ceteris eiusmodi rebus sequenda est; in
singulis autem verbis constituendis eligendum quid cuique
loco aptius esse videatur, sed ut codicis Β auctoritatem non
sine gravi causa deseras. Ceterum in maiore buius volumi-
nis parte sola recensio BD superest, neque aliam scholio-
rum formam quam quae his duobus codicibus tradita est
restituere licet, quamvis certo sciamus earn ab antiquiore
huius commentarli ratione multum degeneravisse.
In editione mea elaboranda iisdem rationibus atque per
duo prima volumina usus sum. Ceterum in codicum lectio-
nibus afferendis, quia tam paucis utimur, aliquanto uberior
fui; velut singulas lectiones BD et TU fere adscripsi, in re
minimi momenti eligendi incommodum vitans; codicis au-
tem Ρ lectionem nullam sciens praetermisi. Itaque hoc
quidem in volumine praeter quisquillas in prosodia et ortho-
graphia positas tota fere discrepantia codicum adnotata
exstat. Tamen nominis 'Ηρακλής genetivum 'Ηρακλέους ubi-
que tacite scripsi, cum codices inter 'Ηρακλέους et 'Ηραχλεος
vacillent, plerumque autem compendio quod utrumvis signi-
ficare potest utantur. Item Πελοπόννηΰος sim. ubique scripsi,
de varia lectione Πελοπόνηβος fere tacui. — Cum novae
editioni imprimendae, ut par erat, textum Abelii subicerem,
fieri vis potuit quin et interpunctioni et prosodiae eius
plus concederem quam si textum ipse de integro consti-
tuissem.
Quae ante annum 1884, quo anno editio Abelii in lucem
prodiit, ad haec scholia emendanda contulerunt viri docti,
quamquam Abelius diligentissime conquisivit, tamen ipse
quoque ut potui recognovi. Inter ea quae post Abelium
accesserunt maximi momenti sunt Mauricii Schmidtii con-
iecturae quas in recensionibus editionis Abelianae (BphW
Yin Praefatio
1884 η. 15 et 41) publica vit *) ; porro quae Wilamowitz
per librum qui inscribitur Pindaros sparsit. Praeter haec
paucissima inveni. Neque mihi ipsi ut multa vitia corri-
gerem contigit; quod qui horum scholiorum naturam dili-
genter coguoyerit non mirabitur. Diri de hac re iam in
praef. vol. II p. XIII, atque ad exemplum quod ibi attuli
ex hypothesi Nemeonicarum petitum (p. 5, 8—20 huius
ed.) qui his scholiis usuri sunt attendere velim; quod hoc
in volumine etiam plus habet momenti, proptera quod in
maiore eius parte sola recensione δ utimur. Itaque, ut alio
exemplo utar, sch. Ν. Ill 122f. Schroederi coniecturam in
textum non recepì. Cum enim verborum Pindari ίν δε
πείρα τέλος διαφαίνεται ων τις ίζοχώτερος γένηται haec tra-
dita sit paraphrasis: offri; αν έξοχος γένηται, τούτον το τέ-
λος iv xr¡ ittlça διαφαίνεται, codex autem Ρ pro τούτου ha-
beat τούτων, hoc probato Schroeder non sine ratione pro
οατις flagitavit οϊΰτιβιν. At hoc si voluit paraphrastes (et
voluisse credo), vera paraphrasis forma potius haec erit: iv
οΐς αν τις έξοχος γένηται, τούτων το τέλος κτλ. ; quam invitis
codicibus restituere nulla ratio est.
Ceteram rationem editionis nihil fere mutavi, nisi quod
inde a N. VII, ubi duobus tantum codicibus BD inter se
simillimis utimur, sigla codicam marginalia iis tantum scho-
liis vel partibus scholiorum addidi, quae uno solo codice
servata sunt. Scholia igitur, quibus nihil adscriptum est,
in utroque codice exstar θ tenendum est.
Indices huic volumini adiectos confecerunt Ada Adler,
dr. phil., et Oe. Andreasen, stud, philol., nisi quod ipse in-
dices rei metricae et musicae et sermonis scholiorum com-
positi. Quae a nobis separatim elaborata sunt, in ordinem
redegit Η. H. Raeder, dr. phil. Cum illis duobus, tum Rae-
dero ob laborem alienum benevole susceptum hoc quoque
loco libenti animo gratias ago.
1) Cum ipso Schmidtii esemplari editionis Abelianae usus
aim, fieri potest ut inde unam alteramve adnotatiunculam
eumpserim cuius ille mentionem publice non fecerit.