Sagen van koning Arthur en de ridders van de tafelronde

503 Pages·2007·8.46 MB·English

by  Fouw Montijn-de

The Project Gutenberg EBook of Sagen van Koning Arthur en de Ridders van
de Tafelronde, by Nelly Montijn-De Fouw
This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or
re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Sagen van Koning Arthur en de Ridders van de Tafelronde
Author: Nelly Montijn-De Fouw
Illustrator: Arthur Rackham
Release Date: December 7, 2007 [EBook #23759]
Language: Dutch
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK KONING ARTHUR ***
Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/
SAGEN VAN KONING ARTHUR
EN DE RIDDERS VAN DE
TAFELRONDE.
AAN MIJN MAN.
Koning Arthur trekt voor de eerste maal zijn zwaard Excalibur uit de scheede.
SAGEN VAN
KONING ARTHUR
EN DE RIDDERS VAN
DE TAFELRONDE
DOOR
NELLY MONTIJN-DE FOUW,
GEILLUSTREERD DOOR
ARTHUR RACKHAM.
ZUTPHEN—W. J. THIEME & CIE.
ALGEMEENE INLEIDING.
D
oordat ik mij bij mijne studie in de Engelsche Taal en Letterkunde meer
in het bijzonder had beziggehouden met de studie der Arthur-sagen en
dus wist, hoe uitgebreid het veld daarvan is, heb ik niet dan met eenige
aarzeling de bewerking van eenige dier sagen voor de pers op mij genomen.
Het was inderdaad niet gemakkelijk om uit het groote aantal Arthur-sagen,
welke verspreid zijn over de letterkunde van bijkans gansch Europa, eene
geschikte keuze te doen. Of ik hierin geslaagd ben met de tien verhalen, welke in
de volgende bladzijden zijn opgenomen—de toekomst zal het leeren!
Het ligt voor de hand, dat ik door mijne reeds genoemde studie gedreven werd
om mij, wat de keuze der sagen betreft, het eerst te wenden tot de Engelsche
letterkunde; het meerendeel mijner verhalen is dan ook hieraan ontleend.
Een tweetal sagen: de sage van den Leeuwenridder en die van Erec en Enide
hebben elk als bron een gedicht van Chrétien de Troies, den Franschen
hofdichter uit de 12e eeuw, wiens groote verdiensten voor de ontwikkeling der
Arthur-sagen nauwelijks kunnen worden overschat en op wiens werken ik nog
meermalen hoop terug te komen.
De Tristan-sage mag beschouwd worden te behooren tot de wereld-literatuur,
aangezien dichters van alle tijden en van alle volken haar tot onderwerp van
hunne werken hebben gekozen.
De Parcival-en Graal-sagen vonden hare hoogste volmaking in het Middel-
Hoogduitsche gedicht van Wolfram von Eschenbach, hetwelk ik daarom in mijn
verhaal gevolgd heb.
verhaal gevolgd heb.
Ik heb mij, wat betreft deze beide verhalen, van eene opname in mijn bundel niet
laten weerhouden door het feit, dat zij reeds in andere sagenbundels zijn
verschenen.1 Beide behooren tot den Arthur-cyclus; de naam van Tristan wordt
reeds in de oudste documenten verbonden met dien van Koning Arthur2 en het
verhaal van zijne liefde voor de schoone Isolde moet dus zeer zeker beschouwd
worden als behoorende tot de Arthur-sagen. Wat het Graal-verhaal betreft, deze
zeer bijzondere sage houdt zulk een nauw verband met de lotgevallen van de
ridders der Tafel-Ronde en heeft bovendien zulk een grooten invloed gehad op
het wezen der Arthur-legenden, dat men haar in eene verzameling als deze
moeilijk zou kunnen missen.
Het eerste en het laatste der opgenomen verhalen, waarin eene beschrijving
wordt gegeven van Arthur’s Komst en Arthur’s Dood, bevatten de oudste
overleveringen aangaande dezen held; die overleveringen zijn van zuiver
Britschen oorsprong. De andere verhalen, mogen zij al door mij aan de
Engelsche letterkunde zijn ontleend, zijn toch steeds in hunnen oorspronkelijken
vorm terug te voeren tot oud-Fransche dicht-of prozawerken.
In deze tien verhalen hoop ik in hoofdtrekken een beeld te hebben gegeven van
de Arthur-sagen, zooals deze zich in de 12e en 13e eeuw verspreidden over de
letterkunde van Europa. Het kan uiteraard slechts een zeer gebrekkig beeld zijn,
want het aantal sagen, dat zich in den loop dezer eeuwen rond den eigenlijken
kern ontwikkeld heeft, is inderdaad verbazingwekkend; het bestek dezer uitgave
maakte echter eene beperkte keuze noodzakelijk.
In verband hiermede moet ik met een enkel woord mijn leedwezen betuigen over
het feit, dat ik uit de Middel-Nederlandsche letterkunde, welke toch ook
verscheidene Arthur-sagen bevat, geen enkel verhaal heb overgenomen.
Niet gaarne zou ik den schijn op mij laden, als keurde ik de letterkunde van mijn
eigen land minder aandacht waardig dan die van andere landen. Waar echter na
de Britsche Arthur-sagen de oud-Fransche ridderromans door hunne grootere
oorspronkelijkheid mij vóór alles de vermelding waard schenen, zoo moge
gebrek aan plaats-ruimte als mijne verontschuldiging dienen, dat ik geen
gelegenheid had, ook een der Middel-Nederlandsche Arthurromans in mijn
bundel op te nemen.