Prokop IV. Vandalenkriege. PDF
Preview Prokop IV. Vandalenkriege.
© TUSCULUM-BÜCHEREI Herausgeber: Hans Färber und Max Faltner PROKOP: WERKE PROKOP VANDALENKRIEGE Griechisch-deutsch ed. Otto Veh ERNST HT1TMERAN VERI.Afi TN MÜNCHEN Auf dem Titel: Halbeiliqua dee Gelinter, 580/534 (Karthago). Aufnahme W. Kieskalt, Staatliche Münzsammlung Manchen Die Übersetzung der Vandalenkriege ist in Zusammenarbeit mit meinem Bruder Albert Veh, Bayreuth, entstanden. 1. Auflage 1971. Archiv 306. ISBN 3 7765 2100 7 Druck: Georg Appi, Wemding- Binden: Hans Klotz, Augsburg Gedruckt auf DQnndruck Persia Qualität von Schoeller A Hoesch, Gernsbach Inhalt Seite Text und Übersetzung 6 Anhang Einführung 369 Erläuterungen 386 Corippus 431 Auszüge aus Corippus 435 Aus Malaise 560 Literaturhinweise 563 Zur Textgestaltung 571 Verzeichnis der Eigennamen 574 Ό μέν ούν Μηδικός πόλεμος Ίουστινιανώ βασιλεΐ 1 ές τοϋτο έτελεύτα· έγώ δέ όσα ες τε Βανδίλους καί Μαυρουσίους αύτω εΐργασται, φράσων Ιρχομαι. λελέ- ςεται δέ πρώτον ο9εν ο Βανδίλων στρατός τη 'Ρω- μαίων έπέσκηψε χώρα. έπειδή Θεοδόσιος ó Ρωμαίων ^ αύτοκράτωρ έξ άνθρώπων ήφάνιστο, άνήρ δίκαιος έν τοις μάλιστα γεγονώς και άγαμος τά πολέμια, διεδεξά- σθην αύτοϋ τήν βασιλείαν αμφω τώ παΐδε, Άρκάδιος μέν ó πρεσβύτερος τήν έώαν μοΐραν, τήν έσπερίαν δε Όνώριος ó νεώτερος, διήρητο δέ ώδε το 'Ρωμαίων 3 κράτος άνωθεν άπό τε Κωνσταντίνου και των αύτοϋ παίδων, δς τήν βασιλείαν ές Βυζάντιον μεταθέμενος μείζω τε τήν πόλιν και πολλω έπιφανεστέραν καταστη- σάμενος άπ' αύτοϋ άφήκε προσαγορεύεσθαι. Περιλαμβάνει μέν κύκλω τήν γην ωκεανός ή ξύμ- 4 πασαν ή τήν πολλήν ού γάρ πω σαφές τι άμφ' αύτω ϊσμεν· σχίζει δέ αύτήν δίχα ές ήπείρους δύο έκροή τις άπ' αύτοϋ κατά τήν έσπέριον εισβάλλουσα μοΐραν και ταύτην δή ποιουμένη τήν θάλασσαν, άπό Γαδείρων μέν άρξαμένη, ές αύτήν δέ τήν Μαιώτιν διήκουσα λίμνην. ταύταιν ταϊν ήπείροιν άτέρα μέν έν δεξιά Ä είσπλέοντι τήν θάλασσαν μέχρι καί ές τήν λίμνην 'Ασία κέκληται, άπό τε Γαδείρων καί της έτέρας των 'Ηρακλέους στηλών. Σέπτον καλοϋσι το εκείνη φρού- « ριον οί έπιχώριοι, λόφων τινών έπτά φαινομένων ένταϋθα· το γαρ σέπτον έπτά τη Λατίνων φωνή δύ- ναται. ή δέ άντιπέρας αύτη ςύμπασα Εύρώπη εκλήθη. " καί ó μέν ταύτη πορθμός τέτταρσι καί όγδοήκοντα σταδίοις μάλιστα ήπειρον έκατέραν διείργει, το δέ έν- BUCH I 1. Geographischer überblick über das Römerreich. Die beiden Reichshälften Damit endete nun für Kaiser Justinian der Perserkrieg ; ich aber will mich jetzt der Schilderung all seiner Unternehmun- gen gegen die Vandalen und Maurusier zuwenden, und zwar soll zunächst berichtet werden, von wo aus das Vandalenheer ins römische Land einbrach. Nach dem Tode des römischen Kaisers Theodosios, eines sehr gerechten Mannes und tüch- tigen Soldaten, übernahmen seine beiden Söhne die Herr- schaft, Arkadios, der ältere von ihnen, den östlichen Teil, den YVeetteil aber der jüngere Honorios. Eingeteilt war das Rö- merreich auf diese Art schon von Konstantinos und seinen Söhnen her, von denen der erstgenannte den Sitz der kaiser- lichen Regierung nach Byzanz verlegte, die Stadt vergrößerte und viel glänzender ausbaute und ihr sogar seinen Namen gab. Der Ozean umschließt ringsum die Erde, ob ganz oder nur zum größeren Teil, darüber sind wir noch nicht sicher unter- richtet. Ein Ausfluß davon, der im Westen eindringt und von Gadeira angefangen bis zur Mäotischen See reichend, dieses Meer (Mittelmeer) bildet, teilt jedenfalls die Erde in zwei Kontinente. Von ihnen heißt der eine - rechter Hand bei Ein- fahrt ins Meer - bis zur Mäotischen See hin Asien, und zwar von Gadeira und der einen Säule des Herakles an. Septon nen - nen die Einheimischen die dortige Festung, weil sich daselbst sieben Hügel erheben; septon (septem) ist nämlich die latei- nische Bezeichnung für „sieben". Das gesamte gegenüberlie- gende Land aber empfing den Namen Europa. Nur etwa 84 Stadien trennt die dortige Meerenge die beiden Erdteile, 8 Τ Π Ε Ρ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ III 1 τεϋ&εν πελάγεσι μεγάλοι? άλλήλαιν διέχετον μέχρι; 'Ελλησπόντου. ταύτη γάρ ξυνίασιν αυ&ις άμφί Σηστόν τε κ ai "Αβυδον, και πάλιν εν τε Βυζαντίω και Καλ- χηδόνι μέχρι των πάλαι κυανέων λεγομένων πετρών, ου και νυν 'Ιερόν ονομάζεται, έν τούτοις γάρ δή τοις χωρίοις μέτρω δέκα σταδίων τε και τούτου έλάσσονι διείργεσθον άλλήλαιν. άπο δέ της έτέρας των 'Ηρα- κλέους στηλών μέχρι ές την έτέραν διά της ήιόνος ΐόντι και ού περιερχομένω κόλπον τε τον Ίόνιον και τον Εΰξεινον καλούμενον Πόντον, άλλ' Ικ τε Καλχηδόνος ές Βυζάντιον έκ τε Δρυοϋντος ές ήπειρον τήν άντιπέρας καταίροντι, πέντε και όγδοήκοντα και διακοσίων οδός ήμερών έστιν εύζώνω άνδρί. τά γάρ άμφί τόν Εΰξεινον Πόντον, δς έκ Βυζαντίου χωρεί εις την λίμνην, άπαντα άκριβολογεϊσ&αι άμήχανα ήν, βαρβάρων των υπέρ ποταμόν "Ιστρον, δν καί Δανούβιον καλοϋσι, 'Ρωμαίοις βατήν ήκιστα ποιουμένων τήν έκείνη άκτήν, πλήν γε δή δτι έκ Βυζαντίου μεν ές τάς τοϋ "Ιστρου έκβολάς ήμερών έστιν οδός δύο καί εϊκοσιν, άσπερ τη Εύρώπη λογιζομένους έντιθέναι προσήκει, κατά δέ τήν της 'Ασίας μοϊραν, είη δ' αν έκ Καλχηδόνος ές ποταμόν Φασιν, δς ρέων έκ Κόλχων κάτεισιν ές τόν Πόντον, άνύεται τεσσαράκοντα οδός ήμερών. ώστε ξύμπασα ή 'Ρωμαίων έπικράτεια κατά γε τήν έπί θαλάσση όδόν ές έπτά καί τεσσαράκοντα καί τριακοσίων ήμερών ξύνεισι μέτρον, ήν τις, δπερ εϊρηται, τόν Ίόνιον κόλπον ές όκτακοσίους μάλιστα διήκοντα σταδίους έκ Δρυοΰν- τος διαπορθ-μεύηται. ή γάρ τοϋ κόλπου πάροδος ές όδόν ήμερών διήκει ούχ ήσσον ή τεσσάρων, τοσαύτη μέν ή 'Ρωμαίων άρχή κατά γε τον παλαιον έγένετο χρόνον. Επέβαλλε δέ τω μέν το της έσπερίας Ιχοντι κρά- τος Λιβύης τά πλείστα διήκοντα ές ένενήκοντα όδόν ήμερών· τοσούτον γάρ το έκ Γαδείρων ές τά όρια της Y A X D A L Ε Χ Κ ΚI Ε ι» Κ 9 worauf sie sich bis zura Hellespont hin durch weite Wasser- flächen voneinander entfernen. Hier laufen sie nämlich bei Sestos und Abydos wieder zusammen, und dann noch einmal bei Byzanz imd Kalchedon bis zu den schon in grauer Vorzeit sogenannten dunklen Felsen, wo auch jetzt die Bezeichnung Hieron verwendet wird. An diesen Stellen beträgt ja der ge- genseitige Abstand nur zehn Stadien und noch weniger. Wenn man sich von der einen Säule des Herakles der Meeresküste entlang bis zur anderen begibt und dabei nicht den Jonischen Busen (Adriatische Meer) und das sog. Schwarze Meer um- wandert, sondern von Kalchedon nach Byzanz und von Dryus zum gegenüberliegenden Festland übersetzt, benötigt ein rüstiger Mann 285 Tage. Es wäre nämlich unmöglich, die ge- samte Umgebung des Schwarzen Meeres, das von Byzanz bis ζ vir Mäotischen See reicht, genau auszumachen, da die jen- seits des Isterflussee - er heißt auch Donau - wohnenden Bar- baren den Römern fast völlig den Zugang zur dortigen Küste verwehren. Nur so viel ist bekannt, daß die Entfernung von Byzanz bis zu den Istermündungen zweiundzwanzig Tage- reisen beträgt, die man bei einer Berechnung Europa hin- zuzählen muß. Was den asiatischen Teil betrifft, etwa von Kalchedon bis zum Flusse Phasis, der aus dem Kolcherland ins Schwarze Meer fließt, so umfaßt der Weg vierzig Tage- reisen. Daher erstreckt sich das ganze römische Gebiet, wenn man dem Meere entlang geht, 347 Tagereisen; man muß frei- lich, wie gesagt, den Jonischen Busen, dessen Breite unge- fähr achthundert Stadien ausmacht, von Dryus avis über- queren. Die Überfahrt beansprucht nämlich mindestens vier Tage. So groß war in alter Zeit das Römerreich. Dem Herrscher des Westens fiel nun der Hauptteil Libyens in einer Ausdehnimg von neunzig Tagereisen zu ; die Strecke von Gadeira bis zu den Grenzgebieten von Tripolis in Libyen 10 ΠΙΕΡ TUN IIOAEMSiX III 2 έν Λιβύη Τριπόλεώς έστιν· έν δέ δή τη Εύρώπη πέντε και έβδομήκοντα όδόν ήμερων έλαχε, τοσαύτη γάρ ή έκ της ετέρας των 'Ηρακλέους στηλών ές κόλπον τον Ίόνιον τυγχάνει ούσα. προσθείη δέ άν τις καί τήν του κόλπου περίοδον. Βασιλεύς δέ ó της εω ήμερων είκοσι καί έκατόν όδόν έκληρώσατο έκ των Κυρήνης ορίων της έν Λιβύη μέχρι Έπιδάμνου, ή προς αύτω κείται τω Ίονίω κόλπω, Δυρράχιον τανΰν καλουμένη, καί όση άμφί τον Εΰξεινον Πόντον, ώς έμπροσθεν εϊρηται, ύπο 'Ρωμαίοις έστί. μιας δε ή μέρας όδος ές δέκα καί διακοσίους διήκει σταδίους, δσον Άθήνηθεν Μέγαράδε ίέναι. ούτω μέν ήπειρον έκατέραν οί 'Ρωμαίων αυτοκράτορες διείλοντο σφίσι. των δέ δή νήσων Βρεττανία μέν, ή έκτος στηλών των Ηρακλείων νήσων πασών μεγίστη παρά πολύ ούσα, μετά της έσπερίας, ώς γε το εικός, έτάττετο μοί- ρας· έντός δέ αύτών Έβουσα, ώσπερ έν Προποντίδι τη μετά τήν ωκεανού έσβολήν έν θαλάσση κειμένη, ές έπτά ήμερών όδόν μάλιστα διήκουσα, καί δύο άμφ' αυτήν έτεραι, Μαϊορίκα τε καί Μινορίκα έπιχωρίως καλούμεναι. τών δέ κατά θάλασσαν νήσων έκάστη θατέρω τοΐν βασιλέοιν έπέβαλεν, ώς αύτη έντός που τών έκείνου όρίων ξυνέβαινε κεϊσθαι. Όνωρίου δέ τήν προς ήλίου δυσμαΐς έχοντος βασι- λείαν βάρβαροι τήν έκείνου κατέλαβον χώραν οίτινες δέ καί δτω τρόπω, λελέξεται. Γοτθικά έθνη πολλά μέν καί άλλα πρότερόν τε ήν καί τανϋν έστι, τά δέ δή πάντων μέγιστά τε καί άξιολογώτατα Γότθοι τέ είσι καί Βανδίλοι Ούισίγοτθοι καί Γήπαιδες. πάλαι μέν- τοι Σαυρομάται καί Μελάγχλαινοι ώνομάζοντο· είσί δέ oî καί Γετικά έθνη ταϋτ* έκάλουν. ούτοι άπαντες όνόμασι μέν άλλήλων διαφέρουσιν, ώσπερ εϊρηται, άλλω δέ τών πάντων ούδενί διαλλάσσουσι. λευκοί τε γάρ
The list of books you might like
