In Potgieterlaan 7 beschrijft Sytze van der Zee zijn jeugdjaren, die werden gedomineerd door de keuze van zijn vader door voor de N S B. Zijn vader werd geïnterneerd en de rest van het gezin verviel tot armoede, werd vernederd of genegeerd. Als kind begreep hij nauwelijks wat 'collaborateur' of 'landverrader' betekende, maar als puber kreeg Van der Zee steeds meer vragen. Wat had zijn vader precies gedaan? Had hij misschien joden of verzetsmensen verraden?
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
Pikant is niet zozeer dat Sietze van der Zee een boek schrijft waarin hij onthult dat hij een kind van NSB-ouders is, onthullend mag heten dat deze informatie had kunnen verhinderen dat hij in 1988 hoofdredacteur van de verzetskrant Het Parool was geworden. Van der Zee heeft een familiekroniek geschreven waaruit blijkt dat het hele gezin Van der Zee leefde in het teken van een ooit gemaakte foute keuze van zijn vader. Dat verhaal heeft een beklemmende werking omdat nooit over de oorlog werd gesproken. Door het schrijven van dit boek heeft de schrijver zijn schaamte overwonnen. Als hij uiteindelijk de documenten in ontvangst neemt waaruit blijkt dat zijn ouders gecollaboreerd hebben en het advies krijgt deze papieren te vernietigen, antwoordt hij aan de desbetreffendende ambtenaar: 'Maar ik kan er toch niets aan doen wat er toen is gebeurd? Ik was een kind, drie, vier, vijf jaar oud!'. Aan deze editie is een 'Laatste kanttekening' toegevoegd, waarin de auteur ingaat op enkele reacties op zijn boek.
(Biblion recensie, Redactie)
(source: Bol.com)