Plutarchi vitae parallelae: Vol. II. Fasc. 2. Philipoemen et Titus Flamininus - Pelopidas et Marcellus - Alexander et Caesar

364 Pages·1994·12.566 MB·Ancient Greek, Latin

by  Plutarchus, Konrat Ziegler (editor), Hans Gärtner (editor)

B I B L I O T H E CA
SCRIPTORVM GRAECORVM ET ROMANORVM
T E V B N E R I A NA
PLVTARCHI
VITAE PAR ALLE LAE
RECOGNOVERVNT
CL.LINDSKOG ET Κ.ZIEGLER
VOL.11 FASC.2
ITERVM RECENSVIT
KONRAT Z I E G L ER
EDITIONEM CORRECTIOREM
CVM ADDENDIS
CVRAVIT
HANS GÄRTNER
STVTGARDIAE ET LIPSIAE
IN AEDIBVS B.G.TEVBNERI MCMXCIV
Die Deutsche Bibliothek — CIP·Einheitsaufnahme
Plutarchus:
[Vitae parallelae)
Plutarchi Vitae parallelae / recogn. Cl. Lindskog et K. Ziegler. —
Ed. corr. — Stutgardiae ; Lipsiae : Teubner.
Text griech.
NE: Lindskog, Claes (Hrsg.]
Ed. corr. Vol. 2. Fase. 2. herum ree. Konrat Ziegler. —
Ed. corr. cum addendis / cur. Hans Gärtner. — 1994
ISBN 3-8154-1674-4
NE: Gärtner, Hans [Hrsg.]
Das Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung
außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung des Verlages
unzulässig und strafbar. Das gilt besonders für Vervielfältigungen, Übersetzungen,
Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen.
© B.C.Teubner Stuttgart und Leipzig 1994
Printed in Germany
Druck: Druckhaus Kothen GmbH
Buchbinderei: Verlagsbuchbinderei D. Mikolai, Berlin
PRAEFATIO
De libris manu scriptis, quibus in recensendo hoc altero
fascículo voluminis vitarum secundi usus sum, nonnulla
habeo lis addenda, quae de hoc argumento in praefatione
voluminis II 1 explica vi; sunt videlicet idem libri ñeque
est cur res ibi fusius explanatas hie repetamus.
1. Codex Laurentianus conventuum suppressorum L
nr. 206 per vitas Philopoemenis et Titi Pelopidaeque et
Marcelli, item per Alexandrum perque prima 18 capita
Caesaris plane idem est qui per quattuor vitarum paria
voluminis II1, scilicet fons exemplaris codicum Parisino-
rum 1671 et 1674 (AD) et exemplar editionis Iuntinae.
sed res mutatur loco c. 19, 4 (p. 275,10) μήτ' αυτός
ών Μαρίον χεί(ρων) : in haec enim verba desinit Lauren-
tiani quaternio MÉ (fol. 331). quod sequitur antiquae
membranae folium 340, est secundum quaternionis ΜΓ,
quae nota, ut quae fuerat in folio primo, nunc deest; sed
fol. 347r, quod est primum ultimi quaternionis totius libri,
notam habet ΜΔ. ex notis quaternionum igitur unum
tantum folium excidisse pûtes, sed cum textus pars multo
maior desit, quam quae in unum folium quadret, nempe
verba p. 275,10 -ρων στρατηγός usque ad 308,14
ελληνιστί δε υπ αυτοΰ, id est 828 versus nostrae editionis,
cumque singula folia codicis L quinquagenos fere versus
eius generis continere soleant, apparet re vera non unum
folium, sed 17 folia vel duos quaterniones íntegros et pri-
mum folium quaternionis Μ Γ interisse. porro cum quater-
nionum notae manifesto ab eadem manu pictae sint, quae
ipsum textum exaravit, fieri non potest, quin res hoc
modo evenerit: librarius absoluto demum opere quater-
V
PRAEFATIO
niones, quos scriptura sua elegantissima compleverat, qui-
que re vera erant XLVI (Mcj), numeravit et notis insigni-
vit. sed nescio quo pacto interea quaterniones XLIII. et
XLIV. interierant, quod tamen librarius ignorane quater-
nionem, qui debebat nota ME significari, nota ΜΓ,
quaternionem ultimum, qui re vera erat XLVI., nota Μ Δ
ornavit. deinde etiam folium primum quaternionis MJ\
quod earn notam tenebat, abscisum est et interiit. mox
cum saeculo XI. vel XII. vel XIII. aliqui librarius codi-
cem nunc Laurentianum describeret eumque librum con-
AD ficeret, ex quo postea libri Parisini 1671 et 1674 (AD) hac
quidem ex parte (id est per volumen II. vitarum) fluxe-
runt, observata lacuna codicis L ad aliud exemplar con-
fugere coactus est, quo tum usque ad finem Caesaris usus
est nec iam partem in L servatam (fol. 340—353 = p. 308,
14 sqq.) adhibuit. descripto eo libro, qui postea codi-
cibus AD fons fuit, etiam L ipse refectus est. continet
L2 enim inter folia antiqua 331 et 340 quaternionem unum
membranaceum recentiorem (fol. 332-339), qui in 16 pa-
ginis 38—48 versuum spisse, sed satis nitide exaratis omnia
ea praebet, quae in 17 foliis antiquae membranae amissis
scripta perierant. hoc supplementum saeculo fere XIV.
factum esse ex scripturae forinis conici potest, rem ita se
habere, ut modo exposui, eo elucet, quod inde a p. 275,10
AD iam non cum L (quin immo L2) ut antea consentiunt,
id quod ex quavis pagina editionis meae tibi persuadebis.
at ne ad ceteros quidem fontes AD in hac extrema Cae-
saris parte propius accedunt, ut in universum illic codices
non ita multum inter se discrepant. — Cum A D facit per
vitas Alexandri et Caesaris etiam codex Parisinus 1672
Β (Β), qui cum ceterum in secundo vitarum volumine
familiae Q sit, hoc ultimum par ex eodem atque AD fonte
desumpsit. — Codex L iam suppletus erat, cum ex oriente
in Italiam in abbatiam Florentinam pervenit. unde con-
sentaneum est et partem eius suppletam L2 Iuntinae
exemplar! fuisse, id quod et ipso textu et correcturis
VI
PRAEFATIO
quibusdam notisque marginalibus apparet a moderatore
editionis ut in parte antiqua ita in supplemento adspersis.
Codicis L ectypa photographica quo tempore priorem
huius fasciculi editionem curabam mihi praesto erant,
quae opere absoluto (anno 1935) seminario philologico
Berolinensi servanda tradidi. Parisinorum ABD lectiones
partim ex editione maiore Sintenisii partim ex Reiskianae
exemplari Kiloniensi petivi, cuius marginibus Contus olim
collationes Parisinorum adscripsit quodque saepius mihi
petenti a Kiloniensibus Gryphiam (ubi tunc versabar)
missum erat.
Consensum codicis L cum apographis suis ut in fasci- Λ
culo II 1 siglo A significavi.
2. Codex Marcianus Venetus 386 (K) saec. XI. huius Κ
fasciculi paria primum et alterum continet. usus er am,
cum olim hunc fasciculum ederem, collatione Caroli
Th. Michaelis liberaliter nobis donata, qua (ut vol. II 1
p. VII exposui) deleta nunc Marcianum adhibito ectypo
microfilmico iterum cum editione mea anni 1935 contuli
et scripturis eius eadem qua in fase. II 1 ratione usus sum.
3. De codice Palatino Heidelbergensi (168+) 169 Ρ
(Ρ) saec. XI. eis, quae in praefatione vol. II 1 p. VIII
exposui, id unum addendum est quaternionis ultimi foliis
primo et ultimo abscisis locos Caes. 58, 8 (p. 322,10) τοις
δι' εμπορίας - 60,3 (p. 324,6) ουκ εφη βαβιλενς et
67, 8 (p. 334, 5) αμνηστίας τ ίνας usque ad finem vitae
interisse. contuli anno 1927.
4. Codicem Parisinum 1678 (Η) saec. XI./XII. per
vitas Phocionis-Catonis et Dionis-Bruti apographum Lau-
rentiani L esse iam in libro Überlieferungsgeschichte
103 sq. 180 probavi. contra in vitis Alexandri et Caesaris,
quae in Η illas praecedunt, nihil habet cum L commune,
sed sui est iuris ac nonnihil ad redintegranda verba Plut- H
archi confert. insunt in codice misere dilacerato et male
consuto, quem anno 1906 contuli, hi loci: Alex. 3,7
(p. 154,26) των μάγων— 10,1 (p. 163,17) και διαβολαί\
VII
PRAEFATIO
11,12 (p.166,12) -ναντιω&έντας-18,1 (p. 174,15) άντιστάν-
τας fjçei ; 49,2 (p. 217,13) -τέρας ενδείξεως- 57,4 (p. 228,8)
άν&ρωπον εκλιπόν-·, 59,6 (p.231,2) -μένως άμύνοντεςad
finem; Caesar ab initio ad 15,5 (p. 270,16) ετη; 19,8
(p. 275, 22) -μών δίναις usque ad finem.
Q 5. De vulgari codicum familia Q nihil novi commemo-
randum praeter ea, quae vol. II 1 p. VIII disserui, nisi
Β (quod iam supra dixi) Parisinum 1672 (B) in vitis Alex-
andri et Caesaris ab illa secedere et AD sequi, moneoque
eum etiam in vita Fabii Maximi relictis priscis vestigiis
C nova via incedere Ζ secutum. Parisini 1673 (C) viri docti
et ingeniosi manum experti etiam in hoc fascículo semper
pro merito rationem habui.
De ratione inter LKPHQ intercedente quod vol. II 1
p. IX editionis prioris, p. X editionis alterius feci iudi-
cium, id mihi in hoc quoque fascículo elaborando con-
firmatum est: nullum eorum cum altero artiore vinculo
coniunctum esse ; stemma quod dicunt accuratius delineari
non posse; certam legem de eligendis abiciendisve lectio-
nibus eorum constituí non posse, sed aequali iure unum-
quemque eorum unoquoque loco tamquam in testimonium
vocandum esse.
Neque hoc iudicium falsi convictum est, cum forte
fortuna accidit, ut aliquot laciniae papyri cuiusdam in-
venirentur Plutarchi vitam Caesaris continentis, quas
Victor Martin, Un papyrus de Plutarque, in Aegypti vol.
XXXI (1951) p. 138-147 publici iuris fecit, emptas esse
memorat in urbe Cairo ab aliquo mercatore et nunc in
Bibliotheca Genavensi asservari ; de origine nihil constare ;
scripturam esse nitidam medii fere tertii p. Chr. η. saeculi,
unde ilium librum non multo pluribus quam centum annis
post Plutarchi mortem exaratum esse apparere; scribam
satis doctum et diligentem dativis in a vel η vel ω desinen-
tibus t suum plerumque adscribere, ν paragogicum etiam
ante consonantes addere necnon spiritu aspero saepius uti
atque ε finiens ante vocalem non elidere consuesse. talibus
VIII
PRAEFATIO
ut par praetermissis nos in apparatu critico omnes papyri
lectiones adnotavimus.
Continent laciniae octo (vel potius septem, nam G et H
inter se cohaerent) partes inferiores octo columnarum :
pap. A p. 293, 11 φοραι - 17 πλείστοι
pap. Β p. 294,16 ·&ανασιμον - 295, 1 ατρατολογου
pap. C p. 323,1 έορτας - 6 μηνα μερκ
pap. D p. 323,16 παρείχε — 22 πρώτη
pap. Ε p. 324, 7 και γενόμενης - 13 απεκρι-
pap. F p. 324, 20 προφασιζεσ&αι — 325, 4 μεμνη
pap. G p. 325,12 ai και γελωτι - 19 ενεβαλεν
pap. Η ρ. 326, 4 δη]μα[ρχων - 9 μοναρχίας
Collatis his reliquiis cum libris manuscriptis satis bonum
intelleges textum papyrum praebere et, ubi vacillant
codices, cum melioribus facere exceptis duobus locis quibus
vel cum L (324, 24) επιαπασασ&αι) vel cum Q (325,2 τον
om. m. 1, sed 2 supra add.) vitium commune habet, sua
peculiaria menda habet pap. 294,19 φενγοντες pro <pv-
γόντες, 324, 8 πρ[οηλϋ·εν vel πρ[οσηλ&εν pro παρήλ&εν,
324,24 ε\λιγμονς pro Ιλίγγους; - quinqué vero locis pap.
aperte codices mss. superat: 323,3 .. .]av, quo Emperii
coniectura ήλικίαν pro ηλιακών codicum (quod vix in-
tellegi potest) praeclare confirmatur; 323, 17 επιτελειν
(αϋριον\) pro επιτέλλειν codd. ; 324, 24 τοτε δε pro το δε
codd. ; 325, 13 απαντωσαι pro νπαντώσαι codd. ; 325,16
νπερ pap. (iam a Bekkero propositum) pro επί codd.
Testimonia locosque parallelos, quibus colligendis iam
in editione anni 1935 satis operae navaveram, re vidi et hic
illic auxi.
In emendandis plagulis Br. Doer Berolinensem et
H. Gaertner Gottingensem dedita opera mihi adfuisse
grato animo confiteor.
Gottingae mense Maio 1968 K. Z.
IX
CON SPE CTVS SIGLORVM
Λ — L cum apographis AD Iunt. et in Alex.-Caes, et Β
L = cod. Laurentianus conv. suppr. 206 saec. X
A = cod. Parisinus 1671 a. 1296
D = cod. Parisinus 1674 saec. XIII/XIV
Β = cod. Parisinus 1672 saec. XIII/XIV
Iunt. = editio Iuntina anni 1517
Sed inde a p. 275,11 ABD sunt sui iuris; de L2 cf. ibid. et
praef. p. VI.
Κ = cod. Marcianus Venetus 386 saec. XI
Ρ = cod. Palatinus Heidelbergensis 168 169 saec. XI
H = cod. Parisinus 1678 saec. XI/XII
Q = CBMVb aut omnes aut plures
C = cod. Parisinus 1673 saec. XIII/XIV
Β = cod. Parisinus 1672 saec. XIII/XIV (sed de Alex.-Caes.
cf. sub Λ)
M = cod. Monacensis 85 saec. XII
\ b = cod. Vindobonensis 60 saec. XII
pap. = papyrus Genavensis, ν. p. VIIIsq.
NOTAE
Am. = Amyot Mu. = Muret
Anon. = Anonymus Rei. = Reiske
Br. = Bryan Ri. = Richards
Cast. = Castiglioni Sch. = Schaefer
Cob. = Cobet Sint. = Sintenis
Cor. = Coraes Sol. = Solanus
Emp. = Emperius Vulc. = Vulcobius
Herw. = van Herwerden Wil. = Wilamowitz
Krön. = Kronenberg Xv. = Xylander
Li. = Lindskog Zie. = Ziegler
Epit. Mett. = Incerti auctoris epitoma rerum gestarum
Alexandri Magni cum libro de morte testamentoque Alex-
andri ed. P. H. Thomas, Lipsiae 1960 (21966).
Margini exteriori adscripsi paginas Francofurtanae (a. 1599 et
1620), interiori Sintenisianae minoris (a. 1852—55, postea saepius
repetitae) et meae anni 1935.
X