Othloni monachi S. Emmerammi, opera omnia : ad fidem editionum melioris notae recognita expressa et emendata : accedunt Adami canonici Bremensis, Gundechari Eischtettensis episcopi, Lamberti Hersfeldensis, Petri Malleacensis annales et chronica : intermis

776 Pages·1884·71.52 MB·Italian

by  Emmeramensis. Othlonus

PATROLOGLE
"~~ CURSUS COMPLETUS
SEU BIBLIOTHECA UNIVERSALIS,. INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA,
(MfNIUM SS. PATRDM, DOGTORIJM SGRIPTORDMOUE ECCLESIASTICORDH,
SIVB LATINORUM, 8IVE GRiSCORUM,
QUI AB JEVO APOSTOUCO AD TEMPORA INNOCENTIIIII(ANNO 1216) PRO LATIONIS
ET CONCILII FLORENTINI (ANNE 1439) PRO GRASCIS FLORUERUNT :
RECUSIO CHRONOLOGICA
OMNIUM QTLE EXSTITERE MONUMENTORUM CATHOLICiE TRADITIONIS PER QUINDECIM PRIMA
ECCLBSLE &ECULA,
JUXTA BDITIONES ACCURATISSIMA8 INTER SE dUMQUB NONNULLIS CODICIBUS MANU8CRIPTIS COLLATAS, PBRQUAM
DILIGBNTBR CASTIOATAJ DI8SERTATIONIBUS. COMMBNTARIIS. VARIISQUB LECTIONIBUS CONTINENTBR ILLUSTRATA;
OMNIBUS OPERIBUS POST AMPLI88IMAS BDITI0NB8 QUiB TRIBUS NOVISSIMIS S^BCULIS DBBENTUR ABSOLUTA9
DETECTIS, AUCTA'; INDICIBUS PARTICULARIBU3 ANALTTICiS, SlNGULOS SIVE TOMOS 8IVE AUCT0RB8 ALICUJUS
MOMBNTI SDB8EQUBNTIBUS, DON VTA \ CAPITULIS INTRA IP8UM TBXTUM RITE DISPOSITI8, NECNON ET
TITULIS SINGULARUM PAGINARUM MARGINBM 8UPERI0RBM DISTINGUBNTIBUS 8UBJECTAMQUE MATE-
RIAM SIGNIFICANTIBU8, ADORNATA; OPBRIBUS CUM DUBII8, TUM APOCRTPHIS, ALIQUA VBRO
AUCTORITATB IN ORDINB AD TRADITIONBM ECCLESIASTICAM POLLENTIBUS, AMPLIFICATA J
DUCENTIS ET AMPLIUS LOCUPLETATA INDICIBUS AUCTORUM 6ICUT ET OPBRUM, ALPHABBTICI8, CHRONOLOGICU8,
STATISTICIS, SYNTHBTICI8, ANALTTICIS, ANALOGICIS, IN QUODQUB RELIOIONIS PUNCTUM, DOGMATICUM, MORALE,
LITURGICUM, CANONICUM, DISCIPLINARB, HISTORICUM, ET CUNCTA ALIA 8INB ULLA EXCBPTIONE \ SBD PRiB-
«ERTIM DUOBUS INDICIBU8 IMMENSIS ET GENBRALIBUS. ALTERO 8CILICBT RERUM, QUO CONSULTO,
QUlCfrlD NON SOLUM TALIS TALISVB PATBR, VBRUM ETIAM UNUSQUISQUB PATRUM, NB UNO QUIDEM
OMISSO, IN QUODLIBBT THEMA SCRIPSBRIT, UNO INTUITU GONSPICIATUR J ALTBRO SCRIPTURiC
SACRiE, BX QUO LBCTORI COMPBRIRB 8IT OBVIUM QUINAM PATRB8BT IN QUIBUS OPBRUM
SUORUM LOCIS SINGULOS SINGULORUM LIBRORUM 8. SCRIPTUR* VBRSU8, A PRIMO
GENBSBOS USQUB AD NOV188IMUM APOCALTPSIS, COMMBNTATI 8INT.
EDITIO ACCURATIS8IMA, CJBTERISQUE OMNIBUS FACILB ANTBPONBNDA, SI PBRPENDANTUR CHARACTBRUM NITIDITAS
CHART/B QUALITAS, INTBGRITA8 TEXTUS, PERFECTIO CORRECTIONIS, OPERUM RECUSORUM TUM VARIETAS, TUM
NUMBRU8, FORMA VOLUMINUM PERQUAM COMMODA SIBIQUB 1N TOTO PATROLOOIiB DECURSU CONSTANTEH
SIMILIS, PRETII EXIGUITA8, PRiBSERTIMQUB I8TA COLLECTIO, UNA, METHODICA ET CHRONOL 3GICA,
9EXCENT0RUM FRAGMBNTORUM OPUSCULORUMQUB HACTBNUS HIC ILLIC SPAR80RUM, PRIMUM AUTEM
IN NOSTRA BIBLIOTHBCA, BX OPBRIBUS BT MS8. AD OUNE8 .«TATE3, LOC09, LINOUAS FORMASQUE
PERTINENTIBUS COADUN ATORUM.
SERIES LATINA,
IN QUA PRODEUNT PATRES, DOCTORES SCRIPTORBSQUE ECCLESLE LATIN.E
TERTULLIANO AD INNOCENTIUM III;
ACGTJRANTE J.-P. MIGNE,
BIBLIOTIIECfi CLERI UMVERSjE,
SIVE
CDRSOUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTI.€ ECCLESIASTIC/E RAMOS EDITORE.
PATROLOGlvE LATINA TOMUS CXLVI.
oTHLO MONACHU8 S. EMMERAMMI, ADAMUS CAXONICUB BREMENSIS, 8. JOANNK8 GUALBERTUS ABBA8 VALLUMBR0SANU8,
rVGUNDECHARUS EI8CHTETTENSIS EPISCOPUS, LAMBERTU8 HERSFELDENSI8, PETRUS MALLEACENSIS MONACHU8 J
ALEXANDER II , HUGO I TRECENSI8 EPISC0PU8, DEODUINUS LE0DIENSI8 EPI8COPU8 , S. L1ETBERTU8 CAME-
RACENSI8 EPI8C0PU8, ROGERIUS JC. ITALUS, GUIDO AMBIANENSIS EPI8C0PU8.
T0MU8 UNlC*U8, />•
•Tl Q II l
PA-HISflS: f V ; X\ y - ,:- . ':•
APUD GARNIER FRATRES, EDITORES ET J.-P. MIGNE SUCCESSORES,
IN VU DICTA: AVBNUB DU SiAINE, 189, OLIM CHAUSSBB DU MAINB, 127.
1884
t
Clichy. — Er typis PAUL DUPONT, via dicta Bac-rt'Asnieres, 12.-105.8.84.
SjECULUM X)
O T H L O NI
MONACHI S. E M M E R A M M I,
O P E BA O M N IA
AD FIDEM EDITIONUM MELIORIS NOT.E RECOGNITA EXPRESSA ET EMENDATA.
ACCKDUNT
ADAMI GANONICI BREMENSIS,
GUNDECHARI EISCHTETTENSIS EPISCOPI
LAMBERTI HERSFELDENSIS, PfiTRI MALLEACENSIS.
ANNALES ET CHRONICA.
INTEItlUSCBNTIIR
ALEXANDRI II PAPiE, S. JOANNIS GUALBERTI ABBATIS VALLUMBROSANI, S. LIET-
BERTI CAMERACENSIS, HUGONIS I TRECENSIS, DEODUINI LEODIENSIS GUIDONIS
AMBIANENSIS,
OPUSCOLA DIPLOMATA EPISTOLE
ACCURANTE J.-P. MIGNE,
BIBLIOTHECiC C L E BI D N I V E I S j E,
SIVE
nOBSOCM COMPLETOBUM IN SINGOLOS SCIENTI* ECCLESIASTIC.E BAMOS KDITOBK
TOMUS UNICUS
PARISIIS
APUD GARNIER FRATRES, EDITORES ET J.-P. MIGNE SUCCES30RES,
IN VIA DICTA: AVBNUE DUMAINE, 189, OLIM CHAUSSEE DU MAINE, Ml.
1884
E L E N C H US
AUCTORUM ET OPERUM QUI I* HO* VQLUMIME C*LVI CONTINENTUR
OTHLONUS MONACHUS S. glf MERAMMI.
Libellus de suis tentationibus, varia fortuna et scriptis. CoL 23
Dialogus de tribus cju.aestiorubus. 61
Epistola de permissionis bonjjg$ii el laalorum, causis. 137
Liber de cursu spirituali. 139
Narralio Othlom de rhiracuh) quod nuper accidit cuidam laico. 242
Liber de admonitione clericorum et laicorum. 243
De doctrina spirituali liber metricus. 263
Liber proverbiorum 299
Sermo in natali apostolorum. 337
Liber visionum. 341
Fragmentum relalionis de translatione S. Dionysii e Francia in Germaniam ad monas-
terium, S, Emrae^ajnmi. 387
Vita S. Wolfliangi. 389
Vita S. Boriifacii. - 427
Precalio Theodisca 427
ADAMUS CANONICUS BREMBNSIS.
Gesta Hammaburgensis Ecclesise pontificum. 451
Dcscriptib insuiarum Aquilonis. 619
S. JOANNES GUALBERTUS.
Preces. 969
Epistolae ad fratres. 979
GUNDECHARUS EISCHTBTTENSIS EPISCOPUS.
Liber pontificalis Eischteltensis. 985
LAMBERTUS HERSFELDENSIS.
Annales. 4053
PETRUS MALLEACENSIS MONACHUS.
De ccenobio Maileacensis insulae. 124Q
ALEXANDER II PAPA.
Epistolae et decreia. 1279
HUGO I TRECENSIS EPISCOPUS.
Epistola Hugonis ad Bartholomaeum archiepiscopum Turon. 1435
DEODUINUS LEODIENSIS EPISCOPUS.
EpUtoUe et privilegia. 1439
S. LIETBERTUS CAMERACENSIS EPISCOPUS.
Charta de constituendis canonicis regularibus in ecclesia S. Autberti. 1484
ROGERIUS JURISCONSULTUS ITALUS.
De diversis praescriptionibus. 1485
Dialogus de prsescriptionibus. 1495
GUIDO AMBIANENSIS EPISCOPUS.
Episrtolae et chartae. 1587
Versus de Angelranno abbate Centulensi. 1509
ANIfO DOMIN» MLXXIII
O T H L O N US
PRESBYTER ET MONACHUS CCENOBII S. EMMERAMMI RATISBONENSIS.
DE VITA ET SCRIPTIS OTHLONI
DISQUISITIO.
(Apud R. P. Bernardum Pezium, DisserUUio isagogica in tom. 111 Thesauri Anecd., pag. x.)
Res Othloni vel Othlohi apud plerosque reoen- A « ante solitumtempus discendi, sine jussumagistri,
tiores, Browerum putamus, Oudinum, Pinium,Ma- « artem discere scribendi. Furtivo enim et insolito
billonium aliosque, quotquot ejus mentionem inje- « modo, nec non sine docente nisus sum eamdem
cerunt, obscuriesimae sunt, licet eas ipse Othlonus t artem scribendi apprehendere. Qua de re contigit
amplissimecandidiseiraeque perscriptas ad posteros « ut pennam ad scribendum inrecto usu retinere
transmiserit. Paucis omnia complectimur : ille ipse « consuescerem, nec postea ab ullo docente super
Anonymus Ratisponensis, cujus libetlumdesuisten- « hoc corrigi valerem. Nimius namque usus pro-
tationibus, varia forluna et scriptis Joannes Mabillo- « hibuit me emendare. Quod cum viderent plures,
nius ex codice Emmerammensi in tomo Analecto- « dixerunt omnes nunquam me bene scripturum.
rum a pag. 404 in lucem extulit, hicnoster Othlo- « Sed aliter evenit ex gratia Dei, sicut plurimis
nus, monachus et Decanus imperialis monasterii « notum est. Nam cum in pueritia ipsoque tempore
S. Emmerammi fuit. Idem conjecit quidem acutis- « quo tabula mihi data est cum aliis pueris, ad
simus Mabillonius in Admonrtione prarria ad dictum « discendam scripturam viderer aliquid scribete
Anonymum, nihil tamen certi pronuntiare ausus « nosse, miraculum non parvum praebui videntibus.
est, non visis omnibus, quas a se edita fuisse com- « Deinde vero non post longum tempus tam bene
memorat Anonymu8,opusoulis, praesertim Dialogode « scribere ccepi, tantumque affectum ad hoc habui,
tribus quaestionibus in quo personam et suam et « ut et in loco illo, quo talia didici, id est in cob-
Henrici monachi Augiensis patefecisse se scribit. « nobio Tegernsee dicto, multos libros scripsissetn
Sed omne, si quod esse potuit, dubium sustulere « et in Franciam (Orienialem seu Franconiam)
duo insignes manu exarati codices, ambo quingen- « translatus adhuc puer, ibique in tantum multa
torum annorum,quorum unum in bibliotheca Lam- « scribendo laborassem, ut inde rediens pene visu
bacensi in-4°, alterum in Sanct-Grucensi in-folio « privatus fuissem. — Quae ideo, » subjungit Othlo-
reperimus, in quibus ille Dialogus, expressis intor- nus, « proferre decrevi, ut aliquos incitarem ad
locutorum nominibus, Henrici videlicet et Othloni, « similem affectum laborandi, gratiamque Dei,qu»
conservatus est. (Jt adeo nihil certius esse possit «tanta mihi beneflcia praebuit, aliis narrans, eos
quam Anonymum illum Ratisponensem Detentatuh « ad magniflcandam eamdem grattam Dei meoum
nibus, varia fortuna et scriptis suis a Mabillonio « traham. » Et profecto tot volumina juvenis dili-
evulgatum,unum eumdemque esse atqueOthlonum gentissimus conscripsit, ut, nisi ipse sub flnem oi«
monachum Emmerammensem. Itaque qui ejus vitae tati libri singula recenseret, nemo facile ut oredat
historiam nosse cupit, citatum tomum 4 Analecto- animum posset inducere. Quaedara ipsi in biblio-
rum Mabillonii evolvat. Ne tamen quibus Analecta theca Tegernseensi et Emmerammensi spectavimus
ad manum ncn sunt, nihil de Othloni vita dedisse C in manus et litterarum elegantiam et accuratissi-
videamur, en ejus velutiepitomen. Editus in lucem mam conformationem defixi. Caeterum Othlonus e
fuit Othlonus circa annum 1013, in dicBcesi Frisin- Francia reversus pauio post liberalium artium dii-
gensi, ut ex variis scriptorum ejuslocisintelligitur. ciplinis se imbuendum magistris pr«buit, adeo
Ingenium dooile ao faciie nactus a prima pueritia annuentibus Musis ut contentionis laude omnestfo-
singularis diligentiae specimina dedit, artem litteras dales faoile anteiret. Poeticis praecipue, ut ipse
eleganter pingendi sinemagistri ope ao institutione testatur, delectabatur, ardebatque tanto profi-
discere aggressus. Rem ipse Othlonus in libro De cie.ndi apstu, ut Deum constanter rogaret ut sibi
tentationibus ei scriptts suis in hunc modum enarrat: « locum prsslaret, in quo copiam haberet libro-
o Cum parvus scholari disciplln» traditus fuissem, rum. » Inde e scholis egressus clericali militi»
« litteraeqoe eeleriter didiciesem, ccepi etiam longe * asoriptus est, patre fllium opulento coidatn •*«
Pathou CXLVI. V '
41 OTHLONUS MONACHUS S. EMMERAMMI. 12
cerdotio devovente, Sed Othlonus « libentius in- « illorum petitione, quibus scribere coepi, ad scri-
ter studiosos quosque et doctiores clericos quam « bendum. » Haec ipse Othlonus, qui quid sibi,dum
inter villanos versari saepe desiderabat. « Qus quemdam discipulorum acrius castigasset, evenerit,
desideria et consilia ut quantocius expleret ac in libro Visionum, visione tertia, describit, quod iis
exsequeretur stimulos ei addidit permolesta quae- puerorum magistris terrori esse possit, qui nullum
dam cum Werinhario archipresbyterio, « in epi- in puniendis eorumdem erratis modum servare con.
scopatu Frisingensi praestantissimo, » controvereia, sueverunt. Circa annum 1055 decaniam Emmeram-
quam ipse in tibro Visi&num, visione 3, late ac mensis monasterii administravit in qua « abbate Re-
aperte denarrat. A qua ut se expediret, « reiictis, « ginhardo non juxta regulae sanctae instituta, sed
« ait, ad tempus meis omnibus, perrexi ad Ratispo- « secundum episcopi praeceptum, vel juniorum quo-
« nam civitatem, ibique Burchardum venerandum « rumdamaffectum plurima illuc disponente, Othlo-
« abbatem coenobii S. Emmerammi pro mei susce- « nusjugiter, quantum potuit, praeceptis hujusmodi
« ptione rogans, cito impetravi rogata, pro eo scili- « consentire noluit. Qua de re inter ipsum et abba-
c cet quod ccenobii Qjusdem monachi profectuosum « tem discordia magna exorta est, cum neque ille
c sibi fore arbitrabantur meum scire in scribendo sua, nec ego (vcrba Othloni sunt ex LIBRO VISION.,
c vel in docendocanonicosquoslibet. »Pra?fuit Bur- « visione 4), mea vota mutare vellem. Interea vero
ehardus, ex monasterio AugiaB Divitis ad abbatiam « saepe per memetipsum, saepe per alios illum ro-
Emmerammensem assumptus, ab anno 1030 usque « gans, ut quiamores mei sibiomnino displicerent,
ad 1037 sub quo omnium loci censuum et rediluum « me a decania commissa absolveret, nec hoc per
descriptio facta est anno 1031, Arnoldo seu Ar- « temporamulta obtinere valui. Unde factum estut
nolpho,ex comite monacho etpraeposito singula dis- « quia nulla apud eum impetrare potui, zelo plus
quirente, quam integram habes hujusce Thesauri « justo ductus aspera incautaque dicta quaedam ita
tom. I, part. III, col. 67. Sub eodem Burchardo stu- c contraeum prolerrem,ut me quoque meledictione
dia pietatis et litterarum egregie in monasterio Em- « connecterem. » Quem impetum animiquaratione
merammensi floruisse mox memoratus Arnoldus luerit lege citatam Visionem quartam, quae gravi-
gravis8imus testis est, qui eum « tali loco destina- tate sua omnes viros religiosos permoveat, ut vitia
tum esse ait, in quo hactenus ipso, donante etsan- suorum praefectorum terocius et impotentius ne fe-
etissima Virgine Maria adjuvante, abundant Patres rant. Porro et poenis sibi divinitus inflictis emer-
et fratressive apud Deum, sive apud saeculum valde gens anno 1062Fuldam secessit.cCum enim,»inquit
nobiles. » Ipse Othlonus in lib. De tentationibus suis
inlib. De tent., pag. 441, « monasterium nostrum,
testatur, « in eo loco, quo {anno 1032) monachus fa-
« in urbe Ratisbona constitutum, varia episcopo-
« tus est, cum plurimos diversae qualitatis homines
« rum persecutione destrui viderem, ibique per tri-
c invenisset, quosdam libros quidem gentiles,quos-
« ginta annos meliora sperans subsisterem, occulto
« dam vero sacram Scripluram legentes, se coepisse
« Dei judicio longe aliter quem sperarem evenit.
ci illos solummodo imitari, quos videbatdivinae insi-
« Qualiter autem destructio evenerit, quia nec
cc stere lectioni.» Quibussacrisstudiis dum setotum
« breviter proferri valet, nec ineptiastantashicex-
Othlonus immergit, incredibile est in quantas, ma-
« ponere libet, aliis proferenda relinquo,hocsolum-
ehinante malo daemone, tentationes et animi crucia-
• modo enarrans quia cum exteriora monasterii no-
tus inciderit. Exstat deiis singularis liber, utsupra
« stri commoda penitus destrui sensissem,etcontra
jam diximus, a Mabillonio editus. Eamdem calami-
« haeo nil praevaluissem ; quin imo a fratribus qui-
tatum suarum historiam totidem fere verbis per-
« busdam juvenibus, quibus displicebam, apudepi-
texit in libro De cursu spirituali, a cap. 21, usque
« scopum accusatus,varias mihiminasab illo illius-
ad 26,et in libro metrico. De doctrina spiriluali, a
« que familiaribus agisaepius audissem, tunc petita
eap. 14 ad 19.0thlonum scholis Emmerammensibus
« ab abbate licentia, ad monasterium Fuldense quasi
praefectum fuisse discimus ex lib. De tentationibus
c cito revcrsurus perrexi. Verumtamen non dubito
suis, pag. 449, ubi postquam narrasset, se « mox a
« quin tantam destructionem nemoin nosagere pos-
« susoepto monastico habitu, quorumdam prece
« set, nisi justoDei judicio peccatisque nostris exi-
cc pulsatum, tanto iterum scribendi studio fuisse oo
« gentibus permissus; quod scilicet exinde paiam
« cupatum, utraro nisi in festivis diebus aut in aliis
« datur intelligi quia inipso discessionis meaeanno
« horis incompeten tibus ab hocoperecessaret,»sub-
« qui erat ab incarnatione Domini 1062 miserando
jungit, cc interea succeseisse et alium laborem.Nam
csemperque lugendo igne combustum estccenobium
t pro eo, ait, quod saepius legere, aut scribere,aut
« nostrum. » Jam vero quo anno llatisponam rever-
« dictare videbar, scholasticorum cura mihi com-
su8 sit, nullibi sat clare explicat Oihlonus. Si ratio
« missaest; exquibus nimirum omnibus ita per gra-
habeatur opusculorum et variorum ejus diverticu-
« tiam Dei constringebar, ut saepe corpus quieti ne-
lorum quae in eodem De tentationibus suis libro tam
« cessarieenon permitterertradore. Cumquedictandi
in accessu quam recessu Fuldensi fecisse se scribit,
c sludium ine88et,ad hocsaepissime nonhabui tem-
ante annum 1068, is reditus vix contigerit.Peraeque in-
« pus, nisi in festivis diebus, aut noctibus, constri-
certum est ad quem Christi annum vitam produxerit;
f ctus videlicet et puerorum oura ad dooendum, et
vero tamen similiimum est eum,intra annum 1083 vita.
13 DE VITA ET SCRIPTIS OTHLONI. 14
defunctum fuisse.Ejus nullaminmonasterio Emme- j « quasiad mensam convescentium ponere,quae qui-
rammensi memoriam superesse novimus, praeter « libet lector avidus, licet indigno stylo edita,gene-
solos ab eo relictos Hbros, quorum tamen major « rosae tamen matcrioa dignitatem retinentia, pro-
pars nomine auctoris destituta est, nec id adeo fa- « dapibuslautis potuisset gustare.Nam quae senten-
cilesciripotuisset,nisi AnonymusMabillonianus qui « tia lautior et suavior valet esse quam de gratia
sit, jam ante ex detecto a nobis Othloni dialogo De « Dei,et cur credenda dicendaque sit gratiagudicia
tribusquxstionibusconstitisaet, Deprehendinus au- « quoque quam vera justaque et necessaria sint:
tem postea nomen Othloni etiam in ejusdem libro « sed et quantam bene agendi facultatem a nobis
metrico De doctrina spirituali diserte sic exprimi in « concessam habeamus, nisibus totis inquirere at-
fine prologi : « que pluribus testimoniis approbare ?Haecquippe
« tria per trium quaestionum solutiones in libro,
Lector ad extremum precor hoc quam maxime solum, « quem in tertio locavi ordine, stylo quo potui per
Quatenus Othloni quandoque velis memorari,
Qui licet indoctus haec euin componere nisus. « dialogum protuli, numero scilicet et ordine tali
« desiderans sanctam Trinitatem venerari. Sed
Qui versus si vel a Mabillonio vel ab Anselmo « et in hoc eamdem Trinitatem vencrari studebam
Grabnero,qui Anonymum De tentationibus suis cum . « quia in tertia quaestione, quam velut fercula
illo communicavit,animadversifuissent,nullumcui- « quaedam praecipua ritu sagaci contexta et allala
quam dubium reliquissent illum Anonymum esse • in extremo ad lectionis coenam considentibus ap-
Othlonum. Nam ct easdem tentationes Othlo in li- « posui, de ipsa sancta Trinitate et Unitate, juxta
bro metrico De doctrina spirituali canit, quus in li- « intelligentiae meae vires, brevi et aperta probata-
bro De tentationibus suis soluta oratione Anonymus « que, ut spero, variis exemplis et argumentis ra-
Rotisponensisexponit;et utrumque opus uno eodem- « tione disserui. Spero etiam me in eodem libello
que codice membraneo in-8°, quem autographum « omnibus tam in saeculari quam in spirituali vita
esse dubitari non potest,continetur.Sed jam Opera « positisaliqua aedificationis verba protulisse, per
Othloni recenseamus, non eo quidem ordine quo « quae quilibet esurientes et sitientes justitam re-
Othlonus in libro De tentationibussuis ea retulit,sed « tici possunt. Haec quidem de libri extremi ordine
quo hic a nobis publicata sunt, strenue nos adju- u sint dicta, cui titulum imposui De tribus quxstio-
vantibus ven.P Leopoldo Wydemanno,R.P.Casparo « nibus,\d est: de divinae pietatis agnitione judicio-
Altlehner,qui maxima sedulitate Othloniana plera- « rumque divinorum diversitate, nec non de varia
que prelo paravit, et R. P. Reinero Reither, con- « bene agendi facultate. Deinde vero subjungimus
turbernaii nostro, cui etiam brevi longe maximum « qua causa fueritscriptus.Quidam namque mona-
Gerhohi praepositi Reicherspergensis opus De Anti- ( « chus de Augiensi ccenobio,nobilissima Alemanno-
« rum stirpe ortus,nomine Heinricus,cum abJeru-
ckristo et schismate; e membranis ejusdem manu
« salem reverteretur,apud nos aliquandiu hospita-
exscriptum, debebunt eruditi.
« tus est. Uic ergo quia in sacra Scriptura satis
4. Diatogum Othloni de tribus quaestionibus ex co-
« studiosus fuit, me frequenter quasi doctorem
dicibusSanct-CrucensiordinisCisterciensiset Lam-
« adiit, suppliciter rogans pro quibusdam sacrae
bacensi ordinis S. Benedicti nosedere exsupradi-
« Scripturae sententiis, ut eas sibi exponerem. Ego
ctis facile omnes cognoscunt. Illum nobis reveren-
« autem, humilitatem atque importunitatem peti-
dissimus et perillustris dominus Gerardus, praesul
« tionis ejus nttendens, prout potui ad quaeque ro-
optimus, quem propterea Vindobonsa convenimus,
« gata respondi. Cumque haec collatio saepius inter
ex bibliotheca sua,pracstantibus mss.codicibus ad-
« nos habitasibi placeret, postremo illuddesposce-
buc referta , hunc vero revercndissimus et perillu-
« coepit ut eamdem collationem litteris exciperem.
stris dominus abbas Maximilianus 6 cptXo(Aa6&<r:a?oc
« Quod licet diu tam pro desidia quam pro ignoran-
utendum benignissime praebuit.Operis sui sane prae
« tia differrem aggressus sum tandem, scribens
stantiset sacra eruditione pleni occasionem etratio-
« quidem per dialogum, sed sine titulo auctoriset
nem ipseOthlonusinlibro De tentottonibussuis ^pud
« absque personarum notarum litteris, ne facile
Mabillonium pag.443,his verbis exponit: « Tertium (
« pateret cujus opus esset. Inter haec vero ille ad
i< vero libellum,quem ante annosxv, ut reor,scripsi
« monasterium suum vocatus proticiscitur,et post
« cuminextremoordine posuerim,primodicendum;
« non multum tempus ad nos iterum revertitur.
« deinde qua causa scriptus fuerit, subnectendum.
« Tunc videns quae scribere coepi, qualiterque ea
« Qui enim multorum accuratis epulis coenantium
« adumbravi, unice petiit ut et causam scribendi
« mos est ut in prima et secunda vice vilioraquae-
« illustrarem Prologo, et utriusque personae, mei
« que fercula (quae non ideo viliora dicimus, quasi
« videlicet acsui,memoriam patefacerem indialogo
« sint vilia,sed quod sint inferiora,) in extrema vero
« quod mox, ut poteram, scribens implere stude-
« lautiora, et aliqua arte praecipua cocta sibi appo-
« bam. Haec igitur causa Dialogum me scribere fe-
« nere jubeant, cupientes in hoc non tam suaegulae
« cit ; quam idcirco reseravi,ne videar frustra scri-
« quam aliorum qui forte invitati sunt ad convi-
« ptis alia addere scripta, utque cognita charitate
« vium, delectationi et honori deservire : ego econ-
« qua impellebar ad scribendum, quilibet, in quo-
« tra simile aliquid inoliter volui in extremo aliqua
« rum manus iste liber venerit. eadem charitatq
• lautioris sententi» verbulaante faciem legentium,