On the Doctrines of Hippocrates and Plato, 4,1,2, Second Part: Books VI-IX

260 Pages·2005·9.733 MB·German

by  Philipp deLacy (editor)

CORPVS
MEDICORVM GRAECORVM
EDIDIT
ACADEMIA BEROLINENSIS ET BRANDENBVRGENSIS
CVM ACADEMIIS HAVNIENSI ATQVE LIPSIENSI
V 4,1,2
GALE ΝI
DE PLACITIS HIPPOCRATIS ET PLATONIS
EDIDIT, IN LINGVAM ANGLICAM VERTIT,
COMMENTATVS EST
PHILLIP DE LACY
LIBRI VI-IX
EDITIO ALTERA
LVCIS OPE EXPRESSA
IN AEDIBVS ACADEMIAE SCIENTIARVM
GALEN
ON THE DOCTRINES OF
HIPPOCRATES AND PLATO
EDITION, TRANSLATION AND COMMENTARY
BY
PHILLIP DE LACY
SECOND PART: BOOKS VI-IX
SECOND, UNREVISED EDITION
AKADEMIE VERLAG
Dieser Band wurde im Rahmen des Akademienprogramms der Bund-Länder-Kommission
für Bildungsplanung und Forschungsföiderung mit Mitteln des Bundes
(Bundesministerium für Bildung und Forschung) und des Landes Berlin
(Senatsverwaltung für Wissenschaft, Forschung und Kultur) gefördert.
ISBN 3-05-004193-5
ISSN 0070-0347
© Akademie Verlag GmbH, Berlin 2005
Das eingesetzte Papier ist altemngsbeständig nach DIN/ISO 9706.
Alle Rechte, insbesondere die der Übersetzung in andere Sprachen, vorbehalten. Kein Teil dieses
Buches darf ohne schriftliche Genehmigung des Verlages in irgendeiner Form - durch Photokopie,
Mikroverfilmung oder irgendein anderes Verfahren - reproduziert oder in eine von Maschinen,
insbesondere von Datenverarbeitungsmaschinen, verwendbare Sprache übertragen oder übersetzt
werden.
Druck und Bindung: Druckhaus „Thomas Müntzer", Bad Langensalza
Printed in the Federal Republic of Germany
CONTENTS
Abbreviated references 9
Introduction 12
I. The sources for the text 12
Δ. Manuscripts, editione, emendations 12
1. Manuscript Hamilton 270 12
2. Manuscript Marcianus 284 18
3. Manuscript Mosquensis 467 19
4. The Aldine edition 21
5. The manuscripts of the excerpts 24
6. Manuscripts Cantabrigieneis Caius College 47/24 and Laurentianus
74,22 31
7. Editions after the Aldine 35
8. Emendations made by modern authors 36
B. Indirect tradition 39
1. References to the title 39
2. Other testimonia 40
a) Galen 40
b) Oribasius 41
c) Nemesius of Emesa 41
d) Renaissance forgeries 42
e) The Arabic translation (by G. Strohmaier) 42
f ) The Latin translations 46
Π. Composition of PHP 46
A. Date of composition 46
B. The plan of PHP 48
C. Morphology, syntax, style 51
D. Quotations from other authors 55
1. Hippocrates 55
2. Plato 56
3. Chrysippus 57
4. Posidonius 57
ΠΙ. Editorial conventions 58
A. Critical notes 58
B. Divisions into books, chapters, sections 59
Text and translation 61
Books I—V 64
Books VI—IX 360
CONSPECTVS SIGLORVM ET COMPENDIORVM
H = Hamilton 270
H2, H3, H8, Hr =eiusdem codicia correctores (cf. supra, pp. 14—17)
C =Cantabrigiensis Caius coll. 47/24
L = Laurentianus 74,22
M =Marcianus 284
R =Mosquensis 467
Q =Parisinus suppl. Gr. 634
Ν =Borbonicus Gr. 229 III D 15
F = Laurentianus 74,12
Ρ = Parisinus Gr. 2277
ρ = Parisinus Gr. 2283
Aid. =editio Aldina, Venetiis, a. 1525
Bas. =editio Basileensis, a. 1538
Caius =editio Cai, Basileae, a. 1544
Chart. =editio Charterii, Lutetiae Parisiorum, a. 1679
Kühn =editio Ktihnii, Lipsiae, a. 1823
Müller =editio Mülleri, Lipsiae, a. 1874
Corn. =Cornarius in Aldinae exemplari suo nunc bibliothecae
universitatis Ienensis proprio
Al. Just. =Alexandri Justiniani lectiones vel emendationes in
quarta editione Juntina
Go. = Goulston in editionis Basileensis exemplari suo nunc
bibliothecae Marsianae, Dublini, proprio
Re, Reg = codicis deperditi lectiones a Goulston servatae
ΓΑΛΗΝΟΥ
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΔΟΓΜΑΤΩΝ
ΒΙΒΛΙΑ ς'-θ'
GALEN
ON THE DOCTRINES OF HIPPOCRATES AND PLATO
BOOKS VI-IX
ΓΑΛΗΝΟΥ
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΔΟΓΜΑΤΩΝ
ΒΙΒΛΙΟΝ ΕΚΤΟΝ
490Μ. Υ 505 Κ. 1. Προύκειτο μέν έξ άρχής έπισκέψασθαι περί των διοικουσών ήμας
δυνάμεων, εϊτ' έκ τη; καρδίας μόνης όρμώνται σύμπασαι, καθάπερ'Αρι- 5
στοτέλης τε καί Θεόφραστος ύπελάμβανον, εϊτε τρεις άρχάς αύτών
2 τίθεσθαι βέλτιον, ώς 'Ιπποκράτης τε καί Πλάτων έδόξαζον. ΙπεΙ δέ
Χρύσιππος ού περί των άρχων μόνον ήμφισβήτησε πρός τούς παλαιούς,
606 άλλά καί περί των δυνάμεων | αύτών ούτε τήυ θυμοειδή συγχωρήσας ύπάρ-
χειν ούτε τήν έπιθυμητικήν, ?δοξε χρήναι τήν τούτου πρότερον δόξαν έπι- ίο
σκεψαμένους ούτως έπανέρχεσθαι πάλιν έπί τό προκείμενου έξ άρχής, ώς
491 έγκέφαλός τε καί / καρδία καί ήπαρ άρχαΐ τών διοικουσών ήμάς δυνάμεών
3 είσιν. άφΐκται ούν ό λόγος ήδη πρός τοϋτο καί άρχήν έξει γε τήν τών όνο-
μάτων έξήγησιν οίς εμπροσθέν τε ήδη κεχρήμεθα κάν τω μεταξύ τούτω
λόγω πολλάκις χρησόμεθα. πρός γαρ τό μηδενός τών είρημένων παρα- ΐ6
κούειν, άλλ' Ιν άπασι τό διωρισμένον τε άμα καί σαφές ετοίμου ύπάρχειν
άναγκαιότατόν έστιν έκαστου τών όνομάτων έφ' δτου λέγεται πράγματος
4 άκριβώς άφωρίσθαι. καί γάρ τοι καί λύεσθαί τινα τών έμπροσθεν άναβλη-
θέντων ζητημάτων έκ τούτου του τρόπου συμβέβηκεν, ώσπερ, οΤμαι, καί
τόδε, πότερον ένεργείας ή πάθη προσαγορευτέον έστί τήν έπιθυμίαυ καί 20
τόν θυμόν όσα τ' άλλα τοιαύτα.
5 *Η μέν ούυ έυέργεια κίνησίς έστι δραστική, δραστικήν δ' όνομάζω τήν
507 έξ έαυτοϋ, τό δέ πάθος έν έτέρω κίνησίς έστιν έξ έτέρου. ώστε | άναγκαΐον
μέν πολλάκις είς Ιν ύποκείμενον τφ πάθει τήν ένέργειαν συνέρχεσθαι καί
492 6 κατά τοϋτο διαφέρειν μηδέν, τω λόγω μέντοι διαφέρειν. ή / γάρ ύπό του 26
τέμνοντος έν τω τεμνομένω διαίρεσις, εν καί ταύτόν υπάρχουσα πράγμα,
7 του μέν τέμνοντος ένέργεια, του δέ τεμνομένου πάθος έστίν. ούτως ούυ καί
ό θυμός ένέργεια μέν έστι του θυμοειδους, πάθημα δέ τών λοιπών της ψυχής
4—13] libri primi test., v. supra, p. 64.16—25 18—21] cf. supra, pp. 178.3-6;
236.29-30 22-23] cf. infra, p. 532.8-10 Gal. De nat. fac. i. 2: II 7 K. UP xvii.
1 : IV 346-347 K. De plenit. 3: VII 524-525 Κ. De loc. aff. i. 1, 3: Vili 16; 32 Κ.
Meth. med. i. 6; il. 3: Χ 45-46 ; 87; 89 Κ. Nemes. De nat. horn. 16: p. 216.12-15
Matth. 27-28] cf. Nemes. De nat. hom. 16: pp. 216.15-217.1 Matth.
1—3 άρχή του ÍKTOU λόγου Η: άρχή τοϋ ζ L 4 πρόκειται L 5 μόνη; om. L
ν"
6 αύτών άρ L 9 ούτε] πρός L 10 προτέραν Η: προτέρου L: corr. Müller
13 άφϊκτο L γε om. Η 15 τό] τώ L 16 τω διωρισμένω L σαφώς L
17 ante έστιν add. -ri L 20 τόδε] τό γε L 21 τάλλα Η
GALEN
ON THE DOCTRINES OF HIPPOCRATES AND PLATO
BOOK VI
1. It was my purpose at the beginning to inquire about the powers
that govern us, whether they all have the heart as their only source, as
Aristotle and Theophrastus supposed, or whether it is better to posit
three sources for them, ae Hippocrates and Plato believed. But since 2
Chrysippus disputed with the ancients not only about the sources but
also about the powers themselves and did not admit the existence of either
the spirited or the desiderative (power), I decided that I must first examine
his view and then return to my original plan, which was to show that the
brain, the heart, and the liver are the sources of the powers that govern
us. The discussion has now come to this point. I shall begin with an 3
explanation of the terms that I have already used earlier and shall use
repeatedly in this intervening discussion. For in order that nothing I say
be misunderstood and that precision and clarity be everywhere present,
it is most essential that the meaning of every term be accurately defined.
Indeed it has turned out that some of the questions that were earlier 4
deferred are solved by this means. This is also true, I believe, of the
question whether desire, anger and the like are to be called energeiai
(activities) or pathé (affections).
Now energeia (activity) is an active motion, that is, motion that 5
comes from the moving object itself; but -pathos (affection) is a motion in
one thing that comes from some other thing. Thus energeia (activity)
must often be combined with pathos (affection) in a single underlying
situation, differing not in the situation but in definition. For the separa- 6
tion made by the cutter in the object cut is one and the same thing, but
it is an energeia (activity) of the cutter, a pathos (affection) of the object
cut. In the same way anger is an energeia (activity) of the spirited part of 7
the soul but a pathêma (affection) of the other two parts, and of our
362 Galen, On the Doctrines
δύο μερών καΐ προσέτι του σώματος ημών παντός, όταν ύπό του θυμού
βιαίως άγηται πρός τάς πράξεις.
8 "Ευ μέν δή τοϋτο σημαινόμενον έκατέρου των όνομάτων, Ιτερον δε
τήν μέν ένέργειαν κατά φύσιν τινά κίνησιν ήμών νοούντων, τό δέ πάθος
παρά φύσιν. πολλαχώς δέ τοϋ κατά φύσιν λεγομένου, τοϋτ' άκούειν χρή
9 νϋν ô κατά πρώτον λόγον ύπό της φύσεως γίγνεται. κατά πρώτον δέ λόγον
έκεϊνα γ{γνεσθαί φαμεν ύπό της φύσεως, ώυ ώσπερ σκοπών άντιποιεΐται
καί μή δι' άκολουθίαν τινά έτέροις έξ άνάγκης Ιπεται. ή τοιαύτη κίνησις
κατά φύσιν, είτ' έξ αύτοϋ κινοίτο τό κινούμενον είθ' ύφ' έτέρου.
508 10 "Ηδη μέν ούν οΐμαι σαφές είναι τό λε|γόμενον, άλλ' ούδέν χείρον έπί
493 παραδειγμάτων / αύτό σαφέστερον άπεργάσασθαι. ή της καρδίας κίνησις
ή μέν κατά τούς σφυγμούς ένέργειά έστιν, ή δέ κατά τούς παλμούς πάθος.
11 έξ έαυτής μέν γάρ έστι καί ή κατά τούς παλμούς, άλλ' ού κατά φύσιν, έξ
έαυτής δέ καί ή τών σφυγμών, άλλα κατά φύσιν. — δει δέ του σφυγμός
όνόματος άκούειν ούτως νϋν ώς Πραξαγόρας καΐ 'Ηρόφιλος άπαντές
τε σχεδόν oi μετ' αύτούς έχρήσαντο μέχρι καί ήμών, ώς ή γε παλαιοτέρα
χρήσις, ή κάν τοις Ερασιστράτου τε καί 'Ιπποκράτους εύρίσκεται
γράμμασιν, έτέρα τίς έστι καί λεχθήσεται περί αύτης έν τοις μετά ταϋτα. —
12 τήν μέντοι της καρδίας Ιδίαν κίνησιν όνομαζόντων ήμών σφυγμόν ό παλμός
μέν πάθος είναι λεχθήσεται κατά γε τό δεύτερον της πάθος φωνής σημαι-
νόμενον, ό σφυγμός δ' ού πας ένέργειά. τόν γοϋν μείζονα του κατά φύσιν
ή μικρότερον ή ώκύτερον ή βραδύτερου ή πυκνότερον ή άραιότερον ή πως
άλλως έξιστάμενον ούκ άν τις ένέργειαν είποι κατά τό δεύτερον της ένερ-
494 γείας σημαινόμενον έξ έαυτης μέν γάρ / έν τοις τοιούτοις σφυγμοΐς ή καρδία
509 13 κινείται, κατά φύσιν δ' ού | κινείται, ώστ' εί ούτως ετυχεν, ούδέν είναι θαυ-
μαστόν εν πράγμα καί πάθος όνομάζεσθαι καί ένέργειαν, ώσπερ τόν μι-
κρότερον του κατά φύσιν σφυγμόν, ού μήν κατά γε ταύτόν σημαινόμενον,
άλλά κατά μέν τό πρότερον ρηθέν ένέργειαν, εστι [μέν] γάρ καί ή κατά
τούτον τόν σφυγμόν κίνησις δραστική, κατά δέ τό δεύτερον ούκ ένέργειαν
άλλά πάθος, δτι μή κατά φύσιν έστίν ή κίνησις.
14 Ούτως ούυ έχει κάπί του θυμού καί τών άλλων παθών, άπαντα γάρ
ένέργειαί τινές είσι του παθητικού της ψυχής κατά γε τό πρώτον τής ένερ-
γείας σημαινόμενον, καθ' όσον δ' έκφοροί τε καί άμετροι κινήσεις είσΐ καί où
4-5] cf. Nemes. De nat. hom. 16: p. 217.4-5 Matth. 11-18] Prax. fr. 26
Steckerl 11-14] cf. Nemes. De nat. hom. 16: p. 217.7-11 Matth. 14-18] cf. Gai.
De puis. diff. i. 2; iv. 2: VIII498; 716 K. 18] v. infra, p. 416.27-32 21-22] cf. Gai.
De puis. 2-4: VIII 455-457 K. De puis. diff. iv. 5: Vin 727-729 K. 25-26] cf.
Nemes. De nat. hom. 16: p. 217.11-12 Matth. 28-30] cf. supra, pp. 360.22 ; 362.4
31-364.2] cf. Nemes. De nat. hom. 16: pp. 217.12-218.1 Matth.
1 ante δύο add. τών L παντός ήμών L 3 δή otti. L post τοϋτο add. τό Η
6 δ] ού L 7 τή$ om. L 8 δ»'] κατ' Corn. 9 είτ' L αύτοϋ Η L: corr.
Kuhn 11 άπεργάσασθαι ex άπεργάζεσ$αι corr. Η ή τη;] flTtç L· 13 έστι καί]
ίστιν L 14 τών σφυγμών ex κατά τόν σφυγμόν corr. Η σφυγμό;] σφυγμοϋΗ L:
corr. Kuhn 15 άκούειν όνόματος L 17 ή ex ή corr. Η 19 ύμών L 21 ό] ού L
τόν] τό L 22 ή ireos HL: corr. Chart. 24 αύτη; L 26 iv om. L τόν]
τό L 28 μέν11 del. Müller 29 τό δεύτερον δ' L 32 πρώτον] πρότερον MvUer