Olifanten in mijn boomgaard is de intieme geschiedenis van Kuki Gallmanns leven in Italië en Afrika. In het boek zijn verhalen over het Italiaanse platteland, over haar oma die een beetje kon toveren en over de fascistische republiek van Salò versmolten met verhalen over onvergetelijke personages van de hoogvlakte van Laikipia. Het verhaal en de foto's uit Kuki's familiealbum voeren door adembenemende landschappen die nog de exotische geur van de verte dragen en de onmetelijke ruimtes van een magisch Afrika oproepen. De rode draad in het verhaal vormen de smaken en het voedsel, uitmondend in een receptengedeelte achter in het boek.
**Recensie(s)**
Nieuwe autobiografische verhalen van deze van oorsprong Italiaanse schrijfster en milieuactiviste, bekend van de eveneens autobiografische en verfilmde bestseller 'Ik droomde van Afrika'*. Al van kinds af aan gefascineerd door Afrika vertrok zij in 1970 met haar tweede man Paolo, en zoontje Emanuele naar Kenia. Daar kochten zij de veeboerderij Ol Ari Nyiro, en raakte Kuki Gallmanns leven voorgoed verbonden met de Afrikaanse natuur waar zij troost bij vindt als zij na een aantal jaren zowel haar man als zoon verliest. In 'Olifanten in mijn boomgaard' schrijft Gallmann (1943) nog meer herinneringen op, o.a. over haar familie en jeugd op het Italiaanse platteland, over haar zoon Emanuele, haar tweede man Paolo en hun ranch, over huisvriend Prins Bernhard, beschermheer van de door Gullmann opgerichte Gallmann Memorial Foundation (die de bevordering van de harmonieuze coexistentie van mens en milieu nastreeft), over hun buren, de leden van de Pokot-stam, over de Afrikaanse natuur, de dieren, de bruiloft van haar dochter Sveva etc. Prettig leesbare, sfeervol geschreven autobiografische verhalen die velen zullen aanspreken. Met fotokatern (zwart-wit en kleur), bijlage met een aantal van Gallmanns lievelingsrecepten en een verklarende woordenlijst.