Oklid'in Asası - Jean-Pierre Luminet

243 Pages·2002·1.48 MB·Turkish

GÜNCEL YAYINCILIK: 133
Açık Bilim Roman: 1

ISBN 975-8621-18-1
Öklit'in Asası
Jean-Pierre Luminet

Kitabın orijinal adı: Le bâton d'Euclide
Kapak: Talip Aktaş

Birinci Basım: Eylül -2002

Ofset Hazırlık Güncel Yayıncılık Ltd.

Baskı: Kitap Matbaacılık
Cilt: Kayban Matbaacılık

© 2002, Editions Jean-Claude Lattes © Güncel
Yayıncılık Ltd.Şti. Tanıtım için yapılacak kısa alıntılar
dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla
çoğaltılamaz.
GÜNCEL YAYINCILIK LTD. ŞTİ. Çatalçeşme Sok.
No: 19 Kat. 3 Cağaloğlu - İstanbul Tel: [phone]
37, Fax: [phone] e- mail: [email protected]
Jean-Pierre Luminet

ÖKLİT'İN ASASI

İskenderiye Kütüphanesi'nin Romanı

Türkçesi: Ahmet Deniz Altunbaş
>Qr YAYINCILIK
André Balland'ın anısına
AKDENİZ HARİTASI
ISKENDERIYE, 642
I.
Gökyüzünü eşsiz bir hilalin süslediği gecede, ikiz
kulelerin silueti kentin ana kapısına yansıyordu. Emir
Amr Bin As düşünceliydi. Ordugâhların titrek
meşalelerinin ışığında, saray mahallesinin kemerle
süslü kapılarını seyrediyordu. İnananların önderi
Halife Ömer, Medine'den ona, kibirli İskenderiye'deki
paganizme ait tüm izleri yok etme emrini göndermişti.
Bütün putlar, tapınaklar yıkılacak, bin yıllık uygarlık,
kılıç ve ateşle yok olacaktı.
Amr bunu sevmemişti. O sözü zora tercih eden
savaşçılardandı. Gelecek kuşaklarca nefret duyulan
bir barbar olarak hatırlanmak istemiyordu. Başını,
tepesinde ışıldayan yıldızlardaki mesajı okumak ister
gibi gökyüzüne kaldırdı. Gökyüzü çöle göre daha
kapalıydı. Yakındaki deniz onu bulanıklaştırıyordu.
Amr yarın İskenderiye'ye girecekti. Eskiden olduğu
gibi, develerine yüklediği ipek ve baharatı satmaya
değil, Bedevi savaşçıların başında Mısır'ı fethetmeye.
Sur dışındaki mahallelerin alınışında, merhametli ve
gözü tok davranmıştı. Hiçbir pagan tapınağı
yağmalanmamış, hiçbir Hıristiyan veya Yahudi evi
yakılmamış, hiçbir kadına tecavüz edilmemişti.
Bedevi savaşçıları, emirlere uyarak, birer kurtarıcı
gibi davranmışlardı. Ama yarınki bambaşka bir şey
olacaktı; çünkü sur içi mahalleler zengindi ve
adamları yağmanın niçin yasaklandığını
anlamıyorlardı. Kâfirlerin birer sanat eseri saydığı
tanrının ve peygamberlerinin yüzlerini betimleyen
putları yıkmak, boş inanç ve yalanlarla dolu bu eski
kitapları tamamen yakmak gerekiyordu.
Amr bilinmeyene duyduğu doğal meraktan dolayı,
tüm bunları isteyerek yok edemezdi. Özellikle şiire,
pagan olsun ya da olmasın büyük bir saygı duyuyor,
onu kutsal kabul ediyordu. Tüccarlık yaptığı vakitler
çok seyahat etmişti. Kervanlarla kuzeyde Antakya'ya,
İran'da İsfahan'a gitmiş ve elbette buraya Mısır'a,
hatta İskenderiye'ye gelmişti. Peygamberin çağrısına
iman etmeden önceki zamanlarında, bu yabancı
şehirlerde ticaret yaparken, büyücüler, rahipler,
hahamlarla karşılaşmış, onların inançları, efsaneleri,
dünya ve evren anlayışlarına dair aklına gelen bütün
sorulan sorma fırsatını yakalamıştı. Başkalarını,
yabancı insanları tanımayı ve anlamayı işte böyle
öğrenmişti. Her şeye duyduğu merak, bilgiye
duyduğu açlık sonucu edindiği gurur duyulacak bir
bilgi dağarcığı onu, Mekke ve Medineli yaşlıların ve
şairlerin can kulağıyla dinlediği bir aydın haline
getirmişti; ama zaman değişiyordu. Cihad başka
hiçbir şeye vakit bırakmıyordu.
Amr tıpkı kumsala vuran bir dalga gibi, çok
beğendiği bu şehre geri dönmüştü. Ama bu sefer çöl
savaşçılarıyla birlikte ve İskenderiye'yi yerle bir
etmek için.
II.
Philopon, Cebrail'in sabırsızlığına acı acı gülüyordu:
yirmi üç yıl beklediği İskenderiye'nin bininci yılı,
Deccal'in egemenliğinde ateş ve kanla kutlanacaktı.