Noong Agosto 26, 1930, sa ikalawang araw ng kumbensiyon na dinaluhan ng 60 delegado, ang

65 Pages·2012·0.67 MB·Tagalog

ng

ng
I) RESOLUSYONG PAMPULITIKA

Kalagayang Pandaigdig

Krisis Pangkabuhayan

Pangunahing mga Usapin at Suliranin

Paglawak ng NATO at ang Manipulasyon sa Media

Ilang Pangyayari sa Estados Unidos at Europa

Ilang Pangyayari sa Asya

Ilang Pangyayari sa Gitnang Silangan at Aprika

Ilang Pangyayari sa Amerika Latina

Konklusyon

Pambansang Kalagayan

Pangkabuhayang Kalagayan

Pampulitikang Kalagayan

Katayuang Panlipunan

Mga Kalagayang Sektoral

II) PROGRAMA PARA SA MALAYA AT DEMOKRATIKONG PILIPINAS

Para sa Malaya, Demokratiko at Industriyalisadong Ekonomya

Para sa Malawakang Demokratikong Pulitika

Para sa Makabansa, Siyentipiko at Demokratikong Kultura

III) SALIGANG-BATAS NG PKP-1930

IV) LIMANG TAONG ULAT NG KOMITE SENTRAL (2003-2008)
RESOLUSYONG PAMPULITIKA

I. KALAGAYANG PANDAIGDIG

Nahaharap ang sangkatauhan sa masalimuot at lubhang
mapanganib na katayuan na dulot ng tumitinding mga salungatang likas
sa kapitalismo. Sa kabila ng sobrang lawak ng kayamanang nalilikha
ng siyentipiko at teknolohikal na pagsulong, di kayang lutasin ng
kapitalismo at sa halip lalo lamang nitong pinalalala ang mga nag-aapoy
na problema, gaya ng krisis sa pagkain, pagtaas ng mga presyo ng mga
bilihin, kawalang-hanapbuhay, kamangmangan ng daan-daang milyong
mga tao, mapanalasang polusyon ng kapaligiran, at mga karahasan at
digmaang isinasagawa ng mga estado at uring kapitalista.

Mismong ang mga mauunlad na kapitalistang bansa ay dumara-
nas ng krisis pangkabuhayan, gaya ng itinuturing na superpower, ang
Estados Unidos ng America.

*U. S. A. – Sa 15 minutong talumpati ni Presidente Bush sa
kanilang Kongreso noong Setyembre, 2008, inamin niya mismo na ang
kabuhayan ng USA ay nasa isang teribleng sitwasyon, kung saan
maraming kompanya tulad ng Freddie Mac ang nanghiram ng
malalaking halaga para sa pagtatayo ng kanilang mga negosyo at para
pambili ng kotse at pampatayo ng mga bahay, na nawalan ng
kakayahang magbayad. Sa ganitong kadahilanan, isa sa
pinakamalaking invest-ment company, ang Lehman Brothers ay
bumagsak o na bankarote. Sa ganitong sitwasyon, inihingi ni Bush
sa Kongreso na aprubahan ang $700 bilyon ($700,000,000,000) bail-
out plan, upang sagipin ang bumagsak na naturang investment company.
Ang halagang ito, walang duda, ay manggagaling sa dugo at pawis ng
taumbayan, na pinagkukunan ng mga buwis, at sa higanteng tubo na
hinahakot nito mula sa iba’t-ibang mga bansa sa daigdig na kanilang
pinamumuhunanan.

Maliban pa rito, umabot sa $3 trilyon ($3,000,000,000,000) ang
ginugol nito sa 5 taong pananakop sa Iraq na galing din sa
pagpapakasakit ng kaniyang mga mamamayan at sinasamantalang
lakas at yaman ng ibang mga bansa.

Noong 2007, $110 trilyon ang badyet nito. Sa taon ding
nabanggit, dumanas ng resesyon at bumagsak ang halaga ng dolyar ng
bansang ito.
Kung gayon, hindi nakapagtataka, na sa bansang ito ay may 37
milyon ang naghihirap, 46 milyon ang walang panagot sa serbisyong
medikal, at umaabot sa bilyong dolyar ang public deficit nito.

Ang kalusugan ng mga 125 milyong tao sa bansang ito ay nasa
panganib dahil sa pagkasira ng ozone layer at mataas na antas ng
Chloro-Floro-Carbon at iba pang pollutants, na ang pangunahing sanhi
ay ang mga industriya, electric power generation at vehicular traffic.

*France – Libo-libong mga stevedores ang sumama sa demonstrasyon sa
labas ng Euro parliament sa Strasbourg, France 2006.

Nagkaroon din ng mga protesta noong 2006 laban sa First Job
Law, kung saan apektado ang mga may edad 26 pababa na nakakuha
ng trabaho at maaaring tanggalin sa trabaho nang walang sapat na
kadahilanan at kahit pa maganda ang kanilang performance.

*Rome – noong 2006, bilang protesta, nagsabit ng mga manika sa mga
ilaw sa kalye at sa mga tulay. Ito ay laban sa sobrang taas ng halaga ng
mga pabahay na bayarin sa loob ng 30 taon.

Gayunman, ang higit na naaapektuhan ng krisis ng pandaigdigang
kapitalismo ay ang mga bansa sa Ikatlong Daigdig, na pinagkukunan ng
mga hilaw na sangkap ng mga mahihirap na bansa, mababang
pasuweldo sa mga manggagawa, palengke ng kanilang mga nalilikhang
produkto, at iba pang kahalintulad na maghahatid sa kanila ng
higanteng tubo.

Para sa kaganapan ng kanilang tunay na motibong
pangkabuhayan, ginamit at ginagamit ng mga imperyalista, pangunahin
ng US, ang mga pandaigdigang institusyong pinansyal (gaya ng World
Bank, International Monetary Fund, Asian Development Bank) para sa
kunwang pagtulong sa mga mahihirap na bansa sa pamamagitan ng
pagpapautang at kaalinsabay ng pagguhit ng mga tinatawag na
structural adjustment programs, na lalong nagbabaon sa utang at sa
kumunoy ng kahirapan sa mga mahihirap na bansa .

Sa kasalukuyan, nakapanlilinlang ang tinatawag na neo-liberal
theory o sa praktika ay ang globalisasyon ng produksiyon at
marketing, dahil mukhang may patas na kompetisyon, habang itinatago
ang tunay na intensiyon ng mga korporasyong transnasyunal. Sa ilalim
ng neo-liberal theory, naisagawa ang mga sumusunod: eliminasyon ng
mga taripa sa kalakalan, deregulasyon sa pandaigdigang agos ng
puhunan at pagtatatag ng free trade zones at customs unions.
A. Pangunahing mga Usapin at Suliranin:

a. Krisis sa Pagkain at Pagtaas ng mga Presyo ng mga Bilihin:

Sa ngayon, hindi maitatatwa na sa gitna ng pinakamodernong pag-
unlad ng siyensiya at teknolohiya, nagaganap ang pandaigdigang krisis
sa pagkain.

Ang unang tinamaan ng krisis sa pagkain ay ang bansang Haiti,
kung saan 80% ng mamamayan ay nasa linya ng kahirapan. Noong
nakaraang Marso, nag-alsa ang mga mamamayan halos sa buong bansa,
partikular sa mga siyudad ng Les Cayes at Port au Prince, kung saan
hinagisan ng tear gas at nagbarilan, matapos lusubin ng mga
mamamayan ang mga supermarkets, nangharang sa mga daan at
nagsagawa ng mga barikada. Lima ang namatay at dose-dosena ang
nasugatan. Natanggal ang Prime Minister nito na si Jacques Edourd
Alexis.

Sang-ayon sa estadistika ng UN Food and Agriculture Organization
(FAO), sa loob ng siyam na buwan 45% ang itinaas ng presyo ng mga
pagkain noong nakaraang Disyembre at ito ang pinakamataas na
pagtaas sa loob ng 20 taon. Ayon pa rin sa FAO, noong 2007, bigla ang
naging pagtaas ng presyo ng: cereals- 41%; vegetable oil -60%, at ang
dairy products – 83%.

Ayon sa talumpati ni Esteban Lazo Hernandez, Vice-President of
the Council of State of the Republic of Cuba, sa Presidential Summit on
Food, Sovereignty and Security for Life, na ginanap noong Mayo 7, 2008
sa Managua, Nicaragua ay:

“Higit na matatas ang mga numero. Noong 2005 binayaran natin
ng $250 ang inangkat na isang tonelada ng bigas; ngayon binabayaran
natin ito ng $1,050, apat na beses ang inihigit. Para sa isang tonelada ng
harina, binayaran natin ng $132; ngayon binabayaran natin ng $330,
dalawa at kalahating beses ang inilaki. Para sa isang tonelada ng mais,
binayaran natin ng $82; ngayon binabayaran natin ng $230; halos tatlong
beses ang inihigit. Sa isang tonelada ng pulbos na gatas, binayaran natin
ng $2,200; ngayon ito ay $4,800. Ito ay di katanggap-tangap at di
masusustenahang kalagayan.”

Sa lumalalang krisis sa pagkain, kabi-kabila ang nagaganap na
mga protesta ng taumbayan tulad halimbawa sa Egypt, Cameroon,
Ivory Coast, Madagascar, Philippines, Indonesia, Senegal, Burkina Faso,
Ethiopia, Pakistan, Thailand, atbp. Nagbabala si Jacques Diouf, direktor
general ng FAO na maaaring mas lumala pa ang sitwasyon.
Ang paglala ng sitwasyon o ng krisis sa pagkain ay
ginagatungan pa ng pumapailanlang at sunud-sunod na pagtaas ng
presyo ng langis at produktong petrolyo at ang paglawak ng biofuels
market na nakabatay sa pag-ani ng mga produktong gaya ng mais at
tubo (sugar cane) para sa paglikha ng enerhiya sa halip na pagkain.
Ang ganitong sitwasyon ay nagsulong sa pagtaas ng presyo ng trigo na
umabot sa 130%.

Sa biglaang pagtingin, mukhang ang pagtaas ng presyo ng langis
ang dapat sisihin, partikular ang Organization of Petroleum Exporting
Countries (OPEC), nalikha noong 1960 upang mapangalagaan ang
interes ng mga mamamayan sa mga bansang ito laban sa mga
dayuhang kompanya ng langis. Sa katotohanan, 30% lamang ng mga
iniluluwas na langis ang nanggagaling sa OPEC at ang 70% ay galing
sa ibang bansang hindi kasapi ng OPEC.

Sa deklarasyon ng Food for Life Summit na pinangunahan ni
Nicaraguan President Daniel Ortega ay tinukoy na ang mga mauunlad
na kapitalistang mga bansa at ang neo-liberal na mga patakaran na
ipinatutupad sa matagal nang panahon ang responsable sa
kasalukuyang krisis sa pagkain.

Sa gayon, ang mga patakarang gaya ng deregulasyon,
pribatisasyon at liberalisasyon sa pag-aangkat, na ipinatutupad ng
World Trade Organization (WTO) ang dapat na sisihin sa nagaganap sa
kasalukuyan na krisis di lamang sa pagkain, kundi sa buong
pangkabuhayan at pampulitikang larangan. Ang pagbubukas ng
sektor ng agrikultura sa mga transnasyunal na kumpanya ang
naglagay sa proseso ng produksyon ng pagkain at produksyong
agrikultural sa layuning magkamal ng tubo at hindi para sa
pangangailangan ng sangkatauhan.

Iilang transnasyunal na kompanya, gaya ng Cargill, Continental
Grains (CGC), Archer Daniels Midland (ADM), Louis Dreyfus at Bunge &
Born, ang naghahari sa palengke ng butil, mula sa trigo hanggang sa
mais at oatmeal, kabilang na rito ang sorghum, barley and rye,
hanggang sa karne, mga produkto ng gatas, mantika at taba, prutas at
gulay, asukal at spices. Ang Cargill, halimbawa ay siyang nagkokontrol
sa 25% ng lahat ng butil na iniluluwas mula sa U. S. A. na isa sa
pinakamahalagang negosyo sa bansa na kumita ng $88 milyon sa
nakaraang taon lamang. Ang CGC ay nakatining sa cereals, poultry
and beef, kaalinsabay nito sa securities, real estate and the purchase of
business assets. Ang ADM ay nagtitining sa biofuel business, na kalahati
ng tubo nito ay galing sa subsidyo ng gobyernong U. S. A.
Sa gayon, ang krisis sa pagkain ay hindi maaaring basta lang
tapalan, gaya ng pangako ng World Bank na magbibigay ng $500 milyon,
na maaaring kinopya ni Pangulong Arroyo sa pagbibigay ng P500 sa
iilang mahihirap.

b. Debt Crisis

Ginamit ng mga imperyalista ang bitag sa pagpapautang upang
mapanatiling nasa kanilang kontrol ang mga bansa sa Ikatlong Daigdig.

Sa pagsunod sa mga structural adjustment programs at di
makatarungang mga kondisyon na idinikta ng WB at IMF kapalit ng
kanilang pagpapautang, nabaon sa utang ang maraming bansa. Ang
unang bansang nabaon sa utang ay ang Mexico, sumunod ang Brazil,
Argentina, kabilang na ang Pilipinas.

c. Karahasan, Digmaan at muling Pagbuhay sa Paligsahan ng Armas
-Isinusulong ng Imperyalistang mga Bansa, partikular ng Estados
Unidos

Ang pangangailangan para sa hilaw na sangkap; pamilihan para
maibenta ang yaring produkto ng mga mauunlad na bansa kabilang na
ang mga armas; murang bayad sa lakas-paggawa; at mangyari pa
makahanap ng mapagbubuntunan ng sisi sa mga problemang likas sa
kapitalismo; at masawata kundi man madurog ang mga puwersang
makakaliwa, demokratiko at progresibo, ang pangunahing mga dahilan
ng mga karahasan at digmaang isinusulong ng mga imperyalistang
bansa.

*Palestine – Israeli Problem:

Sa pagkapanalo ng HAMAS sa halalan noong nakaraang taon,
tinigilan ng US at Europe ang pagbibigay ng makabuluhang tulong
upang tanggihan sa huli ng mga mamamayan ang inihalal nilang mga
lider, at inialis ng Israel ang kita mula sa mga buwis, maliban pa sa
inatake nito ang Gaza sa katuwirang may nahuling isang sundalong
Israeli ang mga Palestino. Ito ay habang libo-libong Palestino na ang
naaresto ng Israel.

Ang masama, lumulubha ang alitan sa pagitan ng 2 grupong
Palestino: HAMAS at AL FATAH.
Samantala, nakipagkasundo si Palestine President Mahmud Abbas
sa gobyerno ni Ehud Olmert ng Israel. Ang kasunduang ito ay hindi
nagustuhan ng ibang mga paksyion ng mga Palestino.

*Lebanon – matapos mahuli ng Hezbollah ang 2 sundalong Israeli,
gumawa ng mabigat na pagsalakay ang Israel sa bansang ito. Ang
ginawang 34 araw na pagsalakay ay nagkakahalaga ng $7 bilyon sa
pagkasira ng 34 highways, 70 mga tulay, 10,000 tahanan, maliban pa sa
1,300 biktima, na pawang mga sibilyan. Ibineto ng US ang resolusyon na
tumutuligsa sa Tel Aviv sa naturang pagsalakay.

*Somalia – pinatalsik ng Islamic Courts Union ang mahinang gobyerno
dito noong Hunyo ng nakaraang taon, at muling naitatag ito noong
Enero, subalit pinapasok ito ng mga tropang Ethiopian sa sulsol ng USA.

*Sudan - nagsimula ang digmaan dito noon pang 2003, nang salakayin
ng mga rebeldeng grupo ang gusali ng gobyerno.

May 2 pangunahing grupong rebelde dito: ang Sudan Liberation
Army at ang Movement for Justice and Equality (na nag-aakusa sa
ginawang supresyon ng gobyerno sa mga itim). Sa kasalukuyan
nananatili ang African Union Peacekeeping Force na may 7,000 tropa,
maliban pa sa mga military forces na malapit sa gobyerno. Ang
mahirap, ordinaryong sibilyan ang naaapektuhan. Umaabot na sa
200,000 ang namamatay at 2 milyon ang nawalan ng mga tirahan.

*IRAQ - Sa talumpati na binigkas ni Pres. George Bush sa Pentagon sa
ikalimang taon ng pagsalakay sa bansang ito, sinabi niya na ang
digmaang inilunsad nila sa Iraq ay “kagalang-galang, kinakailangan at
makatarungan”, habang para kay Richard Cheney ang kanilang
pananakop ay isang tagumpay.

Pilit itinatago ng administrasyong Bush ang karumal-dumal na
bunga ng digmaang inilunsad nito sa Iraq. At sa kabila na wala naman
silang natagpuang weapons of mass destruction” at binitay na si Saddam
Hussein, patuloy pa rin itong nananatili sa Iraq.

Sa limang taong digmaan, mahigit 4,000 na libong sundalong
Kano na ang namatay, 30,000 ang nasugatan, at daan-daan ang
permanenteng naputulan ng bahagi ng katawan, nabulag o nabaliw.

Ayon kay Nobel Economics laureate Joseph Stiglitz, mahigit sa
halagang ginugol ng U. S. A. sa digmaang inilunsad nito sa
Vietnam at Korea, ang ginugol sa 5 taong pananakop sa Iraq na umaabot
sa $3 trilyon dolyar.

Ang epekto ng 5 taong pananakop sa mga Iraqi ay nagdulot ng ss:

mahigit 1 milyong katao ang namatay at milyun-milyon pa ang
naiwang natrawma
2 milyon ang napilitang lumikas ng bansa
2 milyon pa ang nalipat ng tirahan
kawalang hanapbuhay ay umabot sa 60%-70% ng aktibong populasyon
43% ay nakararanas ng malubhang kahirapan
may malnutrisyon ang kalahati ng populasyon ng mga bata (edad 5
pababa)
70% ng populasyon ay walang kasiguruhan sa magagamit na tubig
halos 1 milyong bata ang iniwan ang eskwelahan.

Ilan lamang yan sa nakalulunos na kalagayan ng mga Iraqi bunga ng 5
taong digmaang inilunsad ng U. S. A.

*Paglawak ng North Atlantic Treaty Organization (NATO)

Sa pagkabuwag ng Warsaw Pact, alyansang militar ng dating
sosyalistang komunidad sa Gitna at Silangang Europa; sa kabilang
banda, ang North Atlantic Treaty Organization (NATO) ay lumawak.

Sa ika-50 taong anibersaryo ng NATO noong 1999, tinanggap nito
na maging kasapi ang dating sosyalistang mga bansa, gaya ng Poland,
Hungary at Czech Republic. Sa taong 1999 din, binomba ng NATO ang
Yugoslavia at ilang mga lugar sa Iraq. Noong 2004, nadagdagang muli
ang kasapian ng NATO sa pagsapi ng Bulgaria, Estonia, Slovenia, Latvia,
Lithuania, at Romania. Sa kabuuan, naging 26 na bansa ang bumubuo
sa NATO.

Sa paglawak ng kasapian nito, nalikha ang NATO’s Allied Rapid
Reaction Corps sa layuning makapanghimasok sa alin mang bansa sa
daigdig.

Noong Abril 2008, nadagdagang muli ang kasapian ng NATO, sa
pagpasok ng Albania at Croatia. Sa kasalukuyan, nakabitin pa ang
pagpasok ng Georgia, Ukraine at Macedonia sa iba’t ibang kadahilanan.

Samantala, mahigpit na tinututulan ng Russia ang pagtatayo ng
anti-missile shield sa Poland at Czech Republic at ang pagpasok ng
kaaway nitong Georgia sa NATO. Sa ginawang mga probokasyon ng
Georgia sa Ossetia, isang rehiyon sa Georgia na dating may awtonomiya
at mga Ruso ang karamihang naninirahan, napilitang sumalakay ang
Russia upang matigil ang naturang panggigipit ng Georgia sa Ossetia.
Sa ganiyan, nagiging mapanganib ang kalagayan, na ang matinding
nasasalanta ay mga ordinaryong sibilyan.

*Manipulasyon sa Media ng mga Kasinungalingan at Karahasan

“Ang karapatan ng taumbayan sa makatotohanang impormasyon,”- ang
pinakauna sa sampung prinsipyo ng etika ng mga mamamahayag na
pinagtibay noong 1983 ng United Nations Educational, Scientific and
Cultural Organization (UNESCO).

Taliwas sa naturang prinsipyo ng etika ang ginagawa ng mga
komersiyal at pribadong mga pahayagan at iba pang paraan ng
pamamahayag na sa halip na maging matapat sa pagtatanggol sa
kapakanan ng taumbayan at gampanan ang kanilang panlipunang
pananagutan, ay pinamumugaran ng kasinungalingan at nagtatago sa
tinatawag na “kalayaan sa pamamahayag” upang magsilbi sa interes ng
imperyalismo sa hangaring ibagsak ang mga pamahalaang naghahangad
ng tunay na kalayaan at pagbabagong panlipunan.

Halimbawa, naging malawakan ang kampanya ng Reporters sans
Frontieres (RSF) laban sa pagdaraos sa Beijing, China ng OLYMPICs
2008. Tumanggap si Robert Menard, tagapagtatag at pangulo nito ng
tsekeng $100,000 mula sa nakaupong dating presidente ng Taiwan na
si Chen Shui-bian noong Enero 28, 2007, matapos ng insidenteng
ginawa ng RSF sa Greece na nagtangkang magladlad ng bandila at
nanawagan na dapat igalang ng China ang karapatang pantao. Nais
nilang palabasin na di marunong gumalang sa karapatang pantao ang
China. Sa kabila ng iba’t-ibang uri ng paninira, pambihirang
kahusayan ang naipa-malas ng China sa pamamahala sa Olympics
2008. Ibig sabihin, bigo ang pagtatangkang siraan ang China ng RSF,
grupo ng mga mamamahayag na Pranses na tinatangkilik ng gobyernong
U. S. sa pamamagitan ng National Endowment for Democracy (NED).

Matatandaan na ang NED rin ang nagsuplay ng pondo para sa
malawakang kampanya sa pamamagitan ng media upang mangampanya
para sa tinatawag nilang “demokrasya” at labanan ang sistemang
sosyalista sa Gitna at Silangang Europa, partikular sa dating Unyong
Sobyet hanggang sa ito ay mabuwag noong huling mga taon ng dekada
80.

Ang Inter-American Press Association (SIP), na itinatag sa New
York ng ahenteng CIA na si Jules Dubois, ay aktibong umaatake sa