Mythographi Graeci: Vol. I, Apollodorus Pediasimus PDF
Preview Mythographi Graeci: Vol. I, Apollodorus Pediasimus
MYTHOGRAPHI GRAECI VOL.1 APOLLODORI BIBLIOTHECA PEDIASIMI LIBELLVS DE DVODECIM HERCVLIS LABORIBVS EDIDIT RICHARDYS WAGNER EDITIO STEREOTYPA EDITIONIS ALTERIVS (MCMXXVI) m STVTGARDIAE ET LIPSIAE IN AEDIBVS B.G.TEVBNERI MCMXCVI Die Deutsche Bibliothek — CIP>Einheiteaufnahme Mythographi Graeci. — Ed. stereotype. — Stutgardiae ; Lipsiae : Teubner. Ed. stereotype Vol. 1. Apollodori Bibiiotheca : Pediasimi Libellus de duodecim Herculis laboribue / ed.: Richardus Wagner. - Ed. stereotype ed. 2 (1926). - 1996 (Bibiiotheca ecriptorum Craecorum et Romaaorum Teubneriana) ISBN 3-519.11543-3 NE: Wagner, Richard Dae Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung dee Verlages unzulässig und strafbar. Das gilt besonders für Vervielfältigungen, Übersetzungen, Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen. © B. C.Teubner Stuttgart und Leipzig 1996 Printed in Germany Druck und Bindung: Druckhaus Beltz, Hemsbach/Bergstraße PIIAEFATIO AD EDITIONEM ALTEKAM. Multum et diu cogitanti de apparatu critico cum coercendo tum supplendo et amplificando obstat tem- porum iniquitas, quae nihil admittit nisi Addenda an- gustissimis finibus saepta, quae etiam tabulam photo- typam, quam p. Χ, XVI, XVIII commemoratam vides, nunc absumpsit. Continent igitur Addenda (praeter Addenda ad editionem prim am) collationem codicia Oxoniensis, de quo confer p. VII, XX, 260 ss. et omnes eos locos, quibus J. G. Frazer in editione a. MCMXXI Londinii emissa a textu iudicioque meo recedit. Ut enim vir doctissimus, qui ad illustrandam Bibliothecam mythologicam in commentario suo fabulas ritus mores populares ex omnibus orbis terrarum regionibus diligen- tissime congessit, meum apparatum criticum- recepit, sic nobis ex usu videbatur illius discrepantiam scriptu- rae et adnotationes criticas hic breviter enumerare, ut in Germania praesto sint eie, quibus editio Britannica non est in manibus. Adieci paucas coniecturas et testi- monia aut nuper reperta aut nunc accuratius perspecta, velut ex Tzetzae scholiis ad Lycophronem, quem E. Scheer post Chr. G. Müllerum (a. MDCCCXI) edidit. Scribebam Dresdae mense Iunio MDCCCCXXV. Kichardus Wagner. R* CONSPECTVS. ρ»β· Praefatio ad editionem alteram Ill Praefatio V—LXXV Cap. I. De Apollodoxi codicibus V Cap. II. De epitoma Vaticana et fragmentie Sab- baiticis XXV Cap. ΠΙ. De testimoniis XXXIII Cap. IV. De Pediaaimo IXL Cap. V. De huiue editionis Consilio XLI Cap. VI. De Apollodori sermone LI Àrgamentnm LXII Apollodori bibliotheca 1—169 Apollodori epitoma ex epitoma Vaticana et fragmentii Sabbaiticis composita 171—287 Prodi excerpta ex cycli epici carminibus (Appendix ad apparatum criticnm) 238—246 Pediasimus, De daodecim Herculis laboribue . . 247—269 Addenda ad editionem alteram 260—271 I. De Apollodori codice Oxoniensi 260—262 II. Sapplementum apparatus critici 262—271 Indices 272—836 I. Index nominum et rerum memorabilium . 272 II. Index auctorum 881 III. Index locorum a me traotatoram 888 PRAEFATIO. CAPVT I. DE APOLLODORI CODICIBVS. Bibliothecam mythologicam, quam Apollodori no- mine significare solemus, primus edidit Benedidus Aegius a. 1555 ex quattuor codicibus, quorum tribus Aeg. nomina addit Metellini, Farnesiani (a Iulio Honorio scripti), Tettiani. Sed qui fuerint isti libri, nunc quidem neque certo definiri potest, neque omnino multum refert. Nam Aegius non solum ex aetatis suae more singulorum scripturam rarissime indicavit, sed etiam multa ex scholiorum corporibus aliisque fontibus accita textui temere inseruit. Atque has interpolationes, qui secuti sunt editores Commelimis Com. (a. 1599), Tanaquil Faber (a. 1661), Thomas GaleusFal- (Historiae poeticae scriptores antiqui, a. 1675), mira religione servaverunt, quamquam novos libros adhi- buerunt Gommelinus Palatinum, Galeus Oxoniensem. A quibus toto caelo distant curae criticae HeyniiHe- (a. 1782 et 1803), viri de Apollodoro unice meriti. Hic enim maximam partem illorum additamentorum eiecit, multa codicum vitia felici acumine emendavit, obser- vations denique addidit mythologas ex profundis doctrinae suae opibus haustas. Codicum vero ipse evolvit nullum, sed vastam collegit congeriem lectio- VI PRAEFATIO. num haud raro falsidicarum partim ex antiquioribus editionibus partim ex collationibus, quarum plerasque Gerardus van Swinden decern fere lustris antea con- fecerat. Atque in hoc infirmissimo fundamento ante medium saeculum XVIII. posito exstrnctae sunt recentiores editiones praeter unam omnes. Nam Clavierius (a. 1805) quidem et Sommerus (1822) procul habebant eiusmodi curas, Westermannus autem, qui Heynii apparatum in Mythographis Graecis (a. 1843) repetiit, vehementer dolet, quod ipsi 'Corin- thum adire' non coutigerit; sed, quod iure mireris, ne Békkerus (1854) quidem et Hercherus (1874) codi- ces rursus adire operae pretium fecerunt. Solus Mül· lerus, qui 1841 totum bibliothecae textum in Frag- menta historicorum Graecorum (vol. I p. 104—179) recepit, supplementum apparatus critici attulit ex Pa- risino 2722; sed, occupatus tunc temporum innume- rabilibus historicorum fragmentis colligendis eliman- dis disponendis, huius codicis egregii opes non tam exhausit, quam obiter delibavit, neque omnino singu- larem eius indolem perspexit. lam nostra memoria nova ac prorsus inexspectata subsidia artis criticae in Apollodoro factitandae ac- cesserunt, cum ex bibliothecarum tenebris in lucem prodirent epitoma \raticana et fragmenta Sab- bai ti ca. Haec enim non modo eam bibliothecae partem, quam temporum iniquitate nobis ereptam esse adhuc aegre ferebamus, totam fere restituerunt, verum etiam multis codicum mendis inopinatam medellam adhibuerunt. Nihilominus, cum epitoma Vaticana edita a. 1891 ad novam totius bibliothecae recensionem CAPVT I. VII parandam accingerem, id potissimum mihi agendum esse duxi, ut ex integro apparatum criticum confer- rem, qui huius saeculi viris doctis satisfacere posset. Ac profecto haud inutilis fuit haec opera; nam qui- cumque hanc scripturae varietatem cum Heynii appa- ratu compara verit, mirabitur, quam incerta atque de- bilis adhuc fuerit codicum notitia. Ex codicibus Italicis a. 1885 íntegros contuli Pa- latinum et Laurentianum, partem Vaticani et Neapo- litan!, locos quosdam Barberini. Praeterea uti mihi licuit collectaneis a Ludovico Mendelssohn a. 1874 et 1875 congestis. Continent eius schedae praeter varias adnotationes ac specimina codicum Parisinorum et Britannicorum collationes Palatini Vaticani Lau- rentiani Taurinensis alterius, quarum ope ea, qua ipse collegeram, apte supplere potui. Quo magis iuvat hac occasione data viro doctissimo, qui totam hanc materiam summa diligentia undique congestam ultro mihi obtulit, gratias agere quam maximas. Non mi- nus grate accidit, quod mihi libéralissime concessum est, ut quattuor codices Parisinos Dresdae (a. 1891 et 1892) conferrem. Contra Oxoniensis novam col- lationem assequi non potui; attamen de eius libri indole satis sum edoctus, quoniam vir summe vene- randus Maximiiianus Müller me rogante eos locos, ex quibus iudicium de codice pendebat, ab E. A. Ni- cholson, Bodleianae bibliothecario, inspiciendos curavit. Reliquorum codicum Britannicorum descriptionem et Harleiani specimen debeo amicitiaeOttonis Rossbach. Codicum agmen ducit liber non tam vetustate, quam praestantia eminens: vm PEAEFATIO. R Parisinus graecus 2722 [R] (primo memoratus a. 1682 in catalogo bibliothecae Regiae sub numero 2824), foliorum 34, ex quibus folia bombycina formae quadratae 16—32, saec. XIV scripta, nunc prorsus perturbata continent fragmenta Apollodori. Fol. 5 huDC perbibet titulum: 'Fragmenta Theocriti et aliud fragmentum [credo expositionis in Theogoniam Hesiodi] Paq. 14'. Yerba uncis inclusa deleyit manus recen- tior et addidit: 5 MÍ videtur ex Apollodori bibliotheca.' Item folio 31r suprascriptum est: 'Fragmentum Apol- lodori ut videtur ' Quibus foliis in pristinum ordinem redactis hae apparent bibliothecae partes: fol. 20. 21: I 12 Αιμνώρεια ... — I 43 ... δλα ¿βαλλεν δρη fol. 22. 23: I 80 ούχ άνεδίδον.. . — I 115 ... Ίάβονι αυνευνάζεται fol. 24. 25: I 129 προς τήν άνάξενξιν .. . — II 20...¿ξ Ήφαιϋτίνης, αί dè fol. 27. 31: II 38 πτηνά εϊχον πέδιλα . .. — II 76 .. ."Ιφιτον χτείνας fol. 26. 28: II 96 αύτω τάς Λιομ-ήδονς . . . —II 132 ... ίνΑϋλίδι tovg παριόντας fol. 18: II 152 είπεν, ει &έλοι φίλτρον. . . — II 173 ... Άριβτόδημος fol. 16. 17: III 11 οίχημα χάμπαις ... — III 46 ... άρρεν ων Αμφίων fol. 19: III 67 πεμπονύι Τνδεα .. . —III 90 . . . 'Αλχμαίωνα fol. 32. 30.29: III 112 xal χομίβαξ εις Πνλον .. . — III 183 .. . Άλφεβιβοίας λέγει CÀPVT I. IX Unde facili computatione elicias integrara biblio- thecam, quam quidem libri manuscripti amplectantur, foliis constitisse undetriginta, quorum septen- decimx) in Parisino serrata sunt. Hic igitur olim fuit codicis status: olim : nunc : olim:: nunc: fol. 1 — fol. 16 = 28 2 = 20 17 — 3 = 21 18 = 18 4 — 19 — 5 — 20 = 16 6 = 22 21 = 17 7 — 23 22 — 8 — 23 = 19 9 = 24 24 — 10 = 25 25 = 32 11 — 26 = 30 12 = 27 27 = 29 13 = 31 28 — 14 — 29 — 15 = 26 Codicie scriptura satis inaequabilis est — singularum paginarum ambitus variat inter triginta et triginta septem versus — ac difficillima lectu, quod litterae variis modis inter se ligatae atque terminationes plerumque aut omissae aut compendiis expressae sunt. Quam ob causam cum multa vix intellegi possent, in priore codicie parte usque ad fol. 17 manus secunda man.2 1) noil quindecim, ut est apud Müllerum (FHG. I p. IV), qui ipsa prima folia 16 et 17 aut omnino non vidit, aut ex- cutere nescio quomodo oblitus est. χ PRAEFATIO. terminationes aliaque litterulis pallidiore suco supra- scriptis saepissime supple vit; in quattuor ultimis foliis autem talia additamenta desiderantur.1) A prima manu in textu pauca tantum correcta sunt. Accedit, quod codex temporum iniquitate maximum detrimentum accepit. Nam non solum atramentum multis locis magis minusve expalluit, sed etiam margines nonnul- lorum foliorum (imprimis foil. 30. 31. 32) mutilati sunt, atque hic illic textus, ne prorsus dilabantur fragmiua, membrana quadam dilucida obtectus est, ut e. gr. in fol. 32T (III 128) aegre dignoscas, utrum Άφίδνας in Ά&ήνας, an 'Aifrfvag in Άφίδναξ cor- rectum sit. Hoc modo factum est, ut, quam vis acriter intendas oculorum aciem, non ubique quid perbibeat Parisinus certo affirmari queat. His locis in apparatu R?) siglum (R?) apposui. — In primo folio a manu re- centiore passim in margine adiecti sunt ti tuli, velut à&rjv&s γεννηβις. τιτνόζ. μαρβνας. ώριων, quod in nullo alio codice observavi. Quod in tabula phototypa duo huius codicis ex- empla tibi ante oculos ponere potui, debeo benigni- tati viri doctissimi Ottonis Posse Dresdensis. Haec tabula continet: I. ex fol. 17T bibl. III 41—43 (-φότεροι dì άπο Ευβοίας φνγόντεξ — Άντιόπην δί ίμίξετο Λύ- κος κα-). II. ex fol. 19τ III 86—89 (μετά δε τήν Θηβαίων ίίλωΰιν — νϋτερον τόν τε δρμον xal). 1) Apta utriueque partie exempla propoeui in tabula phototypa.
The list of books you might like
