Monte Cristo Kontu - Alexandre Dumas PDF
Preview Monte Cristo Kontu - Alexandre Dumas
Monte Cristo Kontu Monte Cristo Kontu Yazan: Alexandre Dumas Çeviri: Elçin Gen Yayına Hazırlayan: Meltem Erkmen Bilgisayar Uygulama: Nergis şannan Montaj: Kaya Güler Kapak: Nazan Erkmen Baskı: Kitap Matbaası Eylül, 2011 ISBN 975-331-898-7 Yayımlayan: Epsilon Yayıncılık Hizmetleri Tic. San. Ltd. şti. Osmanlı Sk Osmanlı İş Merkezi 18 / 4-5 Taksim/İstanbul Tel: 0212 252 38 21 pbx Faks: 252 63 98 İnternet adresi: www.epsilonyayinevi.com e-mail: [email protected] Alexandre Dumas MONTE CRİSTO KONTU ÇEVİRİ Elçin Gen BİRİNCİ BÖLÜM 1815 yılının 24 şubat günü, Notre-Dame de la Garde’ıngözetlemekulesinden,İzmir,Trieste,Na- poli limanlarına uğrayan Firavun adlı geminin döndüğü haberi geldi. Meraklı izleyiciler, her zaman olduğu gibi, hiç vakit yitirmeden Saint-Jean Kalesi’nin rıhtımına doluştular; çünkü Marsilya’da bir geminin dönüşü insanlar için her zaman büyük bir olay olmuştur, özellikle de geminin sahibi kendi kasabal- arındansa. Bu arada limana yaklaşmakta olan gemi ağır ilerleyişiyle öylesine kasvetli bir havaya bürün- müştü ki, felaketin kokusunu uzaktan duyan izley- iciler, gemide bulunanların başına ne tür bir talih- sizliğin gelmiş olduğunu merak etmeye başladılar. Ama denizcilikle haşır neşir olanları hemen, gem- inin durumunu, denizcilerin ustalığını görerek, herhangi bir talihsizlik olmuş olsa bile geminin bundan etkilenmediğini anladılar: Demir atıl- maya, halatlar çözülmeye hazırdı bile. Firavun’u rıhtımın dar girişinden geçirmekte olan dümen- cininyanındagençbiradamduruyordu;birtaraf- tan, her yana yetişen gözleriyle geminin her hareketini izlerken, diğer taraftan da dümencinin talimatlarını yineliyordu. Kalabalığa yayılan bu kaygı havası izleyiciler- den birini o kadar etkiledi ki, bu kişi geminin li- mana yanaşmasını beklemeden küçük bir kayığa atlayıp kayıkçıya Firavun’un yanına gitmesini söyledi. Yaklaşmakta olan adamı gören genç denizci, dümencinin yanındaki işini bırakıp, şapkasını eline alarak geminin küpeştesine yaslandı. Uzun boylu, yirmi yaşlarında çevik bir gençti; koyu, duru bakışlı gözleri, kapkara saçları vardı. Tavır- larından, çocukluğundan beri tehlikeyle başa çık- mayaalışmışolankişilereözgübiryürekliliksez- iliyordu. “Ah,senmisinDantes!”diyebağırdıkayıktaki adam. “Çok sıkıntılı görünüyorsun. Ne oldu?” “Büyük bir felaket, Bay Morrel,” diye yanıt- ladı onu genç adam, “büyük felaket, özellikle de benim için! Civita Vecchia yolunda cesur kaptanımız Leclere’i kaybettik.” “Nasıloldu?”diyesordugemininsahibi.“Sev- gili kaptanımızın başına ne geldi?” “Korkunç acılar içinde öldü, humma yüzünden. Napoli’den ayrılışımızdan yirmi dört saat sonra ateşi çıktı, üç gün sonra da öldü. Sıradan bir cenaze töreni düzenledik.” “Eee Bay Edmond, ne yaparsınız,” dedi gemi sahibi, “hepimiz bir gün öleceğiz. Üstelik, gençlerin işlerinde yükselmeleri için yaşlıların onlara yer açması gerekir. Peki ya yükünüz?” “Sağlam ve güvende Bay Morrel, inanın bana. Bu yolculuk size rahat bir yirmi beş bin frank kazandırır!” YuvarlakKule’yigeçeceklerisıradagençadam bağırdı:“Hazırolun!Gabyayelkenini,trinketayı, flok yelkenini indirin!” Emir, bir savaş gemisindeymişçesine derhal yerine getirildi. “…veBayMorrel,”dediDantes,“iştemuhase- beciniz Bay Danglars da geliyor. Güverteye çıkarsanızsizeherşeyiayrıntılarıylaanlatacaktır. Ben demirin atılmasıyla ilgilenip gemiyi yas için hazırlamalıyım.” Gemi sahibi öneriye hemen uydu. Dantes’nin attığı ipi yakalayarak, denizcilere yaraşır bir çevikliklegemininyankısmındakimerdivenetır- mandı. Bu arada, görevinin başına dönen genç, konuğunu Danglars adıyla tanıttığı adamla baş başabıraktı.Yirmibeşyaşlarındaolanbuadamın ifadesiz bir yüzü vardı. Üstlerine karşı dalkavukluk edip astlarına kaba davranırdı. Mesleği bir yana –muhasebeciler gemide pek sevilmezler–, kişisel olarak da mürettebat, Ed- mond Dantes’yi ne kadar seviyorsa bu adamdan da o kadar nefret ediyordu. “Evet, Bay Morrel,” dedi Danglars, “başımıza gelenleri işittiniz mi?” “Evet, evet, zavallı Kaptan Leclere! Cesur ve dürüst bir adamdı!” “… ve hayatı gökyüzü ile okyanus arasında geçmiş birinci sınıf bir denizci… Morrel ile Oğulları gibi bir şirketin işlerinden sorumlu olan birinden de başka türlüsü beklenemez zaten,” di- ye karşılık verdi Danglars. “Ama,” dedi gemi sahibi, işi başındaki Dantes’yebakarak,“banaöylegeliyorki,işiniiyi yapması için bir denizcinin ille de yaşlı olması gerekmiyor. Dostumuz Edmond bu işi kapmış görünüyor.” “Evet,” dedi Danglars, Dantes’ye kin dolu bir bakış fırlatarak, “evet, dostumuz pek genç ve gençler de her zaman kendilerinden fazla emin oluyorlar. Edmond kimseye danışmaksızın gem- ininyönetiminielealdığındakaptanhenüzölmüş değildi.DoğrudanMarsilya’yagelmekyerineEl- ba Adası’na uğramakla kaybettiğimiz bir buçuk günden de kendisi sorumludur.” “Kaptanın yardımcısı olarak yönetimi devral- mak onun göreviydi, ama gemide herhangi bir hasar olmadığı halde bir buçuk gün oyalandıysa hata etmiş.” “Gemi en az sizin benim kadar sağlamdı Bay Morrel; sizi temin ederim ki bu gecikmenin nedeni sadece Edmond’ın basit bir kaprisiydi.” “Dantes,” diye seslendi gemi sahibi, genç adama dönerek, “buraya gelebilir misin?” “Bir dakika efendim,” diye karşılık verdi. Ed- mond, “hemen geliyorum.” Ardından mürette- bata seslendi: “Bırakın!” Demir anında atıldı ve zincir büyük bir gürültüyle boşandı. Dümencinin orada olmasına rağmen Dantes iş tamamlanana kadar görevinin başından ayrılmadı ve şöyle dedi: “Bayrak ile flamayı yarıya indirin!” “Baksanıza,” dedi Danglars, “şimdiden kendini kaptan olarak görüyor.” “Nedenolmasın,”dedigemisahibi.“Bugörevi almasında hiçbir sakınca göremiyorum. Genç
Description:The list of books you might like
