Karakolda Cinayet - Agatha Christie PDF
Preview Karakolda Cinayet - Agatha Christie
www.netevin.com Agatha Christie _ Karakolda Cinayet İ Robert Prat, odasının kapısını açınca bir türlü alışamadığı o kokuyu duydu yine. «Adaletin kokusu» adını takmıştı ona. Eski evraklardan, izmaritlerden, tanıklar ve suçlulardan, diğer bütün adaletle ilişkili ayrıntılardan izler vardı bu kokuda. Zabıt kâtibi ise hazır bekliyordu. Herşey yerli yerindeydi. Kâğıdını, kalemini hazırlamış, bir sigara sarmakla uğraşıyordu. Robert, zabıt kâtibinin dudaklarında hiç bitmeyecekmiş gibi duran sigaradan ve onun çevreye yayılan kokusundan hiç hoşlanmıyordu. — Pencereyi azıcık olsun açabilirdiniz, dedi Robert. Yazıcı: ' — Bu soğukta nasıl olur? diye cevap verdi. Zabıt yazıcısının adı Soulas'tı. İnce, uzun boylu ve kaçamak bakışlı bir adamdı. Yeni savcıyı hiç sevmiyordu. Yapmacık da olsa ona karşı hiçbir yakınlık göstermiyordu. Otuz yıldır bu dairedeydi. Hiç pencere açmaz, .soğuktan ve hava cereyanından hoşlan- mazdı. Robert'in sporculuğu, sert hareketleriyle, tok sözleri yazıcının hoşuna gitmiyordu. Robert'e : — Başsavcı sizi hemen görmek istiyor, dedi. İki haftadır güney-batı ilinde sorgu yargıçlığı yapıyordu. Sağduyu sahibi, yapısı kadar fikirleri de kıvrak ve renkliydi. Her akşam açık havada dolaşır, antrenmana çıkardı. Aynı zamanda iyi bir oyuncuydu. Bu şehre savcı olarak atanması en fazla rugbi kulübünün idare kurulunu sevindirmişti. — Benden ne istiyor acaba? diye sordu yazıcıya. — Herhalde size Saugeat'ın ölümünden sözede-cek... — Saugeat öldü mü? — Şehirde bunu bilmeyen yok sanıyordum. Robert: — Bende, sizdeki haber alma kaynaklan nerede? dedi. Soulas şehrin birkaç gazetecisine adliyede olanlar hakkında bilgiler veriyordu. Buna karşılık da gazetecilerden bilgiler ediniyordu. Robert sordu: — Neden ölmüş? — Pek bilmiyorum doğrusu, diye cevap verdi Soulas. Yüzüne esrarlı bir hava vermişti. Robert, omuzlarını silkti: — Söyleyin, söyleyin Soulas. — Ben de fazla bir şey bilmiyorum. Saugeat karakolda ölmüş. Söylentiye göre... — Ben iniyorum... Başsavcı masasının başındaydı. Düşünceliydi. Robert, bu adamın endişeli halini daha görür görmez anlamıştı. O böylelerinden hiç hoşlanmazdı. Başsavcı herkesten, avukattan stajyere, tanıktan sanığa, olayı ortaya çıkaran polisten kanunlara gerçek anlamıy-la uyan ve adaleti sömüren yargıca kadar herkesten korkuyordu. Robert'e: — Buyrun oturun, dedi, pek sıkıcı bir durumla karşı karşıya bulunuyoruz. — Saugeat mı? — Demek haberiniz var? — Şöyle, böyle. — Dul kalan karısı dava açmış, bunu da biliyor musunuz? — Hayır. — Davayı avukat Maurice almış üzerine. Bu son cümleyi söylerken başsavcının sesi bir inilti şeklinde çıktı. Avukat korkunç bir hasımdı. Rek-lâmdart çok hoşlanır, hiç kimsenin gözünün yaşma bakmazdı. Bütün Fransız avukatları gibi politikayla da uğraştığından oldukça geniş bir çevresi vardı. — Ne zaman ölmüş? — Dün, ya da dün gece. Robert düşündü. Polisler, Saugeat'ı birçok soygunculuk suçundan bugün kendisine getirmiş olacaklardı. Demek ki o, bir gün önceden yakalanmıştı. Bütün bir gün karakolda kalmış ve son nefesini orada vermişti. — Çok tatsız bir iş, dedi başsavcı. — Gerçekten öyle. www.netevin.com — Şimdi polisleri suçlama modası var. Gazetecilerin kaleminden kan damlıyor bu konuda. Anlıyorsunuz ya? — Dövmüşler mi adamı? Başsavcı şaşkınlıkla başını kaldırdı. Şaşkınlık içinde : — Ben nerden bilebilirim ki? dedi. — Nasıl ölmüş acaba? — Onu da bilmiyorum. — Genç birisiymiş galiba? — Otuz yaşlarında. Bir sessizlik oldu. Robert'in içi kaynıyordu. Zor ve engellerle dolu bir sorundu, ama böyle bir işle uğraşmak hayli zevkliydi. Adalet duygusuyla dolup taşan genç bir yargıç için ele
Description:The list of books you might like
