Het Kleine Huis Aan De Rivier Deel 3

189 Pages·2011·5.68 MB·German

by  Wilder Laura

LAURA INGALLS WILDER
HET KLEINE HUIS AAN DE RIVIER
Geïllustreerd door Garth Williams
UITGEVERIJ PLOEGSMA AMSTERDAM
ISBN 90 216 O357 8 Zesde druk 1979
Oorspronkelijke titel: On the banks of Plumcreek © tekst: Laura Ingalls Wilder,
mcmxxxvii © vernieuwd: Roger L. MacBride, mcmlxv © illustraties: Garth
Williams, mcmliii Geautoriseerde Nederlandse vertaling: A. C. Tholema ©
Nederlandse vertaling: Uitgeverij Ploegsma, Amsterdam Voor België: C. de
Vries-Brouwers pvba, Antwerpen Laura Ingalls Wilder schreef de volgende
boeken: Het kleine huis in het grote bos, Het kleine huis op de prairie, Het kleine
huis aan de rivier, De grote hoeve, Het huis aan het Zilvermeer, De lange winter,
De kleine stad op de prairie, Een huis voor Laura, De vier prairiejaren,
Onderweg
INHOUD
Hoofdstuk Hoofdstuk Hoofdstuk Hoofdstuk Hoofdstuk
Hoofdstuk 1. De deur in de grond 7
Hoofdstuk 2.Het huis in de grond 12
Hoofdstuk 3. Riet en lissen 19
Hoofdstuk 4. Diep water 22
Hoofdstuk 5. Een vreemd dier 25
Hoofdstuk 6. Een krans van rozen 31
Hoofdstuk 7. een os op het dak 36
Hoofdstuk 8. de stromijt 41
Hoofdstuk 9. sprinkaanweer 47
Hoofdstuk 10. de koeien in het hooi 51
Hoofdstuk 11. op hol 55
Hoofdstuk 12. de kerstpaarden 60
Hoofdstuk 13. een vrolijk kerstfeest 65
Hoofdstuk 14. hoog water 70
Hoofdstuk 15. de voetbrug 73
Hoofdstuk 16. het mooie huis 77
Hoofdstuk 17. verhuizen 84
Hoofdstuk 18. de kreeft 88
Hoofdstuk 19. de visval 93
Hoofdstuk 20. naar school 98
Hoofdstuk 21. nellie oleson 107
Hoofdstuk 22. op visite in de stad 112
Hoofdstuk 23. op visite buiten 118
Hoofdstuk 24. naar de kerk 123
Hoofdstuk 25. de glinsterende wolk 132
Hoofdstuk 26. sprinkhaaneieren 141
Hoofdstuk 27. regen 145
Hoofdstuk 28. de brief 152
Hoofdstuk 29. thuiskomst 154
Hoofdstuk 30. naar de stad 162
Hoofdstuk 31. de verrassing 165
Hoofdstuk 32. de sprinkhanentrek 174
Hoofdstuk 33. de vuurbollen 179
Hoofdstuk 34. de streepjes op de lei 184
Hoofdstuk 35. alleen thuis 188
Hoofdstuk 36. winter op de prairie 195
Hoofdstuk 37. de lange sneeuwstorm 198
Hoofdstuk 38. de dag van de spelletjes 207
Hoofdstuk 39. de derde dag 212
Hoofdstuk 40. de vierde dag 214
Hoofdstuk 41. kerstavond 222

Hoofdstuk 1
de deur in de grond
Het flauwe wagenspoor over de prairie liep niet verder, en Pa bracht de paarden
tot staan.
Toen de wagenwielen niet meer draaiden, ging Jack in de schaduw ertussen
liggen. Zijn buik gleed in het gras en zijn voorpoten strekten zich uit. Zijn neus
paste in het bonten holletje. Alles aan hem was in rust, behalve zijn oren.
Dagen en dagen lang had Jack de hele dag onder de wagen gelopen. Hij had
geleerd om te rusten, zodra de wagen stilstond.
In de wagen sprongen Laura en Mary overeind. Hun benen waren moe van het
stilzitten.
„Hier moet het zijn," zei Pa. „Het is vanaf het huis van Nelson ruim een halve
kilometer de rivier op. We hebben ruim een halve kilometer gereden, en daar is
de rivier."
Laura kon geen rivier zien. Ze zag een grasberm en daarachter een rij toppen van
wilgebomen, die wuifden in de lichte wind. Verder stond overal het golvende
prairiegras tot aan de rechte lijn van de horizon.
„Dat lijkt wel een soort stal daar," zei Pa, die om de rand van het wagenzeil
keek. „Maar waar is het huis?"
Opeens schrok Laura. Er stond een man naast de paarden. Er was niemand te
zien geweest, maar opeens was die man er. Zijn haar was witblond, zijn ronde
gezicht was zo rood als dat van een Indiaan, en zijn ogen waren zo licht van
kleur, dat ze niet echt leken. Jack gromde.
„Stil, Jack," zei Pa. Hij vroeg de man: „Bent u meneer Hanson?"
„Ja," zei de man.
Pa sprak langzaam en duidelijk. „Ik heb gehoord, dat u naar het westen wilt.
Pa sprak langzaam en duidelijk. „Ik heb gehoord, dat u naar het westen wilt.
Wilt u verkopen?"
De man keek traag naar de wagen. Hij keek naar de paarden, Pet en Patty. Na
een poosje zei hij weer: „Ja."
Pa klom de wagen uit en Ma zei: „Jullie mogen eruit en rondlopen meisjes; ik
weet, dat jullie moe bent van het stilzitten."
Jack kwam overeind toen Laura langs het wagenwiel omlaag klom, maar hij
moest onder de wagen blijven tot Pa zei, dat hij weg mocht. Hij keek Laura na,
die een paadje dat daar liep afholde.
Het pad liep door kort, zonnig gras naar de bermrand. In de diepte lag de
kabbelende rivier te glinsteren in de zonneschijn. De wilgen stonden aan de
overkant van het water.
Na de bermrand maakte het pad een bocht en liep schuin omlaag, dicht langs de
grazige oever, die als een muur oprees.
Laura liep voorzichtig omlaag. De oever naast haar werd hoger en hoger, tot ze
de wagen niet meer kon zien. Alleen de hoge hemel was boven haar, en in de
diepte murmelde het water. Laura deed een stap en nog een stap. Het pad kwam
bij een open, vlakke plek, maakte een draai, en liep met een paar treden omlaag
naar de rivier. Toen zag Laura de deur.
De deur stond loodrecht in de met gras begroeide oeverrand bij de draai van het
pad. Hij zag eruit als 8 een deur van een huis, maar wat erachter verscholen lag,
zat in de grond. De deur was dicht.
Ér lagen twee grote honden voor, die lelijk keken. Ze zagen Laura en kwamen
langzaam overeind.
Laura holde hard het pad op, naar de veilige wagen. Daar stond Mary, en Laura
fluisterde haar toe: „Er is een deur in de grond, en twee grote honden..." Ze keek
om. De twee honden kwamen eraan.
Een diep gegrom van Jack kwam onder de wagen vandaan. Hij liet de honden
grimmig zijn tanden zien.
„Zijn dat uw honden?" zei Pa tegen meneer Hanson. Meneer Hanson draaide