Hermogenis Opera

500 Pages·1985·16.889 MB·Latin

by  Hermogenes Tarsensis, Hugo Rabe

HERMOGENIS
OPERA
EDIDIT
HVGO RABE
ADIECTAE SVNT II TABVLAE
EOJTIO STEREOTYPA EDITIONIS
ANNI MCMXIII
STVTGARDIAE IN AEDIBVS B. G. TEVBNERI MCMLXXXV
BIBLIOT H ECA
SCRIPTORVM GRAECORVM ET ROMANORVM
TEVBN ERIAN A
RHETORES GRAECI VOL. VI.
CIP-Kurztitelaufnahme der Deutschen Bibliothek
Hermo~eoes (Tnrsensis):
[Opera]
Hermogenis opera I ed. Hugo Rahe. - Ed. stereotyp.
ed. anni 1913. - Stutgardiae : Teubner, 1985.
(Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum
Teubneriana)
ISBN 3-519-01760-1
NE: Rabe, Hugo [Hrsg.]; Hermogcnes (Tarsensis):
[Sammlung]
Das Werk ist urheberrechtlich geschiitzt. Die dadurch hegri.indeten Rechte,
besonders des Nachdrucks, der Wiedergabe auf photoinechanischem oder
iihnlichem \\'ege, der Speicherung und Auswertung in Datenverarheitungs
anlagen, bleiben, auch bci Verwertung von Teilen des Werkes, dem
\'erlag vorbehalten. Bei gcwerblichen Zwerken dienender Verviclfiiltigung
ist an den Verlag gemiifl § 54 UrhG cine Vergiitung zu zahlen, deren
Hi.ihe mit de1n Verlag zu vere1nharen ist.
© B. G. Teubner, Stuttgart 1985
Printed in Germany
Druck: Beltz Offsetdruck, Hemshach/BergstraBe
A. DE LIBRIS AB HERl\IOGENE
SCRIPTIS.
Hermogenis nomen in codicibus opera rhetorica ferunt quin-
n ' ' n ' ,.., -
n
que: llorvµvacI rµara, .TuTE (!'l o-raI< 1Eruv, El!l E1-'1!I Eotrus, E(!t tuEruv,
llEQi /l'E'76oov oEtvonri:oq. Sed iam antiquis temporibus auc
tores Progymna~matum et Jibri llEQt EVQl<Jfruq incerti erant.
I. Libri /It:Qi at"aa1:wv et IIt:Qi l<ft:wv, si qui omnino,
Hermogenis sunt; cum inquirimus in auctores ceterorum Ii
brorum, disceptatio omnis in eo vertetur, ut statuamus, sintne
eiusdem auctoris atque libri TI. <Jr:aoEruv et TI. ioewv. Horum
autem textus codicibus traditus quatenus recedat ab auctoris
rr.
ipsius verbis' conicere tan tum licet. In libro technico
ar:d:a., qui in medio rhetorum certamine erat, genuina verba
plus semel mutata, aucta, deleta esse per se stat; habes exem
plum luculentum p. 36, 11.
Pari modo textum operis II. iouav retractatorum manus
passum esse verisiruile non est, cum ei materiae non multum
studerent; declarat Syrian us 1 p. 2, 1 ovoevt µlx,Qt xa£ i•ij
(-te(!Ov ciq avr:Cu; vn6µvnµa ')'E')'Qa<po-r:t 1"EQITETV7,,1/xaµEv. - Ex
ordium ipsam auctoris manum prodit; Hermogenes plus se
mel de indole, materia, ordine refert, tacet autem de parti
tione in libros duos. Quod in nullo codice exceptis paucis re
centioribus (p. XXIII) priori libro numerus praefixus est, non
gravius est, quam quod auctor p. 413, 6 in universum loqui
tur de libro ad finem perducto, non de altero libro_ Gra
vius est, quod ipse in fine libri I ne verbo quideru indicat
priorem librum confectum esse, restare alterum. Et quod
ineunte libro II trium idearum aacprivdaq, µEylffovq, xaU.ovq,
meminit quas iam tractavit, nil babet inomenti: eodern modo
p. 320, 17, ubi ideam quintam (~.ffoq) aggressurus est, de
quattuor ideis pertractatis verba facit. Divisio in duos libros,
a*
IV PRAEFATIO
quamquam Syriano et Suidae auctori, denique a.uctori arche
typi codicum canonis Hermogeniani (P et V) praesto erat,
fortasse aliena erat ab Hermogene.
II. llQorvµva<JµaTa in codicibus omnibus Hermogenj
attribuuntur, eundem nominant Ioannes Sardianus ( saec. X
med.) et Ioannes Doxapatres (saec. XI), Aphthonii interpretes.
Etiam in scholio P Hermogenis mentio fit (W VII 168, 16
in librum TI. G'tdCi.: fern rixQ ~ 1t(JOO't'YJ 'tOOV a-O"toii CiV'}''}'Q<Xftµct
'tOOV -rcfsts ~ -rrov TI(JO'}'VftV<XGµcf-rrov' 8Ev'tE(JIX ~ 1t1XQOV(ja 't'OOV
?l
2-rctCiEoov, •(Jfr'r/ TIE(Jl "toov losrov, cf. prolegomena W VII 18,
16 : 't'(JIJ£~S '}'C'l .(J EL,C it ";,'.T jt:O(J£KCI. l 'o": s l'.Ci£' av'- ro' s <E (J/.t0'}'E, V1/S <JVVE'}'(Jr' t-
'!/JIX'tO, 7j "re 't'OOV llQO'}'V/.(V<X<JftlX'tOOV nett. ~ 1t<X(JOV<Ja 't'WV 2-rtf
<JEOOV nixl ~ llsel -roov locrov; idem legitur W IV 32, 22; cod.
Matrit. 4687 f. 138 v), nee non in anonymo commentario
Messanensi (Sr= cod. S. Salv. 118).
Ex alio autem scholio P, quod etiam Nilus servavit, di
scimus de Hermogenis nomine antiquitus non constitisse, W
VII 511 ' 1 : -ro u. s u_E., 't0'1 COVS' c'x .rp ' 0'0 11 I"X V i:'a s 'Ua.E1< JE£S KIX'tlXCiKEVC1' .-
(j1X£ftEV, o:v-ros i/1-tiv & •sxviitos lo~'A.oJ<is otix (P; l-n:l Nil us) 'trov
up
lI(JD'}'VftVIX<Jftd'tOOV' f} ftE oil 'A.EA~&acr[ 'HVES GO<ptu'tfj (sic
P)
Nil us; aocproi;&-roo At~avlcp 1tE(Jttt&lvns, lfyixv l},J.oylµ,ros,
t'va 01} o-0-roo qicd'YJv. Eiusdem ambiguitatis testes sunt duo
codices Prisciani; Progymnasmatum enim versioni latinae (v.
infra p. XIII) teste H. Keil in Lugdunensi et Parisino 7 496
subscriptum est «Prisciani sophistae ars praeexercitaminum
secundum Hermogenen vel Libanium explicit. feliciter». Nee
norat libellumHermogenis nomine insignitum Syrianus,quippe
ostv.,
qui 1 p. 1, 7 et 2 p. 2, 22 libros TI. in;&c;., TI. µs&. TI.
£0. nominet, taceat de Praeexercitamentis. Denique ignota
erant auctori canonis Hermogeniani; num quis credit eum
Aphthonii libellum cum quattuor 'Hermogenis' operibus con
iunxisse eis de causis, quas finxerunt Ioap.nes Doxapatres
et Ioannes Argyropulus (Rheinisches Museum 61, 322. 62,
263)? Si nostrum libellum rettulisset in numero Hermoge
nianorum, eum arcessivisset. Opusculi auctor iam saeculo VI
vel V incertus erat, alii Hermogenis nomen coniectura con
secuti sunt, alii Libanii.
PRAEFATIO v
Videamus, possitne stare ilia coniectura. Auctor lectorem
relegat ad accuratiorem expositionem p. 8, 14 i;oacxvra '!1:QOS
1:0' 11:CXQ'O V. 1:1' )V u"E' 'rEA,E W'rEQ' CXV U" £U.•c t<1Y.ct,A .'l ctV V"O TEQOV H"o ri e t 14'
14 UtVT-CX w' s E, V Tep- '!1:UQO' VT£ . T'l') V u~E' TEA, EW!E'Q CtV /U'ov.o u" ov V" OTE-
QOV Ei'ao, quibus nil respondet in nostro corpore Hermoge
niano. Tamen possit cogitari ea, quae duobus illis locis pro
missa sunt, tractata fuisse in Hermogenis libro deperdito IIEQt
EilQE<1Ewr; (cf. p. VI). - 1'Iaioris mom en ti est, quod Hermo
genes ne uno quidem librorum II. araa. et II. lo. loco men
tionem facit Progymnasmatum, Hermogenes inquam, qui non
desistit lectorem delegare ad locos tractatos vel postea sive
in eodem opere sive in alio (imprimis in libro IIEQi fLEiTooov
rfrivor·riror;) tractandos. Et erat profecto occasio II. io. 261, 2
rho %ctl <pctVEQWTEQCXf; i'xH i;ar; %CX1:1JYOQtcxr; cxfSr:1)' <1XEOOV A0 l -
0 0 Qt ctr; ovacxr;' Eflan:EQ EV r:if> AEyoµ.lv~o %0l vif> r:oncp. lam ac
cedit nova offensio: ipsum illud verbum .l.oiooQ{cx, cuius mo
mentum hoc loco summum est, in toto Progymnasmatum li
bello non legitur, nedum occurrat in capite de loco communi;
eorum auctor <licit OEtvon:oiiJJv p. 13, 11, in:irlft1)<1tv 13, 21,
oicxpa.l.Ei'v 13, 24. - Deinde disserendi ratio di versa est: Pro
gymnasmatum auctor identidem fontium auctoritatem affert
(cf. Indicem, p. 462II). Etiam debitum honorem iis tribuit:
18, 20 OV rwv rpcxvAWV TLVEf;, cf. 23, 20; 23, 15 TWV &:KQL{3E
<1TEQWV uvlr;. Tanta eius erat modestia, ut ne uno quidem
loco eos vituperaret. Aliter egit librorum II. araa. et II. i<S.
auctor arrogans et morosus: raro affert eos, qui ante eum
arten1 rhetoricam docuerunt, et ibi fere obloquens (cf. p. IX).
:N"imirum Hennogenes timebat, ne lectores perspicerent, quam
pauca ipse praestitisset, ab anonymo Progymnasmatum auc
tore vana et immodica sui aestimatio aliena erat. - Tum
scribendi usus magis fioridus est quam is, quern invenimus
in libris II. ai;aa. et II. io. ; si111ilis est sermoni anonymi a uc
toris II. EVQE<1Ewr;. Quantopere Progymnasmatu1n auctor ser
moni expoliendo et adornando studuerit, vides comparatis
Theonis verbis II 119, 31 Sp. Eflar:E El µE11 Evcxvitlr; u Ei'i1 ro
01JAOV(-tEvov, EiicxviTf'/ :Kat ·~v <pQaaiv Elvcxt · EL OE cd1x/11JQOV 1}
<p0{3EQOV ~ 6n:oiov o'ljn:orE, /11JOE ra rf'/r; EQ(1-1]VElcxs ancjoHv TfiS
'VI PRAEFATIO
cpvcrEro<; ai•Trov, quae ita in usum suum vertit noster 23, 12:
etV ow,(171qov TO nqarp.a, l/crTro %cxl ?/ 1.lgt<; T0£1XVT'tJ' cxv aiixµn
?/
qov TO nqarp.a, l/cr-r:ro y,;a£ l.f§t<; naqcxnl.nalcx.
Differentias, quae ad doctrinam spectant, nimis aestimare
non licet; rhetores illi, cum n1odo hunc auctorem sequerentur
modo illum, certe non id spectabant, ut exaequarent, quae
cunque inter se discrepabant. Quae Prog. 1, 10 sq. leguntur,
parum conveniunt cum p. 407, 15. - Consentiunt quide1n
in universum lrxroµlov TO%o£ 15, 18 sq. cum ll. ar:cfa. 46, 15 sq.;
n.
etiam 16, 10 TO OE %VQLWTCl'OOV a£ n1,1cfgEL<;, cf. ()Ta(). 46, 16
n1,1a;EL<; 3 %at iaxv1,16-r:cxr:ov %Ecpal.cxrnv. Tamen moneo ne baec
quidem omnia ad verbum inter se respondere.
Non paucis locis dubito, num vel in universum servata
legantur, quae auctor exposuerat; cf. OL'tJJ'?Jf.lCXTO<; et rvcbp.'tJ<;
finis, xoii•oii Ton:ov ultima pars.
Quo tempore Progymnasmata orta sint, accuratius circum
scribere non possum: auctor Theonis Praeexercitamentis usus
est, quae primo p. Cbr. saeculo conf'ecta esse iam constare
videtur; ipsum Aphthonius sequitur ( circ. a. 400) .
Utcunque res se habet, Progymnasmatum libello non secus
n,c libro ll. EV(!. codicum auctoritate Hermogenis nomen prae
tigendum censebam, dum quaestiones illae satis intricatae
solverentur.
ill. Ilt:Qi t:i•QElJt:WS se scripsisse Hermogenes testatur
n 378 18 -
. L'.<u' . . , : r:ovr:o uSE' £"U.£\C''X <; E' CJT:Ii n1,1arp.aTEtcIx <; Er %O,t.A.EI V'Y/<; ftE\ V
uj> llEQt ioEroV .1.6ycp' 11aiTanE1,1 6 IIE(lt TOOV i'.OEOOV Trji II EQ 1.
EV(IE<Jcro<;. Eodem delegare videtur lectorem II. c;rcfc;. 53, 12:
iX111,1i(3l<Jr:Eqov os f.v nc1,11. nqooiµlov .1.EJ.lgETat quae
Tcj'i TCXVTrt,
frustra quaeres in nostro libro II. Eii1,1. p. 93 sq. Etiam Sy
rianus 2 p. 3, 4 sic iudicavit: r.a-ra.1.E.J..oin:E •.. xexl. -rlxvnv f-rl
qexv TtEQt -rrov f!-E(lcDV -rov nol.tuxoii .1.orov, ch<; aiJr:o<; iv -rfj
Tixv17 -reov a-ra<JErov ex iv t .- E. -ex ;J..lyrov • • • 'O:xqi(3far:Eqov -
t i
AEl.l;c-rai', ipse eum librum non vidit. Nee quicquam profi
ciunt cetero1·um commentatorum testimonia (cf. etia1n Anon.
VII 50, 26 W. Anon. II. crxril'-· ID 110, 19 Sp.): unde hause
rint, quae de Hermogenis vita et scriptis tradunt, nondum
PRAEFATIO VII
constat, no lo autem repetere hoc loco, quae quondam con·
gesta sunt (Rhein. Museum 62, 24 7).
Ex libro II. El)(!., qui nobis in canone Hermogeniano ser
vatus est, unum locum diversae quidem recensionis laudat
Syrianus (cf. p. 208, 18), alterum Lachares (cf. p. 183, 19);
Apsinem auctorem nominat uterque. Duos illos viros doctos
eodem exemplari usos esse persuasum habeo (Rhein. Museum
ti7, 322 ann.), Apsinis nomen illi inscriptum erat, aperte
c:oniectura inventum; auctoris nomen iam quinto saeculo in
certum erat. - Eundem auctorem commendare videtur locus
p. 204, 17 ~q., quocum congruit ad verbum fere initium li
belli cuiusdam Apsini attributi. Quid autem de hoc libello
iudicandum sit, quae necessitudo intercedat cum Apsine, nemo
quantum scio explanavit.
N ostris codicibus alia coniectura propagata est: Hermo
genern esse libri l I. l!V(!. auctorem; nimirum legerat quispiam
in libro II. irl illum sci ipsisse IIc(!t ci'(!E<iEoi;;. Coniecturam
falsam esse vel unus locus evincit 132, 2: 7tEQL !!EV rfi;; rrov
xEcpu!.cdoiv EV(!EuEoic; :uaa -r:~v Litat(!Ertx~v l~E&i1u&a -ri-1,vr;v,
XCXl OUCX E%cXU7:YJS 7:00V (j7:cX<iEOJV i'<Jta X al 0 (j a X 0 t V Ct % Ctl r i\:
-r:o vroiv OtcX<pO(!CX. Auctor igitur relegat ad librum, quern
scripserat 7tE(!t arauEoiv: quae affert, non omnia leguntur in
H ermogenis libro IIc[lt arauEOJv, quippe cuius indoles alia
sit; nee quadrant in ea. quae ex incerti rhetoris explicatio
nibus tripertitis ( d iau %TA., -r:{ i'owv xi;;t., dvt ota<pE(!et %rJ..)
servata leguntur \V Vil 27-32, melius in \VcVt (Rhein.
~~Ius1,urn 64, 5G5 aun. 6 7, 331 ). - A<l eandem Artem rele
gat auctor II. EV(!· 136, 22. Tertius autem locus, qui in edi
tionibus legebatur, 19±, 2 ann., interpolatori debetur: ea
Verba, qui bus apertc H ,; rn gen is liber IT. urau. laudatur,
l' 0
a codicibus V c Ba absunt.
Quae cum ita sint, vix opus est commemorare, sermonem
auetoris IT. EV(!. toto caelo distare ab Hermogenis genere lo
qu1mdi; unam observationem afferre satis habeo. Hermogenes
scribendi rationem nimis 'diligentem', non raro dixerim fasti
adan1at, identidem lectorem delegat ad ea, quae dixit
dio~am
vel quae dicturus est; etiam utrumque coniunctum occurrit:
vm
PRAEF.ATIO
II. 6i&a. 79, 21 TC<Qi &iv ai!ilxa .1.i$o/L<v (scil. p. 82, 4), &'Js
<l'Q11iat (scil. p. 76, 14); II. io. 328, 21 :n:<Ql &iv . •. ai!ilKa
.1.e$ot-tEv (scil. p. 339), <hs l'cp'f/v (scil. p. 328, 10.15); 357, 2.
3; cf. etiam 243, 20. 22 o:rt:<Q Fqn)V ..• Ka.&&n<Q Et:Q11u1i; 281,
1. 2 8:n:EQ lrp11v ..• &is locl$aµ.Ev. Vida periodum qualis est
224, 9-2B, val 221, 6-2B; quantopere torquet sententias,
ut quivis intellegere possit, primum 221, 8 f.lEQEt f.tEV nvt,
a
IL A. A0 v 0 E Et:ou' tum 9 Air ro itJ '.ltE(!t~oA.jj, et anxie inter
o o
ponit t 6 it E ioih:o ni::n:otriuE v, lv . • . }.. <. 1. l $ET cu; tum re
nectit 11 &J...1.' onEQ E'J..Eyov et iterum diligenter distinguit
12 f.tEQOS 1} Eloos, ut tandem velut flumen latum et amplum
feratur ad fi.nem 1. 23 - sed nimium ingenii se a lectore
exegisse ratus iteru1n renectit 222, 1 &net~ros µ.Ev o.Vv 8nEq
o'
ElTCOV 'll't'A. et 4 TCAEOvatuv £'rpriv 'll'tA., iam denuo explicat
I• 6 't'O' YE µ.7\1 v TC1, 1.EOVC'X~~ EtV 1,1 '.E yro ov' 'tO\ ••• I'X·A'l,l. ' 0" r< 111.'E yro '!:Ot-
OV'tOV l6itv K't'A. Omnino Hermogenes tam abunde verbo liyro,
llyro ol, J..lyro o'lj explicationes introducit, ut facile tibi per
suadeas eum acumini lectoris non multum tribuere. Eodem
spectant digressiones, quibus absolutis in libro II. lo. legere
solemus &l.1.' i:n:avt'tlov :n:&!.iv irri nrJ... sim. 220, 22. 231, 26.
276, 4. 280, 23. 290, 11 cat.). - Raro talia inveniuntur in
libro II. c-OQ., et qui comparaverit locos, quales sunt 108, 13
et 209, 12 (J..lyro) val 210, 5 ( rp11µ.l), concedet explicationes
non abundare: auctor II. c-Oq. lectorem sibi sumit attentissi·
mum - mihi quoque non pauca obscura esse nullus nego.
Auctor II. i:-0(!. non multa de se refert. Exercitationes se
composuisse gloriatur 208, 1 7: 8 o,Y, 'l\CXt E-0Q1j/L& lcrnv E/£0V
iv t-t<A.l1?f1 yev6/L<vov EfLtJ Kai lr.oiooiat, adde 209, 1 7. N ec
omnino eius modestia nimia erat, 126, 10: Kai µ.~v r.at raw
l11:L 't'OV't'OtS lv.frVt-t'l)fUtTOJV iµ.oL :rtlXQEVQc&lvi:rov, 165, 1: ·dxvri
oE .&o:v/Lo:Cilo: 11:cxq' ~/Liv cfJeriicxt nqbr,; 't'O n't'J... 133, 15: :n:oJ..l.rov
oE nol.J..it ln.&<fA-ivrov ••• nai p117o<vos ovv'fl.&lv.,;os crarpros ntxQtx-
- , " ,, , - , s·
6•'YJ<il:ti, TCE£(!1X60(A-at on p.a11.tcJ7:a cJacpccJ'Tia'Tia u~t ar.(!tVat ""'""'· 1
paucos e:x:cipias velut Progymnasmatum auctorem (cf. p. V;
etiam Apsinis Artis exordium I 2 p. 217 Sp.-H. conferas ve
lim), illa virtute ceteras quoque rhetores, quos novimus, ma
gistellos humiles, caruisse moneo, Dionysium Halicarnasen-
PHAEFATIO IX
sem (De c. v. II 1 p. 22, 4; 8. 5, 12 Us.), ipsum denique
Hermogenem' II. io. 216' 2: olµc:a ')'fxQ .&av1.ux6E6itat av EL
xorws /Hi.l..l.ov rtvas 1)µiis OLCx TC!VTC! xa£ TO µiyi<>rov hr;' EV-
'X(,!lVHC, f 7'/' nvos E' 'Ttttt,U7}<I JEWS El"fV EXct rov, rwv 'S.-1 voµtct-V ...
a~LOVS
(!. 16) xaJ.c:n:ov OE ... OVOE ya!! l'unv' o<>ns 1f(,!O fiµwv o<Ja
.s ' ( R' \
E' µ.E\ ytvw'< Jxetv EL• S ·n1I vuE r71v 71µ.EI Qav C' i.X(,!tt'ES n 7tE(,!t i-ovI rwv
1!(,!ayµauvuaµEvos cpalvcrat, o6ot OE xai ~'lj!avro, u•a(larµivws
xr).. 311, 8: i'va I'-~ ncfv•r1 n[J Llwvv<>frp, os oox<i' nE(,!t .l.l~<ws
n :n:i:n:!,!ayµ.auvuiTat, &vnJ.lywµEv·. II.µ<&. OELV. 429, 20: 0£ vvv
l!lO•1 VTIXl •oI Vr' 1!EQR/- 'ai-o' v 7"11\ .0'XT\ /V E';l" l'Cil ... O'V' l!. l~<. Jct<Jt uSE', , E' CiUV
Tl
t''lfEQ{:JctTOV XTA.
Auctor tertium librum (p. 126, 3) dedicavit M. Iulio cui
dam. Sic Varro Septumio misit tres libros De lingua latina,
Ciceroni au tern Ii bros inde a quinto; Rerum rusticarum libros
tres universos uxori, alterum autem solum Turranio Nigro,
tertium Q. Pinnio. Phrynichus 2o<p1urtxf)s 1fct(,!a<Jx<vi)s totum
opus Commodo dedicavit, librum VIII 'Iov.ltavro, Iibrum XIII
•
Bac;i).Elori •ip Mt.l7J<ilcp uoqnui:fi.
l\'. llfQt µE-:J.o<Jov OflVOT'J/'l'OS se scripturum esse sae
io.
pius Hermogenes in libro II. promittit. Eum tractatum
non pa1tem libri II. lo. esse voluit, 378, 18: io las lui:i
n(,!ayµai:cias inofiiv l/S µ£v -r:ip ITE(,!t ioEwv .l6rcp xi:.l. (cf. Indi
cem, p. 466). Prave igitur subscriptum est in P 413, 11 ann.
o r:o
µcit' ian i:o '!!frov n:i:!!i µs-&6oov octvo•'Y/•os.
Inter opera Hermogenis nominat Syrianus 1 p. 1, 10; 2
r:o
p. 2, 22 IlE!,!i µEit6oov ociv6i-11r:os; atque adeo legit eum
io.
librum: quae affert 1 p. 34, 22 sq. (ad Herm. II. 238, 14
rrp
« ... iv Ilc(,!i µc-&6oov o'E1v6r11r:os .. Q1'/&fi6ETctL». TCTS EL6-
aywyixs T:WV lXVTLfrE<JEWV iv ixclvcp i:rp {:J1(3.l{cp Xctta i"(,!Ei'S 1:(,!0-
<p'f/<Jt OEi'v 6 UXVO')'(,!cX<pOS notEi'Ci&at' lntu-rfiµ'f/V' o6;av,
1t0VS
chrn7/v itr.l.), ea exstant in nostro libro 438, 15 sq. Idem Sy
rianus 1 p. 82, 8, quae Hermogenes II. io. 357, 2 promiserat,
in libro IT. µcit. OctV. non repperit: ovolv Tl 'TtE(,!t 6VVO(,!oµfis
jjr:ot uvyxruQ'ljli<ws - irriAa&oµEvos riis E'otxEv - i'<p71 (cf. p. X !).
Dubium igitur non videtur, quin nostro libello usus sit.
Librum aliqua necessitudine cum Hermogene coniunctum
esse vel uno loco probatur; auctor 441, 9. 14 lectorem rele-
:x
PRAEP.ATIO
gat ad commentarium a se scriptum in Demosthenis Lepti
neam: Eb<S'ltEQ Lfriµ.oa&ivris ln;ol'YJ6Ev iv up llE Ql -r;ij s & t E
AE las ••• n;ros OE toilto brolrioEv, Ev tois 'ltEQl toil J..6-
yov otEG'l)J...&oftEV. Ad commentarium in eandem orationem
o
.a se compositum respicit Hermogenes II. io. 308, 9. 12: ys
\ n ' - '
ft'YJV EQ£ '!:?JS atEA1c £<' XS <i'XEU.\O'' V I'X°' 'lt<XS E' 6t£I rowv- ros ... t1,J1, V
u.1E'\ <X"' tn, cxv, U.l'£ ' TnJ V 'l:OtOV- tO<;, <X'V tO\ V E') t5 'YJyovf µ.EVO£ tO\ V A1 OI yov
Ei Q'l)U<Xf1-EV. Uterque locus ab eodem auctore scriptus est.
Libelli rationem, argumentum, dispositionem primo obtutu
differre videmus ab Hermogenis scriptis genuinis; singula ca
pita quo vinculo inter se conexa sint, quo ordine se excipiant,
non perspexi, omni.a scatent materia undique congesta. At
qui hie libellus non cum toto libro II. lo. comparandus est,
sed cum singulis singularum idearum quasi capitibus. Non
tantae enumerationes in libro II. io. inveniuntur; breviora
sunt, quae e. g. 'ltEQt fkE&6owv 6Efkv6triros discimus 246, 10
-247, 10, 'ltEQl fkc-&6owv 'ltEQt/3oJ..i)s 282, 15-284, 20, paulo
plura sunt de figuris 238, 17; 286, 24; 299, 8 cet.
Qui fit, ut libellus II. µ.s&. OE£v. aliam speciem praebeat?
Hermogenes ipse declarat materiam in hac parte maiorem
esse, quam quae in libro II. io. sicut 'ltlXQEQyov tractari possit,
ipse testatur eum librum aliter tractandum esse ac cetera
libri II. io. capita (cf. Indicem, p. 466). Et poterat opinor
plura praebere, cum ad id tractandum praesto esset fons
abunde fluens, idem liber, quo usus est anonymus ille Artis
auctor, cui Dionysii Halicarnasensis no men iniuria datum est;
cf. p. 416, 5. 417, 1. 437, 14 cet.
Sunt autem, quae gravem offensionem praebeant. Hermo
genes in libro II. io. plus semel indicat, quid in libro II. fkE&.
ouv. tractaturus sit: plurima id genus in nostro libello de
siderantur; plura sunt, quam quae auctoris pravae memoriae
tribuere possimus, quod fecit Syrianus (p. IX). - Promi
serat Hermogenes 378, 14. 18 in novo libello se expositnrum
esse tois E'Loc<uv &n;aai toil J..6rov itat n;aaais f.vvolats - n;6i-s
OEi ncxl 'ltOV nal 'lt(!OS ovnva ital nros nctt E<p' ots XQi)G'&at; cf.
385, 19 'ltEQt 'ltQOorfnrwv nat natQIDV, etiam pluribus 379, 5
-24. lam notatu dignum est multa capita libelli ll. /,1,8-8'.