Give Me A reason To Live PDF
Preview Give Me A reason To Live
http://www.wattpad.com/story/1129873-give-me-a-reason-to-live wattpad link http://www.wattpad.com/user/EijeiMeyou Jessie's body is in comma while her soul is searching for a reason for her to have her life back. Kailangan nyang gawin yun bago ang unang patak ng ulan. At kailangang makakuha sya ng dahilan sa isang taong nagngangalang Geoff na balak pa yata syang ipasok sa mental. By: EijeiMeyou -author’s notes are included. -tinamad akong magedit -sorry for the typos -tinamad ule akong magedit -all rights reserved -i-plagiarize nyo tong story ko at maghahabulan tayo kahit sa kadulu-duluhan ng impyerno -kahit nasayo na tong copy, bisitahin mo pa rin ako sa wattpad at ng makapagiwan ka ng kahit “K” na comment lang. Di naman siguro nakakatamad na gawain yun noh? +++ [GIVE ME A REASON TO LIVE] Jessie’s POV (point of view) “Uwaa! asan ako? Bat ako nandito? Grabe to! Bat ganito ang suot ko? Ang pangit ng pagkakaputi ha, puting puti talaga tapos ang haba ng tabas! Di bagay sa kin, di makita shape ng katawan ko--- pero, asan nga ba ako? Err! Okay na po, gag show ba to? May camera? Di man lang ako nakapaghanda! Sosyal din ang fog effect ha, labas na po kayo, yuhoo!” Bakit walang sumasagot sa kin? Nakakasilaw na rin yung puting ilaw ha, walang hanggan ba tong daan na may makapal na puting usok na to? Buti sana kung may dumaan na kahit tricycle man lang at makikisakay ako. “Ahy oo nga eh, grabe ang pagkamatay ni Michael Jackson noh? Nakapasok na ba sya? Di man lang natin nakadaupang palad bago sya pumasok! Di man lang natin nasilayan!” “Pati nga si Whitney eh, nakita ko sya pero di man lang ako nakapagpa-autograph! Andami kasing nakiusyoso noon e!” Ayan, may tao akong narinig... nag-uusap... masundan nga ang mga boses at makapagtanong sa kanila. Nakakita ako ng dalawang babae, isang matangkad na payat at isang maliit na mataba... ang pinagtatakahan ko lang, bakit pare pareho kami ng damit? Pare pareho ba kami ng pinagbilhan? Eh, matanong na nga lang mamaya.. “Ahm, excuse me po…” Napatingin sila pareho sa kin, “bakit?” sabay pa nilang tanong sa kin. Duet pa talaga. “Bago na naman, pang-ilan na ba sya?” sabi ng matabang babae. “Ahy ewan, andami na kasi, ilan na kaya ang nakapasok noh?” sagot naman dito ng payat na babae, para lang akong hindi nag-e-exist doon. “Eherm… tanong ko lang po sana kung nasan po ako?” kinuha ko na pansin nila dahil balak pa sana nilang magchismisan ulit. “Nasa langit ka na,hija, pero hindi pa mismo sa kaharian, nasa boundary ka pa lamang ng buhay sa lupa at buhay sa langit,” paliwanag ng matabang babae. Naka-drugs ba sila? Ano to, mental? Tapos yung damit nila, uniform? Buhay sa lupa at buhay sa langit? Ayos! Pero Di naman ako baliw a! “Mare, di yata naniniwala eh,” sabi ng payat na babae, “hija, dumiretso ka na lang kung di ka naniniwala, si Peter na lang kausapin mo sa bagay na yan kung di ka naniniwala sa min. Oh mare, ano na, maganda ba si Whitney?” Tinalikuran ko na sila. Baliw yata ang mga tao rito e. hirap nyan at wala akong matandaan kung bakit ako naroon. Dumiretso nga ako at nakakita ako ng pila sa harap ng napakataas na kulay gintong gate na may nakasulat na “Welcome to Heaven”… gag show nga to! Pero nakipila pa rin ako para makita ko kung sino yung nagpapapasok at masapak ko nga minsan. May booth pa kasi roon. “Roger Mayamanako, 35, dalawa asawa, anim ang anak , business man, Chinese,” narinig kong salaysay nung lalakeng may hairband na pabilog sa ulo na nakahawak ng makapal na makapal na libro. Mas makapal pa sa pinakamakapal na dictionary, “anong dala mo?” “Yung bahay ko at dalawang Ferrari,” sagot ng lalakeng nagngangalang Roger. “Bawal ang ganyan sa loob, akin na ang susi. Pasensya na pero wala ka na ring pag-asang makabalik sa lupa. Sa kabilang pila ka na. Sunod!” baliwan ba talaga dito? Anong usapan yun? Umalis na yung lalakeng Roger at umusad uli ang linya, “Lizel Cademic? Ah, bawal ka dito, hija, sa kabila ka. Di ka kasi nagsisimba tapos wala ka na ring chance makababa sa lupa, next!” Umusad na naman ang linya…at na naman…at na naman… ako na! “Jessica ‘Jessie’ Antonio… 23, single, ulila na, pero may isang kapatid, oh, bakit ka nandito? Dapat nasa lupa ka pa ah? May pag-asa ka pa,” tumingin sya sa kin. Jessica ‘Jessie’ Antonio pala ang pagalan ko? Ayos ah, kering keri, para talaga syang seryoso. Humagalpak na ako ng tawa. “Bakit ka tumatawa?” “Nakakatawa naman talaga e! tama na haha! Asan ang camera? Joke to di ba?” tawa lang ako ng tawa. Umiling iling sya sa kin. Baliw talaga tong mga to. “Anghel!” sigaw nya, bigla namang may lumitaw na lalake na may hawak pang baston, hanep sa magic trick a! “Ikaw muna rito at may ipapakita lang ako sa isa rito, ikaw naman, sumunod ka sakin,” tukoy nya sa kin. Sumunod na lang ako habang pinipilit na wag tumawa. Nagpunta kami sa isang kwarto na puro puti, “grabe kayo ha, talagang nageffort pa kayo sa pagpipintura ng puti?” puna ko. “Upo ka at manood,” nakaupo na ito. May tv at sofa pa ha? Astig talaga! Bigla ba yung nag-appear kanina habang pinupuna ko yung kwarto? “Anong showing?” tanong ko. Naupo na rin ako. “Manood ka na lang.” “Ako yun ah!” bigla kasing nakita ko yung imahe ko sa screen. “Ikaw nga yan habang papasok sa trabaho, nagtratrabaho ka sa isang fast food chain,” kwento nya. Nangunot noo ko, “eh sino yung lalakeng umakbay sa kin?” “Ayan? Boyfriend mo yan, si Jimmy, katrabaho mo, isang buwan na relasyon nyo.” Wow!may boyfriend pala ako? Sa screen, pumapasok daw kami sa fast food chain, nagtrabaho, trabaho at umuwi na raw kami, sabay kaming umuwi ni Jimmy, nakaakbay sya sa kin, tapos nung nasa madilim na parte na raw kami ng daan, bigla akong pinigilan ni Jimmy sa braso, “Ohy! Foul na yan ah!” bulalas ko. “Makinig tsaka manood ka na lang.” “Jessie, wag ka ng umangal, wala namang tao rito e,at di pa tayo naghalikan mula ng maging tayo,” sabi ni Jimmy sa pinapanood naming. Nagngitngit naman ang kalooban ko, parang gusto kong ilabas sa screen yung Jimmy na yun at sakal sakalin. “Wag, Jim. W-wag,” angal ko daw dun. Pumapalag sa pagkakahawak ni Jimmy, pinipilit nya akong halikan kaya tinuhod ko sya sa pribadong parte nya. “Ayown! Nakita mo, ha? Galing ko noh?!” pagyayabang ko sa katabi kong nanonood. “Hayan, panoorin mo yan at sabihin mo sa kin na magaling ka.” “Jessie! Bumalik ka!” umaaringking sa sakit si Jimmy, hawak ang tinuhod kong parte nya. tinakbuhan ko naman sya, nakarating na kami sa highway, takbo lang ako ng takbo para makatakas sa manyak na iyon, sa pagtakbo ko, di ako tumitingin sa left and right side ko…. Tapos may malakas na ‘bbbeeeeeeepppp’ mula sa kung saan, liningon ko yun…. ‘bbooogshhh’ tumilapon ako… duguan ang ulo… “The end….galing mo di ba?” panunukso pa sa kin ng katabi ko, iuntog ko to sa tv e. “Bat ganun? Totoo ba yun? Bat wala akong maalala?” “Nung nagtravel ka kasi papunta rito, naiwan mo yung alaala mo sa katawan mo na kasalukuyang nasa ospital ngayon. Sosyal ka ha? Nasa private room ka pa, dapat pasalamat ka sa mga charities na tumutulong sa yo if ever na mabuhay ka.” Ha? Ano daw? So, totoo tong nangyayari sa kin ngayon? Aahhh! “Asan na si Jimmy ngayon?” “Nasa kulungan, syempre.. oh di ba… ano, naniniwala ka na ngayon?” kumakain pa sya ng popcorn. Tumago lang ako ng bahagya, “teka, san mo nakuha yang popcorn? Wala ka namang ganyan kanina ah!” “Heaven to tol, hehe, gusto mo?” Umiling ako, “panu yung sinasabi mong makakabalik pa ako sa lupa? Yan ba yung dapat gumawa ako ng mabuti? O yung humanap ako ng nagmamahal ng totoo sa kin? Hehe, napanood ko yung mga yun eh…” “Asa ka pa. hindi noh, dapat , makapagbigay ka ng dahilan kung bakit dapat ka pang mabuhay… kuha mo?” “Yun lang pala e, asan ba ang kapatid ko?” “Ehehe, di to madali oy, wala ng madali sa panahong ngayon…dapat, sa mga taong hindi mo kakilala…” “Sus, kaya ko yan” “Ehehe, hindi rin, iilan lang makakakita sayo…” nanlaki mga mata ko, paano ako makakapagbigay ng dahilan na nararapat ako sa lupa kung di naman nila ako nakikita? Baliw talaga ang mga to e! “bang! I got you.” Tumawa pa sya, “sige na, tayo na ryan, masyado ka ng abuso sa sofa ko, ibababa na kita sa lupa,” tumayo na sya kaya tumayo na rin ako,.. “Eh, pano to? Sino ka ba?” “Tandaan mo lang to, matatapos na ang misyon mo sa unang patak ng ulan sa mayo, ano ba ngayon? Ah, tamang tama, marso kwatro pa lang sa lupa ngayon, makakaya mo yan.. hehe… at ang unang taong buhay na makakakita sa yo ang syang taong dapat mong hingian ng dahilan kung bakit ka dapat bumalik sa lupa… dapat sabihin nya mismo sa yo….o sa katawan mo..go lang , Jessie!” “Waah! Iiyak na ko! Sino ka ba?” bumuka na yung ulap na sahig na akala ko kanina ay sahig lang na may fog.. nakita ko sa ibaba yung mundo.. mundo na pinaglagian ko ng ilang taon… “Ako si Peter, don’t worry, aalalayan kita, okay? Pero pag di mo nagawa yung misyon, ba-bye earth ka na…” “Aaaaahhhhhhhhh!” pagkatapos ng sinabing iyon ni peter ay bigla na lang ako nahulog sa butas… huwaw! Di ako nasaktan sa pagbagsak ko a? oy, nasaan ako? Lumingon ako sa likuran ko dahil pansin kong nagkakaroon ng komosyon... “Wow! may artista ba?” “Excuse me, excuse me!” halos sumigaw na ako pero parang wala silang naririni-------oo nga pala...di nga pala nila ako nakikita! yuhoo! pero teka...bat di ko sila mahawakan? astig! para na akong mamoo nito a! sumingit ako sa karamihan ng tao... napanganga pa ako ng makita ang sinisigawan nila... “Ang gwapo shet! Ang pogi!” ‘I love you , Geoff!’ “Ahy, Geoff pala ha!” Isang lalake na napapalibutan ng madaming guards ang bumaba sa magarang kotse.. sosyal nya ha! pumasok na sila sa loob ng gusali... hindi na nakapasok ang mga tao kasi agad din na sinarhan ang glass door.. wala na ring guards ang lalakeng nagngangalang 'Geoff', tanging isang babae na lang at isang lalake na tagabuhat nya ng gamit... “Wah! Whatever! papasok ako, di naman nila ako nakikita ee!” pumasok na nga ako, lumusot lang ako sa pinto. Astig talaga.. lahat ng mga nagtatrabaho sa kompanya ay ngiting ngiti kay Geoff..umakyat sila sa hagdan, sumunod naman ako... waah! bakit di sila nag-elevator! okay lang, di naman ako napapagod e! I’m immortal! nakarating na ako sa isang kwarto na walang katao tao, marahil opisina iyon, mag-isa na lang si Geoff dun, asan na kaya yung dalawa nyang kasama kanina? tumambay lang ako sa may pinto... hay.... then unti unti syang tumingala....sa kin?????? “Anong ginagawa mo rito, miss? Alam mo bang bawal ang fans?” Lingon sa likod, Jessie, sa kanan, sa kaliwa...eeee! wala namang tao ah! “Miss, di ako nakikipaglokohan sa yo, kaw ang tinutukoy ko kaya wag ka ng lumingon.” nawawalan na ata sya ng pasensya... ako nga ito tinutukoy nya. “Eh? ako ba kinakausap mo?” tinuro ko pa sarili ko.. “Sino ba sa akala mo eh ikaw lang naman at ako ang narito? ano ba, miss? anong ginagawa mo rito?” tumayo na sya mula sa swivel chair nya. “Nakikita mo ba talaga ako??” lumapit pa ako sa kanya at ikinaway kaway yung kamay ko sa harapan nya. “Ano ba sa akala mo, miss? Invisible ka? At itigil mo nga yan!” hinawakan nya ang kamay ko para itigil yun... HINAWAKAN NYA ANG KAMAY KO! NAHAWAKAN NYA AKO! “At ang unang taong buhay na makakakita sa yo ang syang taong dapat mong hingian ng dahilan kung bakit ka dapat bumalik sa lupa…” biglang tumunog sa ulo ko yung sinabi ni Peter kanina sakin bago nya ko bingsak sa lupa. “Ah! ikaw nga! haha! Salamat naman at natagpuan uli kita! Yippee!” tumalon talon pa ako sa harapan nya.. “Umalis ka na, miss kung hindi, tatawag na ako ng guard para palabasin ka,” kunot noong pinagmamasdan nya ako.. para tuloy akong baliw... “Mapapagod ka lang, Geoff-------“ “Kilala mo ako?” “Narinig ko lang kanina sa labas, hehe, sikat ka ata eh! Ahm, ano, isa talaga akong tao.. well, tao naman talaga ako pero galing ako sa langit... pero hindi anghel.. may misyon ako, ikaw makakatulong sa kin! Yeeee! nahanap kita! Woohooo!” paikot ikot pa ako habang tumatalon.. “GUARD!!!!!!!!” +++ [HE’s THE ONE] Jessie's POV "GUARD!!" Nagulat pa ako sa sigaw nya... "Ayh bahala ka!" May pumasok na dalawang guard doon, "Bakit , sir?" "Ilabas nyo nga ang babaeng yan!" sigaw ni Geoff, sabay turo sa kanya. nag-tounge out ako sa mga guards, tapos tumingin ako kay Geoff at sya naman ang binelatan ko. "Sir? Sino pong babae?" naguluhan pa yong mga guards.di alam kng saan hahanapin 'yung babae' na sinasabi ni Geoff. "Ayan! Di ba ninyo nakikita? argh! mga walang silbi!" galit na yata sya..
The list of books you might like
