Geoponica sive Casiani Bassi: Scholasstici. De re rustica aclogae

680 Pages·1994·19.719 MB·German

by  - Cassianus (Bassus NULL), Henricus Beckh (editor)

GEOPONICA
SIVE
CAS S IAN I BASSI
SCHOLASTICI
DE RE RVSTICA ECLOGAE
RECENSVIT
HENRICVS BECKH
EDITIO STEREOTYPA
EDITIONIS PRIMAE (MDCCCXCV)
£
STVTGARDIAE ET LIPSIAE
IN AEDIBVS B.G. TEVBNERI MCMXCIV
Die Deutsche Bibliothek — CIP-Einheitsaufnahme
Geoponica sive Gaeeiani Bassi Scholastici
De re rustica eclogae / ree. Henricus Beckh. —
Ed. stereotype ed. 1. (1895). -
Stutgardiae ; Lipsiae : Teubner, 1994
(Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana)
ISBN 3-519-01387-8
NE: Cassianus (, Bassus)
Das Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung
außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung des Verlages
unzulässig und strafbar. Das gilt besonders für Vervielfältigungen, Ubersetzungen,
Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen.
© B. G. Teubner Stuttgart und Leipzig 1994
Printed in Germany
Druck: Druckhaus Kothen GmbH
Buchbinderei: Verlagsbuchbinderei D. Mikolai, Berlin
IWAN0 DE MUELLER
s.

PRAEFATIO.
Cassiani Bassi Scholastici De Re Rustica Eclogae
vulgo Geoponica appellatae ter Graece editae sunt:
a Brassicano Basileae 1539, a Needhamio Cantabrigiae
1704, a Niclasio Lipsiae 1781. Materiam ab hoc col-
latam valde auxit A. Gemoll, Untersuchungen über
die Quellen, den Verfasser und die Abfassungszeit der
Geoponica, Berlin 1883. Hue accedunt Geoponicon
(aut potius Yindanioni) in sermonem Syriacum ver-
sorum quae supersunt ed. P. Lagardius Lipsiae 1860
cum eiusdem adnotationibus in Gesammelte Abhand-
lungen Leipzig 1866 p. 120 sq.
De codicibus ipse iam fusius disputavi in Actorum
Seminarli Erlangensis vol. IV Erl. 1886 p. 261—346:
itaque liceat mihi paucis hic absolvere. Ex arche-
typo communi deperdito, qui nequaquam vacabat vitiis,
tres manarunt codicum stirpes, quarum stirpium prin-
cipes sunt codicum integrorum parens Florentinus
LIX 32, mutili cuiusdam codicis apographum Mar-
ianus 524, excerpta Laurentiano XXVIII 23 servata.
Ex his unusquisque interdum solus recta tradit, cum
reliqui duo congruant vitiis; ex quo nullum soeiis
auetoritate antecedere patet. Praeterea singulis locis
L saepe, M haud raro, interdum etiam F deficit. His
VI PRAEFATIO.
igitur locis omnibus multum interest scire, utrum
codicuni FLM lectiones eis communes sint cum aliis
eiusdem stirpis codicibus, an illi alia tradant. Itaque
codici F Cottonianum mutilum (= Harl. 1868) et
Harleianum 5604, codici M Palatinum 207 adiunxi
ita, ut cum ex FLM omnia, etiam librariorum errores
manifestos, notarem, ex CHP praeter paucos locos ad
ipsorum naturam cognoscendam idoneos eos tantum
afferrem, quibus non solum CH vel Ρ cum F vel M
discreparent, sed etiam aut FLM inter se differrent
aut unus ex iis deficeret. Quodsi locis dubiis CHP
non inveneris notatos, ibi aut defìciunt aut cum
cognatis FM congruunt.
Ob banc codicum diversitatem atque inconstan-
tiam saepe eadem quae illis auctoritas vindicanda est
versioni Syriacae Vindanioni, e cuius opere magna
pars ad verbum a Cassiano recepta est. Cuius libri
si nonnulli loci graves me fugerint aut si in aliis
quos adhibui locis interpretandis interdum erraverim,
veniam dent lectores literarum Semiticarum tironi,
qui linguam Hebraicam post gymnasii tempora ne-
glexerim, ad Syriacam nunquam accessissem nisi edi-
tione Geoponicorum suscepta coactus. Quamquam haud
pauci loci dubii aut apud Interpretern ipsum corrupti
sunt aut ab eo omittuntur, aut tam diversa traduntur,
ut Syrum suo Marte emendasse appareat: unde effi-
citur, ut nobis, qui Cassiani opus restituere conemur,
nequaquam liceat tales locos nimis emendare, quippe
quos iam a Vindanioni librariis corruptos Cassianus,
sicut invenit in exemplari suo, excerpserit. Yelut I 7
dierum números corruptos omnes ad rationem mathe-
PRAEFATIO. VII
maticam a Bilfingero in Fleckeis. Jahrbb. 1884 YII
p. 488 expositam corrigere vetamur omnium Cassiani
codicum cum S III 15 concentu. Ex his locis eos,
quos inter varietatem lectionis exponere longum est,
hie tractabo.
V 26, 2. Έχροίαξ rag òdovs CH, εχ ροι&ζ τ. ó F;
L deficit, M omittit, quare Needhamius eicere voluit;
verum etiam Syrum aliquid taie apud Yindanionium
legisse colligo ex eius verbis sine dubio ipsis cor-
ruptis VI 15 ρ ^o^ JjLx> jLoVLjzs}
Ibid. 48, 1. Quae dicit Niclasius, ut defendat ge-
nitivum τοϋ μέρους, probare non possum, nec tollitur
difficultas lectione M τον μέβου. Sane hoc facile cor-
rumpi potuit ex τφ μέβφ\ sed vitium altius sedere
suspicor e Syri verbis VII 11 Kaì οί βκώληκες dl·
διαφθείρονται' of ενοχλοϋντες zf¡ άμπελω' oí καλού-
μενοι ίπποι (! ΐπες'ί)' εάν τις βολβίτονς xaitvíer¡ κατά
ανεμον.
VI 14 totum exstat S Vili 30. Sed interpres om.
vocabulum dubium βτεφανον, ad χαλαμίν&ηξ addit
ποταμίαξ, post περί&ες inserit è%a περί τά χείλη αυ-
τών. Quae tum sequuntur >ço*A2do3 ¡SO >çojoo
propter variam vocis vim ad explendam codicis
Marciani lacunam mihi non sufficiunt; denique pro
verbis κα&έίΖ,ει — μάλιϋτα duo tradit κάλλιΰτα ποιεί.
Hoc unum videtur constare et Syri exemplar Vin-
danioni et nostrorum codicum archetypum hoc loco
fuisse vitiosum. Ac βτέφανον quidem et τινίς τά,
quae facile corrumpi poterant in τεφραν et είτα, in
Vili PEAEFATIO.
archetypo fuisse testimonio probatur communi stir-
pium FL; iidem cur ambo omiserint zy . . . — êvôo-
&εν τά χείλη et in M et in S servata, explicare ne-
queo, nisi in margine archetipi adscripta fuerunt;
eadem de causa άλλοι, et τοϋτο μάλιΰτα in FL omissa,
των πί&ων in M alieno loco inserta esse censeo.
VII 24, 1 praeter S Vili 10 servavit etiam Pal-
lad. XI 14, 7. Pro xfovog καρπίμον χόμης Hofmann,
die Getränke der Griechen und Römer vom hygieni-
schen Standpunkt (Archiv f. Geschichte d. Medizin u.
med. Geographie VI 1883 p. 283) χόμμεως, nomen a
Cassiano nusquam usurpatum, vult non minus temere
quam Schneiderus Niclasium secutus gumen a Pal-
ladio saepius adhibitum in comam mutavit. Sic enim S:
J^VOO . JïJS J=>ovj Jfc^'A ^po, ut in suis eum ap-
pareat legisse χράμβης aut χράμβην. Quare hoc
praeceptum iam in Vindanioni exemplaribus cor-
ruptum fuisse et Palladio gumen, Cassiano κόμης
relinquendum esse censeo.
IX 5, 4. Niclasius ίν ovv μετρώ παχεϊ, ut mihi
quidem videtur, frustra defendere conatus est; magis
placeret εν βυμμέτρω Λάχει, quamquam tres tantum
locos similes afferre possum: γενόμενα εν βχήματι,
βτεφάνον Χ 87, 1. èv (om. FM) εκάβτψ χρώματι
τοιαϋτα κρίνα γενεβ&αι XI 20, 7. εν (om. FM) τούτω
τω βχήματυ περιελ&ονβα XII 8, 6; sed obstant verba
S XI 7 JVJ2> ^o».» Jfcvs) ^o JèOJJ ^.J JJô
jk^OeWi , quae quidem ipsa corrupta esse cen-
seo; si enim premis verba, referri debet ad
jvjs ; quid vero hic sibi volunt καρποί παχεΐζ ¿v μετρώ?
PBAEFATIO. IX
Exspectes ^"ΛΟ aut ^^-J : άπό έλαιων (νέων deest!)
ενφόρων έν μέτρω παχειών, ex cuius literis ων in
margine suppletis nostrum ovv corruptum esse dicas ;
verum etiam tum non omnia quadrant. Neque enim
de arbor um, sed de plantarum crassitudine agitur;
cf. Geop. IX 7 φυτά . . . πάχος Ιχοντα Στελέχους rj
παχύτερα et Colum. Y 9, 2 ramos . . . quos com-
prehensos manus possit circumvenire, hoc est ma-
nubrii crassitudine; cum autem nomen crassi formam
pluralem apud Syrum habeat, apud Cassianum propter
vocabulum sequens έχπεφνκότα accipere debeat, nomen
plantae in utroque praecedit forma singulari; accedit,
quod similibus locis certam merisuram tradì modo
vidimus. Itaque codicum lectionem quamvis suspectam
retinui.
X 37, 1. Το κατώτερον mutarem in τοϋ κατώτε-
ρον, nisi vetaret S IX 18. Haec enim videtur legisse
interpres in suo Vindanioni exemplari: ηβνχως κατά-
γομεν aitò (το βτέλεχος) έπΐ τήν γην ούδεν άπο-
κόπτοντες της ανω κεφαλής αντον, άλλά τό κατώτερον
της άρμογήξ, χα&' ην ένεφνλλίβαμεν, έχτυφλοϋμεν
(vel — οϋντε$? 'ίνα μή βλάβη το έγκεντρι-
ΰ&εν εν αντω' xal οντω παν αυτό χώνννμεν χτλ.
Itaque haud scio an illud rò sit indicium maioris cor-
ruptelae.
Ibid. 38, 8. Verbis εζουδι διαπαντός εί insertis
M locum nequaquam sanavit. Magis piacerei βονλό-
μενοί] verum etiam hic verba S IV 7 Poiàg ωβπερ επί
των δένδρων είβί" δει έκλέγεβ&αι suspicionem movent
χ PEAEFATIO.
iam Yindanioni locum corruptum et ab interprete
suo Marte mutatum esse.
ΧΠΙ 5, 2. Verba suspecta μετ' άλφίτων — έλλε-
βόρον om. L; sed servari videntur S ΥΠ 24. Ibi
enim post 'Apollonii' consilium haec legimus: αμει-
vov 61 o/ .J»JOJO . j«x> c^o . xal Ίλλεβο-
QOV' λευκον τρίψον εις το ΑΝΤΌ μετ άλφίτων καϊ
φύραβον έλαίφ ' καϊ κατάχεε κατά των όπών αυτών
παραχρήμα γάρ γενβάμενοι άπολοϋνται. οί δε κατά
Βι&ννίαν — διαφθείρονται . (Low Ara-
mäische Pflanzennamen, Leipz. 1881 p. 340: καλάκαν-
&og cf. Geop. ΧΠΙ 4, 2) πάλιν εάν ϋ·νμιάϋΐ}ς, άπο-
%-ανοννται· ^Ο'Α θ/ (αρκεν&ον? cf. Low p. 56 et 63)·
r¡ αλφιτα jïtckj^D (μάζας ποιήϋας? Payne-
Smith s. ν. JjÎtdbJ^. : quid sit nescio) μετά δικνων
άγριων (aut κολοκνν&ών? cf. Low p. 332).
παραχρήμα γάρ γενβάμενοι άπολοϋνται. fin. Nomine
quidem καλακάν&ον et verbo &νμιάβτ]ξ referimur ad
prius receptum 4, 2, ipsum a Syro in c. 26, ubi reli-
quam paragraphum tradit, omissum; sed cum polenta
et cucumis agrestis tum verba παραχρ. γάρ γευϋ.
άπολοΰνται repetita suspicionem movent haec duo
praecepta apud Cassianum in unum coaluisse et ab
eius librariis corrupta esse. Ille vero ipse quae
scripserit, dicere nequeo, praesertim cum iam apud
Vindanionium multa corrupta fuisse appareat. Nam-
que tertius eius testis Palladius I 35, 9—IIa reliqua
quae S VIII 23—26 leguntur praecepta omnia (sunt
autem Geop. 4, 9; 1? 5, 1; 3. 7. 4, 2b) eodem ordine