Fare Kapani - Agatha Christie - Fare Kapanı

283 Pages·2018·0.73 MB·Turkish

by  Fare Kapanı

www.netevin.com
Agatha Christie Fare Kapanı
AGATHA CHRİSTİE
ALTIN KİTAPLAR YAYINEVİ
TÜRKÇESİ GÖNÜL SUVEREN
Kitabın orjinal adı: the blind mice
yayın hakları: altın kitaplar yayınevine aittir.
Baskı: celal ferdi gökçay sokak nebioğlu işhanoı caaloğlu
istanbul.
4. baskı nisan 1997
fare kapanı
agatha cHristie
FARE KAPANINA YAKALANANLAR:
Molly Davis : Giles Davis : Christopher Wren : Bayan Boyle :
Binbaşı Metcalf:
Paravicini:
Trotter:
Müfettiş Parminter:
Yeni evli genç bir kadın. Pansiyon işletmeye kalkışmış.
Molly'nin kocası. Çocukluğundan söz etmekten hoşlanmıyor.
Kızıl saçlı bir genç. Mimar olduğunu iddia ediyor.
Yaşlıca bir kadın. Son derece ukala.
Orta yaşlı bir adam. Belki de göründüğü gibi değil.
Bir yabancı. Pansiyona gece yarısı gelmiş. Genç komiser.
Katili bildiğini sanıyor. Islık çalan katilin peşinde.
POLİSİN ELİNDE ŞU İPUÇLARI VARDI :
•
Bir çocuk şarkısı
•
Üç fare resmi
•
Küçük bir defter
•
Eski bir olay
•
Psikiyatri uzmanlarının raporları
•
Hain bir çiftçi
•
Bir yetimhane
•
Kopuk telefon telleri
•
Bir piyano
•
Kaybolan kayaklar
POLİS ESRARI ÇÖZEBİLMEK İÇİN ŞU SORULARA
YANIT VERMEK ZORUNDAYDI:
•
Katil neden ıslıkla şarkı çalıyordu?
•
Giles belirli günde nereye gitmişti?
•
Molly, Wren'i önceden tanıyor muydu?
•
Genç kadın gazeteyi kimin getirdiğini biliyor muydu?
•
Molly o eski olaydan söz edilmesinden niçin hoşlanmıyordu?
•
Genç kadın Londra'ya gitmiş miydi?
•
Paravicini genç miydi, yoksa yaşlı mı?
•
Bayan Böyle neyi gizliyordu?
•
Wren aslında kimdi?
•
Metcaif neden endişeliydi?
Üç Kör Fare
Üç Kör Fare
Nasıl koşuyorlar bak,
Nasıl koşuyorlar bak!
Hepsi de çiftçinin karısının peşinden koştular.
Kadın da kuyruklarını et bıçağıyla kesti.
Hayatında böyle garip bir şey gördün mü hiç?
Şu
Üç Kör Fare gibi...
Giriş
Hava çok soğuktu. Gökyüzü henüz yağmamış kar bulutlarıyla
dolu ve karanlıktı.
Koyu renk palto giymiş olan bir adam Culver Sokağında
ilerleyerek 74 numaralı apartmanın kapısı önündeki
basamaklardan çıktı. Atkısını yukarı çekerek çenesine sarmış,
şapkasını gözlerine kadar indirmişti. Parmağını düğmeye
bastı ve zilin aşağıdaki bodrum katında tiz bir sesle çaldığını
duydu.
www.netevin.com
Bulaşık yıkamakta olan Bayan Casey acı acı, «Şu zil de,»
diye homurdandı. «Hiç rahat yok insana!»
__7__
Hırıltılı hırıltılı soluk alarak bodrum merdiveninden "çıktı ve
kapıyı açtı.
Dışarıda duran adamın yalnızca silueti belli oluyordu.
Alçalmış gibi gözüken gökyüzü bu gölge için uygun bir arka
plandı. Yabancı fısıltıyla, «Bayan Lyon?»
diye sordu.
Bayan Casey, «İkinci kat,» dedi. «Yukarı çıkabilirsiniz. Sizi
bekliyor muydu?»
Adam, «Hayır,» der gibi ağır ağır başını salladı. «Neyse,»
diye ekledi kadın.
«Siz yukarı çıkıp kapısını vurun.»
Bayan Casey yabancının eski halı döşeli merdivenden çıkışını
seyretti. Sonradan,
«Ona bakarken içim bir tuhaf oldu,» diyecekti ama aslında şu
anda yalnızca, müthiş soğuk almış, diye düşünüyordu. Ancak
fısıltıyla konuşabiliyor. Buna da şaşmamak gerek. Şu havaya
bak.
Adam merdivendeki dönemeci aştıktan sonra usulca ıslık
çalmaya başladı. Bir çocuk sarkışıydı bu. «Üç Kör Fare...»
1
Molly Davis yolda gerileyerek bahçe kapısının yanına asılmış
olan pırıl pırıl boyalı tabelaya baktı.
«Monkswell Köşkü - Pansiyon.»
Genç kadın beğeniyle başını salladı. Evet, profesyonellere
yakışacak bir hali vardı bu tabelanın. Ya da 'hemen hemen
pro-fesyonelleşmiş olanlara yakışacak'...
Pansiyonun 'n'si biraz yukarıya doğruydu. Köşkün son
hecesindeki harfler de hafifçe sıkışmışlardı. Ama genel olarak
Giles bu işi olağanüstü bir biçimde başarmıştı. «Giles
gerçekten çok becerikli... Kolaylıkla yapabildiği o kadar çok
şey var ki.» Genç kadın kocası hakkında her gün yeni şeyler
öğreniyor, o ise kendiyle ilgili pek az bir şey söylüyordu.
Molly de yavaş yavaş kocasının ne değişik yetenekleri
olduğunu ancak farkediyordu. Eski bir denizcinin elinden
hemen her şey gelirdi. Daha doğrusu herkes öyle söylüyordu.
Bu yeni işinde de Giles'in tüm yeteneklerine gereksinimleri
olacaktı. Hiç kimse pansiyon işletmek konusunda Molly ve
Giles kadar deneyimsiz olamazdı. Fakat pek eğlenceli bir şey
olacaktı bu iş. Sonra bu sayede ev sorunu da kendiliğinden
çözümlenmiş oluyordu.
— 8 —
— 9 —
Moily'nin fikriydi bu. Katherine Halası öldüğü zaman
avukatları genç kadına mektup yazarak Monkswell Köşkünün
kendisine kaldığını bildirmişlerdi. Kan koca tabii ki önce
köşkü satmayı düşünmüşlerdi. Giles, «Orası nasıl bir yer?»
diye sormuştu.
Molly de, «Victoria devrinden kalma iç sıkıcı eşyalarla dolu,
koskocaman, eski bir ev,» demişti. «Bahçesi hoştur. Fakat son
yıllarda orayı da ot bürüdü. Çünkü köşkte yalnızca yaşlı bir
bahçıvan kaldı.»
Böylece evi satılığa çıkarmaya, tutacakları küçük bir villa
veya bir kat için de yeteri kadar eşya ayırmaya karar verdiler.
Ne var ki hemen o an iki güçlükle karşılaştılar. Önce satın
alacak kadar küçük bir villa veya kat bulamadılar. Ve sonra
da, köşkteki eşyaların koskocaman olduğunu farkettiler.
Molly, «Ne yapalım?» dedi. «Eşyaların hepsini satarız. Tabii
alıcı çıkarsa.»
Avukat onlara son zamanlarda her şeyin satılabildiğini
açıkladı. Sonra da,
«Herhalde alacak olanlar köşkü otel veya pansiyon
yapacaklar,» dedi. «Tabii o zaman evi içindeki eşyalarla
birlikte isteyeceklerdir. Neyse ki köşk harap halde değil. Miss
Emory bir ara köşkü tamir ettirmiş, bazı bölümlerini de
modern bir hale sokmuştu. Onarılan yerlerde fazla bir
bozulma da olmadı. Evet, köşk gerçekten mükemmel
durumda.»
işte o zaman Moily'nin aklına bir şey geldi.
«Giles!» diye bağırdı genç kadın. «Neden orayı pansiyon
olarak biz işletmiyoruz?»
Kocası önce bu fikri küçümsedi. Ancak Molly diretti.
www.netevin.com
«Fazla pansiyoner almamız şart değil. Özellikle başlangıçta.
Köşkü yönetmek kolay. Yatak odalarında sıcak ve soğuk su
var. Halam köşke kalorifer de koydurmuş. Mutfağa da gaz
sobası. Tavuk ve ördek yetiştirir, yumurtalarından da
yararlanırız. Bahçeye sebze de ekeriz.»
«Bütün bu işleri kim görecek? Hizmetçi bulmak kolay değil
sanırım.»
— 10 —
«Ah, işi biz yaparız. Zaten nerede oturursak oturalım buna
mecburuz. Bir iki kişi işimizi fazla artırmaz. Pansiyonculuğa
başladıktan bir süre sonra gündelikçi bir kadın tutarız. Beş
pansiyonerimiz olsa. Adam başına haftada yedi sterlin...»
Molly kafasında biraz da iyimser bir hesap yapmaya başladı.
Sonra da sözlerini, «Düşün Giles,» diye tamamladı. «Bu
bizim kendi evimiz olacak. Kendi evimiz ve kendi
eşyalarımız. Duruma bakılırsa oturabileceğimiz bir yeri ancak
yıllar sonra bulabileceğiz. »
Giles bunun doğru olduğunu itiraf etti. Apar topar evlendikten
sonra o kadar az birlikte olabilmişlerdi ki, bir yuva kurup