Demosthenis orationes: Volumen I Pars I Orationes I-XVII.

196 Pages·1984·4.522 MB·Ancient Greek, Latin

by  Demosthenes, Wilhelm Dindorf

DEMOSTHENIS
O R A T I O NE S
EX RECENSIONE
GUILIELMI DINDORPII.
EDITIO QUAETA CORRECTIOR
CUKANTK
FRIDEEICO BLASS.
VOL. I. PARS I.
ORATIONE S I—XVII.
LIPSIAE
IN AEDIBUS B. G. TEÜBNEEI.
MDCCCXC.
LITBTAE: TTPIS Β. G. TBUBNERI.
Λ Ι Β Α Ν Ι ΟΤ Τ ΠΟ Θ Ε Σ Ε ΙΣ
ΤΩΝ ΛΟΓ&Ν ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ.
'Επειδή, χράτιβτ άν&υπάτων Μόντιε, κατ α τον Όμη- ι
ριχον Άΰτεροπαΐον περιδέξιος τα εις λόγους ων, πρωτεύεις w
μεν ίν τη 'Ρωμαίων φωνή χαί της παρ' εχείνοις παιδείας Κ·
ομολογουμένως το πρεΰβεϊον άντ/ρηααι, άμελεϊς δ' ούδε της
Έλληνιχής, ατε και iv amy δια το της φνΰεως μεγε&ος
•ύπερεχειν δυνάμενος, άλλα περί τε τους άλλους διατρίβεις
και περί τον τελεώτατον των 'Ελληνικών ρητόρων, τον Λη-
μοβ&ένην, και δή χαι ημάς εβουλή&ης rag νπο9ίϋεις των
τούτον λόγων άναγράψαΰ&αί ΰοι" δεχόμε&α μεν αβμενοι το
πρόϋταγμα, ί'βμεν γαρ οτι πλείω την τιμήν ι) πόνον εχει,
άρξόμι&α δε τοΰ αυντάγματος από τον βίου τοϋ ρήτορος,
ονχ ολον αυτόν διεξιόντες, περιττον γαρ τοντο, άλλα τοδον- 2
των μνημονεύοντες, οβα δοκεΐ χαί προς κατάληψιν άχριβε-
Οτεραν των λόγων ΰυντελείν.
2 Λημοΰΰενει toivvv τω ρήτορι πατήρ ην Λημοΰ&ενης,
άνεπίληπτος τω γενεί δοκών, ώς και ΛΙβχίνης εχ&ρος ων
μαρτυρεί' εΐρηται γοϋν οϋτως αύτοϊς ρήμασι „τούτω πατήρ
μεν ?jv Λημοο&ενης ό Παιανιενς, άνήρ ελεύθερος' ου γαρ
δει ψευδεο&αι"' εργαΰτήριον δ' οικετών μαχαιροποιων κε-
κτημένος, ίντεν&εν τήν τοΰ μαχαιροποιοϋ κλήΟιν ελαβε. το
μεντοι μητρώον γένος του ρήτορος ονχ ην, ως φαΰι, χα&α-
ρ&ς Άττιχόν, Γύλωνος τοϋ πάππου τον Λημοΰ&ενους φυ-
γόντος μεν εξ 'Α&ηνών επί προδοΰίας ίγχλήματι, οίχήβαντος
Dkjiobth. Vol. I. 1
50 ΛΙΒΑΝΙΟΤ
δε περί τον Πάντον, χάκεϊ γνναϊκ αγαγομένον Σκν&ιν το
γένος, ι'ξ ης ην τοϋ Αημοο&ένους η μήτηρ Κλεοβούλη. είς
τοντο γονν άλλοι τε λελοιδορήχαΰι καϊ Αίβχίνης, ειπών ως
3 αρ εΐη Σκν&ης, βάρβαρος ελληνίξων τ-fj φωνή. περί μεν
ονν τοϋ γένους αντοΰ τοΰαντ' είρήβ&ω" όρφανος δε κατα-
λειφ&εις νπο τοϋ πατρός χομιδη νέος, ην μεν, ως φαβιν,
άΰ&ενής τω ΰοιμν,τι καϊ νοβώδης, ωβτε μηδ' είς παλαίβτραν
φοιτηβαι, χα&άπερ πάντες οι των 'Λ&ηναίων παίδες ει'ώθε-
Οαν. ο&εν καϊ άνδρω&είς νπο των εχ&ρών είς μαλακίαν
εΰχώπτετο καϊ Βάταλος επωννμίαν έ'οχεν ίβτόρηται γάρ tiva
Βάταλον Έφέβιον ανλητην γενέβ&αι, ög πρώτος νποδήμαΰι
γυναικείοις επί της βχηνης εχρήΰατο και μέλεΰι χατεαγόβι,
χαϊ ολως την τέχνην εμάλ&αξεν άπο τούτου δε τους έκλυ-
τους χαι άνανδρους Βατάλους εκάλονν.
4 Λέγεται δε τον Λημοβ&ένην την πολλή ν χαι βφοδράν
επί λόγους δρμήν εντεν&εν βχεΐν. Καλλίΰτρατος ην Ά&η-
ναϊος ρητωρ ένδοξος" ούτος έμελλε δημοβίαν τινά δίκη ν 3
άγωνίξεβ&αι, φαβιν οΐμαι την περϊ 'ίίρωποϋ. δ τοίννν
Λημοβ&ένης παις ων εδεΐτο τοϋ εφεβτώτος οίκετου βυγχω-
ρηβαι παραβαλεΐν αντώ vtj δίκη' και og επέτρεψεν. άχού-
ΰας δ' οϋτω διετέ&η, ωβτ απ' εκείνης της ώρας πάντα πά-
ρεργα προς τους λόγους &έβ&αι. διδαΰκάλω δε χρηβάμενος
Ίΰαίω, μάλα δεινω ρητορι, είς ανδρας εγγραφείς εν&νς
άγώνα κατά των επιτρόπων ενεΰτήΰατο, χακώς διωκηχότων
την ονΰίαν αντον. χαϊ εϊλε μεν αυτούς, ον μην ήδννή&η
6 πάντ άπολαβεϊν ο α' άχο λωλέκει. τους δε λόγους τους επι-
τροπικούς είοίν ο" φαβιν Ίβαίου χαϊ ον Λημοα&ένους είναι,
δια την ηλιχίαν τοϋ ρητορος άπιβτοϋντες, ,όκτωκαίδεχα γάρ
ετών ην, οτε προς τούτους ηγωνίξετο, χαϊ οτι δοχονβιν ol
λόγοι τό τοϋ Ίβαίου πως επιφαίνειν είδος, ετεροι δε νομί-
ξουβι βνντετάχ&αι μεν νπο Αημοβ&ένους, διωρ&ώβ&αι δ,
νπο τοϋ Ίβαίου. ουδέν δε &αυμαβτόν, ει δ Λημοβ&ένης
ηδύνατο μεν κάπ εκείνης της ηλικίας ΰυγγράφειν τοιούτους
λόγους, η γάρ ϋβτερον νπεροχη και τοϋτο πιβτονται, από
ΤΠΟΘΕΣΕίϊΝ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ. 51
δε νεαρΰς ετι της άΰκήΰεως της νπό τώ διδαοκάλω τον εκεί-
νου χαρακτήρα πολλαχη μεμίμηται. μετά μέντοι τούτους τους
άγωνας βραχν τη ηλικία προελ&ων ΰοφιβτεύειν ενεχείρηβεν,
ειτ απαλλαγείς τούτον βννηγόρηβεν iν δικαΰτηρίω. τούτοις
δ' ωΰπερ γνμναβίοις χρηΰάμενος, επι το δημαγωγεΐν και τά
της πόλεως πράττειν ηλ&εν.
6 "Ετι κάχείνων μνημονεντέον, οτι τρανλός μεν ην την
γλωτταν ix φύΰεως, το δε πνενμ' άτονώτερος" εξ ών αμ-
φοτέρων ϋννέβαινε φανλοτάτην αντόν την ύπόκριΰιν παρε-
χόμενο ν, ονχ ενδοκιμεΐν το κατ αρχάς επι τοις λόγοις. διό
και προς τον ερωτήΰαντα ,,τί εΰτι ρητορική", άπεκρίναϋ·' οτι
ύπόχριΰις, δνΰχεραίνων οτι δια ταύτην των χειρόνων ήττων
έφαίνετο. αλλά και ταντα μελέτη κατώρ&ωΰε και οΰ' αλλ' 4
αντώ προς δημαγωγία ν νπην ελαττώματα, και γαρ δειλός
ην τό πρώτον προς τονς τον δήμον &ορύβονς και ευκατά-
πληκτος, αΰτ εν&νς εξίΰταο&αι. διά δε τοϋτό φαΰιν αν τον
ανεμον ραγδαίο ν τηρονντα και κινονμένην ΰφοδρώς την θά-
λατταν παρά τους αιγιαλούς βαδίζοντα λέγειν, και τώ της
&αλάττης ηχω ΰυνε&ίξεϋ&αι φέρειν τάς τον δήμον καταβοάς.
7 μνημονεύονται ό, αντον xal οίκήΰεις χατάγειοι και ζνρήΰεις
απρεπείς, ίνα δι αίΰχύνην μη προΐοι τον της οικίας δω-
ματίου, και ώς ονδε τάς νύκτας εκά&ενδεν, αλλά διεπονεΐτο
προς φως περι λόγους, ο&ιν και Πν&έας ΰχώπτων εφη
τονς' λόγονς τον Λημοο&ένονς λύχνων άπόζειν. προς ον δ
Λημοΰ&ένης άΰτείως αμα και πικρώς ,, οΐδ'" ειπεν ,,οτι ΰε
λνπω λύχνον καίωνδιιβέβλητο γάρ ώς λωποδυτών νύκτωρ
δ Πυ&ίας. και μην οτι γ' ϋδωρ επετήδενε πίνειν, IV εγρη-
γορνΐαν μάλλον παρέχηται την διάνοιαν, απαΰιν ώμολόγηται.
παρειλήφαμεν δε κάκεϊνο, Mg και ξίφος ποτ εχ της οροφής
άπήρτηΰε καΐ ίοτάμενος νπό τοντ' ελεγεν. έποίει δε τοντο
δι' αίτίαν τοιαύτην. εν τώ λέγειν άπρεπώς τον ώμον είώ&ει
κινεΐν' νπερεκρέμάΰεν ονν τον ωμον τό ξίφος εν χρω, xal
οϋτω τώ δέει της πληγής ήδννή&η καταΰχεΐν έαντόν επι τον
πρέποντος Οχήματος.
4*
52 AIBANIOT
8 Άναγκαΐον δε διηγήΰαα&αι και οπως εϊχε τά τε των
Ελλήνων και των Ά&ηναίων πράγματα, οτ επί το δημαγω-
γών ηλϋε Λημοβ&ενης. Θηβαίοι Λακεδαιμονίους άρχοντας
των 'Ελλήνων και μεγίΰτην δνναμιν έχοντας, εν Λεύκτροις
της Βοιωτίας μάχη νικήΰαντες αυτοί προήλ&ον εις ίβχΰν,
και μετ' ολίγον προς Φωκέας πόλεμον εξήνεγκαν. ηΰαν δ'
οί Φωκεϊς £&νος ομορον zrj Βοιωτία, πόλεις έχον δύο και 5
εΐκοβιν. οΐιτοι καταλαβόντες τον τον Πν&ίον ναδν πληΰίον
οντ εβύληΰαν άν&' οτον και οί Θηβαίοι πόλεμον εξή-
νεγκαν προς αντούς. επολεμονν δε και 'Α&ηναϊοι τον ΰνμ-
μαχιχδν χλη&έντα πόλεμον XIοι γαρ και 'Ρόδιοι καΐ Βν-
ξάντιοι πάλαι ποτ' οντες 'Α&ηναίων υπήκοοι, τότε μετ' αλ-
λήλων ΰυβτάντες και βυμμαχίαν ποιηβάμενοι, προς αντοΰς
επολεμονν. και οντω μεν -η Ελλάς εις πολλά μέρη δι^ρητο,
Ά&ηναίων πολεμονντων προς τους προειρημενονς και Θη-
βαίων προς Φωχεας και Λακεδαιμονίων προς Πελοποννη-
0 βίους, κατά δε τούτον τον καιρόν Φίλιππος ο Άμνντον παις
εις την Μακεδόνων βαΰιλείαν παρήλ&εν. Αμύντα γάρ τω
Μακεδονίας βαΰιλεϊ τρεις εγενοντο παίδες εξ Ευρυδίκης της
Ίλλνρίδος, 'Αλέξανδρος, ΤΙερδίκχας, Φίλιππος, τούτων δ μεν
πρεΰβύτατος'Αλέξανδρος δολοφονη&ε'ις έτελεύτηαεν, 6 δε Περ-
δίκκας προς 'Ιλλυριούς μαχόμενος' Φίλιππος δ' δ νεότατος
ετύγχανε μεν εν Θήβαις δμηρεύων, ως δ' επν&ετο τον Περ-
δίκκου ΰάνατον, ύπεξελ&ών λά&ρα χαι οξέως εις Μαχε-
δονίαν α,φικόμενος κατέΰχε την αρχήν. Ά&ηναΐοι δ' αρ'
ετερόν τινα, γένους μεν οντα τον βαΰιλιχον, φυγάδα δ' εκ
Μακεδονίας, επι βαΰιλείαν κατήγον μετά πολλον πλή&ονς
ΰτρατιωτων. τούτοις δ Φίλιππος επι9εμενος ίνίκηΰε μάχη"
καΐ οβους ΰννέλαβεν αιχμαλώτους των 'Α&ηναίων, άφηκεν
ανεν λύτρων, ον χατ εννοιαν της πόλεως ούδε δι επιιί-
ν,ειαν τρόπον ....
ΤΠΟΘΕΣΕ&Ν ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ. 53
ΠΕΡΙ TÄN ΜΕΡΩΝ ΤΗΣ ΡΗΤΟΡΙΚΗΣ. 6
Της ρητορικής μέρη τρία, επιδεικτικον, δικανικον, βυμ-
βουλευτικόν. τοϊν μεν ουν δυοΐν άκρος άγωνιατης γεγονε,
τοϋ τε δικανικον και τον ΰνμβονλεντικον" επιδειν.τικονς δ'
ονχ εχομεν αύτον λόγους, τον ς γαρ φερομένους ον πιΰτεν-
τεον είναι Λημοΰ&ένονς, τον επιτάφιον και τον ερωτικόν
κολν γαρ της εκείνου δυνάμεως απολείπονται, και ονχ ημε-
τέραν γνώμην λέγομεν, άλλα και Αιονυΰίω τω Άλικαρναϋβεΐ
τοντο ΰννδοκεϊ. οτι μεν γαρ ε lit ε ν ίπιτάφιον λόγον Λημο-
ΰ&ένης ώμολόγηται' ον μην τούτον εικός είναι τον ΰπ εκεί-
νου ρη&εντα, πάνυ φανλως και άΰ&ενως έχοντα, των δε
βνμβονλευτικών αντοϋ λόγων οι μεν αντό τοϋτ εχουδιν επί-
γραμμα, βνμβουλευτικοί, οί δ' ονδεν μεν ήττον είβι ΰνμ-
βουλευτικοί, Φιλιππικοι δ, επιγράφονται, ίκ τον περί των
τον Φιλίππου πραγμάτων είρηα&αι την κληαιν λαχόντες.
και των Φιλιππικων εκαβτος ιδίαν τιν' επιγραφην εχει κατα
την των πραγμάτων εκάΰτων ιδιότητα.
ϊ.
ΟΛΥΝΘΙΑΚΟΣ Α.
ΑΙΒΑΝΙΟΤ ΤΉΟΘΕΣΙΣ. "Ολυνθοί ην πόλις επί Θρά-
κης, Έλληνικδν δε τανττ] των ενοικούντων το γένος, άπδ
Χαλκίδος της εν Ενβοία' η δε Χαλκις 'Α&ηναίων απ οίκος. 1
πολλοί δε πόλεμοι και ένδοξοι της Όλύν&ον" Ά&ηναίοις
τε γάρ επολέμηοεν αρχονΰι των 'Ελλήνων το παλαιδν και
αν&ις Λακεδαιμονίοις' χρόνω τ' εις δνναμιν προηλ&ε μεγάλη ν
και των ΰνγγενών πόλεων επηρχεν' -ην γαρ επί Θράκης
2 πολύ τι γένος Χαλκιδικόν. Φιλίππω δε τω Μακεδόνων
βαβιλεϊ ΰυμμαχίαν οί Όλύν&ιοι ποιηΰάμενοι, και πολεμονά-
τες μετ' αντον προς Ά&ηναίονς το κατ1 αρχάς, καΐ τον το
μεν 'Λν&εμονντα παρά τον Μακεδόνος είληφότες, πάλιν αμ-
φιββητηΰιμον Μακεδόΰι και Όλνν&ίοις, τοντο δε Ποτεί-
δαιαν, ην 'Α&ηναίων εχόντων εκπολιορκηβας δ Φίλιππος
Όλνν&ίοις παρέδωκεν, ΰβτερον νποπτενειν ηρξαντο τον βα-
Οιλέα, δρωντες αντον ταχείαν και πολλή ν την ανξηΰιν, ον
πιβτην δε την γνώμη ν. άποδημονντα δε τηρηβαντες αντόν,
πέμψαντες πρέββεις προς 'Λϋ-ηναίονς κατελνΰαντο τον προς
αύτονς πόλεμον, ποιονντες τοντο παρά τάς ΰνν&ήχας τάς
προς Φίλιππον' ΰννετέ&ειντο γαρ καί κοινή πολεμεϊν προς
3 'Α&ηναίονς, καν αλλο τι δόξτ/, κοινί) ΰπείΰαΰ&αι. δ δε Φί-
λιππος πάλαι μεν προφάΰεως επ αντονς δεόμενος, τότε δε
ταύτην λαβών, ως τάς ΰνν%ηκας παραβεβηκόΰι και προς
τονς εχ&ρονς τονς εαυτόν φιλίαν ιΰπειΰμένοις πόλεμον επύ-
I. ΟΛΥΝΘΙΑΚΟΣ Α. 55
νεγκεν. οί δε πεπόμφαΰι πρέββεις εις 'ΑΌ·ήνας περί βοη&είας,
οΐς ο Αημοΰ&ένης βνναγορενει, βοη&είν χελεύων τοις Όλνν-
&ίοις. χαί φηΰι την Όλνν&ίων ΰωτηρίαν άΰφάλειαν είναι
των 'Α&ηναίων' ΰωξομενων γαρ των Όλνν&ίων ονδέποϋ·'
η%ειν εις την 'Αττική ν Φίλιππον, αλλά τ οΐς 'Α&ηναίοις εξου-
ΰί'.αν εΰεΰ&αι πλεϊν επί την Μαχεδονίαν κάχεΐ πο ιεϊΰ&αι τον 8
πόλεμον' ει δ' νπδ Φιλίππω γένοιΟ·' η πόλις αϋτη, άνεΐΰ&αι
την επι τάς Ά&ήνας δδδν τω βαβιλεΐ. φηΰΐ δ' ζούδε)
δνβμαχον είναι, τον Φίλιππο ν όντως (ως^ νπείληπται, θαρ-
οννων ίπ' αν τον τονς Ά&ηναίους.
i Λιείλεκται (5 ε και περί των δημοβίων χρημάτων, ΰνμ-
βονλεύων αντά ποιηΰαι στρατιωτικά αντί θεωρικών, και
το ε'&ος ον πρόδηλον ον, ώ εχρώνϋ·' οί 'Α&ηναΐοι, ανάγκη
βαφηνίβαι. ουκ οντος το παλαιδν θεάτρου λι&ίνου παρ'
αντοΐς, άλλα ξνλίνων βνμπηγννμένων ιχρίων, και πάντων
χαταλαμβάνειν τόπον βπενδόντων, πληγαί τ εγίνοντο χαί που
και τραύματα, τοντο χωλϋΰαι βουλη&εντες οί προεοτωτες
των 'Α&ηναίων, ώνητονς εποιήΰαντο τους τόπους, χαί εχα-
ΰτον ί'όει διδόναι δύ' δβολονς χαί χαταβαλόντα θέαν εχειν.
ίνα δε μη δοκώΰιν οί πένητες λυπεΐβ&αι τώ άναλώματι, εκ
τοΰ δημοΰίον λαμβάνειν έκαστο ν ετάχ&η τονς δύ' δβολούς.
εντεν&εν μεν ονν τδ ε&ος ήρξατο, προήλ&ε δ' εις τοντο,
ωΰτ' ονχ εις τονς τόπους μόνον ελάμβανον, αλλ' άπλως
5 πάντα τα δημόΰια χρήματα διενέμοντο. οθεν και περί τάς
ατρατείας δχνηροι χατέΰτηβαν. πάλαι μεν γαρ βτρατευόμε-
νοι μιβ&δν παρά της πόλεως ελάμβανον, τότε δ ίν ταϊς
θεωρίαις χαι ταϊς εορταϊς οίκοι μένοντες διενεμοντο τά χρή-
ματα' ονχίτ ονν η&ελον εζιέναι χαι χινδννεύειν, άλλα χαι
νόμον έ'θεντο περι των Ό-εωρικων τούτων χρημάτων, θάνατον
απειλοΰντα τώ γράψαντι μετατε&ηναι ταντ7 εις την άρχαίαν
τάζιν χαι γενέΰ&αι ΰτρατιωτικά. δια το-ϋθ' δ Λημοΰ&ένης
εύλαβώς απτεται της περι τούτον Ονμβονλής, χαι νπερωτήΰας
εαυτόν οτι ,,ΰν γράφεις ταΰτ' είναι οτρατιωτικά;" επιφέρει 9
„μα Λί' ουκ εγωγε". τοααντα μεν περί των θεωρικών.
56 I. ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ
6 Λιείλεκται ö' δ ρητωρ και περί πολιτικής δυνάμεως,
άξιων amoüg βτρατενεΰ&αι, και μη δια ξένων, ωσπερ ειω-
9εβαν, ποιεϊβ&αι την βοή&ειαν' τοντο γαρ αίτιον είναι φηΰι
τον τα πράγμα^ άπόλλνσ&αι.
Άντϊ πολλών αν ώ άνδρες 'Λ&ηναϊοι χρημάτων
νμ&ς ελέ0%·αι νομίζω, εί φανερον γένοιτο το μέλλον
βννοίβειν περί ών vvvl ακοπεΐτε. οτε τοίννν τον&
όντως έχει, προβήκει προ&νμως έ&έλειν άκονειν
των βονλομένων βυμβονλενειν ου γάρ μόνον, εί τι
χρήβιμον εσκεμμένος ηκει τις, τοντ αν άκονϋαντες
λάβοιτε, αλλά καϊ της υμετέρας τύχης Απολαμβάνω
πολλά των δεόντων εκ τοϋ παραχρημ' ένίοις έπελ&εϊν
αν ειπείν, ωΰτ εξ απάντων ραδίαν την τοϋ Συμφέ-
ροντος νμΐν αϊρεβιν γενέό&αι.
2 Ό μεν ουν παρών καιρός ώ άνδρες Άδηναΐοι μό-
νον ούχι λέγει φωνην άφιείς, οτι των πραγμάτων νμΐν
Ιχείνων αντοΐς άντιληπτέον εβτίν, εΐπερ νπερ βωτη-
ρίας αυτών φροντίζετε· ήμεϊς δ' ουκ οιδ' υντινά μοι
δοκονμεν εχειν τρόπον προς αυτά. έβτι δη τά γ' έμοί
δοκοΰντα, ψηφίβαβ&αι μεν η δη την βοη&ειαν καί παρκ-
ϋκευάϋαΰ&κι την ταχίβτην, δπως έν&ένδε βοη&ήΰητε
και μη πά&ητε ταύτόν οπερ καϊ πρότερον, πρεΰβείαν
δε πέμπειν, ήτις ταντ έρεΐ και παρέβται τοις πράγμα-
3 δ ιν' ώ<? έβτι μάλιβτ,α τοΰτο δέος, μη πανούργος ων καϊ 10
δεινός άνθρωπος πράγμαβιν χρήΰ&αι, τά μεν εΐκων,
ηνίκ αν τύχτ], τά δ' απειλών (άξιόπιβτος δ' αν είκό-
τως φαίνοιτο), τά δ' ημάς διαβάλλων καϊ την απονΰίαν
την ήμετέραν, [τρέψηται και] παραΰπάΰηταί τι των
4 ολων πραγμάτων, ον μην άλλ, επιεικώς ώ άνδρες