De Terugkeer Van De Koning

472 Pages·2016·3.1 MB·English

by  Van De Ring In De Ban

J.R.R. TOLKIEN

De Terugkeer van de Koning zijnde het derde deel van

DE HEER DER RINGEN
Oorspronkelijke titel: The Return of the King, being the third part of
The Lord of the Rings
Vertaling: E.J. Mensink-van Warmelo (1977)
DE HEER DER RINGEN

Drie Ringen voor de Elfenkoningen op aard', Zeven voor de
Dwergvorsten in hun zalen schoon, Negen voor de Mensen die de
dood niet spaart, Één voor de Zwarte Heer op zijn donkre troon In het
land Mordor waar de Schaduw waart.
Één Ring om ze alle te regeren, één Ring om ze te vinden, Één Ring
om ze te brengen en in de duisternis te binden In het land Mordor
waar de Schaduw waart.
SYNOPSIS

Dit is het derde deel van DE HEER DER RINGEN. Het eerste deel,
De Broederschap van de Ring, vertelde hoe Gandalf de Grijze
ontdekte dat de ring die in het bezit was van de hobbit Frodo in feite
de Ene Ring was, heerser over alle Ringen van Macht, het verhaalde
hoe Frodo en zijn metgezellen uit hun geboorteland, de vredige Gouw,
vluchtten, achtervolgd door de verschrikking van de Zwarte Rijders
van Mordor, tot zij tenslotte met behulp van Aragorn, de Doler van
Eriador, na wanhopige gevaren het Huis van Elrond in Rivendel
bereikten.
Daar werd de grote Raadsvergadering van Elrond gehouden waar
werd besloten om te trachten de Ring te vernietigen en Frodo als
Ringdrager werd aangewezen. Toen werden de Genoten van de Ring
gekozen die hem in zijn Queeste zouden bijstaan: om zo mogelijk
naar de Vuurberg in Mordor te gaan, het land van de Vijand zelf, de
enige plaats waar de Ring kon worden vernietigd. In deze
broederschap bevonden zich Aragorn, en Boromir, zoon van de Heer
van Gondor, die de Mensen vertegenwoordigden; Legolas, zoon van
de Elfenkoning van het Demsterwold, voor de Elfen; Gimli, zoon van
Glóin van de Eenzame Berg, voor de Dwergen; Frodo met zijn
bediende Sam Gewissies en zijn twee jonge verwanten Meriadoc en
Peregrijn voor de hobbits, en Gandalf de Grijze.
In het geheim reisden de Genoten ver van Rivendel in het Noorden tot
zij, nadat hun poging om de hoge pas van de Caradhras in de winter
over te trekken was verijdeld, door Gandalf de verborgen poort
werden doorgeleid en de uitgestrekte mijnen van Moria binnengingen
om een weg onder de bergen te zoeken. Daar viel Gandalf in een
gevecht met een verschrikkelijke geest van de onderwereld in een
donkere afgrond. Maar Aragorn, die zich nu bekendmaakte als de
verborgen erfgenaam van de Oude Koningen van het Westen, leidde
het gezelschap door de Oostpoort van Moria verder, door het
elfenland Lóriën en over de Grote Rivier de Anduïn stroomafwaarts
tot zij bij de watervallen van Rauros kwamen. Zij hadden reeds
bemerkt dat hun reis door spionnen werd gadegeslagen en dat het
schepsel Gollum dat eens in het bezit van de Ring was geweest en er
nog steeds naar haakte hun spoor volgde.
Nu werd het noodzakelijk om te beslissen of zij naar het oosten, naar
Mordor, zouden afslaan, of met Boromir mee zouden gaan om Minas
Tirith, de voornaamste stad van Gondor, in de ophanden zijnde oorlog
te hulp te komen, of dat zij zich zouden verdelen. Toen het duidelijk
werd dat de Ringdrager vastbesloten was zijn hopeloze reis naar het
land van de Vijand te vervolgen, trachtte Boromir zich met geweld
van de Ring meester te maken. Het eerste deel eindigde met het
bezwijken van Boromir voor de verlokking van de Ring, met de
ontsnapping en verdwijning van Frodo en zijn bediende Sam
Gewissies en met de verstrooiing van de overigen van de
Broederschap door een plotselinge aanval van orksoldaten, sommigen
in dienst van de Zwarte Heer van Mordor, anderen in dienst van de
verrader Saruman van Isengard. De Queeste van de Ringdrager scheen
reeds door rampspoed te zijn achterhaald.
Het tweede deel (de Boeken Drie en Vier), DE TWEE TORENS,
verhaalde van de verrichtingen van het gehele gezelschap na het
uiteenvallen van de Broederschap van de Ring. Boek Drie vertelde
van het berouw en de dood van Boromir en van zijn begrafenis in een
boot die aan de Watervallen van Rauros werd toevertrouwd; van het
gevangennemen van Meriadoc en Peregrijn door orksoldaten die hen
over de oostelijke vlakten van Rohan naar Isengard droegen en van
hun achtervolging door Aragorn, Legolas en Gimli.
Toen verschenen de Rijders van Rohan. Een troep ruiters onder
aanvoering van de Maarschalk Éomer omsingelde de orks bij de rand
van het Fangornwoud en vernietigde hen; maar de hobbits ontkwamen
in het bos en ontmoetten daar de Ent Boombaard, de geheime meester
van Fangorn. In zijn gezelschap waren zij getuige van de oplaaiende
toorn van het Boomvolk en van hun opmars naar Isengard.
Ondertussen ontmoetten Aragorn en zijn metgezellen Éomer die ven
het gevecht terugkeerde. Deze voorzag hen van paarden en zij reden
door naar het woud. Terwijl zij tevergeefs naar de hobbits zochten,
ontmoetten zij daar Gandalf weer, teruggekeerd uit de dood en nu de
Witte Rijder, hoewel hij nog steeds in het grijs was gehuld. Met hem
reden zij door Rohan naar de burcht van Koning Théoden van de
Mark waar Gandalf de bejaarde koning genas en hem verloste van de
hypnotische invloed van Slangetong, zijn boosaardige raadgever,
geheime bondgenoot van Saruman. Toen trokken zij met de koning en
zijn leger op tegen de strijdmacht van Isengard en namen deel aan de
wanhopige overwinning van de Hoornburg. Vervolgens leidde
Gandalf hen naar Isengard en zij troffen de grote vesting volkomen
verwoest door het Boomvolk aan en Saruman en Slangetong belegerd
in de onbedwingbare toren Orthanc.
Gedurende het onderhoud voor de deur weigerde Saruman berouw te
tonen en Gandalf zette hem af en brak zijn staf en liet hem over aan de
waakzaamheid van de Enten. Uit een hoog raam smeet Slangetong
een steen naar Gandalf maar miste hem, en hij werd door Peregrijn
opgeraapt. Deze steen bleek een van de drie nog bewaard gebleven
palantíri te zijn, de Kijkstenen van Númenor. Later die nacht bezweek
Peregrijn voor de verlokking van de Steen; hij stal hem en keek erin
en werd zo aan Sauron geopenbaard. Het boek eindigde met de komst
van een Nazgûl boven de vlakten van Rohan, een Ringgeest gezeten
op een gevleugeld ros, voorteken van de ophanden zijnde oorlog.
Gandalf overhandigde de palantír aan Aragorn en reed, Peregrijn met
zich meenemend, naar Minas Tirith.
Boek Vier hield zich bezig met Frodo en Sam Gewissies, nu
verdwaald in de naargeestige heuvels van de Emyn Muîl. Het vertelde
hoe zij uit de heuvels ontsnapten en door SméagolGollum werden
ingehaald; en hoe Frodo Gollum temde en zijn boosaardigheid bijna
overwon zodat Gollum hen door de Dode Moerassen en de verwoeste
landen naar de Morannon leidde, de Zwarte Poort van het Land
Mordor in het noorden.
Het was onmogelijk om daar binnen te gaan en Frodo volgde Gollums
raad: om een "geheime toegang" te zoeken die hij kende, ver weg in
het zuiden in de Schaduwbergen, de westelijke muren van Mordor.
Toen zij daarheen reisden, werden zij gevangengenomen door een
verkenningspatrouille van de Mensen van Gondor onder aanvoering
van Faramir, broeder van Boromir. Faramir ontdekte de aard van hun
Queeste maar bood weerstand aan de verleiding waarvoor Boromir
was bezweken, en hij zond hen verder op de laatste etappe van hun
reis naar Cirith Ungol, de Spinnenpas, ofschoon hij hen waarschuwde
dat het een levensgevaarlijke plek was waarover Gollum hun minder
had verteld dan hij wist. Juist toen zij de Kruisweg bereikten en het
pad naar de afgrijselijke stad Minas Morgul insloegen, kwam er een
grote duisternis uit Mordor opzetten die alle landen bedekte. Toen
zond Sauron zijn eerste leger uit, aangevoerd door de Zwarte Koning
der Ringgeesten: de Oorlog om de Ring was begonnen.
Gollum leidde de hobbits naar een geheime weg die Minas Morgul
vermeed en in de duisternis bereikten zij tenslotte Cirith Ungol, Daar
verviel Gollum weer tot het kwaad en trachtte hen te verraden aan de
monsterachtige bewaakster van de pas, Shelob. Hij werd hierin
gedwarsboomd door de heldenmoed van Sam Gewissies die zijn
aanval afsloeg en Shelob verwondde.
Het tweede deel eindigt met de tweestrijd van Sam Gewissies. Frodo,
gestoken door Shelob, ligt naar het schijnt dood terneer: de Queeste
moet in een ramp eindigen of Sam Gewissies moet zijn meester in de
steek laten. Tenslotte neemt hij de Ring en tracht de hopeloze Queeste
alleen voort te zetten. Maar juist als hij op het punt staat het land
Mordor binnen te gaan komen er orks van Minas Morgul naar boven
en van de toren van Cirith Ungol die de top van de pas bewaakt naar
beneden. Verborgen door de Ring komt Sam Gewissies uit het
gekibbel van de orks te weten dat Frodo niet dood is maar bedwelmd.
Te laat achtervolgt hij hen; maar de orks dragen het lichaam van
Frodo weg door een tunnel die naar de achterpoort van hun toren leidt.
Als deze kletterend dichtslaat, valt Sam ervoor in zwijm.
Dit deel, het derde en laatste, zal over de wederzijdse strategieën van
Gandalf en Sauron vertellen tot aan de uiteindelijke catastrofe en het
einde van de grote duisternis. Wij keren eerst terug naar de
oorlogskansen in het Westen.
KAARTEN