In een samenleving waar het vertonen van neonreclame reden is voor arrestatie, kan iets eenvoudigs als een practical joke aanzet zijn tot een revolutie. In De laatste lach begint de nieuwe minister van propaganda te twijfelen aan de maatschappij en zijn plaats daarin. Die twijfels worden groter wanneer hij, dronken, het hoofd afhakt van een standbeeld van de stichter van het regime.