Cinayet Alfabesi - Agatha Christie PDF
Preview Cinayet Alfabesi - Agatha Christie
Agatha Christie _ Cinayet Alfabesi CİNAYET ALFABESİYLE İLGİSİ OLANLAR: Alice Asher : Yaşlı bir kadın. Küçük bir tütüncü dükkânı vardı. Franz Asher : Alice Asher'in kocası. Ayyaşın biriydi. Mary Drovver : Alice Asher'in yeğeni. Teyzesine çok bağlıydı. Beth Bernard : Garson kız. Eğlenceye fazla düşkündü. Megan Bernard : Beth'in ablası. Kardeşinin aptallık ettiğini düşünüyordu. Bayan Bernard : Beth'in annesi. Kızına hediye almıştı. Bay Bernard : Beth'in babası. Olaylar onu çok sarsmıştı. Donald Frazer : Beth'in sevgilisi. Çok kıskanç bir gençti. Sir Carmichael Clark : Zengin bir adam. Eski Çin eserlerine meraklıydı. Ron Clark : Sir CarmichaePın kardeşi. Yolculuktan dönmüştü. Charlotte Clark : Sir Carmichael'ın karısı. Bazı şüpheleri vardı. Thora Grey : Sir Carmichael'ın sekreteri. Muhteşem güzellikte bir sarışındı. Alexander B. Cust Bayan Bury Lily Bury Tom Harding Müfettiş Japp Thompson Hastings : Acayip, yalnız bir adam. Başağrısı çekiyordu. : Pansiyoncu kadın. Bay Cust'a acıyordu. : Bayan Bury'nin kızı. Bazı şeyler dikkatini çekmişti. : Lily'nin nişanlısı. Cust'tan pek hoşlanmıyordu. : Scotland Yard'dan. Poirot'nun beynini çalıştırmasını istiyordu. : Ruh doktoru. ABC'nin manyak olduğundan emindi. : Poirot'nun yakın arkadaşı. Ondan çok şey bekliyordu. HERCULE POlROT'nun elinde şu ipuçları vardı: • ABC imzalı mektuplar... • ABC denilen tren tarifeleri... • Yeni çoraplar... • Bir yarış... • 'Bir Serçe Değil' filmi... • Kanlı bir bıçak... • Hasta bir kadının sözleri... • Bir komşunun anlattıkları... • Su dolu bir lavabo... Cinayetlerin esrarını çözebilmek için POlROT'nun şu sorulan cevaplandırması gerekiyordu: • ABC kimdi? • Katil gerçekten bir manyak mıydı? • Kurbanlarını neye göre seçiyordu? • Canide bir alfabe kompleksi mi vardı? • Neden Poirot'ya zaman zaman katil iki ruhluymuş gibi geliyordu? • Çorap firmasının bu işlerle ne ilgisi vardı? • Dördüncü cinayet nerede işlenecekti? • İmzasız mektuplardaki acayiplik neydi? Adres neden yanlış yazılmıştı? • Grome neden yanılıyordu? 1. Mektup Haziran ayında Güney Amerika'daki çiftliğimden vatanıma döndüm. İngiltere'de altı ay kadar kalmak istiyordum. Yapılması gereken bazı işler vardı. Bunları ancak kendim çözümleyebilirdim. Karım çiftliği idare etmek için Güney Amerika'da kalmıştı. Londra'ya varır varmaz, ilk iş olarak eski dostum Hercule Poirot'yu aradığımı söylememe gerek yok. Poirot şehirde yapılan yeni apartmanlardan birine yerleşmişti. Arkadaşıma o binayı düzgün geometrik şekli yüzünden seçmiş olduğundan şüphelendiğimi söyledim. Poirot bunun doğru olduğunu hemen itiraf etti. "Bina insanın gözünü okşayacak bir simetriye sahip," dedi. "Sen aynı düşüncede değil misin?" "Bazen fazla düzgünlük insanı sıkar," diye cevap verdim. Sonra da eski bir şakayı hatırlayarak sordum. "E, bu süper modern apartmanın sahipleri tavukları küp şeklinde yumurtalar yumurtlamaya razı edebildiler mi bari?" Poirot neşeyle güldü. "Ah, onu hatırlıyorsun demek? Dostum, ne yazık ki bilim henüz tavukları modern zevklere uymaları için razı edemedi. Tavuklar hâlâ değişik biçim ve renklerde yumurtalar yumurtluyorlar." Sevgi dolu gözlerle arkadaşımı süzdüm. Görünüşü çok iyiydi. Son gördüğümden beri de hemen hiç değişmemişti. "Sağlıklı görünüyorsun, Poirot," dedim. "Hiç yaş/anmamışsın. Hatta saçlarındaki aklar bana eskisinden daha da azmış gibi geldi. Ama tabii bu imkânsız bir şey." Poirot tatlı tatlı gülümsedi. "Neden imkânsız olsun? Söylediğin doğru." "Yani... saçların kırlaşacağı yerde, akları siyahlaşıyor mu?" "Evet." "Ama bu bilim bakımından imkânsız bir şey!" "Hiç de değil." "Çok garip... Doğaya aykırı bir şey bu." "Hastings hiçbir şeyden şüphelenmeyen, tertemiz bir insansın. Yıllar geçse de bu bakımdan yine hiç değişmeyeceksin. Bir gerçeği fark ediyor, aynı anda bunun çözüm noktasına parmağını bastırıyorsun, yine de durumu anlamıyorsun." Ona şaşkın şaşkın baktım. Poirot hiç sesini çıkarmadan kalktı, yatak odasına gitti. Geri döndüğü zaman elinde bir şişe vardı. Bunu bana uzattı. Bir an anlamaz gözlerle şişeye baktım. Sonra üzerindeki yazıyı okudum. "REVIVIT-Saçlara doğal rengini verir. REVIVIT bir boya değildir." "Poirot!" diye bağırdım. "Saçlarını boyamışsın!" "Hah sonunda anladın." "Demek saçlarının geçen seferkinden daha siyah durmasının sebebi bu." "Evet." Şaşkınlığım biraz geçmişti. "Allah Allah. Sanırım gelecek sefer İngiltere'ye döndüğüm zaman seni takma bıyıkla dolaşır bulacağım. Yoksa bıyığın da takma mı?" Poirot yüzünü buruşturdu. Bıyığı en hassas tarafıydı onun. Arkadaşım bununla gereğinden fazla öğünürdü. Sözierim kendisine çok dokunmuştu. "Ne münasebet! O günün çok uzaklarda olmasını Tanrı'dan dilerim. Takma bıyık! Ne felaket!" Takma olmadığını kanıtlamak için bıyığını iyice çekiştirdi. "Ama bıyığın hâlâ pek gür." "Orası öyle. Bütün Londra'da benim bıyığım gibisi yok." Senin işin gibisi de, diye düşündüm. Ama bunu söyleyerek Poitot'yu incitmek istemiyordum. Onun yerine kendisine hâlâ dedektiflik yapıp yapmadığını sordum. "Tabii, yıllar önce emekliye ayrıldığını söylemiştin ama..." "Orası öyle. Kabak yetiştirecektim. Ama, o sırada bir cinayet işlendi. Ben de kabaklarla ilgilenmekten vazgeçtim. Ben tıpkı veda konseri veren şarkıcılara benziyorum. Onlar da dayanamayarak tekrar tekrar veda konserleri verirler." Güldüm. Poirot, "Benim durumum gerçekten böyle," dedi. "Her seferinde, 'Eh bu seferki sondu," diyorum. Ama o sırada başka bir şey çıkıyor. Aslına bakarsan kendimi emekli sayıp bir kenara çekilmeyi de hiç istemiyorum. Beyindeki gri hücreler çalıştırılmazsa, paslanırlar." "Anlıyorum," diye mırıldandım. "Kafanı istediğin zaman çalıştırıyorsun." "Evet. İlgileneceğim konuyu kendim seçiyorum. Artık Hercule Poirot cinayetlerin en çözülmez görünenlerini inceliyor." "Böyle cinayetler çok mu?" "Maalesef. Kısa zaman önce az kalsın mahvoluyordum." "Başarısızlığa mı uğramak üzereydin?" "Ne münasebet!" Poirot bu sözlerime şaşmıştı. "Hayır... beni... Hercule Poirot'yu az kalsın öldürüyorlardı." "Katil çok ustaymış anlaşılan." Poirot, "Usta değil, dikkatsizdi," diye cevap verdi. "Neyse... O olaydan söz etmeyelim artık. Biliyor musun Hastings, sen birçok bakımdan benim maskotumsun." "Sahi mi?" dedim. "Ne bakımdan?" Poirot bu soruyu cevaplandırmadı, onun yerine, "Senin İngiltere'ye geleceğini duyar duymaz," diye mırıldandı. "Kendi kendime, 'Mutlaka bir olayla karşılaşacağız,' dedim. Eskiden Hastings'le katil avına çıkardık. Şimdi de öyle olacak. Ama bu seferki olayın öyle sıradan bir şey olmaması gerek. Bu..." Elini heyecanla salladı. "Güç rastlanılan, nefis, ince bir şey olmalı..." "Poirot," diye güldüm. "Seni duyan da Ritz'de akşam yemeği ısmarladığını sanır." "Oysaki insan istediği gibi bir cinayet ısmarlayamaz, değil mi? Doğru..." İçini çekti. "Fakat ben şansa, kadere inanırım. Senin kaderin de benim yanımda bulunmak ve benim affedilemeyecek bir hata işlememe engel olmak." "Affedilmeyecek bir hatadan söylemek istediğin nedir?" "Belirgin şeylere aldırmamak." Ne demek istediğini pek anlamamıştım. Biraz düşündüm. Sonra, "E, bu üstün cinayet işlendi mi?" diye sordum. "Hayır... Veya belki de..." Durdu. Biraz şaşkın bir tavırla kaşlarını çattı. Ağır ağır, "Bilmiyorum," dedi. Sesi o kadar acayipti ki, başımı kaldırarak hayretle ona baktım. Kaşları hâlâ çatıktı. Birdenbire kesin bir tavırla başını sallayarak ayağa kalktı. Pencerenin yanındaki yazı masasına gitti. Elinde bir mektupla ağır ağır yanıma döndü. Buna bir göz attıktan sonra kâğıdı bana uzattı. "Söyle, dostum. Buna ne dersin?" Mektubu ilgiyle aldım. Kalın bir kâğıda kitap harfleriyle yazılmıştı bu. "Bay Hercule Poirot, Bizim zavallı kalın kafalı ingiliz polisinin çözemediği cinayetleri çözümlemekle öğünüyorsunuz, değil mi? Eh, ne kadar zeki olduğunuzu anlayalım bakalım zeki Bay Poirot. Belki bu esrarı da kolaylıkla çözersiniz. Ayın 21'inde Andover'le ilgilenin. Selamlar ABC." Zarfa bir göz attım. Bu da matbaa harfleriyle yazılmıştı. Poirot tekrarladı. "Buna ne dersin?" Mektubu ona geri verirken omzumu silktim. "Herhalde bunu yazan bir deli." "Söyleyeceklerin bu kadar mı?"
Description:The list of books you might like
