Charm Academy: School of Magic by april_avery She is Ariela Davis, an ordinary girl with an

340 Pages·2016·1 MB·English

Charm Academy: School of Magic
by april_avery

She is Ariela Davis, an ordinary girl with an ordinary life. Pero dahil
sa isang insidente kinailangan niyang lumipat sa bagong school sa gitna
ng kanyang Senior year. Sa isang MAGIC SCHOOL kung saan dating nagtuturo
ang kanyang Lola. This story is about magic, adventure, fantasy and
romance.

Welcome to CHARM ACADEMY: SCHOOL OF MAGIC. Where every charm is power.

Written by: april_avery
COMPLETED 11/09/13 to 10/03/14
All Rights Reserved 2014
Trailer made by COLILAY

=================

Charm Academy: Prologue

Prologue:

Sabi nila may kapangyarihan daw ako.

Tinatawag nila iyon na Charm.

Teka, hindi yung Charm na charisma.

Charm as in magic powers.

Weird right? And very creepy.

Hindi ko alam na mayroon akong ganoong powers hangang sa pumasok ako sa
isang odd school.

Isang school para sa mga henyo at mayayaman.

Isang school na mas malaki pa sa bayan namin.

Isang school na may sariling hospital at market sa loob ng campus.

Isang school na pinaliligiran ng matataas na pader.

Nakakatakot ano? Yun talaga ang unang naramdaman ko.
Sabi nila special ako, na special ang school na yun.

Sabi nila I will fit in.

Nga ba?

Welcome to Charm Academy: School of magic.

Where every Charm is power.

***

Author's Note:

This story is inspired by the anime Gakuen Alice and written by a
Potterhead.

COMPLETED STORY.

Thank you all so much sa mga nagbasa at magbabasa palang.

Panoorin ang video sa side made by awesome Coleen!

Enjoy reading!@april_avery

--

Tweet me: avery_WPOfficial hashtag: #CharmAcademy

=================

Chapter 1: What's Your Charm?

Chapter 1: What's Your Charm?

Nakatingin lamang ako sa labas ng bintana ng kotse ni Grandma buong
byahe. Sobra na akong bored. Ilang oras na ba kaming nasa daan? Hindi ba
talaga kami naliligaw? Puro puno nalang kasi ang nakikita ko kanina pa.
Don't tell me na sa gitna ng gubat ang school na papasukan ko?

"Grandma, sure ba kayo sa dinadaanan natin?" tanong ko for the nth time.

"Ariela apo, malapit na tayo. Hwag kang masyadong mainip," nakangiting
sagot niya mula sa rearview mirror.

"That's what you said an hour ago."

"Apo trusts me, dati akong nagtuturo dito. I know the place like the back
of my hand."

"But that's thirteen years ago."

"Twelve years, apo. I'm only 62," pagtatama niya.

I heaved a dramatic sigh.

"Kayo naman kasi eh. Bakit kailangan niyo pa akong ilipat? I'm okay with
my former school," I muttered.

Hangang ngayon kasi hindi parin malinaw sa akin ang dahilan kung bakit
kailangan kong lumipat ng school sa gitna ng senior year. As far as I
know, wala akong naging problema sa dati kong school. Hindi ako bully at
mas lalong hindi ako pasaway. Actually, people at school didn't even
notice my presence. I'm one of the outcasts and I'm fine with that. I
don't need attention. It's just making me awkward.

Isa lang naman ang alam kong dahilan para ilipat ako ni Grandma. Dahil
siguro ito sa nangyari noong gabing yun. Mula kasi noong namantay si Dad
at Mom sa isang car accident ten years ago si Grandma na ang nag alaga sa
akin at naging kasama ko sa bahay.

Noong gabing yun malakas ang ulan at mahimbing ang tulog ko sa kwarto.
Pero bigla nalang akong nagising nang maramdaman ko na may ibang tao sa
loob ng bahay maliban sa amin ni Grandma. Ang unang pumasok sa isip ko ay
baka magnanakaw. Kaya naman lumabas agad ako ng kwarto para gisingin si
Grandma.

Nasa hallway na ako noong nangyari yun. Someone grabbed me and in that
exact moment everything froze. Huminto ang oras, ang paghinga ko, maging
ang tunog ng ulan sa labas. Seconds later I lay on the floor unconscious.
Hindi ko alam kung anong nangyari. Akala ko patay na ako noon. Wala akong
ibang maramdaman. Para bang nakakulong ako sa isang masikip na lugar at
hindi makahinga.

The next thing I knew ginigising na ako ni Grandma. Mukhang pagod na
pagod siya at sobrang nagaalala. Kinabukasan sinabi ni Grandma na lilipat
na ako ng school. Sa school kung saan dati siyang nagtuturo. Hangang
ngayon kapag naaalala ko ang gabing yun kinikilabutan parin ako. Sino
naman ang magtatangkang kumuha sa akin? We are not even rich.

"Nandito na tayo, Ariela."

Mabilis akong sumilip sa labas nang sabihin yun ni Grandma. Isang
malaking gate ang una kong nakita. Isang silver gate na sobrang taas.
Kasing taas ito ng brick wall na nakapaligid dito. And the wall stretched
for miles sa magkabilang dulo ng daan. Wow. School ba talaga ito o
mansion?
Sinilip ko ang loob ng gate pero wala akong makita kundi isang derechong
daan papasok. Sa gilid nito ay nakalinya ang mga puno sa berde at malawak
na damuhan. Bumukas ang gate nang hindi ko namamalayan. Do they even have
guards here?

Habang papasok kami sa school may naramdaman akong kakaiba. Para bang
pumasok kami sa isang portal. Pero wala naman akong nakitang kakaiba sa
daan. The atmosphere inside the school is scary but at the same time very
enchanting.

"Charm Academy," basa ko sa pangalan ng school.

This place is so beautiful that I don't even know if it's real. Parang
nangaling sa fairytale picture book ang lahat. Mula sa malaking fountain
na nagbubuga ng crystal clear na tubig, sa brick wall building na nasa
harap namin at pinaliligiran ng mga hanging plants, sa malawak na lawn,
sa mga halaman na maayos na naka trimmed sa maze garden, at sa maraming
puno. Lahat breathtaking!

Huminto ang sasakyan sa harap ng main building. Bumaba si Grandma at
sumunod ako. Agad kaming binati ng isang may edad na lalakeng mukhang
err... butler?

"Mrs. Margarette Davis, kanina pa kayo hinihintay ni Principal Willford.
Sumunod po kayo sa akin."

Agad naglakad ang butler papasok sa building at sumunod kami ni Grandma.
Pagkapasok ko, nalula ako sa lugar. Magara at mukhang mamahalin ang mga
gamit. Isa pang nakapagpahanga sa akin ay ang malaking chandelier sa
taas. Sigurado ba si Grandma na isang school itong napasukan namin?
Habang naglalakad may ilang tao kaming nakasalubong. But they are not
even smiling. Para bang may sarili silang mundo. Titingnan lamang kami na
para bang nagtataka kung sino kami at bakit kami nandito at pagkatapos ay
babalik din sa kani kanilang ginagawa.

"Naghihintay na po si Principal Willford sa loob," sabi ng butler at
binuksan ang isang malaking double door sa dulo ng hallway.

Pumasok kami doon at ang una kong napansin ay ang malaking kabuuan ng
kwarto. Para itong isang library. Puno ng libro at mga luma pero
mamahaling mga gamit. Tinatakpan ng makakapal na kurtina ang malalaking
salaming bintana na umaabot hangang kisame. May sofa sa kabilang sulok,
fire place, at sa pinakagitna ay isang mesa na gawa sa kahoy.

"Senior Marga, it's nice to see you again."

Napalingon kami sa babaeng nakatayo sa tapat ng glass window. For the
first time may isang taong bumati sa amin nang nakangiti. Her radiant
smile seems to lighten up the dark place.

"Principal Serena Willford, it's been a long time."

Napakaganda niya. I wonder kung ilang taon na siya. Honestly I was
expecting to meet an old person. Hindi ko inaasahan na isang babaeng nasa
middle twenties ang makikita ko.

"Siya na ba ang apo niyo, Senior? Napakalaki na niya."
Nakangiting pinagmasdan ako ni Miss Serena. All of a sudden I became
conscious. Bakit ganyan siya makatingin?

"I thought hindi na darating ang araw na ito. I'm glad you've decided na
dito na ipasok ang apo niyo."

"Serena, madami na ang nangyari," sagot ni Grandma.

Maya maya pa pumalakpak si Miss Serena na ikinagulat ko.

"So, welcome to Charm Academy, Ariela! I'm sure magugustuhan mo dito.
Now, can I see your charm?"

Napalitan ang gulat ko ng pagtataka. What charm? "Wala po akong charm
bracelet," sagot ko though hindi ko alam kung para saan ito.

Nagkatinginan si Grandma at Miss Serena. Weird pero mukha silang naguusap
nang wala namang lumalabas na salita sa mga bibig nila.

"So, wala pa siyang alam."

"Unfortunately, yes, Serena."
"Even the type?"

"Maging ako hindi ko alam."

Okay. This is getting really creepy. Ano ba talagang nangyayari? Finally,
hinarap na nila ako. Ang nagaalalang mukha ni Miss Serena ay naging
seryoso.

"Ariela, wala ka bang nararamdaman na kakaiba sa katawan mo? Like an urge
to do something. Do you hear things, see things, or control things?"

Gusto kong matawa sa tanong ni Miss Serena pero hindi ko magawa. She
looks so serious. Gusto kong sagutin ng maayos ang tanong niya pero wala
talaga akong maisip. Wala akong kakaibang nararamdaman at mas lalong wala
akong nakikitang kung ano ano.

"Charms are magic powers Ariela, like mind reading, teleportation,
creating illusion, fire or other elemental powers."

Napalingon ako kay Grandma. Seriously, magic powers? Ano ito Harry
Potter? Fairy Tail? Witch craft?

"Sorry?" I asked. Pinag ti-tripan ba nila ako? "Hindi po ako naniniwala
sa mga ganung bagay."
"Dahil tinago ko ito sayo ng mahabang panahon, apo."

Doon ako natigilan. My eyes widen as I faced Grandma. "Grandma, hwag mong
sabihing seryoso ito?" I exclaimed. She smiled knowingly. A smile that
hides a million secret.

"That would be an issue," Miss Serena said. "You have a charm and that's
evident. I'm sure mailalabas mo din ito in due time."

"I hope so," tanging nasabi ko. "Excuse me. Kailangan ko lang kausapin si
Grandma."

Marahan kong hinila si Grandma sa sulok ng kwarto na malayo kay Miss
Serena. Tiningnan kami ni Miss Serena with her patient smile. Ano ba
itong napasukan ko?

"Grandma, seriously, hindi mo ako pwedeng iwan sa lugar na ito." This
whole magic thing is not even funny. Grandma can't leave me here.

Kinuha ni Grandma ang kamay ko at iniharap ako sa bintana kung saan kita
ang halos kabuuan ng school campus. "I told you, Ariela. It's where you
belong."

"Pero "
—

"Ariela, kailangan mong manatili dito. They will protect you here."
"Protect me from what?" Halos naluluha na ako. This is not happening!

"Malalaman mo din, apo, in the right time. For now you have to stay here.
Promise me you will stay."

Hindi ko alam ang isasagot. This is far from what I expected. I don't
even believe in magic. Ang pumasok pa kaya sa school na nagtuturo kung
paano ito gamitin?

Noong mga oras na yun hindi ko alam na ang magiging sagot ko ang
magbabago ng lahat ng tungkol sa akin. Pinagmasdan ko ang mukha ni
Grandma.

"Okay, Grandma." Bumuntong hininga ako. "Pangako."

Niyakap ako ni Grandma ng mahigpit. "Good."

"Pero paano ka Grandma? Where will you stay?" nag aalalang tanong ko.

"Don't worry. I can handle myself, apo. Babalik ako dito kapag naayos ko
na ang lahat."

She kissed my forehead before letting go. "Good luck, apo."