Cesetler Merdiveni - Agatha Christie

254 Pages·1994·0.91 MB·Turkish

by  Agatha Christie

AGATHA CHRISTIE
Cesetler Merdiveni
Türkçesi: Gönül Suveren
Altın Kitaplar
3. Basım, 2005
ISBN 975-405-491-6
Cesetler Merdiveninden Çıkanlar
Dolly Bantry: Yaşlıca bir kadın. Cinayetin tadını
çıkarmak istiyordu.
Arthur Bantry: Orta yaşlı bir adam. Cesedin
kütüphanesinde bulunmasına kızıyordu.
Lorrimer: Uşak. Ağzı sıkı bir adamdı.
Ruby Keele: Genç bir kız. Rol yapmasını iyi
biliyordu.
Josephine Turner: Ruby'nin kuzine. Aklı başında bir
kadındı.
Conway Jefferson: Zengin bir adam. Kendisini çok
yalnız hissediyordu.
Adelaide Jefferson: Conway'in gelini. Geçmişle
bağlarını koparmak istiyordu.
Mark Gaskell: Conway'in damadı. Güvenilmez bir
adam etkisi bırakıyordu.
Peter Carmody: Adelaide'in oğlu. Dedektifliğe
meraklıydı.
George Bartlett: Genç bir adam. Haddinden fazla
aptaldı.
Raymond Starr: Yakışıklı tenis ve dans öğretmeni.
Fazla çekici bir tipti.
Hugo McLean: Adelaide'in hayranı. Çok sadık bir
aşıktı.
Albay Melchett: Polis müdürü. Bantry'lerin yakın
ahbabıydı.
Slack: Müfettiş. Fazla çalışkan ve işgüzardı.
Harper: Başmüfettiş. Katili ne olursa olsun
yakalamak niyetindeydi.
Sir Henry Clithering: Conway'in arkadaşı. Ona
yardıma çalışıyordu.
Edwards: Conway'in uşağı. Efendisinin sırlarını
biliyordu.
Pamela Reeves: Okul öğrencisi. Alışverişten
hoşlanıyordu.
Miss Marple'ın Elinde Şu İpuçları Vardı
Kesik tırnaklar
•
Eski beyaz bir tuvalet
•
Bir fotoğraf
•
Yanmış bir ayakkabı
•
Bir düğme
•
Kömür olmuş bir araba
•
Tüylü bir halı
•
Bir okul öğrencisi
•
Bazı kayıtlar
•
Sarışın bir kadın
•
Miss Marple Şu Soruları Cevaplandırmak
Zorundaydı
Ruby, gece biriyle buluşmaya mı gitmişti?
•
Genç kız elbisesini neden değiştirmişti?
•
Kimler yalan söylüyordu?
•
Josie neden o kadar öfkeliydi?
•
Ruby'nin bir gençle gizli bir ilişkisi var mıydı?
•
Katil neden konağın kütüphanesini seçmişti?
•
Esrarlı filmci kimdi?
•
Ruby gerçekten saf ve aptal bir kız mıydı?
•
Okul öğrencilerinden hangisi gerçeği gizliyordu?
•
Jefferson verdiği kararda hatalı mıydı?
•
Birinci Bölüm
1
Bayan Bantry, rüya görüyordu. Itırşahileri, çiçek
sergisinin de birincisi olmuştu. Beyaz keten cüppeli
rahip kilisede ödülleri veriyordu. Rahibin karısı, sırtında
mayosuyla yanlarından geçti. Ama rüya bu ya...
Topluluk buna hiç aldırmıyordu. Kadın gerçekte de böyle
yapsaydı kim bilir nasıl davranırlardı?
Bayan Bantry, rüyasının zevkini iyice çıkarıyordu.
Kadın ilk sabah çayının gelmesiyle sona eren bu sabah
rüyalarından çoğunlukla hoşlanırdı. Bayan Bantry evlere
özgü o sabah gürültülerini hayal meyal işitiyordu.
Hizmetçinin merdivendeki perdeleri çekerken çıkardığı
halkaların şıkırtıları. İkinci hizmetçinin koridoru
süpürürken çıkardığı hışırtı. Daha uzakta, ağır ön kapı
sürgüsünün çekilmesinden doğan gıcırtı.
Yeni bir gün başlıyordu. Bayan Bantry çiçek
sergisinden elden geldiğince zevk almalıydı. Çünkü
bunun bir rüya olduğu giderek daha belirginleşiyordu...
Aşağıda, salondaki büyük panjurlar gürültüyle açıldı.
Bayan Bantry bu gürültüyü hem duydu, hem duymadı.
Evle ilgili o alışılagelmiş gürültüler daha on beş dakika
devam edecekti. Usulca, olabildiğince sessizce. Çok
bildik oldukları için insanı rahatsız etmiyorlardı bunlar.
Bu gürültüler, koridordan yankılanan alçak, kontrollü
ayak sesleri, çiçekli bir elbisenin hışırtısı, dışarıdaki
masaya konan çay tepsisindeki takımın hışırtısı, tüm
bunlar Mary'nin usulca kapıya vurarak, perdeleri açmak
için içeriye girmesiyle sona erecekti.
Bayan Bantry uykusunda kaşlarını çattı. Bu rüya
haline rahatsız edici bir şey karışıyordu. Zamansız bir
şey. Koridorda duyulan ayak sesleri. Daha zamanı
değildi bunların. Sonra adımlar çok telaşlıydı. Bayan
Bantry'nin kulakları farkına varmadan çay takımının
şıngırtısını duymaya çalıştı. Ama böyle bir ses yoktu.
Kapıya vuruldu. Bayan Bantry rüyasının
derinliklerinden, "Girin," diye seslendi. Kapı açıldı. Şimdi
perdeler çekilirken birbirlerine vuran halkaların şıkırtısı
duyulacaktı.
Ama böyle bir gürültü olmadı. Uçuk yeşil ışıkta
Mary’nin sesi duyuldu yalnızca. Kız soluk soluğa,
telaşla, "Ah madam, ah, madam," diye bağırdı.
"Kütüphanede bir ceset var."
Sonra korkuyla hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlayarak
odadan fırladı.
2
Bayan Bantry yatakta doğrulup oturdu. Ya rüyası
tuhaf bir biçimde değişmişti, ya da —ya da Mary
gerçekten telaşla odaya dalıp, kütüphanede bir ceset
olduğunu söylemişti. İnanılmayacak, garip bir şeydi bu!
Bayan Bantry kendi kendine, "İmkânsız," dedi.
"Herhalde rüya gördüm."
Ama bu sözler ağzından çıkarken bile, rüya
görmemiş olduğuna gitgide. inanıyordu. Mary o üstün,
kendisine her zaman hakim olmasını bilen Mary'si o
şaşılacak sözleri gerçekten söylemişti.
Bayan Bantry bir an düşündü. Sonra da uyumakta
olan kocasını telaşla, dirseğiyle dürttü. "Arthur, Arthur,
kalk."
Bay Bantry homurdandı, mırıldandı ve sonra öbür
yanına döndü.
"Uyan, Arthur. Mary'nin ne dediğini duydun mu?"
Bay Bantry güç anlaşılır bir şekilde, "Olabilir.." diye
mırıldandı. "Ben de seninle aynı fikirdeyim, Dolly." Ve
hemen uykuya daldı yeniden.
Bayan Bantry adamı sarstı. "Dinlemelisin. Mary,
buraya geldi ve kütüphanede bir ceset olduğunu
söyledi."
"Ha? Ne?"
"Kütüphanede bir ceset..."
"Kim demiş?"
"Mary."
Bay Bantry karmakarışık olan aklını, kafasını
toplamaya çalışarak, duruma hakim olmaya çabaladı.
"Saçmalama, kızım. Rüya görmüşsün."
"Hayır görmedim. Önce ben de öyle sandım. Ama
rüya değil bu. Kız içeri girdi ve öyle dedi."
"Mary içeri girerek kütüphanede bir ceset olduğunu
mu söyledi?"
"Evet."
Bay Bantry "Ama olamaz ki," dedi.
Bayan Bantry duraksayarak, "Evet..." dedi.
"Herhalde." Sonra kendisini toplayarak sözlerini
sürdürdü. "O halde Mary neden öyle söyledi?"
"Öyle söylemiş olamaz."
"Söyledi."
"Belki sen hayal gördün."
"Ben hayal görmedim."
Bay Bantry'nin uykusu iyice açılmıştı artık. Meseleyi
çözmeye hazırlanıyordu. Şefkatle, "Sen rüya
görmüşsün, Dolly, işte o kadar," dedi. "Buna okuduğun o
polisiye roman neden oldu. Şu ‘Kırık Kibrit Cinayeti.’
Hani — Lord Edgbaston
Kütüphanedeki halının üzerine güzel bir sarışının
yattığını görüyor. Kız ölmüş. Romanlarda cesetler