Buzyeli Vadisi Serisi - 1 - Kristal Parçası - R. A. Salvatore PDF
Preview Buzyeli Vadisi Serisi - 1 - Kristal Parçası - R. A. Salvatore
Buzyeli Vadisi Cilt1 Kristal Parçası R. A. Salvatore Gelin etrafıma toplanın Bozkırların sert halkı Ve hikayemi dinleyin Cesur kahramanlar ve sıkı dostlar hakkında Ve Buzyeli Vadisi'nin tiranı Bir grup dostun Hile ya da beceri ile Ozanlar için efsaneler yazdığı Feci kibrini, zayıf bir zavallının Ve dehşetini Kristal Parçası'nın. İblis, dev bir mantarın gövdesine oymuş olduğu koltukta arkasına yaslandı. Kayadan adacığın etrafında sulu çamurlar höpürdeyip köpürüyordu. Bu, Cehennem katmanının işaretçisi olan sonsuz bir sızıntı ve deveran idi. Errtu pençeli parmaklarıyla tempo tutuyor ve boynuzlu, maymunumsu kafası omuzlarının üzerinde tembelce sallanırken karanlığın içine dikkat le bakıyordu. "Nerelerdesin, Telshazz?" diye tısladı iblis, büyülü antika hakkında haberler bekleyerek. Crenshinibon bütün iblislerin düşüncelerini doldururdu. Errtu, kırık parça elindeyken bütün katman üzerinde egemenlik kurabilirdi. Hatta belki de birkaç katman üzerinde. Ve Errtu onu elde etmeye çok yaklaşmıştı! İblis bu ziynetin gücünü biliyordu. Yedi tane lich, şeytani büyülerini birleştirip kristal parçasını yarattıkları zaman, Errtu onlara hizmet etmekteydi. Lichler, yani ölümlü vücutları yaşam alemini terk ettiği zaman dinlenmeye çekilmeyi reddeden kudretli büyücü ruhları, şimdiye kadar yapılmış en şeytani ziyneti yaratmak için bir araya gelmişlerdi. İyiliğin savunucularının en kıymetli olarak adlandırdığı şey tarafından, güneşin ışığı tarafından beslenip geliştirilen bir kötülüktü bu. Ama onlar kendi hatırı sayılır güçlerinin bile ötesine geçmişlerdi. Onun yapımı yedisini birden yiyip yutmuştu. Crenshinibon kendi yaşamının ilk titreşimlerini beslemek için lichlerin ölüm ötesi durumlarını koruyan büyü kudretini çalmıştı. Meydana çıkan güç patlamaları Erttu'ytı Cehennem'e geri yollamış ve iblis kırık parçanın yok olduğunu sanmıştı. Fakat Crenshinibon öyle kolay kolay yok edilemezdi. Şimdi, yüzyıllar sonra Errtu kristal parçasının izine yeniden rastlamıştı. Nabzı atan bir kalbe sahip kristal bir kule, bir CryshalTirith, Crenshinibon'un kesin görüntüsüydü. Errtu büyünün yakınlarda olduğunu biliyordu; iblis bu antikanın kudretli varlığını hissedebiliyordu. Keşke bu şeyi daha önce bulsaydı... keşke onu yakalasaydı... Ama sonra, olağanüstü güce sahip meleğimsi bir varlık olan Al Dimeneira gelmişti. Al Dimeneira tek bir sözle Errtu'yu Cehennem'e geri göndermişti. Erttu şap şap yaklaşan ayak seslerini duyduğunda, dönüp duran dumanın ve karanlığın içine doğru baktı. "Telshazz?" diye böğürdü iblis. "Evet sahip," diye yanıtladı daha küçük olan iblis, mantardan tahta yaklaşırken sinip büzülerek. "Onu aldı mı?" diye kükredi Errtu. "Al Dimeneira kristal parçasını aldı mı?" Telshazz titreyip sızlandı, "Evet lordum... ah, hayır lordum!" Erttu'nun şeytani kızıl gözleri kısıldı. "Onu yok edemedi," diye açıkladı küçük iblis hemencecik. "Crenshinibon ellerini yaktı." "Hah!" diye kahkaha attı Errtu. "Al Dimeneira'nın bile gücünün ötesinde! Peki nerede o zaman? Onu getirdin mi, yoksa ikinci kristal kulenin içinde mi duruyor?" Telshazz yeniden sızlandı. Acımasız sahibine gerçeği söylemek istemiyordu ama itaatsizlik etmeyi de göze alamazdı. "Hayır sahip, kulenin içinde değil," diye fısıldadı iblis. "Hayır mı?" diye kükredi Errtu. "Nerede?" "Al Dimeneira onu fırlattı." "Fırlattı mı?" "Alemlerin üzerine, merhametli sahip!" diye haykırdı Telshazz. "Bütün gücüyle!" "Varoluş düzlemlerinin üzerine!" diye hırladı Errtu. "Onu durdurmaya çalıştım, ama..." Boynuzlu kafa ileri doğru atıldı. Erttu'nun yırtıcı ağzı, Telshazz'ın boğazını deşerken küçük iblisin sözleri anlaşılamaz bir hırıltı halinde çıktı. Crenshinibon, Cehennem'in karanlığından çok uzaklarda bir yerde, dünyanın üzerinde dinlenmekteydi. En büyük sapkınlık olan kristal parçası, Unutulmuş Diyarlar'm kuzey dağlarının çok yükseklerinde çanak şeklindeki bir vadide karın içine yerleşmişti. Ve bekliyordu. Piycm Büyünün Sahipkulesi'nden gelen büyücüler kervanı, düz ufuk çizgisinden yükselen Kelvin Yığını'nın karla kaplı tepesini gördüğünde epey rahatlamıştı. Luskan'dan, OnKasaba diye bilinen uzak sınır yerleşimine yaptıkları yolculuk üç haftadan fazla sürmüştü. İlk hafta o kadar da zor geçmemişti. Ekip, Kılıç Sahili'ne yakın bir yol izlemişti ve Diyarlar'ın en kuzey uzantılarına seyahat ediyor olsalar bile, Engin Deniz'den gelen yaz meltemleri yeterince rahatlatıcıydı. Ama Dünyanın Omurgası'mn, yani çoğu kimsenin medeniyetin kuzeydeki sınırı olarak gördüğü sıra dağların, en batısındaki rampalardan dolaşıp Buzyeli Vadisi'ne döndükleri zaman, büyücüler bu yolculuğa çıkmamalarının neden öğütlendiğini hemen anlayıverdiler. Bin mil karelik çorak ve engebeli tundra olan Buzyeli Vadisi, onlara bütün Diyarlar'ın en nahoş topraklarından biri olarak anlatılmıştı. Ve Dünyanın Omurgası'mn kuzey kısmında yapılan sadece bir günlük yolculuk, Eldeluc'a, Alacalı Dendybar'a ve Luskan'dan gelen diğer büyücülere bu şöhretin hakkıyla kazanıldığını düşündürmüştü. Güneyde geçit vermeyen dağlarla, doğuda uzanmakta olan bir buzul tabakasıyla ve kuzey ile doğuda sayısız aysberglerle dolu, gemi yüzdürmeye elverişsiz bir denizle sınırlanmıştı Buzyeli Vadisi. Buraya geçiş sadece Dünyanın Omurgası ile kıyı şeridi arasındaki geçitten sağlanabiliyordu. Bu patika ise en tecrübeli tüccarlar tarafından bile nadiren kullanılırdı. Hayatlarının geri kalan kısmında her ne zaman bu yolculuğu düşünseler büyücülerin aklına net bir şekilde iki şey gelecekti. Buraya seyahat edenlerin hiç unutamadıkları, Buzyeli Vadisi'ndeki hayatın iki gerçeği. Birincisi rüzgarın sonsuz uğultusuydu; sanki arazinin kendisi işkence görüyormuşçasına durmadan inliyor gibiydi. Ve ikincisi vadinin boşluğuydu; miller boyunca uzanan gri ve kahverengi ufuk çizgileri. Kervanın varış noktası, bütün vadideki yeryüzü şekillerinden farklı olan tek bölgeydi. Bölgenin üç gölünün etrafına konuşlandırılmış, civardaki tek dağ Kelvin Yığını'mn gölgesi altında bulunan on küçük kasaba. Bu haşin topraklara gelen herkes gibi büyücüler de OnKasaba'nm oyma süsleri için buradaydı. Bu süsler göl sularında yüzen boğumbaş alabalıklarının kafatası kemiklerinden yapılan kaliteli oymalardı. Tabii bazı büyücülerin akıllarında daha sinsi çıkarlar da vardı. Adam incecik hançerin yaşlı adamın cüppesinin katları arasına kayıp kırışık teninin derinlerine ne kadar da kolayca battığına hayretle dikkat etti. Kızıl Morkai çırağına doğru döndü. Gözleri çeyrek yüzyıldır sanki kendi oğluymuş gibi yetiştirdiği adamın ihaneti karşısında genişlemiş, hayrete düşmüş bir halde sabitlenmişti. Akar Kessell ölümcül şekilde yaralanmış adamın hâlâ ayakta durması karşısında dehşete kapılmış bir halde hançeri bıraktı ve ustasından uzaklaştı. Onun menzilinden dışarı kaçıp geri çekildi. Ev sahibi Doğulimanı Şehri tarafından, Luskan büyücülerine geçici bir süreliğine karargah olarak tahsis edilen küçük kulübenin arka duvarına doğru tökezledi. Kessell gözle görülebilir bir şekilde titriyordu. Yaşlı büyücünün sihirsel ustalığının ölümün kendisini bile yenebilecek bir yol bulduğu gibi, git gide büyüyen bir ihtimalin ışığında başına gelebilecek felaketleri düşünüyordu. Bu ihaneti karşısında kudretli hocası ona nasıl da feci bir kader hazırlayacaktı? Morkai gibi hakiki ve güçlü bir büyücü, yeryüzünde bilinen bütün işkencelerin en acı verenlerini bile gölgede bırakacak ne gibi sihirli ıstıraplar yaratacaktı? Yaşlı adam, ölmekte olan gözlerinin son ışıklan silinmeye başladığında bile bakışlarını sertçe Akar Kessell üzerinde tuttu. Neden diye sormadı. Akar Kessell'i muhtemel sebepleri için yüksek sesle sorgulamadı bile. Biliyordu ki işin içinde bir yerde güç elde etme hırsı vardı. Bu çeşit ihanetlerdeki sebep hep bu olurdu. Onun kafasını karıştıran bu iş için kullandıkları piyondu, sebepler değil. Kessell mi? Kekeleyen ağzı en basit sihirli sözleri bile zar zor telaffuz edebilen mızmız çırak Kessell, kendisine gereğinden fazla ve nazik bir ilgi gösteren tek adamın ölümünden ne gibi bir çıkar elde etmeyi umabilirdi ki? Kızıl Morkai ölüp gitti. Cevabını asla bulamadığı pek az sorudan biriydi bu. Kessell, elle tutulabilir desteğine ihtiyaç duyduğu duvara yaslanmış bir halde kaldı ve uzun dakikalarca titremeye devam etti. Onu bu tehlikeli duruma sokan güveni yavaş yavaş yeniden içinde büyümeye başladı. Şimdi patron oydu. Eldeluc, Alacalı Dendybar ve diğer büyücüler öyle söylemişti. Ustası gittiğine göre o, Akar Kessell, Luskan'daki Büyünün Sahipkulesi'nde hakkı olan, kendine özel meditasyon dairesi ve simya laboratuvarıyla ödüllendirilecekti. Eldeluc, Alacalı Dendybar ve diğerleri öyle söylemişti. "İş halledildi yani?" diye sordu iri yarı adam, Kessell, buluşma noktası olarak tasarlanan karanlık sokağa girdiğinde. Kessell hevesle başını salladı. "Luskanlı al cüppeli büyücü bir daha büyü yapamayacak!" diye ilan etti, komplocu dostları gibiler için oldukça yüksek sayılacak bir sesle. "Kısık konuş, ahmak," dedi, sokağın gölgelerinin içine sokulmuş narin yapılı bir adam olan Alacalı Dendybar, her zaman kullandığı aynı monoton sesle. Dendybar zaten pek nadir konuşurdu ve konuştuğunda duygularını asla açık etmezdi. Her zaman cüppesinin aşağı doğru çekilmiş kapüşonunun içinde gizlenirdi. Dendybar'da, onu tanıyan çoğu kimseyi rahatsız eden soğukkanlı bir hava vardı. Büyücü, sınır yerleşimi OnKasaba'ya dört yüz millik yolculuk yapan tüccar kervanında fiziksel olarak en küçük ve en az heybetli adam olmasına rağmen, Kessell diğer hepsinden korktuğundan daha fazla korkardı ondan. "Kızıl Morkai, benim eski ustam öldü," diye tekrarladı Kessell yavaşça. "Bu günden itibaren Kızıl Kessell diye bilinecek olan Akar Kessell, şimdi Luskan'ın Büyücüler Loncası'na tayin edildi." "Sakin ol dostum," dedi Eldeluc, Kessell'in heyecanla titreyen omuzlarına rahatlatıcı bir el koyarak. "Şehre döndüğümüzde münasip bir tayin töreni için yeterli zamanımız olacaktır." Gülümsedi ve Kessell'in kafasının arkasından Dendybar'a göz kırptı. Kessell'in başı dönüyordu. Kararlaştırılmış olan tayinin dallanıp budaklanmasıyla ilgili bir hayale kapılıp kaybolmuştu. Bir daha diğer çıraklar tarafından, ondan çok daha genç olup da lonca mevkileri içinde yorucu adımlarla yükselmiş çocuklar tarafından aşağılanmayacaktı. Ona artık
The list of books you might like
