Burchardi vormatiensis episcopi opera omnia, juxta editionem parisiensem anni 1549 ad revocata et cura qua par erat emendata. Praecedunt Sancti Henrici imperatoris Augusti constitutiones et Diplomata ecclesiastica intermiscentur Adelboldi Trajectensis epi

580 Pages·1880·70.25 MB·Italian

by  Obispo de Utrecht Adelbold

PATROLOGLE
CURSUS COMPLETUS
SEU BIBLIOTHECA UNIVERSALIS, INTEGRA, UNIFORMIS, COMMODA, OECONOMICA,
OJIMBM SS. PATRli, DOCTORIIM SCRIPTORHMQIJB ECCLESIASnCORBM,
BITB LATINORUM, 81TB ORSCORUM,
QVJ AB JEVO APOSTOLICO AD TEJtPORA INNOCENTIIIII (ANNO 1M6) PRO LATINIS
ET CONCILII FLORENTINI [ANN. 1439) PRO GRJECIS FLORUERUNT :
RECUSIO CflRONOLOGICA
OMNIUM QU& EXSTITBRB MONUMBNTORUM CATHOLICE TRADITIONIS PBR QUIN^ECIM PRIMA
BCCLESLE SJECULA,
JUXTA EDITIONKS ACCURATIS8IMA8, INTBR 8B CUMQUI NONNULLI8 GODICIBU8 MANUSCRIPTI8 COLLATA8, PBRQJAM DlUOHf*
TBR CASTIGATA; DISSBRTATIONIBUS, COMMBNTARIIS, TARHSQUB LBCTIONIBUS CONTINBNTBR ILLUSTRATA; 0MNIBU8
OPBRIBU8 POST AIIPLISSIMA8 EDITIONBS QUiB TRIBUS NOTISSIMIS SiKCUUS DEBEXTUR ABSOLUTAS DBTBCTI8, AUCTA;
INDICIBUS PARTICULARIBUS ANALYTICI8, SINOUL08 SITE TOM08 8IVB AUCTORES AUCUJUS MOMBNTI8UBSBQUENTI*
BUS, DONATA; CAPITULIS INTRA IPSUM TEXTUM RITB DISPOSITIS, NBCNON BT TITUU8 8INGULARUM PAQINA-
BUM MAROINEM 8UPER10REM DISTINGUENTIBUS 8UBJECTAMQUE MATBRIAM 8IONIF1CANTIBU8, ADORNA-
TA; 0PERIBU8 CUM DUBIIS, TUM AP0CRYPH18, ALIQUA TERO AUCTORITATE IN OBDINB
AD TRADITIONBM BCCLB8IA8TICAM P0LLENTIBU8, AMPUPICATA ;
DUCBNYIS BT AMPLIUS LOCUPLETATA INDICIDU8 AUCTORUM 81CUT BT OPBRUM, ALPHA8BTICI8, CHR0N0L0GICI8 STATI-
V
8T1CIS, 8YNTHETICIS, ANALYTICIS, ANALOOICIS, IN QUODQUB RBLIOION18 PUNCTUM, DOOMATICUM, MORALB, UTUM-
OICUM, CANONICUM, DISCIPLINARB, UlSTORICUM, BT CUNCTA AUA 8INB ULLA BZCBPTIONB; 8BD PRJI8BRTIM
DU0BUS INDICIBUS 1MIIENSIS BT GENBRALIBUS, ALTERO 8CILICBT RERUM, QUO CON8ULTO, QUIDQUID
MON SOLUII TAL18 TALISVB PATER, VBRUM BTIAM UNUSQUI8QUB PATRUM, NB UNO QUIDBM OMIS80,
IN QUODLIBBT THEMA SCRIPSBRIT, UNO INTUITU CONSPICIATUR \ ALTBRO SCRIPTURiE
SACR/E, EX QUO LBCTORI COMPBRIRB srr OBVIUM QUINAM PATRKS BT IN QOIBUS OPBRUM
8UORUM LOCI8 8INOULOS BIN0UL0RUM LIBRORUM 8. SCRIPTURiB TBR8U8, A PRIMO
GBNB8BOS U8QUB AD NOV188IMUM AP0CALYP8IS, COMMBNTATI SINTI
KXMTIO ACCURATI881MA, CiBTERISQUB OMNIBU8 FACILB ANTEPONBNDA, 81 PBRPBNDANTUR CHABACTBRUM RTTIDITAS,
CHARTA QUALITAS, INTBORITA8 TBZTU8, PBRPBCTIO CORRECTIONI8, OPBRUM RBCU80RUM TUM VARIBTAt,
TUM NUMBRUS, FOBMA TOLUMlNUM PBRQUAM COMMODA SIBIQUE IN TOTO PATROLOGIA DBCUR8U C0N3TAMTB*
8IMILI8, PRBTII EZIGUITA8, PRAI8BRT1MQUE I8TA COLLBCTIO, UNA, MBTHODICA BT CHRONOLOOICA,
8BZCBNT0RUM FRAOMBNTORUM OPU8CULOBUMQUB HACTBNU8 HIC ILLIC 8PAR80RUM, PRIMUM AUTBM
IM M08TRA BIBUOTHECA, BZ OPBRIBUS BT HS8. AD 0MNB8 ATATE8, LOC08, LINGUAS F0RMA8QUH
PBRTINBNTIBU8, COADUNATORUM.
SERIES LATINA PRIOR,
IN QUA PRODEUNT PATRES, DOCTORBS SCRIPTORESQUB ECCLBSLE LATINA
A TERTULLIANO AD INNOCENTIUH m.
A G G U R A N TE J.-P. MIGNE,
BlblUtheete Oerl aalverue,
STTI CCRSCUM COMPLKTORUM IN SIHGULOS 8CJKNTL« KCCLKSIASTIOC RAM08 IDITOHI,
PATROLOGIA TOMUS CXL.
S. HENRICUS DfPERATOR, THANGMARUS PRESBYTER HILDESHEIMENSIS, ALPERTUS
MONACHUS S. SYMPHORIANI METENSIS, BURCHARDUS VORMATIENSIS EPISCOPUS,
ADELBlJLDUS TKAJECTENSIS EPISCOPUS, SANCTUS ROMUALDUS ORDINIS CAMAL-
DULENSIS INSTITUTOR.
TOMUS UNICUS
PARISIIS
APUD GARNIER FRATRES, EDITORES ET J.-P. MIGNE, SUGGESSORES,
IN VIA OICTA: AVBNUB DU liAINB, 189, OLIM GHAU8SBB DU MAItfB, 117.
\ 1880
BLICKY. — BX. TTPI8 PAULI DUP0KT, TIA DICTA BAC-D^ASNIBRIS. 18S4.lt.70
SiBCULUM XI
BURCHARDI
V O R M A T I E N S IS E P I S C O PI
OPERA OMNIA,
JDTTA EDITIONBM PARISIENSEM ANNI 1549 AD PRELUM REVOCATA ET CUBA QUA PAR
ERAT EMBNDATA.
PBJECBDUNT
SAHCTI HENRIGI
IMPERATORIS AUGUSTI
CONSTITUTIONES ET DIPLOMATA ECCLESIASTICA
••termlsecBtar
ADELBOLDI TRAJECTKNSS EPISCOPI, THVNGMARl PRESRYTERI HILDESHEIMEKSIS,
ALPERTI S. SYMPHOKIANI METENSIS MO.WHI, S. ROMUALDI ORDLNIS
CAMALDULENSIS INSTITUTORIS,
SCRIPTA VEL SCRIPTORUM FRAGMENTA Q\JM SUPERSUNT.
AGGURANTE J.-P. MIGNE,
BlbllotkeesB Ctori wlTerM
SIVE
CURSUUM COMPLETORUM N SIN6UL0S SCIENTI* ECCLESIASTICA RAMOS EDITORR
TOMUS UNICUS.
PARISHS
APUD GARNIER FRATRES EDITORES ET J.-P. MIGNE SUCCESSORES,
IN VIA DICTA: AVBNUB DU MAINE, 189, OLIM CHAUSSEE DU..MAINE, t»7.
11880
ELENCHUS
AUCTORUM ET OPERUM QUI IN HOC TOMO CXL CONTINENTUR
SANCTUS HENRICUS IMPERATOR.
Leges et Constitutiones. Col. 233
' Diplomata ecclesiastica. 237
THANGMARUS PRESBYTER HILDESHEIMENSIS.
Vita sancti Bernwardi. 385
ALPERTUS S. SYMPHORIANI METENSIS MONACHUS.
Libellus de episcopis Metensibus. 445
De diversitate temporum libri duo. 453
BURCHARDUS VORMATIENSIS ECCLESIiE EPISCOPUS.
Epistola ad Alpertum. 535
Decretorum ltber. 537
ADELBOLDUS TRAJECTENSIS EPISCOPUS.
Vita S. Henrici imperatoris. 1091
Vita SancUc Walpurgis. 1091
Libcllus de crassitudine sphaer». 1103
Charta de vassis ecclesiae Trajectensis. 1107
Musica. 1109
SANCTUS ROMUALDUS ABBAS, ORDINIS CAMALDULENSISINSTITUTOR.
Fragmentum expositionis psalmi LXVIII. 1126
ANNO DOMINl MXXIV
>ANCTUS H E N R I C US
IMPERATOR AUGUSTUS.
DE S. HENRICO IMPERATORE
BAMBERGiE IN GERMANIA
C O M M E N T A R I US P R ^ I V I US
/Vpud Bolland., Julii tom. III, die 14.)
§ 1. Sancti yenus, nomen et agnomina. 2. Haec inter primum occurrit Sancti ipsius genus,
gpiscopatus Barobergensis elogia paucis sed non stirps, origo seu familia,de quadubium mihi nullum
anter delibavit Gaspar Bruschins; urbs ipsa subortum fuisset, post lecta tam varia scriptorum
?rael in Actis noslris descripia est, patrono et coaevorum testimonia, nisi noster Matthaeus Raderus
tore Ecclesiae suae gaudens S. Henrico, quem, in sua Bavaria sancta, tom. I, pagina 103, ad rem
nm saorum decus et gloriam. hoc vei potius panlo accuratius examinandam compnlisset. Refel-
denti die coelo transmisit Germania, ejus lere istic conatur Raderus receptiorem S. Henrici
T
lis Regem ordine secundnm, Imperatorem progeniem, qua ex communi cum Ottone I stipite,
;>rimum, quem tamen communiori acceptione nempe Henrico Ancupe, descenderit, gradu tertio
cum II appellabimus, virum insigni prorsus cousanguinitatis per dnos Henricos, alterum Otto-
monia clarum, virginitate in conjugio servata nis magni fratrem, alterum Ottonis II fratruelem,
•em, beneficentia in Ecclesiam nulli secundum ; Ottoni III decessori suo conjunctus, cujus proinde
perpetuis ejus etiam intestinis bellis bic non arbor genealogica primo statim intuitu perspe-
as, quibus toto regni et imperii sui tempore ctissima sit. Lineam aliam ibi Raderus sequenti
a proximis et sibi obstrictissimis exagitatus pag. 104 substituit, ex Hofmanno acceptam, quasi
Germanise interiora adversus rebelles egregie ex ea probetor S. Henricus, non Saxo, sed Boius
is, externos vero bostes Slavos, Bohemos. genere fuisse, qnod tamen negat Hofmannus ipse
os aliosque invictis armis insecutus ; quique in nupera Lndiwigi editione, col. 56, hisce ver-
»positas maxime Europae parles Apuliam et bis tabulae suae prsemissis : « Eo (S. Henrico)
Iriam victricia signa circumtulit. Ea, inqnam, sine virili stirpe absumpto, imperatoria dignitas
x professo eruderanda non snscepimus, iis de gente Saxonica Henrici Aucupis excidit, et ad
imum intenti quae ad singulares ejus virtutes, Francos Orientales transiit. » Qualiscumque igitur
tiano et vere sancto principe dignas, miracola sit obscorior iila Hofmanni tabula a Raderi opi-
itum, tota Catholica Ecclesia merito propaga- nione ipsum recedere manifestum est : ciariorem
pertinere censebimus ; eos praecipue scriptores agnoscere oportet, quam ipse frustra impugnat,
uri, qui ejuspro tide et religione fortiter gesta, inutili seque conatu varia insignia adducens, ex
ficentiam in exstruendis restanrandisque eccle- quibus id demum conficitur, quod in controversiam
caeteraque intemeratae sanctitatis argumenta non venit S. Henricum Bavarise ducem fuisse.
cuti sunt. Atque haec praecipua erunt tractatio- 3. Praedictam tabulam, ab Hofmanno islic propo-
ojus praeviae argumenta, sic tamen a nobis hoc sitam, eta Radero descriptam, operosios discutere
ordinanda, ut nihil omissuri simus quo totus . nec studii nec operae pretium est ; satis erit super-
cursns illostrari possit, id quod a nemine qne ea veterum testimonia proferre in medium, ex
nus praestitom esse, utut mirati sint multi, quibus evidenter pateat S. Henrici cum Ottone III
» certe implexam rerum silvam complanare consanguinitas tam propinqua, ut et ipsnm ex Otto-
\ est. Sed hic prius exsequenda sunt qnae in nis magni genere fuisse oporteat, cujus rei teslis
proposuimus. synchronus, et ornni exceptione major eat Adelbol-
PATHOL. CXL. I
L
11 S. IIENRICI IMPERATORIS 12
dus Ultpajectensis episcopus de rebus gestis S. Hen-Aneque alios iu ea disceptatione citari solitos, quo-
rici upuJ Grestserum, pag. 432, nobis infra in nova rum omnitim auctoritas ad Adeiboldum, Dilmaruin,
editione. num. 5. Ubi, praemisso de Ottonis III prae- Sigebertum et Cbronographum Saxonem comparan-
matura roorte luctu, sic subjungit:« Dolor esset da non est, saltem apud eos qui veritatis historicae
etiam insanabilis, nisi superstes ei exstitisset Hen- raomenta probe norint expendere: nam de Hezilo-
ricos dux gloriosus, et vir ad regnum suscipiendum nis cognomento Henrico Bavaro S. Henrici parenli
strenuus. Is tunc temporis ducatum in Bavariensi adjecto (qtiem verins Rixosum, sed et pium dixeris,
regno tenebat. populum paciiice regebat, paccm ara- quidquid adversus Ottonem II molitus sit, ut habes
pliiicabat, ecciesiarum facultates augebat, ieges et in Vita S. Godehardi, iv maii num. 7, pag. 504): de
religiones magnificabat. Tandem sic in ducatu vixit, Hezilonis, inquam, appcllatione, nnde Raderus varia
quod omnibos piacuit, ut de ducatu transduceretur coliigere nititur, nulla mihi altercatio ; apud veteres
ad regnum, de vexillo extolleretur in solium heredi- deest omnino affictus character, atque ex addticti*
tarium. Hereditarium dicimus, quia, ut ab his qui scriptoribus indubitatum omnino est, dicendum
genealogias computare noverant audivimus, a Ca- ipsum Ottonis magni ex fratre nepotem, adeoque
rolo magno ex parte patris decimam septimam, ex S Henricum ejusdein Ottonis in eadem linea prone
R
parte matris decimam sextam lineam propagationis potem ; quo spectat Ottonis II diploma, apud Gret-
tenebat. Insuper tertius Otto \forte tertii Ottonis] seruro pag. 13, in quo Henricum Bavarorum ducem,
9
post obitum in regem eligebatur, et IPSI TERTIUM AD hujns, quo de agimus, patrem, carum nepotem ap-
INVICEM CONSANGUINITATIS QRAOUM TENEBANT. » HaRC ibl. petlat, inteliige patruelem, ut bene explicat Gretse-
4. Rursus in eamdem sententiam loquitur Adel- rus pag. 84, ubi genealogiam hanc nostram egregie
boldus paulo post pag. 43'±, ubi, recensitis S. Hen- confirmat. Ne diutius de re explorata disseram,
rici aemulis, inter quos erat Theodoricus Lotha- consuic Vitam B. Maihildis xiv Martii cap. 5, pag.
riensis, de eo ait quod, a Henricum ducem in regno 300, S. Henrici jussu scriptam ipsique dicalam, et
esse sciens heredem, noiuit incipere quod non dilucidam invenies Sancti nostri genealogiam, ac de
posset linire. > Mitto hic quae Hofmannus et aiii imperio ejus vaticinium ; quae omnia dubitare non
asserunt, de reducta ab Otlone III ad septem sinunt quin S. Henricus ab Henrico Aucupe per syn-
electores imperii, regis Germaniae (uti tunc loque- onymos palrem et avum originem traxerit.
bantnr) electione, cum satis certum videatur, ad 6. Pluribus igitur hic snpersedeo, neque eajom-
S. Henricum usque hereditariam successionem locum nia operosius adducere aut refeilere lubet, quae a
habuisse ; Sanctum vero eo jure regnum adipisci C variis excogitata sunt, nationali potius spiritu
nonpotuisse, nisi ex Ottoniano genere prognatus quam studio veritatis. Raderus ipse, post tam muita
fnerit, quod clarissime semel et iterum hic pronnn- in Bavarorum gratiam ex insignibus gentilitiis et
tiat Adelboldus. Neque obscure consentit Ditmarus, aliunde collecta, tomo demum quarto Bavariae suoe
dumS. Henricum in libri sui quinti prologo, natum sanctae, pag. 34, rei evidentiae postlimiuio cedens
de stemmate regum affirraat ; idemque, libri istius haec verba inserere non dubitavit : « Henricum
quinti iuitio, apud Leibnitium, pag. 365, jus here- enim sanctum Saxonem origine jam voiumus, ut ex
ditarium plane agnoscit, maxima procerum multi- Ditmaro iiquet, » atque etiam ex aliis, quos jam
tudine una voce respondente : « Henricum Christi abunde dedimus. Qui ambas sententias, nescio an
adjutorio, et jore hwreditario regnaturum. > Adde serio, componere nituntur, aut nihil agunt, aut mere
Sigebertum Gemblacensem, cojus hcec sunt verba in vocibus ludtint, et ad inanes verborum commuta-
ad annum 1002: « Fuit quippe (S. Henricus) filius tiones omnia revocant. Non hic de patria pugna-
Henrici ducis, qui fuit genitus de Henrico, fratre mus, iit pro Homero Graeciae civitates, nam S. Hen-
primi Ottonis Imperatoris. » l'nde restituendus ricum in Bavaria et Abudia natum , ultro et
Mabillonii lapsus in Annalibus Benediclinis, pag. ^ iibenter concedimus: ast avito sanguine, aut ex
159, num. 25, dum S. Henricum scribit, « filium prioribus illis Bajoariorum dynastis aut ducibus
Henrici ducis, Ottouis magni fratris; • ex dictis originem duxisse, aeque negamus atque ccrtum est
enim liquido paiet legendum : Ottonis Mayni ex Caroli V Cft*saris progeniem, in Augustissimo Irape-
fratre nepotis. Huc revoca Chronographi Saxonis ratore nostro Carolo VI superstitem, non Hispa-
ad dictum aunum 1002, salis expressos terminos : nam genere, sed Austriacam et Gerraanicam agno-
c Praefatus dux Henricus nepos regalis in regnum scendamesse. Hmc ad reiiqua in paragraphi titulo
eligitor. » praetixa tuto procedimus.
5. Plura huc non congeram testimonia, quae 7. Nominis Henrici etymon, ut ex Aventino recte
apud eumdem Chronographum an. 683, et alibi re- notavit Gretserus, pag. 80, Germanicum est ab
currunt, cum jam adducta abunde sufficere vi- Dain vel Dutro, quod est domi, et Reich, dices, et
de.intur ad eam, quam hic dare ps&eietidimus, regnum atque impcrium: inde Dainreich Daim-
t
veram et exactam H^nriciaiiae stirpis notiiiara, quid- reich, etc. Veteres Honoricum dixere; ast in usu est
quid adver^us eam pngnct Raderus atit alii, ex va- Henricus, Hung.tri (pergit ex Aventino Gretserus)
riis insignibus sive Bambergae sive alibi ex^tantibus. Hsemericum, et, absque aspiratione, JEmericum vo-
Salleri nostri syntagma de stirpe S. Henrici non vidi, cant. Fuit Filius S. Stepbaui regis Huugarorum et
13 ACT A. U
Gisela? sororis S. Henrici Imperatoris. Signiticatur A choro, rem divinam patrare conspicatus, simul ab
hoc nomine prudens et bonus pater familias, et qui Evangelio recitato, angeli manu librum ad se ferri
colit regnum et imperium. Sub Henrici nominenoti vidit, osculo de more libandum; atque eo in ostento
sunt reges Germanise seu Imperatores septem ; Fran- exiisse de mentis potestate, sensibus alienatis:
ciae reges quatuor, limata nomenclatura in Henri; An- cumque quid secnm ageretur ille quidem nesciret,
gliae reges octo: atque in Hispaniamusquetransii}, ha- angelum, collaudata ejns pudicitia, et castimoniae
huitque synonymos reges quatuor snbHenrique no- studio, tetigisse nervum femoris, atqne inde claudi-
mine, quod Itali Errico pronuntiant. Nota praeterea care coepisse. At comperior equidem in ecclesiae
Gretserus cognomenta habuisse Henricum impera- Fuldensis membranis iis quibus munificentia ejus
torem, sancti a sanctitate, pii a pietate, claudi, a regia describitur, primis regnandi exordiis, cum se
luxato femore. Frequentes vero fuisse hujusmodi exerceret venatu, graviter a fera saticium, nomen
appeJJationes regibns et Imperatoribus adjectas, vul- inde populari jactatione Duffchols (grallator seu li-
go notum est. Hinc Auccps ille, Henrici sancti proa- gno saiiens), id est claudi tulisse. Quamobrem ex
vos, quod aucopio delectaretur, et Humilis etiam hoc fere incursu clandicasse potius, cnm majoribus
dictus, qnod corouam Impetialem detrectasset. ^ credere liceat [quam] ex angeli contactu, si illi
Ottoni II Rufi cognomen adha»sit, Ottoni III Pueri, viso sua lides testificationem retulisse conjugalis
quod puer regnare coepisset: Henricus III Niger abstinentiae pudicitiaeque. • Clara haec plana et sa-
dictus est, Conradus ejus pater Salicus. Nec in Fran- na sunt: neque vero prodigiis opus fuit ut, quod in-
cia defuere indita facillime cognomenta, ut babes in ter mortales adeo obvium est, S. Henricus ex recte
Carolis Cab:o, Crasso, Simplice, Sapienie, etc., ut ad gradiente claudus redderetur. Hinc ad Sancti a*ta-
Graecos non accedamus, quibus non minor fuit liber- tem, obitum et cultum progredimur.
tas Imperatores suos agnominandi. § II. Sancti setas annus et dies obitus, cultus, elogia.
%
8. Et de puqnidem eisancti coguomentisS. Henrico 10. /Etatem S. Henrici nec ab Adelboldo nec a Dit-
tributis, res in comperto est, potissima imo sola quae- maro repeti posse perspicuum est; prioris enim
stio vertitur de claudi appellatione, quam miris mo- imperfcctum est opus, desinens in anuo 1004, alter
dis ei inditam narrant scriptores, quos inter is qui autem Sancto non supervixit, praemature e vivis
Sancti aliqualem vitam scripsit monachus, opinor; ereptus anno 1018. Monachus anonymus, quem Vilae
>ed huc usqne anonymus in fragmcnto Bantbergeusi, quaiiscumque auctorem supponimus, cap. 30 sic ait:
addendo capiti 22, longam historiam memorat, quain « Defoncto itaque beatissimo Dei famulo anno regni
ut sugillare prorsus nolim, potiori tamen auctorita- C sui xxiv, vitfle. LII, impcrii vero ix, » etc. Ast hic in
tis pondere praeditam vellem, ct roajori veterum primo charactere erat, cum Sancti cxordium antea
consensu firmatam, tradentibus aliis apud laodatum innexuerit anno 1001; verum ab viu Idus seu vi
Gretserum. S. Henricum, in belio Longobardico con- Junii 1002 ad diem obitus xm seu xiv Julii non
tra Arduinum seu Hardwigum. « captum, cum, de- potest reperiri nisi annos xxm inchoatus ; quocirca
ceptis costodibus elapsus, de muro se praecipitasset, ab aliis rotundo numero solnm regnassedicitur annis
Inxato fractove crure, postea claudicasse, unde CLAU- xxn, ut Imperator vero annis x: quae omnia faciie
bi cognomentum habuerit. > His adde, si lobet, intelhguntur: non item quod mortuus sit anno
quae in eamdem rem congessit Hofmannus, in cita- MXXII, uti plures scripsere quos hic recitare non va-
tissuis Annalibus, col. 38 et 39, et novissime Bur- cat, nedum refutare, non magis quam alios regni
chardus Struvius in Syntagmate bistoriae suae Gcr- initia figentes anno millesimo. Omnium instarhic sit
manicae, parte I, pag. 372. Neqne praetereundus est auctor Vitae S. Meinwerci in nostra editione, ad
iaudatus etiam supra Gaspar Bruschius, tomo de diem vJunii, cap. 13, num. 10l,ubidicitur: «S. Hen-
Monasteriis Germaniae, ubi, pag. 87. Montem Mona- ricus cum totius Christianitatis inaestimabili moero-
chorum, de quos nos abunde locuti sumus ad Acta ^ re anno vitce suae LU, regni xxn, imperii x, Domi-
S Ottonis die secunda Julii, describens, alia obtru- nicae Incarnationis MXXIV defunctus ; » quod plane
dit, minus etiam credibilia, ut diversissima illa ejus- conflrmat Chronographus Saxo ad dictum annnm
dem rei di*ersimode narralae adjuncta, invitum 1024, et terminis paulo exprcssioribus Annales Hil-
etiam quemlibet de veritate ancipitem heerere com- desemenses, quorum bi sunt cbaracteres:
pellant. 11. « MXXIV, Indict. vu. Heinrichus Imperator
9. Claudicationem eqnidem admitto, at, ut verum Nativitatem Christi Babenberg, Pascha Partheno-
fatear, in nullam adductarum a scriptoribus illis poli, Pentecosten vero Goslare honorifice celebravit.
causarum multum inclinor; magis placent ea quae Qui postea Gruna venit, et ibi languore correptus
habet Browerus noster in Antiqiiitatibus Fuldensibus, decubuit; et cum totius regni moerore ah! ah! ut
lib. III, cap. l.H, pag. 2oo, his verbis: « Hic idem Idus Julii hominem deposuit: sed xxn annis, hcbdo-
Henricus (sanctus) cur Claudi cognomen tulerit, madis v et uno die regnavit. Anima ejus requiescat
inquiri video. Nauclerus fama exceptum perhibet, in pace. Det requiem animae qui cuncta gnbernat
ei objecto Regi ccelitus viso id evenisse, cum Romae ubique. » Rcctus est calculus, exclnsis die vi Junii,
in ecclesia D. Mariae Majoris Christum Jesum, sum- quo rex declaratus. et xm Julii, quo vita functus
mum sacerdotem, Matre Sanctorumque stipatum est; supersunt enim dies xxxvi. qui per septemdi-