Be Mine Again PDF
Preview Be Mine Again
Be Mine Again By: Nikkidoo [MY DRUMMER BOY BOOK TWO] “Can love still be the same like before?” READ IT ONLINE! [http://www.wattpad.com/story/1407004-mdb-book-2-be-mine-again] 1 Be Mine Again C H A R A C T E R S: +Luna Reyes +Mrs. Leni Reyes +Steff Lazaro +Mr. Charlie and Amanda Wright +Jessie Wright +Casey Montez +Kevin Perillo +Katrina Yuzon +Justin Cuevo + Larry Yuzon +Rio Lee MISS AUTHOR’S NOTE: I’m entrusting you this SOFTCOPY so please take care of this. Please DO NOT repost this to any site without my permission. Thank you! ~Nikkidoo REMINDER: This SOFTCOPY is NOT edited so you may encounter some grammar or typographical errors as you read the story. The spacing is not consistent. It may change in various ways as the story goes on. Please be reminded about this. Thank you. 2 Be Mine Again BE MINE AGAIN Copyright © June 2012 – January 3, 2013. Nikkidoo. ALL RIGHTS RESERVED. Uploaded on http://www.wattpad.com No part of this book may be used or reproduced in any manner whatsoever without written permission except in the case of brief quotations embodied in critical articles and reviews. 3 Be Mine Again P R O L O G U E Three years have passed when I gathered the courage to leave you... I had never been so lonely like this before... I always went to bed like a kid... Hugging the stuff toy that you gave me... Imagining that it was you inside my arms... Repeating the same image of your face inside my head... Longing for your hands in the darkness... Whenever I opened my eyes, I wished to see the gentleness of your stare... The soothing smile that curved your lips... The same words that made my heart sway and shiver ever so slightly... I found the strength to live my life away from you... Hoping that someday I’ll be able to go back and live happily with you... But in a twist of fate, everything turned out to be hopeless... 4 Be Mine Again During the times when I almost died as I longed for you... Not even a single memory of me slipped into your mind... You looked at me as if I never existed in your life... You treated me like a complete stranger that you have never met before... You gave me your cold stare as if I was a stupid girl crying in front of you... I watched you as you walked away with another girl... Holding her just like how you held me before... Saying the silly nickname that I used to call with you... My mind kept wishing that I was the girl walking beside you... My heart pounded painfully as the door closed and you never turned back to look at me... You left me without a word... Without a considerate gesture... Without turning back to say good bye... Without a trace of path that you’re going to take... 5 Be Mine Again Just like how exactly I left you before... Chapter 1 Luna Bumaba ako sa hagdan. Two weeks na kong nasa apartment pero hindi pa din ako pumapasok sa university na pinapasukan nina Steff. Siguro sa buong dalawang linggo na yon, parang wala ako sa sarili ko. Lagi akong tulala at hindi makapagsalita. Karaniwan nagkukulong lang ako sa kwarto ko. Ang sakit kasi eh. Hindi ko pa din masyadong tanggap yung mga nagyari.. Para kasing ang imposible.. Biglaan akong mawawala sa buhay ng isang tao? Yung mga oras at panahon na inalagi mo sa tabi niya at relasyon na pinaghirapang buuin, sa isang iglap, bigla nalang maglalaho? Pagkababa ko sa hagdan, tumuloy na ko sa kitchen. Nakita ko yung isang lalaki na nakatalikod sakin, nagluluto dun sa stove. Nakasuot siya ng Spongebob na apron. Nangiti ako ng sandali kasi natatawa ko sa nakikita ko.. Para siyang househusband. Haha. ^_^ Nung lumingon siya sakin, ngumiti siya. Bigla namang nawala yung ngiti ko. Bumilis ng todo yung tibok ng puso ko. Bakit nandito si Jessie? Anong ginagawa niya dito? “Good morning Baby Lulu.” 6 Be Mine Again Feeling ko biglang nabasag yung paligid ko at natauhan akong bigla. “H-Ha?” Pinatay ni Casey yung stove at nilagay sa plato yung pancakes. “Lutang ka na naman. Tsk..” Umupo ako dun sa upuan. Itinaas ko yung isang paa ko sa upuan at ipinatong yung baba ko sa tuhod ko. Sumibangot ako. Nakakainis naman! Dinedepress kong lalo yung sarili ko! Lagi nalang akong naghahallucinate! Puro mukha ni Jessie yung nakikita ko! Takte mababaliw na ata ako! >__< Inilagay ni Casey yung plato ko sa harapan ko na may lamang dalawang pirasong pancakes. Inalis niya yung Spongebob apron niya at umupo sa chair across from me. Ibinaba ko na yung paa ko at nagsimulang kumain.. Awkward silence in progress.......................... Pero hindi ko masyadong napapansin kung gano katahimik kasi sanay na ko. I mean, sa haba ba naman ng panahon na inilagi ko sa America, hindi pa ba ko masasanay sa pagmumukmok? Oo inaamin ko.. Nung dumating kami sa America, halos ilang months din ako nagmukmok sa apartment. Sumigla lang ulit ako noong ilabas ako ni Casey at ilibot sa iba’t ibang lugar don. Simula non.. Bumalik na ulit yung ngiti sa mga labi ko.. “Baby Lulu?” Halos mamatay ako sa inip noon. Atat na atat na kong bumalik sa Pilipinas. Gustung gusto ko nang makasama ulit si Jessie.. 7 Be Mine Again “Baby Lulu.” Napataas yung ulo ko. “H-Ha?” Tumagilid yung ulo ni Casey ng kaunti. Tinitigan niya ko sa mata. “Let’s go out.” Natigilan ako sa pagkain ko. “Ano?” “I said let’s go out. Hindi naman pwedeng habang buhay ka nalang magmukmok dito sa aparment noh. You need to have some fresh air!” Yumuko ulit ako. “Ayoko. Ikaw nalang. Wala ako sa mood lumabas ng apartment..” Nagbuntung-hininga siya. “You’re killing me Baby Lulu..” Sumubo ako ng isang beses. Nakatitig pa din ako sa plato ko habang sinasabing, “Sorry.” Nagbuntung-hininga na naman siya. Awkward silence in progress again.............................. Haist ano ba naman toh! Nag-aalala lang naman sakin si Casey pero bakit patuloy ko pa din siyang tinataboy palayo? Napaka-bad ko talaga. Hmp! >__< “Wag mo na siyang isipin..” Napatingin ako sa kanya. “Ha?” 8 Be Mine Again “I said don’t think about him again.” Patuloy lang siya sa pagkain habang sinasabi yon. Humigpit ng bahagya yung hawak ko sa kutsara. “Hindi ganun kadali yon..” “I know.” Bigla tuloy akong napatingin ulit sa kanya. “What?” Natigilan siya sa pagkain. Kinuha niya yung baso niya at uminom. Pagkatapos nun ay tumayo siya. “I’m done.” Inilagay niya yung plato niya sa lababo at umalis sa kitchen. Naiwan ako dun na nakatitig pa din sa kanya. Ano problema nun? Bakit biglang naiba aura non? May nasabi ba ko? Nung matapos ko nang kainin yung pancakes ko, inilagay ko sa lababo yung plato ko at pumunta sa sala. Nakita kong nakaupo si Casey dun sa sofa. Nakabukas yung TV at nakatitig siya don. Pero bakit feeling ko ang layu-layo ng tingin niya? Ano ba nangyayari? Tumabi ako sa kanya. Nakatingin lang siya ng diretso dun sa TV. Hindi ko alam kung alam ba niya na tinititigan ko siya o sadyang hindi niya lang talaga ako napapansin... “Casey?” Dun lang siya napatingin sakin. “Oh?” “Galit ka ba sakin?” 9 Be Mine Again Umiwas siya ng tingin. Inilagay lang niya yung titig niya dun sa TV. Parang nakaramdam tuloy ako ng guilt. Mukhang galit nga siya sakin. TT__TT “Huy.” Sumiksik ako dun sa tabi at kinurot yung pisngi niya. “Sorry na..” Napatingin siya sakin. “Bakit nagsosorry ka?” “Eh hindi ba galit ka sakin?” “Hindi ah. Ba’t naman ako magagalit sayo?” “Eh kasi... Dahil nagmumukmok pa din ako hanggang ngayon?” Nangiti siya. Lumabas tuloy yung dalawang dimples niya sa magkabilang pisngi. Waaahh! Gusto ko din ng ganun... TT^TT “Hindi ako galit sayo Baby Lulu..” Inakbayan niya ko habang pareho kaming nakaupo sa sofa. Kung may biglang mapapadaan sa harapan namin ngayon baka akalain nila na magboyfriend kami ni Casey. Pero para sakin, parang brother and sister affection lang yung tinginan namin... “Eh bakit ganun yung itsura mo kanina? Parang badtrip ka..” >o< Kinurot niya ko sa pisngi at ngumiti. “Wala.. Wag mo nalang pansinin yon. May naalala lang ako..” “Ano?” pilit kong tanong sa kanya. 10
Description:The list of books you might like
