Table Of Content

Aslanlı Yol Sevan Nişanyan Aralık 2013 - Propaganda Yayınları Birinci Baskısı İlk basım: Liberte Yayınları, 2013, İstanbul ISBN No: 978-1-927893-22-7 (ePub), 9978-1-927893-23-4 (mobi) Baskı Öncesi Çalışma: Propaganda Yayınları Kapak: İç Mihrak Propaganda Tasarım Kolektifi Propaganda Yayınları www.propagandayayinlari.net [email protected] Sevan Nişanyan nisanyan1.blogspot.com [email protected] Önsöz Dindar ve mazbut bir kalem arkadaşım bir gün gene bana İslamî hayat tarzının faziletlerinden söz eden bir not yazmıştı. Dayanamayıp uzun bir cevap döşendim. New Jersey’de sıradan bir Amerikalı iken yollara düşüp Filistin’de bir manastıra kapanan Philip’i, Sri Lanka’da bir hapishanede bütün gün gülümseyerek oturan Budist rahibi, Amazon ormanlarında çıplak Kızılderililere hayatını adayan peder Augustín’i, Kolombiya’da sekiz kocadan olma dokuz çocuğuyla pansiyon işleten zenci kadını, beni kırk yıl hapse mahkûm ettirmeye çalışırken pişman olup dostluk kurmaya çalışan Yusuf Paşayı anlattım. Dünyada bu kadar yol, bu kadar çeşit insan serüveni varken bunlardan herhangi birini dışlayan bir hayat önerisi doğru olabilir mi diye sordum. “Bunları niye anlattın bilmiyorum ama niyetin beni çatlatmaksa muvaffak oldun,” diye cevap yazdı. Tam o sırada Etyen Mahcupyan Agos’a yazmam için ısrar ediyordu. Siyasi konulara girmeyi canım istemedi, bu hikâyeleri bir yazı dizisine çevirmeye karar verdim, maksat çatlatmaya devam etmek. Görünürde gezi hikâyeleri anlattım. Oysa gezi kisvesi altında anlattığım şey insan serüvenleri idi – kendi yolunu ararken bir an karşılaşıp sonra gözden kaybettiğin bin çeşit hayat, bin çeşit varoluş ihtimali. O karşılaşmaların – ve gözden kaybedişlerin – hüznü yazdıklarımın çoğuna sinmiştir sanırım, üslubun hafifliğine kanmayın siz. Hem iki yönlü hüzün. Bir, şahsi: bunca ihtimal varken tek hayata mahkûm olmak ne acı! İki, felsefi: tek bir hayat tarzını, hangisi olursa olsun, yücelten ahlak öğretileri ne kadar zavallı! * Yazılarda tutturduğum lakonik üslup genel olarak beğenildi. Yazıları kitaplaştırmamı önerenler oldu. Lakin çeşitli nedenlerle arkasını getiremedim, öylece kaldı. Aradan uzun süre geçtikten sonra dindar ve mazbut arkadaşım tekrar devreye girdi. Emir kipini andıran bir kararlılıkla o yazıları derlememi ihtar etti. Tembel öğrenci gibi birkaç gün kıvırttıktan sonra boyun eğdim. Agos makalelerini kronolojik sıraya dizdim. Aynı stilde kırk tane yazı daha çıkarabildim. Araya birkaç otobiyografik not ekleyince, bir de baktım, hayat hikâyesi gibi bir şey şekillenmiş. Hayat hikâyesi mi, yoksa olamadığım hayatların hikâyesi mi, ondan da emin değilim doğrusu. * Kitabımın bir müsebbibi Mazbute Hanım ise biri de henüz bunları okuyacak yaşta olmayan kızım Anahit’tir. Büyük çocuklarım babalarını iyisiyle kötüsüyle tanıyorlar. Anahit tanımıyor ve muhtemelen birinci elden tanıma fırsatı bulamayacak. Onunla belki uzun yıllar sonra gerçekleşecek bir buluşmanın heyecanı, kendimden bunca söz etmenin sıkıcılığını hafifleten bir unsur oldu. İkisine de teşekkür borçluyum. Şirince, Mayıs 2012 Aslanlı Yol Adada vapur iskelesinden eve giden bir kilometrelik yola lise yıllarımda Aslanlı Yol adını takmıştık. Yol boyu aslanlar sıralıydı ve onlara hesap vermeden eve ulaşmak imkânsızdı. Aaa Sevan neden yüzün asık? Yüzün gülüyor Sevan, neden? Paçan yırtık kavga mı ettin? Temiz giyinmişin hayrola? Geçen gün konuştuğun o kız kimdi? Ama dün onunla konuşmadın, neden? Aferin akıllı oğlum sen büyük adam olacaksın! Bi de akıllı derler, senden beklemezdik! Filozof mu olacaksın, oo ben de çok severim filozofluk! Her birine ayrı hikâye anlatıp kendimi saklama sanatını Aslanlı Yolda geliştirdim. Fırsatı bulunca da 17 yaşımda, dünyanın ta öbür ucuna kadar kaçtım. Kaçış o kaçış, halâ kaçtığımı söyleyenler var. 1958 1960, babamla I. Ah, gençlik I. Ceddim, atam İstanbul’da doğmuşum. Babam, babası ve onun babası da İstanbul’da doğmuşlar. Annemin babası olan Onnig Dedem galiba Kayseriliymiş, tam hatırlayan yok. İlk gençliğinde İstanbul’a gelmiş. Bir süre sonra memlekette evinin yağmalandığı, ailesinin yok edildiği haberini almış. Aylar veya yıllar sonra iki kızkardeşini bir yerlerde sefil halde bulmayı başarmış. Hayat boyu o kızlar dedemi sömürdü diye anlatılırdı. Anneannemlerin ailesi 1878 harbinde Bulgaristan’dan İstanbul’a muhacir gelmiş. Babaannesi Bulgarmış, Ermenice pek bilmezmiş, geldikten az sonra çok genç yaşta ölmüş. Annemlerin sarışınlığı ondan gelir derler. Babaannemlerin ise İzmit Bahçecik’li olduğu söylenirdi, ama akraba taallukat arasında en “İstanbullu” olan da onlardı sanırım. Babamın babası olan Bedros Dedem, hayatını kitapların içinde geçiren hoşsohbet, münzevi bir insanmış; ben doğmadan vefat etmiş. Tanıyanlar beni ona benzetirler. Gençliğinde Fransızcadan Ermeniceye kitaplar tercüme etmiş, Nişanyan ve bilmemneyan adlı yayınevi kurmuş, tam ayrıntısını bilmediğim bir şekilde İnkılap Yayınevinin kuruluşunda rol oynamış. 1922’den sonra kendi yayınevi kapanınca sahaflık yapmış. Beyazıt Meydanındaki dükkânı İstanbul entelijensiyasının mühim adreslerindendi diye anlatırlar. Hüseyin Rahmi Heybeliada’dan komşusu ve can dostuymuş; Ebüzziya kardeşler, Adıvar’lar, Ürgüplü Hayri Efendi, Köprülüzade Fuad arkadaşlarıymış. Geçenlerde bir

Description:

Düşünce dünyamızın özgün ismi Sevan Nişanyan, okurlarının karşısına bu kez anılarından oluşan Aslanlı Yol ile çıkıyor.Yanlış Cumhuriyet'te Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucu mitlerini sorgulayan, Sözlerin Soyağacı'nda Türk dilinin tarihi köklerini titiz bir araştırmayla or