Table Of Content

SAMANTHA GRACE AŞKA KARŞI KOYMA “Alçak Adam’ın Yazarından…” Türkçesi: Burcu Denizci Aspendos Yayıncılık Aşka Karşı Koyma Orijinal Adı: Lady Vivian Defies a Duke Yazan: Samantha Grace Çevirmen: Burcu Denizci Editör: Dilda Eşiyok Kapak Uygulama: İlknur Muştu Sayfa Düzenleme: Ceyda Çakıcı Baş © 2013, Samantha Grace Tüm hakları Sourcebooks Inc’e aittir. Nurcihan Kesim Telif Hakları Ajansı aracılığıyla Türkçe Yayım Hakkı ©Aspendos Yayıncılık ve Eğitim Hizmetleri 1. Baskı: Mayıs 2014 2. ISBN: 978-605-5175-55-9 YAYINEVİ SERTİFİKA NO: 26144 Baskı ve Cilt: Güven Mücellit ve Matbaacılık Mahmutbey Mah. Devekaldırım Cad. Gelincik Sok. Güven İş Merkezi No: 6 Bağcılar / İSTANBUL Sertifika No: 11935 Tel: (0212) 445 00 04 Faks: (0212) 445 71 08 Yayımlayan: ASPENDOS YAYINCILIK ve EĞİTİM HİZMETLERİ Gürsel Mah. İcabet Sok. No:4/B Gürsel Mahallesi Kağıthane / İSTANBUL Tel: (0212)220 61 88 Faks: (0212) 220 63 37 e-posta: [email protected] 26 Ağustos 1818 Sevgili Vivian, Foxhaven, Lord Ellis ’in Brighthurst Malikânesi ’ni saygılarını sunmak amacıyla ziyaret edeceğini söyledi. Ancak dükün senin hakkında bir şeyler öğrenmek için onu yolladığından şüpheleniyorum. Tetikte ol ve Foxhaven ’ın eline, kısmetine mani olacak bir koz verme. Ben bu mektubu yazarken faytonumuz hazırlanıyor. Ellis gider gitmez detaylı bir haber yolla. Foxhaven ile bir sonraki görüşmemiz için hazır olmalıyım. En içten sevgilerimle, Ash. Bir Leydi Vivian Worth, mektubu katladı ve iç geçirdi. Ağabeyi Ash’in dramatik senaryolar yazma konusunda üstüne yoktu. Ortada tehlike yokken felaketi sezerdi. Bir asilin Brighthurst Malikânesi’ni ziyaretini dert etmek için de bir nedeni olmamalıydı. Hem Vivi bir leydi nasıl davranır çok iyi biliyordu. Sonuçta on dokuz yıllık tecrübesi vardı. Yine de, etrafta etkileyecek seyirci yoksa kurallara uymayı aptalca buluyordu. Ash’in haftalık mektubunu, çıkarıp bir kenara attığı elbisesinin, jüponunun ve korsesinin yanma fırlattı ve nemli çimde koşmaya başladı, açık saçları ardında uçuşuyordu. Önceki gecenin şiddetli yağmuru kuzen Patrice’in arazisinden geçen pınarı ideal derinliğe ulaştırmıştı. Vivi, konu yüzme olunca asla hayır diyemezdi. Kıyıya ulaşınca, dizlerini göğsüne çekip, çığlık atarak zıpladı. Bir saniyeliğine havada asılı kaldı. İnişi sesli oldu. Parmak uçları pınarın çakıllı yatağına değdi. Işıltılı dünyaya gözlerini yeni açan bir bebeğin sabırsızlığıyla yüzeye çıkmak için yukarı doğru yüzdü. Ah, tatlı heyecan. Bu his oturup saçma iğne danteli ile uğraşmaktan çok daha iyiydi. Boylu boyunca uzandı. Gülümseyerek gökyüzünü kaplayan dağ gibi beyaz bulutlara baktı. Bugün güneş daha parlak, ağaçlar daha yeşil, kuşların cıvıltıları daha ahenkliydi. Foxhaven’ın on ikinci dükü Lucas Forest, kendisini araştırması için gizli ajan gönderiyor olsa da en sonunda onunla ilgilenmeye başlamıştı. Vivi hiçbir zaman sabırlı bir insan olmamıştı ve Foxhaven’ı beklemek gerçekten de zor bir süreçti. Yine de evlilik anlaşmalarını imzalamayı ertelediği için ona kızamıyordu. Babasını beklemediği bir anda kaybetmişti ve Vivi böylesi bir kaybın büyüklüğünü anlayabiliyordu. Yedi yaşında yetim kalmıştı ve ağabeyine yük olması çok da uzun sürmemişti. Ağabeyi ve eski dük arasındaki gizli görüşmeleri öğrenen Foxhaven’ın yaşadığı şoku da anlayabiliyordu. Bu görüşmelerde kendisine de söz hakkı verilmemişti. Yine de on üç ay boyunca belirsizlik içinde yaşamak yeterince uzun bir işkenceydi. Aralarındaki meseleyi çözmeye ve Bedforshire’ı geride bırakmaya hazırdı. Ertesi hafta dükün temsilcisi Lord Ellis geldiğinde hiçbir eksiğini bulmaması için elinden geleni yapacaktı. Ağabeyinin Foxhaven’a söz verdiği ne varsa o olacaktı: zarif bir ev sahibesi, hanım hanımcık bir leydi ve boş kafalı bir sersem. Vivi yüzüstü dönüp akıntıyla beraber yüzdü. Boş kafalı olduğunu iddia etmek belki de ağabeyinin akılsızlığıydı. Düşünceleri çayırda biten karahindibalar gibiydi ve başkaları dinlemeye hevesli değilken bile düşüncelerini paylaşmak isterdi. Ama bu sefer, ısırmak zorunda kalsa da dilini tutacaktı. Daha sığa yüzüp ayağa kalktı ve kaygan taşların üzerinde dengesini kaybetmemek için iki yana ellerini iki yana açıp yalpalayarak sudan çıktı. Bir an ewel eve gitse iyi olacaktı. Aşçı, Lord Ellis geldiğinde ikram edilecek yemekler için onayını bekliyordu. Kuzen Patrice soğuk algınlığı yüzünden yatağından çıkamadığı için bu görev Vivi’ye kalmıştı. Bir centilmenin meşguliyetleri de bir leydininki kadar sıkıcı mıydı? Büyük bir olasılıkla değildi. Okudukları seçkilerde gördüğü kadarıyla daha eğlenceliydi. Mutfağa uğramadan önce belki Sör Thomas Malory’nin Le Morte d’Arthur una1 kısacık bir göz atabilirdi. Güçlükle yürümeye çalışırken çoktan hayallere dalmıştı. Yakışıklı şövalyeler ve şövalyelerden birinin kendisine hayran olduğu gündüz düşlerinde kendini kaybederdi sık sık. Böylece yalnız günleri daha az... ee, yalnız olurdu. Bir turnuvaya katılıyor. Sör Launcelot savaş atını tam önünde durdurup kendisini Vivi ’nin şampiyonu ilan ediyor. Vivi saçındaki kırmızı kurdeleyi çekip s öre sunuyor. Cesur şövalyesi gözleri parıldayarak dudaklarını uzatıyor. “Benim sevgili Leydi Vivian ’ım, hediyenizle beni onurlandırdınız. Zaferimin ödülü olarak bana bir öpücük bahşetmez misiniz? ” Vivi dudaklarına dokundu. “Peki, benim cesur şövalyem.” Hâlâ genç kız fantezileri ile uğraştığı için kendinden utanarak kahkaha attı. Hayal gücü oldukça kuwetliydi gerçi. Anın içinde öylesine kayboluyordu ki Sör Launcelot’un atının kişnemesini duyduğuna yemin edebilirdi. Pürüzsüz taşlar oldukça kaygandı. Cup diye suya düştü. Ayağa kalkmaya çalışırken burnundan soluyan atın sesi ile hayal değil gerçekti başını havaya kaldırdı. Bir at ve binicisi, ilerideki ağaçların arasından pınann kıyısına doğru yaklaşıyordu. Vivi kıpırdayamıyordu. Atı su içmek için başını pınara eğerken adam da sakin bir şekilde oturuyordu. Belli ki Vivi’yi görmemişti. Saklanacak bir yer bulmak için etrafına bakındı ama yakınında ne bir çalılık ne bir ağaç ne de kaya vardı. Sör Thomas Mallory’nin efsanevi Kral Arthur, Lancelot, Guinevere ve Yuvarlak Masa Şövalyeleri hakkında yazdığı romantik hikâyelerinin derleme eseridir. İlk kez 1485’de basılmıştır, (ç.n.) Kahretsin!” Centilmenin şaşkın nidası karşıdaki kaya larda yankılandı. “Ah, başka tarafa bakın. Lütfen, başka tarafa bakın.” Suyun daha derinlerine gitmeye çalıştı ama kombine zonu dizlerinin etrafına dolandı. Öne doğru sendelerken yüzüstü suya düştü, saçları gözlerini kapatmış, öksürüp aksırarak sudan çıktı. Çakıl taşlarına vuran çizmelerin ve sıçrayan suyun sesi kalbini ağzına getirdi. Sendeleyerek ayağa kalktı, görüşünü kapatan saçlarını kaldırdı. Kollarım göğüslerinin üzerinde kavuşturdu. “Dur!” Yabancı durdu, dizlerine kadar suyun içindeydi. Koyu kaşları Vivi’nin hayatında görmediği kadar çarpıcı mavi gözlerin üzerine düşmüştü. “Yardıma ihtiyacınız var sanmıştım.” Burnundan soluyordu. “Yüzme konusunda yok.” Bakışlarının yoğunluğu Vivian’ı öfkelendiriyor, ettiği hakareti unutturuyordu. Yavaşça geri geri gitmeye başladı. Su burnunun ucundan damlıyordu ama durdurmak için bir hamle yapıp kendisini teşhir etmeye kalkışmadı. Eğer bir centilmenin önünde yarı çıplak olduğu duyulursa ... Owen ile olan durumdan bir milyon kez daha feci olurdu. Hele Londra’dan biri öğrenirse bu felaket onu mahvedebilirdi. Centilmen hâlâ gözlerini üzerinden ayırmamıştı. “Lütfen, bön bön bakmaya bir son verecek misiniz?” “Özür dilerim.” Elleri ile gözlerini kapattı, dudakları yu karı doğru kıvrıldı. “Tehlikede olmadığınızı anladığımıza göre belki de sorumu cevaplayabilirsiniz. Su perisi misiniz, yoksa aşırı faal hayal gücümün bir oyunu mu bu?” Sesi, gülme isteğini bastırıyormuş gibi tınlıyordu. Durumu yeterince ciddiye almıyordu galiba. “İkincisi. Şimdi gidin.” Centilmen güldü ama gözlerini kapalı tutmaya devam etti. “Oldukça gerçek görünüyorsunuz. Belki de en yakın çiftliğin sütçü kızısınız. Görevlerinizi yerine getirmek yerine kendinizi boğmaya çalıştığınızı işvereniniz biliyor mu?” “Boğulmuyordum. Ayrıca mülke izinsiz giren, istenmeyen kişilerle konuşacak vaktim de yok.” Takip edip etmediğini izleyerek yüzmeye devam etti. Gözleri hâlâ kapalı yerinden kıpırdamadan durması hızla atan nabzını bir parça yavaşlattı. “Başka türü var mı?” Daha derinlere ulaşarak boynuna kadar suyun içine girdi. “Neyin?” “Mülke izinsiz girenlerin. İstendikleri olur mu? Anlam olarak mülke izinsiz girmek-” “Ne anlama geldiğini biliyorum. İyi günler beyefendi.” Tekrar güldü ve gözlerini kapadığı elini indirdi. “Ukalanın tekisin. Adm ne?” Vivi’nin gözleri büyüdü. Gerçek bir centilmen onu hiç görmemiş gibi davranırdı. Diyelim ki suyun içinde yarı çıplak olduğunu fark etti, ismini öğrenmek istemezdi. “Önemli biri değilim. Lütfen artık gidin.” ihtiyacı olan son şey, komşu kasabalara utanç verici karı şılaşmalarını yayan bir misafirdi. Dunstable’da adı çıkabilirdi. Yine. Ve Ash öfkeden delirebilirdi. Yine. Pis pis sırıtarak, “Eğlenceni mahvettim, değil mi?” dedi. “Belki de gitmeden önce bana yardımcı olabilirsin.” “İstediğiniz her neyse yeteneğim olmadığına eminim.” Aralarındaki mesafeyi daha da açarak geri geri yüzdü. “Yeteneğe gerek yok.” Adam sudan çıktı, çizmesine asılıp içindeki suyu boşalt tı. “Çizmelerimi daha yeni aldım ve seni kurtarmak için rezil ettim.” “Kurtarılmaya ihtiyacım yoktu.” Gerçekten de Vivi çok iyi bir yüzücüydü. Neden söylediklerini dinlemiyordu? “Tabii ki yoktu.” İğneleyici ses tonu Vivian’ı sinirden kudurttu ama karşılık veremeden yabancının muhteşem gözleri tekrar üzerine kilitlendi. “İhtiyacım olan şey Brighthurst Malikânesi’nin nerede olduğu. Yolu biliyor musun?” “Brighthurst mü?” Bakışları adamın üzerinde gezinirken tüm nefesi bir ıslık sesiyle içinden akıp gitti. Pahalı kesim şarap rengi ceketi tozlanmış, uzun çizmeleri dediği gibi mahvolmuştu ama buralardaki pek çok centilmene göre daha modaya uygun giyindiği kesindi. Yüce Tanrım, hayır! Bu centilmen Lord Ellis olamazdı, gelmesine daha birkaç gün vardı. Belki de yanlış duymuştu. Boğazını temizledi. “Siz ... siz Brighthurst Malikânesi mi dediniz?” “Demircinin tarifine göre yaklaşmış olmam lazım.” Tatlı çilek reçeli aşkına! Kont olmalı. Bu kadar erken Brighthurst Malikânesi’nde ne işi var? At arabası nerede? “Ben, ben bilmiyorum...” Atma binerken yüzü asıktı. “Leydi Brighthurst’ü tanımadığınızı söylemeyin.” Tanımadığını söyleyemezdi. Yalan söylememek en iyisiydi. “Gitmeniz...” Parmağını uzattı. tarafa gidin.”

Description:

Çıplak Gerçek Leydi Vivian Worth bir hanımefendi gibi davranmasını çok iyi biliyor. Ama etrafta etkileyecek kimse yokken uygun tavırlar takınmak sadece aptallık. Neden yüzmek için kombinezonuna kadar soyunmasın ki? Nişanlısı onunla tanışmak için geldiğinde, Vivi tam bir hanımef