Table Of Content

"TARIH TEZI" IŞIĞINDA ALLAH - PEYGAMBER - KİTAP DR. HIKMET KIVILCIMLI İçindekiler "TARIH TEZI" IŞIĞINDA ALLAH - PEYGAMBER - KİTAP DR. HIKMET KIVILCIMLI Allah Peygamber Kitap Birinci Bölüm ALLAH-İBRAHİM-MUHAMMED-BİLİM 1- BİRİKİM BİLİMİ ve TARİHİN BÜYÜK MİRASI: İBRAHİM İLE MUHAMMED 2- PRATİK VE TEORİK İHTİYAÇLARIN BAŞKALAŞTIRIP SAĞLAMLAŞTIRDIĞI TANRI FİKRİ 3- "ESMAÜ'L HÜSNA" ALLAH'IN GÜZEL İSİMLERİ VE TARİHİN KANUNCUL GİDİŞİ 4- Hz. MUHAMMED'İN BİLGE (ARİF) LİĞİ: 6- İKİZ DÜŞMAN KARDEŞLER : İSRAİLOĞULLARI ve HİCAZ ARABLARI: MUHAMMED'İN BİRİKİMİ İkinci Bölüm KUTSALLAŞTIRMA PROSESİNİN ÇIKIŞ KÖKLERİ 2- TANRISALLAŞMA GİDİŞİNDE TOTEMİZM'İN ROLÜ 3- MEDENİLEŞME VE TANRISALLAŞMA GİDİŞİNDE KOMÜN'ÜN ROLÜ 4- TANRISALLAŞMA GİDİŞİNDE MEDENİYETİN ROLU 5- TANRISALLIK GİDİŞİNDE DAĞ'IN ROLÜ Üçüncü Bölüm: TARİH ÖNCESİ (MORGAN ) BİLİMİ - İBRAHİM TOPLUMU - YAZISIZLIK ve KUTSALLIKLARIN GELENEKLEŞMESİ 1- TEK TANRICILIĞIN YAZISIZLIĞI ve KUTSALLAŞTIRMANIN TEVRAT- KUR'AN ve GELENEKLERE YANSIMASI 2- MORGAN'IN TARİHÖNCESİ (KOMÜN) BİLİMİ ve Hz. İBRAHİM GÖÇEBELERİ: 3- İBRAHİM'İN DETERMİNİZMİ: "MUCİZELERİ" 4- İBRAHİM DİNİ'NDE "KUŞKULAR" Dördüncü Bölüm TARİHSEL DEVRİM ÖZLEMİ TEMELİNDE ALLAH - İBRAHİM - ve KUTSALLAŞTIRMA 1- TARİHSEL DEVRİM ÖZLEMİ TEMELİNDE TEKTANRICILIĞIN (İBRAHİM DİNİ'NİN) TEORİLEŞMESİ : KUTSALLAŞMA Beşinci Bölüm HZ. İBRAHİM YARATICILIĞI'NIN SEMİT KÖKLERİ VE EVRENSELLİK EŞİĞİ 1- İKİ BÜYÜK SANSÜR - YARATICI BEYİN VE İBRAHİM YARATICILIĞININ ATA (SEMİT) TEMELLERİ 2- İBRAHİM : YENİ ÇAĞIN ALAMETİ ve DÜŞÜNCEDEKİ YENİ SOYUTLAMA SIÇRAMASI Altıncı Bölüm İSLAMİYET'İN İBRAHİM'DEN GELİŞİ İBRAHİM'İN (TEK ALLAH'IN) SEMİT'TEN GELİŞİ ve EVRİMClL DEĞERİ 1-İSLAMİYET'İN İBRAHİM'DEN GELİŞİ 2- TEVRAT TARİHLEMELERİYLE TEKTANRICILIĞIN İBRAHİM'E İNTİKALİ 3- "ALLAH" KEŞFİNİN EVRİMCİL DEĞERİ 4-TANRISALLIĞIN TRAJEDİSİ ve İBRAHİM Yedinci Bölüm KUTSALLAŞTIRMANIN SON HALKASI: KUR'AN ve HZ. MUHAMMED (Rahmân ve Rahîm Allah'ın adıyla.) 2- YENİ KUTSALLAŞTIRMA HALKASI ve İLK SURELER: 3-"A'LÂ SURESİ": 4- "KALEM", MESED", MAÜN", "KAFİRUN", "FİL", "KUREYŞ", "TİN", "BELED" SURELERİ VE TARİHSEL DEVRİM 5- "ALÂK"- "DUHÂ" ve "İNŞİRÂH" SURELERİ (Mekke'deki ilk sureler) 6- "FÂTİHA SÛRESİ" "KİTABIN ANASI" 7- "ŞUARÂ SURESİ" 9-"KASAS SURESİ" 10-"RUM SURESİ" 11-"LOKMAN SURESI" 12-"LOKMAN SECDESİ SURESİ" 14- "HİCR SURESİ" (Hac Suresi. 52 nci Ayet). 15- "YUSUF SURESİ" 16- NEML SURESİ" 17- "YÛNUS SÛRESİ" 18- "HÛD SÛRESİ" 19- "ÂRAF SURESİ" 20- "EN-AM SÛRESİ" 21- "TÖVBE SÛRESİ" 22- "MÜMİNUN SURESİ" 23- "ANKEBUT SURESİ" 24- "MÂİDE SÛRESİ" 25- "ENFÂL SÛRESİ" (Savaş Gamimetleri: İslâm Sosyalizmi üzerine) 26- "AHZAP SURESİ" 27- "NUR SURESİ": 28- "MUHAMMED SURESİ" Â İ 29- "RÂAD SURESİ" 30- "BAKARA SÛRESİ" "AL-İ İMRAN SURESİ" 32-" NİSÂ SÛRESİ" (Kadın Haklarıyla İlgili) Allah Peygamber Kitap "Fe-in tevelev Fe- kul hasbiyallâhü Lâ ilâhe illâ hü, aleyhi tevekkeltü ve Huve Rabbül - arşil aziyim." "Eğer yüz çevirirlerse, onlara deki: "Bana Allah yeter. Ondan başka tapılacak ilah yoktur. Ancak ona güvenip bağlandım. Ve o büyük arşın sahibi Rabbimdir". Peygamberler, ne zaman toplumcul evrimin ağdalı- karmaşık akışından başları dara düşse; kendi çağlarında tarihsel determinizmin en yüksek ifadesi olan (binlerce yıllık kutsallık geleneklerinin kabuğu içinde de bulunsa bilim ve bilgi yüklü olan) "Allah" yorumculuğuna sığınırlardı. Tıpkı modern sosyal devrimcilerin sıkıştıkça "Bize tarihsel determinizm yeter !" deyip demir çarık demir asa bilim - devrim görevlerinde daha fazla yoğunlaştıkları gibi. Çünkü antik peygamberler de kendi ölçülerinde tarihsel devrim görevleriyle müjdelenmiş idiler. Ve tarihsel devrimler en temelde üretici güçler determinizmiyle işleyen komüncül kollektif aksiyonlu insanın, kutsallaşmış (medeniyete geçiş: sınıflı topluma parçalanış) haliydi. Kutsallaştırma prosesi de insanlık tarihinin açılıp kapanan ama birbirlerini aşamayan üretici güçler cycle'larına: kendilerini yeniden üretiş devirdaimlerine uyar: Kutsallaştırma gidişinin son halkasında, son peygamber, son (veda) hutbesinde şöyle seslenir: "Ey insanlar! Bugünleriniz nasıl kutsal bir gün ise, bu aylarınız nasıl kutsal bir ay ise, bu şehrimiz Mekke nasıl mübarek bir şehir ise, canlarınız, mallarınız, namuslarınız da öyle kutsaldır, hertürlü tecavüzden korunmuştur." Kutsallaştırmanın ilk halkası olan Totemizmde de böyledir: Komün, Totemi'ni kutsallaştırıp o'nu kendi ruhu üzerinde egemenleştirirken, aynı zamanda kan teşkilatlarını - üretici güçleriyle birlikte her şeyini; insanını da kutsallaştırıyordu. Toplum biçimleri geliştikçe kutsallaştırma üretici güçlere yansıdı ama hep aynı temellere uymadan edemedi. Binlerce, onbinlerce yıl sonra bile aynı temeller; açılarak, genişleyerek, tanınmaz boyutlara gelecek ölçülerde de olsa son peygamberin tutumunda böyle dilleniyordu... GİRİŞ Konumuz; " Din "; üzerinde en çok spekülasyon: düşünce vurgunculuğu yapılan alan! Oysa tam tersi olması gerekir: öyleyse bilimin en çok kılıç kuşanması gereken alanlardan birisi de din konusu olmalıdır. Bu yüzden bu alanda "İdeoloji" ve "politika" sökemez, sökememelidir. O yavanlıklar ancak bilim ateşiyle durdurulup dönüştürülebilir. Meselemiz hiç de İkincil-üçüncül kategoriden bir iş sayılamaz. Çünkü din konusu, sadece toplumun çatısında tıkırdayan bir kültür meselesi değil, insan beyninde düşünce mekanizmalarında işleyen adeta sistemleşmiş canlı bir düşünce biçimidir. Ve insan beyninde kolayca sökülüp atılamayacak derinliklere yapışmış köklere sahiptir. Söküldü sanıldığı yerde, başka bir nesnenin veya konunun Fetişe edilişine: tapımına dönüşmüştür: İnsan şuuru kendisini bilemedikçe ne maddi nesnelerin ne de manevi konuların fetişizmini (tapıncını) aşamaz. İnsan toplumunun gidişine göre daha maddi daha manevi tapınışlar öne çıkmaktan geri durmazlar. Ama bu öne çıkışlar daima insan zihninin işleyiş yasalarına etle tırnak gibi bağlı gelişirler. Çünkü insan üretici gücü toplumsal kanunlarla işlerken, herşey insanın beyin aynasında yansımakla kalmaz; o yansımalar yeniden topluma dönerken etki tepkilerde insan zihni ve toplum, kuşaklar boyunca sürüp giden gelenek göreneklerini oluştururlar. Ve onlar kolay aşılıp - kazınamaz. İnsan toplumu ve düşünüş sistemi, hasbel kader tesadüfi olarak tanrısallaştırmalara kapılmadığı gibi; "Matah" fetişizmine veya nesnelerin tapıncına, illüzyonlarına da öyle gelişigüzel düşmez veya düşürülemez. Başta toplumsal gidiş kanunları etkin bulunur. Her kişide ayrı ayrı yansıyan düşünce işleyişi de, kendi başlarına ayrı birer dünyadır. Ve ayrı bir uzmanlık alanı oluşturur. Fakat toplumsal yasaların işleyişlerinden hayat buldukları için son zerrelerine kadar toplumsaldırlar. Ve kanunumuz içine girerler. "Tutkular" insanı yeniden ve yeniden öldürüp diriltebilirler. Bu sadece toplumsal değil, aynı zamanda zihinseldir de. Modern çağda "Matahlar"ın veya daha geniş anlamda nesnelerin manevi konuların tapınçları aşılmış gibi dururlar. Tarihsel devrimlere kıyasla sosyal devrimler, eski uykuda gezer, şuursuzluktan veya altşuura atılışlarından ve yıkımlarından kurtulmuş sayılırlar. Bilinç ve teşkilatlanma geliştiği ölçüde matahların fetişizmi de aşılır elbet. Ama kutsallaştırmanın öyküsü bitmiş görünmüyor. İnsanlığın sosyalizmi yakaladığı günümüzdeki aşamasında bile; "sovyet" insanlarının ölümleri bahasına "duvar"ları aşmaya çalışması, sadece kapitalizmin yarattığı tüketim illizyonlarıyla (kabaca) açıklandığında bile, insan şuurunun hâlâ matah ve nesnelerin tapıncını aşamadığı ortaya çıkar. Maddiyatın maneviyatı ezişi ve tüketişi sürmektedir. Demek modern proletarya da, modern büyük-küçük burjuvalar gibi nesnelerin tapıncının potansiyel tehditi ve tehlikesi altında bulunur. Konu bu kadar ciddi ve ebedi gibi görünmektedir. Stalin ve Mao'ların saraylara taşınmakta gecikmeyişleri tesadüf sayılabilir mi? İrice "Markisist - Leninistler" böyle yaparsa, ufakları kimbilir neler yapmazlar? "Tapınçlar" konusu doğrudan kutsallaştırma prosesine ve insan zihninin işleyiş yasalarına bağlıdır. Burada ikincisine giremeyeceğiz. O apayrı ele alınacak başlı başına bir alandır. Fakat dolayısıyla eğilmiş olacağız. Çünkü her ikisi de bir arada bulunur; toplum ve kişi gibi.... İnsan toplumu da, canlı türlerinin gelişim kanunları benzeri kendi kanunlarına uyar. Ancak o kanunların kökleri çok derinlerde kaldığı ve büyük sansürlerde toplum biçimleri katmanları altında gömülüp kaldığı için insan toplumunun gidiş kanunlarının olabileceği bile önemsenmedi ve asla kavranmadı. Tarihte hiçbir gidiş kanunu bulunmadığı iddialarına dek sapıldı. Oysa üzerinde hiç durulmak istenmeyen, insan toplumunun doğadan gelme, ilk doğal ham pırlantası: çekirdeği olan Komüncül Toplum, tarihin bütün kilitlerini açabilecek BİRİCİK anahtardır. Çünkü en ilk temel çekirdek olması itibariyle, toplum biçimlerinin bütün gelişimi kanunlarını kendi içinde saklar. 1- İnsan Toplumunun Komün temelinde parçalanış ve derleniş (kendisini yeniden üretme) yasası: Toplum biçimleri sürekli olarak komün çekirdeği temelinde parçalanışa ve toplanışa uğrayarak kendisini yeniden üretir. Parçalayıncı ve derleyici rol oynamış görünen tarihsel ve sosyal devrimler de; onlardan çıkagelmiş sınıflı toplum medeniyetleri ve rejimleri de aynı temellerden kalkarak hep komün temelllerini yeniden üretmek uğruna açılıp kapanırlar. Bu yüzden o devrimlerin ve rejimlerin liderleri de birbirlerine paralelleşirler. Birtek (aynı) akışın sonucu olurlar. Toplumun parçalanışları, sosyal sınıflar, tabakalar, zümreler, kişiler yönünde artarak sürerken, toplumun insanlık ölçüsünde kollektif derlenişi de artarak sürer. İkinci büyük savaştan sonra, görünür-görünmez parolaların hep "Bir tek Dünya" parolalarında ifade buluşu tesadüf değildir; demek parçalanışın ölçüleri evrencil boyutlara ulaştıkça derlenişin ölçüleri de bir tek insanlık kollektivizmini vurgulamak zorunda kalır. Toplumun parçalanış ve derleniş yasasının sebebi nedir? Bu yasayı da güden daha temelli yasalar var mıdır? Evet! bunun en genel sebebi, toplumun ilk çekirdeğinde yer alan yasaları aşamamak zaruretlerinden kaynak alır. Bunlar üretici güçler'dir. 2- İnsan toplumunun üretici Güçler Yasası: Komün çekirdeği her yanından sımsıkıca birbirine bağlı, birbirinsiz olamayan üretici güçlerle örülü biçimde doğal bir gelişimle oluşmuştur. Üretici Güçler: İnsan ve Tarih (gelenek-görenek) üretici güçleri manevidirler. Ama maddi olan Teknik ve Coğrafya üretici güçleriyle DENK işlerler. Denk: matematiksel işlemekle birlikte içlerinde en aktif ve canlı olanı insandır. Çünkü bilinç gelişimiyle hepsinden ayrılır.. Fakat bu denk işleyişi değiştirmez, sadece üretici güçler yasasının bilinçle güdülüşünü insanın eline vermeyi sonuna dek ister. Bu da denk gidişlerinin icabındarı başka bir