Allah, Peygamber, Kitap

298 Pages·2012·1.86 MB·Turkish

Dr. Hikmet
Kıvılcımlı
Allah
Peygamber
Kitap

Yaynlar
Allah
Peygamber
Kitap
Dr. Hikmet Kıvılcımlı

Dijital Yayınlar
Yaynlar
İndir - Oku - Okut - Çoğalt - Dağıt
Bu kitap ilk defa: 1999 yılında Bumerang Yayınları
tarafından yayınlanmıştır.
Bu kitap KöXüz sitesinin dijital yayınıdır.
Kar amacı olmadan, okumak ve okutmak için, indirmek, dijital olarak
basmak ve dağıtmak serbesttir.
Alıntılarda kaynak gösterilmesi dilenir.

Yayınları
Yaynlar
İÇİNDEKİLER
Yayınevinin Notu 3
Giriş 11
Birinci Bölüm
Allah-İbrahim-Muhammed-Bilim 23
1- Birikim Bilimi Ve Tarihin Büyük Mirası; İbrahim İle Muhammed 25
2- Pratik Ve Teorik İhtiyaçların Başkalaştırıp Sağla m la şt ırd ığ ı Tanrı Fikri 31
3- "Esmaü'l Hüsna" Allah'ın Güzel İsimleri Ve Tarihin Kanuncul Gidişi 35
4- Hz. Muhammed'in Bilge (Arif) l iğ i 58
5- Determinizm Ve "Esmaü'l Hüsna" 64
6- İkiz Düşman Kardeşler: İsrailoğulları Ve Hicaz Arabları:
Muhammed'in Birikimi 69
7- İnsan Beyni Ve Hz. Muhammed Rejimi 74
İkinci Bölüm
Kutsallaştırma Prosesinin Çıkış Kökleri 81
1- Allah-Fiyat Ve Tarihsel Devrimler 83
2- Tanrısallaşma Gidişinde Totemizm'in Rolü 91
3- Medenileşme Ve Tanrısallaşma Gidişinde Komün'ün Rolü 96
4- Tanrısallaşma Gidişinde Medeniyetin Rolü 106
5- Tanrısallık Gidişinde Dağ'ın Rolü 110
Üçüncü Bölüm
Tarih Öncesi (Morgan) Bilimi-İbrahim Toplumu-
Yazısızlık Ve Kutsallıkların Gelenekleşmesi 113
1- Tektanrıcılığın Yazısızlıgı Ve Kutsallaştırmanın Tevrat-Kur'an
Ve Geleneklere Yansıması 115
2- Morgan'ın Tarihöncesi (Komün) Bilimi Ve Hz. İbrahim Göçebeleri 119
3- İbrahim'in Determinizmi: "Mucizeleri" 130
4- İbrahim Dini'nde "Kuşkular" 133
Dördüncü Bölüm
Tarihsel Devrim Özlemi Temelinde Allah-İbrahim ve Kutsallaştırma 145
1- Tarihsel Devrim Özlemi Temelinde Tektanrıcılığın
(İbrahim Dini'nin) Teorileşmesi: Kutsallaşma 147
Beşinci Bölüm
Hz. İbrahim Yaratıcılığı'nın Semit Kökleri Ve Evrensellik Eşiği 159
1- İki Büyük Sansür-Yaratıcı Beyin
Ve İbrahim Yaratıcılığının Ata (Semit) Temelleri 161
2- İbrahim: Yeni Çağın Alameti Ve Düşüncedeki Yeni Soyutlama Sıçraması...170
Altıncı Bölüm
İslamiyet'in İbrahim'den Gelişi
İbrahim'in (Tek Allah'ın) Semit'ten Gelişi Ve Evrimcil Değeri 175
1- İslamiyet'in İbrahim'den Gelişi 177
2- Tevrat Tarihlemeleriyle Tektanrıcılığın İbrahim'e İntikali 179
3- "Allah" Keşfinin Evrimcil Değeri 187
4- Tanrısallığın Trajedisi Ve İbrahim 192
Yedinci Bölüm
Kutsallaştırmanın Son Halkası: Kuran Ve Hz. Muhammed 203
1- "Bismillahirrahmânirrahim" (Rahman Ve Rahîm Allah'ın Adıyla) 205
2- Yeni Kutsallaştırma Halkası Ve İlk Sûreler 208
3- "A'lâ Sûresi" 217
4- "Kalem", "Mesed", "Maun", "Kafirun", "Fil", "Kureyş", "Tin", "Beled", Sûreleri
Ve Tarihsel Devrim 219
5- "Alâk"- "Duhâ" Ve "İnşirah" Sûreleri (Mekke'deki İlk Sûreler) 222
6- "Fatiha Sûresi" "Kitabın Anası" 224
7- "Şuarâ Sûresi". 226
8- "Furkan Sûresi" 228
9- "Kasas Sûresi". 230
10- "Rum Sûresi" 232
11- "Lokman Sûresi" 232
12- "Hicr Sûresi" 235
13- "Yusuf Sûresi" 238
14- "Neml Sûresi" 248
15- "Yûnus Sûresi" 252
16- "Hûd Sûresi" 258
17- "Araf Sûresi" 264
18- "En-Am Sûresi" 269
19- "Tevbe Sûresi" 272
20- Müminun Sûresi" 277
21- "Ankebut Sûresi" 280
22- "Mâide Sûresi" 282
23- "Enfâl Sûresi" (Savaş Gamimetleri: İslâm Sosyalizmi Üzerine) 285
24- "Ahzap Sûresi" 289
25-"NurSûresi " 290
26- "Muhammed Sûresi" 295
27- "Ra'd Sûresi" 296
28- "Bakara Sûresi" 300
29- "Al-i İmran Sûresi" 307
30- "Nisa Sûresi" 311
"Fe-in tevelev Fe-kul hasbiyallâhü Lâ ilahe illâ hü, aleyhi te-
vekkeltü ve Huve Rabbül-arşil aziyim." (Tevbe Sûresi, 129. Ayet)
"Eğer yüz çevirirlerse, onlara de ki: "Bana Allah yeter. Ondan baş-
ka tapılacak ilah yoktur. Ancak ona güvenip bağlandım. Ve o büyük
arşın sahibi Rabbimdir. "(Tevbe Sûresi, 29. Ayet)
Peygamberler, ne zaman toplumcul evrimin ağdalı-karmaşık akı-
şından başları dara düşse; kendi çağlarında tarihsel determinizmin
en yüksek ifadesi olan (binlerce yıllık kutsallık geleneklerinin kabuğu
içinde de bulunsa, bilim ve bilgi yüklü olan) "Allah" yorumculuğuna
sığınırlardı. Tıpkı modern sosyal devrimcilerin sıkıştıkça "Bize tarihsel
determinizm yeter!" deyip, demir çarık demir asa bilim-devrim görev-
lerinde daha fazla yoğunlaştıkları gibi. Çünkü antik Peygamberler de
kendi ölçülerinde tarihsel devrim görevleriyle müjdelenmiş idiler. Ve
tarihsel devrimler, en temelde üretici güçler determinizmiyle işleyen
komüncül kollektif aksiyonlu insanın, kutsallaşmış (medeniyete geçiş:
sınıflı topluma parçalanış) haliydi.
Kutsallaştırma prosesi de insanlık tarihinin açılıp kapanan ama bir-
birlerini aşamayan üretici güçleri cycle'larına: Kendilerini yeniden üre-
tiş devirdaimlerine uyar:
Kutsallaştırma gidişinin son halkasında, son Peygamber, son
(veda) hutbesinde şöyle seslenir: "Ey insanlar! Bugünleriniz nasıl kut-
sal bir gün ise, bu aylarınız nasıl kutsal bir ay ise, bu şehrimiz Mekke
nasıl mübarek bir şehir ise, canlarınız, mallarınız, namuslarınız da öyle
kutsaldır, her türlü tecavüzden korunmuştur."
Kutsallaştırmanın ilk halkası olan Totemizmde de böyledir: Komün,
Totemi'ni kutsallaştırıp, O'nu kendi ruhu üzerinde egemenleştirirken,
aynı zamanda kan teşkilatlarını, üretici güçleriyle birlikte her şeyini;
insanını da kutsallaştırıyordu. Toplum biçimleri geliştikçe kutsallaştır-
ma üretici güçlere yansıdı ama hep aynı temellere uymadan edemedi.
Binlerce, onbinlerce yıl sonra bile, aynı temeller; açılarak, genişleye-
rek, tanınmaz boyutlara gelecek ölçülerde de olsa son Peygamberin
tutumunda böyle dilleniyordu...
GİRİŞ
Konumuz "Din". Üzerinde en çok spekülasyon: Düşünce vurguncu-
luğu yapılan alan! Oysa tam tersi olması gerekir. Öyleyse bilimin en
çok kılıç kuşanması gereken alanlardan birisi de din konusu olmalıdır.
Bu yüzden bu alanda "İdeoloji" ve "politika" sökemez, sökememelidir.
O yavanlıklar ancak bilim ateşiyle durdurulup dönüştürülebilir.
Meselemiz hiç de ikincil üçüncül kategoriden bir iş sayılamaz. Çün-
kü din konusu, sadece toplumun çatısında tıkırdayan bir kültür mese-
lesi değil, insan beyninde, düşünce mekanizmalarında işleyen adeta
sistemleşmiş canlı bir düşünce biçimidir ve insan beyninde kolayca
sökülüp atılamayacak derinliklere yapışmış köklere sahiptir.
Söküldü sanıldığı yerde, başka bir nesnenin veya konunun Fetişe edili-
şine: Tapımına dönüşmüştür. İnsan şuuru kendisini bilemedikçe ne maddi
nesnelerin, ne de manevi konuların fetişizmini (tapıncını) aşamaz.
İnsan toplumunun gidişine göre, daha maddi, daha manevi tapı-
nışlar öne çıkmaktan geri durmazlar. Ama bu öne çıkışlar daima insan
zihninin işleyiş yasalarına etle tırnak gibi bağlı gelişirler. Çünkü insan
üretici gücü toplumsal kanunlarla işlerken, herşey insanın beyin ay-
nasında yansımakla kalmaz; o yansımalar yeniden topluma dönerken,
etki tepkilerde, insan zihni ve toplum, kuşaklar boyunca sürüp giden
gelenek göreneklerini oluştururlar. Ve onlar kolay aşılıp-kazınamaz.
İnsan toplumu ve düşünüş sistemi, hasbelkader tesadüfi olarak
tanrısallaştırmalara kapılmadığı gibi; "Matah" [meta] fetişizmine veya
nesnelerin tapıncına, illüzyonlarına da öyle gelişigüzel düşmez veya
düşürülemez. Başta toplumsal gidiş kanunları etkin bulunur. Her ki-
şide ayrı ayrı yansıyan düşünce işleyişi de kendi başlarına ayrı birer
dünyadır. Ve ayrı bir uzmanlık alanı oluşturur. Fakat toplumsal yasala-
rın işleyişlerinden hayat buldukları için son zerrelerine kadar toplum-
saldırlar. Ve kanunumuz içine girerler.
"Tutkular" insanı yeniden ve yeniden öldürüp diriltebilirler. Bu sa-
dece toplumsal değil, aynı zamanda zihinseldir de.
Modern çağda "Metalar"ın veya daha geniş anlamda nesnelerin
manevi tapınçları aşılmış gibi dururlar. Tarihsel devrimlere kıyasla
sosyal devrimler, eski uykudagezer şuursuzluktan veya altşuura atı-
lışlarından ve yıkımlarından kurtulmuş sayılırlar. Bilinç ve teşkilatlan-
ma geliştiği ölçüde metaların fetişizmi de aşılır elbet. Ama kutsallaş-
tırmanın öyküsü bitmiş görünmüyor.
İnsanlığın sosyalizmi yakaladığı günümüzdeki aşamasında bile;
"Sovyet" insanlarının ölümleri bahasına "duvar"ları aşmaya çalışması,
sadece kapitalizmin yarattığı tüketim illizyonlarıyla (kabaca) açıklan-
dığında bile, insan şuurunun hâlâ meta ve nesnelerin tapıncını aşa-
madığı ortaya çıkar.
Maddiyatın maneviyatı ezişi ve tüketişi sürmektedir. Demek mo-
dern proletarya da modern büyük-küçükburjuvalar gibi nesnelerin ta-
pıncının potansiyel tehdidi ve tehlikesi altında bulunur. Konu bu kadar
ciddi ve ebedi gibi görünmektedir. Stalin ve Mao'ların saraylara taşın-
makta gecikmeyişleri tesadüf sayılabilir mi? İrice "Marksist-Leninist-
ler" böyle yaparsa, ufakları kimbilir neler yapmazlar?
"Tapınçlar" konusu, doğrudan kutsallaştırma prosesine ve insan
zihninin işleyiş yasalarına bağlıdır. Burada ikincisine girmeyeceğiz. O
apayrı ele alınacak başlı başına bir alandır. Fakat dolayısıyla eğilmiş
olacağız. Çünkü her ikisi de bir arada bulunur; toplum ve kişi gibi....
İnsan toplumu da, canlı türlerinin gelişim kanunları benzeri kendi
kanunlarına uyar. Ancak o kanunların kökleri çok derinlerde kaldığı ve
büyük sansürlerle toplum biçimleri katmanları altında gömülüp kal-
dığı için insan toplumunun gidiş kanunlarının olabileceği bile önem-
senmedi ve asla kavranmadı. Tarihte hiçbir gidiş kanunu bulunmadığı
iddialarına dek sapıldı.
Oysa üzerinde hiç durulmak istenmeyen, insan toplumunun doğa-
dan gelme, ilk doğal ham pırlantası: çekirdeği olan Komüncül Toplum,
tarihin bütün kilitlerini açabilecek BİRİCİK anahtardır. Çünkü en ilk
temel çekirdek olması itibarıyla, toplum biçimlerinin bütün gelişim
kanunlarını kendi içinde saklar.
1- İnsan Toplumunun Komün Temelinde Parçalanış ve Der-
leniş (Kendisini Yeniden Üretme) Yasası
Toplum biçimleri sürekli olarak komün çekirdeği temelinde par-
çalanışa ve toplanışa uğrayarak kendisini yeniden üretir. Parçalayı-
cı ve derleyici rol oynamış görünen tarihsel ve sosyal devrimler de;
onlardan çıkagelmiş sınıflı toplum medeniyetleri ve rejimleri de aynı
temellerden kalkarak hep komün temellerini yeniden üretmek uğruna
açılıp kapanırlar.
Bu yüzden o devrimlerin ve rejimlerin liderleri de birbirlerine para-
lelleşirler. Bir tek (aynı) akışın sonucu olurlar.
Toplumun parçalanışları, sosyal sınıflar, tabakalar, zümreler, kişi-
ler yönünde artarak sürerken, toplumun insanlık ölçüsünde kollektif
derlenişi de artarak sürer. İkinci büyük savaştan sonra, görünür-gö-
rünmez parolaların hep "Bir tek Dünya" parolalarında ifade buluşu
tesadüf değildir; demek parçalanışın ölçüleri evrencil boyutlara ulaş-
tıkça, derlenişin ölçüleri de bir tek insanlık kolektivizmini vurgulamak
zorunda kalır.
Toplumun parçalanış ve derleniş yasasının sebebi nedir? Bu yasayı
da güden daha temelli yasalar var mıdır?
Evet, bunun en genel sebebi, toplumun ilk çekirdeğinde yer alan
yasaları aşamamak zaruretlerinden kaynak alır.
Bunlar üretici güçlerdir.
2- İnsan Toplumunun Üretici Güçler Yasası
Komün çekirdeği, her yanından sımsıkıca birbirine bağlı, birbirinsiz
olamayan üretici güçlerle örülü biçimde doğal bir gelişimle oluşmuştur.
Üretici Güçler
İnsan ve Tarih (gelenek-görenek) üretici güçleri manevidirler. Ama
maddi olan Teknik ve Coğrafya üretici güçleriyle DENK işlerler.
Denk, Matematiksel işlemekle birlikte içlerinde en aktif ve can-
lı olanı insandır. Çünkü bilinç gelişimiyle hepsinden ayrılır. Fakat bu
denk işleyişi değiştirmez, sadece üretici güçler yasasının bilinçle gü-
dülüşünü insanın eline vermeyi sonuna dek ister. Bu da denk gidişle-
rinin icabından başka bir şey değildir. Üretici güçlerden herhangi birisi
abartıldı mı denklemsi (cebirsel) gidiş bozulur ve irili ufaklı krizlerle
bu bozukluk kendisini ifade etmeye başlar; devrimlerle düzeltmeye
kadar ulaşır...
Parçalanma ve derlenme yasası tarihsel ve sosyal devrimler ya-
salarıyla yürür. Ancak bu yasaların da temelinde asıl üretici güçler
yasası yer alır".
Bu yüzden insan toplumu dağılıp yozlaşmayı ilanihaye: Sonuna
dek sürdüremez. Üretici güçler, kendilerini veya biçimini verdikleri
veya özünü oluşturdukları toplumu yeniden üretmek üzere yeni ve
daha kaliteli bir aşama için derlenip tohumlanırlar.
Üretici güçler, evrenseli fethetmek ve insan bilinciyle güdülmek
üzere "Bir tek Dünya" yayılışını ve derlenişini isterler.
3- Üretici Güçlerin DENK'liği veya Birbirlerini Aşamayış Yasası
Üretici güçler, birbirleriyle diyalektik çelişki ve yarış içerisindedir-
ler. Ama birbirlerini baltalayarak aşamazlar, hiçe sayamazlar.
Kimi zaman birbirlerinin altına-üstüne-arkasına-önüne düşmeleri
yüzeysel ve yanıltıcıdır".
Henüz insan bilinciyle kendi kanunlarına uygun biçimde güdüle-
meyişlerinden; kendiliğinden akışları, henüz insan bilincinde onların
kanunları bakımından, kesin hatlarıyla oluşamadığı için, bunu oluştur-
mak üzere yarışırca çekişerek akarlar.
a) İnsan üretici gücü, toplum ve kişi diyalektiğiyle dinamizm bu-
larak, tekniği ve coğrafyayı işleyip geliştirirler. Teknik ve coğrafya da
insanı, toplum ve kişi diyalektiği içinde belirleyip determine eder.
Ama ne toplum kişiyi, ne de kişi toplumu sonuna dek hiçe sayıp
aşamazlar. Onlar da kendi içlerinde denk, cebirsel akarlar.
Kişi: İndıvidualizm [bireycilik], kapitalizmle birlikte urlaştırılıp
dahhâme [büyüme]leştirilmeye çalışılmıştır. Bunun kökü 7000 yıl ön-
celere, tefeci bezirganlığın filizlenişlerine dek uzanır-. Ki şi toplumu hiçe
saydıkça, toplum tarihsel ve sosyal devrimlerle kendi gücünü yeniden
ve yeniden oluşturmayı başarmıştır".
Komün çağındaysa kişi yok gibidir. İnsan üretici gücü tümden top-
lumdan ibaretmiş gibi görünür.
Bu yanıltıcıdır-. Kişiler toplumun en küçük yansımaları olsalar da
kendi başlarına ayrı birer dünyacıklardır. Ve toplum kişilerle dinamizmi
bulur. Toplum kişiyi aşarsa sorusu bile saçmadır. Toplum kendi dina-
mizmini kendi eliyle öldürmüş olur. Veya bunu zaten insan üreyimi ve
üretimi bakımından sonuna dek yapamaz. Kişi de toplumunu aşamaz.
Kişinin toplumu aşması yeni bir toplum biçimini önermesiyle olur ki
konumuz o değil; kişinin toplumu veya toplumun kişiyi hiçe sayması-
dır. Kişilerin toplumlarını hiçe sayışları antik tarihte yoğunlaştıkça, o
medeniyetler ve kentler yok oldular. Bu emperyalist dünya için de söz
konusudur. Emperyalizmin anavatanlarında hâlâ hazıryiyicilikle yaşa-
ması dünya çapullarına bağlıdır. Fakat bu ilanihaye süremez.
Özetle kişi toplumu, toplum kişiyi baltalayıp hiçe saydıkça, insan
üretici gücü inmelenir ve teknik-coğrafya üretici güçlerini realize ede-
mez; üreyim ve üretimi de felç etmeye başlar...
b) Teknik üretici gücü insan ve coğrafya üretici güçlerini sonuna dek
baltalayıp hiçe indiremez. Çünkü kendisini realize eden insandır-. Kay-
nağı ise doğa coğrafya üretici gücü alarak doğadır. O halde tekniğin ve
kişi mülkiyetinin urlaştırılması evrenselleşmelerinin sonuna kadardır;
toplumsallaştırılıp sömürülecek doğa ve toplum parçası kalmayınca
binilen dalın kesildiği çıplacık herkesçe görülmüş olacaktır ki zıddına
atlayış o denli evrenselce yaman gelir. Önceden ayılmak gerekir.
Ve bütün bu örgüler, sözgelimi alınyazısı, ilk insan çekirdeğinin
onbinlerce yıllık gidişiyle oluşmuş komüncül yapısına dayanır-. İnsan
toplumunun kendisini (parçalanıp-derlenerek) yeniden üretişi, bu
yüzden o ilk çekirdek temellerinden ayrılamaz. O'nu anlayamayışı-
mız, henüz ağacın endamına, dal yaprak ve meyvelerine takılı kalıp
tohumunu önemsemeyen bencil çocukluğumuzdandır. Ay ılmamız da o
derecede yaman gelecektir...
4- İnsan Toplumu'nun Tarihsel ve Sosyal Devrimler Yasaları
İnsanlık tarihinin ilerleyişi devrimlerle olur. 6500 yıllık Antik Tarih
saat düzenliliğinde şaşmayan tarihsel devrimlerle ilerlemiştir. 500 yıl-
dır süren modern tarih daha bilinçli sosyal devrimlerle ilerliyor.
Tarihsel devrimler, doğrudan komün ve komün gelenekleri gücüy-
le gerçekleşmiştir. Sosyal devrimler, komüncül temellerin bir açılımı
ve yeniden üretilmiş biçimi olan modern devrimci sosyal sınıflarla ve
halklarla gerçekleşmiştir. Ve bu yüzden daima ilk doğuşları kollekti-
vizmin potasında hayat bulmuştur. Eksiklikleri de daima kollektiviz-
min geliştirilmesiyle giderilmek zorunda kalmıştır.
Tarihsel ve Sosyal Devrimler yasasının temelinde yine aynı üretici
güçler yasası bulunur. Üretici güçler kendilerini kuşatan mülkiyet bi-
çimlerini dar veya zincire vurulmuş bulduklarında, yenilerini yumurt-
layıp geliştirirler ve vakti gelince yavrularlar.
Ama daima hatırda tutulmalıdır ki bütün bu gelişimler, o ilk insan-
lık tohumu çekirdeği temelinde; o temellerin yeniden üretilmesi biçi-
minde olur. Ve orada insan, üretici güçler içerisinde en aktif olanıdır
çünkü üretici güçlerin yukarıda andığımız bütün çelişki ve gelişimleri-
ne bilinç ve alt bilinciyle sentezcil tepki verir.
İşte konumuzu bu yasalar çerçevesinde işlemeye çalışacağız.
Konumuz: "Tarih Tezi"miz ışığında kutsallaştırma prosesinin son
halkası olan: "Allah", "Peygamber", "Kitap"tır.
Morgan'ın araştırmalarından çıkan tarih öncesi biliminden,
1877'den beri, Komün üzerine yapılan ve o derecede de karıştırıcı
olan uzman araştırmaları gibi; kutsallaştırma üzerine de onlarca yıldır
süren uzman etüdleri oldu. Frazer, Kramer, Ceram, Campbbell, Toyn-
bee bunların en göze batanları.
Bu alanda da birikim bilimi dağlar kadar birikti durdu. Ama tasnif
edici gidiş kanunlarını arayan bir çalışma ortalarda görünmüyor.
Oysa toplumsal gidiş tümlüğüyle gözönünde tutulmadan kutsal-
laştırma prosesi aydınlanamaz. Kutsallaştırma gidişi de tümden bilin-
ce çıkarılamadan onun son halkası olan tektanrıcılığı örten perdeler
aralanamaz.
Konfüzyonizm: Kafa karışıklığı, yabana atılır cinsten değildir. Teo-
ride devrimi öngörür.
Sosyal devrimler kültürel devrimlere tramplen olur; doğrudur. Ama
sosyal devrimler de aslında kültürel, eğitsel, hukuksal ve benzeri dev-
rimlerin stratejilerini içinde barındıran engin teorik (kültürel) devrimler
gerçekleşmeden sağlamca doğamaz ve ayakları üzerinde yürüyemezler.
"Allah" doğru dürüst çağrışımız şunun şurası Hz. Muhammed'den
beridir. Oysa ilk Allahlar, insanlığın neredeyse doğuşundan beridir. Ve
değişegelirler.