Vahdet Rıza Polisiye Hikayeler - Abdullah Efendi

106 Pages·2012·0.42 MB·Turkish

2020 

BU KİTAP TÜRK 
EDEBİYATINA HEDİYE 
EDİLMİŞTİR 

ABDULLAH EFENDİ
VAHDET RIZA - KISA HİKAYELER I 

İMTİHA  

Galata zaptiye karakoluna zaptiye amiri Mehmet Fettah 
Bey’in  maiyetindeki askerlerden biri geldi. Koşar adımlarla 
ikinci  kattaki  Müstantik Vahdet Rıza Bey’in odasına girdi. 
Vahdet Rıza Bey İstanbul’un en meşhur müstantiklerindendi. 
Bilhassa Osman Sabri Bey gibi ismi iyilik ve tecrübeyle yad 
edilen bir adamdı.   
Vahdet Rıza Bey orta boylu, alaca gözlü, göz kapakları 
yarı  kapalı  bir  adamdı.  Kalın  bıyıklarından  üst  dudağını 
göremezdiniz. Tek camlı gözlüğünü çıkararak askere neden 
geldiğini sordu.  
“Efendim  Fettah  Bey  size  bu  pusulayı  vermemi  rica 
etti.”  Vahdet  Rıza  Bey  gözlüğünü  tekrar  takarak  pusulayı 
okudu.   
“Kıymetli dostum Vahdet Rıza  
İki  gün  evvel  ihbar  olunan  antikacı  Mustafa  Münir 
Bey’in merdiven korkuluğu üzerinden düşmesi veçhiyle vuku 
bulan kazaya dair na’şı mütalaa eden tabipler Münir Bey’in 
kafasının  arkasındaki  yara  emaresinin  düşmek  suretiyle 
değil de darp yemek suretiyle meydana geldiğini tavzih ettiler. 
Badehu  zevceleri  Nedamet  Hanım  ve  kayınbiraderi  Servet 
Bey'e yaptığımız istintak neticesi Servet Bey maznun-u katil
olarak Münir Bey'in ticaret yaptığı asilzade Atıf Kemal Bey’i 
dava  eylediler.  Evde  bir  askerimizi  bırakmak  veçhiyle  Atıf 
Kemal  Bey’in  hanesine  gittiğimizde  kendinin  hanesinde 
bulunmadığını  ve  validesi  gaip  olduğunu  ifade  eylediler. 
Vakanın  bu  merhalesinden  itibaren  muhtaç-ı  muavenet-i 
mücerrep bulunduğumuzdan an karib’üz-zaman Beşiktaş’a 
gelmenizi rica ederiz.  
Zaptiye Amiri Mehmet Fettah  
Fî 5 Eylül 1313”  
Vahdet Rıza Bey bu mektup üzerine hemen raporları 
kütüphanesine  kaldırıp  yola  koyuldu.  Yaklaşık  yarım saat 
sonra Beşiktaş’a vardığında Mehmet Fettah Bey askerleriyle 
yolda beklemekteydi. Fettah Bey meşhur pelerininin içinde 
yalnızca kafası görünmek suretiyle kayıkçıları seyrediyordu. 
Burma bıyıklarını düzeltip araba yoluna döndüğünde Vahdet 
Rıza Bey’in landosunu gördü. Vahdet Rıza Bey redingotunun 
düğmelerini  açarak  arabadan  indi.  Fettah  Bey’le tokalaşıp 
konuşmaya başladılar. Vahdet Rıza Bey dedi ki;  
“Mesele nedir?”  
“Atıf Bey’i bulamadık.”  
“Konaktan başka bir yere baktınız mı?”  
“Hayır.  Malumundur  bizler  üniformalıyız.  Bizim  bir 
mahalde görünmemiz şüphe uyandırıyor. Bu sebepten seni 
çağırttım.”  
“Mektubu okuduğumda çok şeyler gözüme battı. Evvela 
merdivenden  düştü  denilen  adam  sonradan  muayyen  biri 
tarafından katledilmiş oluyor. Şimdi Atıf Bey de muhakkak 
itimat  ettiği  bir dostunun yanındadır. Bu adamın kimlerle 
muarefesi olduğunu bilir misin?”  
“Gazetelerden  okuduğum  bir  Cihan  zade  Fethi  Bey 
var.”  
“Artık  Fethi  Bey'in  evinde  olmadığını  biliyoruz.  Bu 
adamın evi nerededir?”
“Beyoğlu’nda.”  
“Şu Fethi beye bir misafir olalım.”  
Bu konuşma üzerine Vahdet Rıza Bey ve Fettah Bey 
landoya binip Beyoğlu’na doğru yola çıktılar. Vahdet Rıza Bey 
yolda sigarasını tüttürüp Fettah Bey’e döndü.  
“Çok garip.”  
“Nedir garip olan?”  
“Sen  buraya  gelirken  evde  bir  asker  bıraktım 
demişsin.”  
“Evet.”  
“Peki Atıf Bey’e sizin geldiğinizi kim haber verdi?”  
“Vallahi doğru söylüyorsun. Kim haber vermiş ola ki?”  
“Fikrimi şimdi söylemeyeyim ki kimse maznun olmasın. 
Hele bir Atıf Bey’i bulalım da...”   
“Cinayetten başka birinin haberi mi vardı acaba?”  
“Çok uzak bir ihtimal.”  
İkindi vakti Beyoğlu’na vardılar. Fettah Bey eve uzak 
bir yerde durdu. Vahdet Rıza Bey ceketini ilikleyip zili çaldı. 
Kapıyı ihtiyarca bir adam açtı. Vahdet Rıza Bey’in gözlemine 
göre bu adam kâhya olabilirdi.  
“Buyurun monşer”  
“Ben  zaptiye  karakolundan  müstantik  Vahdet  Rıza. 
Fethi bey ile konuşmak istediğimi haber verir misiniz?”   
Biraz sonra üst kattan zengin kıyafetli bir adam indi. 
Kırk yaşlarında, bıyıksız, siyah gözlü bir adamdı. Bu adam 
Fethi Bey’in ta kendisiydi.  
“Vahdet Rıza Bey hoş geldiniz. Buyurun.”  
“İçeri  girmeyeyim  ayak  üstü  bir  şey  sual  edeceğim. 
Refikim Fettah Bey’in birkaç parça eşyası vardı satılmak için. 
Atıf Bey’i arıyorduk fakat bulamadık.”  
“Hanesi Beşiktaş’tadır.”  
“Hanesinde  yoklar.  Kendisiyle  akşama  kadar irtibata 
geçmemiz  icap  ediyor.”  Fethi  Bey  Vahdet  Rıza  Bey’i  biraz
süzdü.  Vahdet  Rıza  Bey  serin  kanlılığını  büyük  bir 
mukavemetle muhafaza ediyordu.  
“Belki İzzettin’in yanındadır.”  
“İzzettin Bey’i nerede bulabiliriz?”  
“Adalarda küçük bir yalısı var. Orada kime sual etseniz 
gösterirler.”  
“Çok  teşekkür  ederiz.  Çok  minnettarız.”  diyerek 
aceleyle Fettah Bey’in yanına geldi.   
“Adalar’da imiş.”  
“Fethi hemen söyledi mi?”  
“Bu gibi adamlar başını derde sokmamak için her şeyi 
söylerler.”   
Kayıklara  vardıklarında  karanlık  iyice  çökmüştü. 
Adalar'dan  dönüş  vakti  olduğu  için  iki  misli  parayla 
tuttukları bir kayıkla karşıya geçtiler.   
Yalının  yerini  kayıkçıdan  öğrenip  faytonla  oraya 
vardılar.  Vahdet  Rıza  Bey  ve  Fettah  Bey  faytondan  inip 
kapıya geldiler. Kapıyı çaldıklarında bizzat İzzettin Bey açtı. 
İzzettin Bey'in başı açıktı.  
“Vahdet Rıza Bey buyurun?”  
“Atıf Bey'i görmeye geldik.”  
“Atıf Kemal burada değil?”  
“İzzettin Efendi sizi istintak etmeksizin şu anda tevkif 
edebilirim. Lütfen çekiliniz de Atıf Bey ile konuşalım.”  
İzzettin Bey başını eğerek kapıdan çekildi. Vahdet Rıza 
Bey  yukarı  kata  çıktı.  Salona  girdiğinde  karşısına  temiz 
yüzlü,  kumral  bıyıklı,  gök  mavisi  gözlü  bir  adam  çıktı. 
Adamın çehresi o kadar güzel idi ki bir baksanız hep bakmak 
isterdiniz. İnce ve tatlı bir ses ile;  
“Ben de sizi bekliyordum Vahdet Rıza Bey.” dedi.   
“Atıf Bey cinayet ile itham ediliyorsunuz.”  
“Biliyorum. Ben de buraya bu meselenin aileme intikal 
etmemesi  için  buraya  geldim.  Efendim  inanınız  ki  bu
meseleye  müteallik  hakkımda  size  söylenen  her  şey  bil 
külliye  yalandır.  Arzu  ederseniz  siz sual ediniz ben tecvip 
edeyim.”  
“Peki.” ikisi de oturdular. Evin hizmetçisi dört kahve 
getirdi. Herkes birer sigara yaktı ve istintak başladı.  
“Atıf Bey, Münir Beyle ne kadar zamandır muarefetiniz 
var?”  
“Takriben bir buçuk sene.”  
“Kendiyle  hangi  münasebat  üzere  refakat 
ediyordunuz?”  
“Ben  karib  zamanda  antika  ticareti  yapma  kararı 
aldım.  Malumunuz  Mustafa  Münir  Bey  İstanbul'da  bu  işi 
yapan sayıca az insanlardandır.”  
“Cinayet  ile  alakalı  istintak  için  Fettah  Bey gelirken 
neden kaçtığınızı söylediniz. Peki size bunu kim haber verdi?”  
Atıf  Bey  biraz  duraksadı.  Sigarasını  tüttürerek 
konuşmaya devam etti.  
“Biz gibi adamların eli kolu uzun olur Beyim.”  
“Lütfen bana bir isim veriniz.”  
“İsim nenize lazım efendim işte bir yerlerden geldi.”  
“Atıf Bey şu vakada firarınız bile sizi tecziye eylemeye 
yeter de artar bile. Sizi bir müddet taht-ı tevakkufta tutmak 
mecburiyetindeyiz. Bizimle karakola kadar geliniz.”  
Atıf  Bey  bir  iki  parça  esvap  alıp Vahdet Rıza Bey'le 
faytona  bindiler.  Vahdet  Rıza  Bey  yol  boyunca  Atıf  Bey'i 
seyretti.  Mavi  gözlerine  vuran  loş  ışık  öyle  bir  parıltı 
veriyordu ki adeta derin bir derya misali tefekküre dalmış Atıf 
Bey'i  o  halde  kim  görse  içini  deruni  bir  kasvet  bürürdü. 
Vahdet Rıza Bey Atıf Bey'e dedi ki;  
“Ecdadınızdan  bahseder  misiniz  muhabbet  edelim. 
Daha yolumuz uzundur.”  
“Efendim  bizim  ecdat  ta  Oğuzlara  kadar  uzanır.  En 
eski  dedemiz  Oğuz  kağanın  silah  ve  edevatını  taşırmış.
Badehu fetih esnasında da Fatih'in silahtarlığını yapan yine 
bizim  dedemizmiş.  Tanzimat'tan  sonra  dedem  Paris'e 
yerleşmiş.  Ben  de  Paris'te  tevellüt  etmişim.  İdadiyi  orada 
bitirdim. Sonra tekrar Der Saadet'e geldik. Geçen sene ticaret 
yapmaya  karar  verdim.  Avrupa'da  antika  ticareti  iyi 
kazandırıyor. Burada da Münir Bey'i bulup bu işi yapmaya 
başladık.  Münasebetimiz  o  dereceye gelmişti ki evine dahi 
birkaç defa davet etti.”  
O sırada tekrar arabadan dışarı bakıp içini çekti. Sonra 
devam etti.  
“Siz  de  anlatınız?  Ben  de  insanların  hikayelerini 
dinlemeyi severim.”  
“Benim  serüvenim  ta  ismimin  konmasından  başlar. 
Doğduğumda validem ismimi Vahdet Eşref koymak istemiş. 
Babam ise Ahmet Rıza.”  
Atıf Bey'in yüzünde istemsiz bir tebessüm belirdi.  
“Sonra mutabakat sağlamışlar zahir.”  
“Evet. Adımız olmuş Vahdet Rıza. Ben çocukluğumdan 
beri lisan öğrenmeye pek meraktım. El hasıl elsine-i selase ve 
Fransızcayı  sular  seller  gibi  öğrendim.  Meslek  hayatıma 
tercüman olarak başladım. Merhum Müstantik Eşref Bey'e 
Avrupa'da mütercimlik yaptım. Sonra bazı şeyler oldu. Eşref 
Bey'i  kaybettim.  Gözlerimin  feri gitti falan filan. Sonra bir 
kuyumcu vakasının hallinde yardımcı olunca bizi zaptiyeliğe 
sonra da müstantikliğe terfi ettirdiler.”  
Konuşmanın  burasında  araba  durdu.  Kapıyı  Fettah 
Bey açtı.   
“Haydi efendiler son durak.” ikisi de arabadan indiler. 
Vahdet Bey karakola girmeden Fettah Bey'i kolundan tuttu.  
“Fettah, Münir Bey'in evini temizlettirmedin değil mi?”  
“Yok azizim yok müsterih ol.”  
“O halde oraya yarın gidelim.”
Vahdet Bey, Fettah Bey ve Atıf Bey karakola geldiler. 
Atıf Bey'i herkes tanıdı. Vahdet Bey dedi ki;  
“Atıf Bey, üzerinizde ne varsa şu masaya bırakınız.”  
Atıf Bey üzerinden bir paket sigara, iki kutu kibrit, bir 
dolma kalem, bir Londra bileti ve bir tane çakı çıkardı. Çakıyı 
görünce Fettah Bey Vahdet Rıza Beye baktı. Tabi Atıf Bey 
bunu fark edince dedi ki;  
“Sadece tahayyüten taşıyorum Fettah Bey.”  
O  gece  Vahdet  Rıza  Bey  karakoldan  çıkarken  dış 
kapıda Fettah Bey'i çağırdı.   
“Buyur monşer.”  
“Fettah  Efendi  yarın  Atıf  Bey'in  odasını  da  mütalaa 
etmek  mucip-i  lüzumdur.  O  sebepten  neş'et  ailesinin 
uyanmaması  için  evine  dostunun  kahyası  gibi  bir  adamı 
sokmak  lazım.  Sen  bu  gece  Atıf  Bey'in el yazısını almaya 
bak.”  
“Neden?”  
“Ailesine onun ağzından pusula yazmak için.”  
“İyi  hoş  da  eve  hafiye  sokacağımıza  İzzettin'inkini 
göndersek olmaz mı?”  
“Olmaz. İzzettin erbabı sadakat biri. Atıf'ın aleyhinde 
delil bulsa dahi hemen imha ettirir. Tamam mı sen dediğimi 
yap.”  
“Peki imza… yahut mühür?”  
“Onu bulmak kolaydır. İnşallah yarın erkenden Münir 
Bey'in evine gideceğiz.”  
×××  
Ertesi  gün  aynen  sözleşildiği  gibi  Vahdet  ve  Fettah 
beyler erkenden karakola geldiler. Vahdet Rıza Bey'in elinde 
mecmualarla gelmişti.   
“Fettah, el yazısını alabildin mi?”  
“Maalesef! Adam çok zeki.”  
“Ne suretle istedin?”
“Adını  kaydedeceğimi  söyledim.  İsmini  yazmasını 
isteyince bana niçin siz yazmıyorsunuz dedi.”  
“Tahmin etmiştim. Şimdi beni seyret.”   
Vahdet Rıza Bey Atıf Bey'in bulunduğu kısma geldi.   
“Bonjour mösyö.”  
“Bonjour monşer.”  
Elindeki mecmualarla içeri girdi.   
“Geceniz nasıl geçti?”  
“Berbat. Bu ilk hapis tecrübem. Ama inanınız masum 
olduğumu  bilmeseydim  bugün  şurada  böyle  rahat 
duramazdım.”  
“Birazdan Münir Beyin evine gideceğiz.” Atıf Bey biraz 
duraksadı. Sonra devamen dedi ki;  
“O  evdekilere  dikkat  ediniz  monşer.  Pek  muzır 
insanlardır.”  
“Tembihiniz için teşekkür ederim. Neyse bu arada size 
birkaç mecmua getirdim. Canınız sıkılmasın.”  
“Ah mondiyü. Vahdet Bey size çok müteşekkirim.”  
Vahdet  Rıza  Bey,  Fettah  Bey'i  de alarak karakoldan 
ayrıldı. Mustafa Münir Bey'in evine Fettah Bey'in arabasıyla 
gittiler. Yolda Fettah Bey merak içinde sual etti;  
“Adama ne diye mecmuaları verdin?”  
“Sevabına!” diye cevap verdi Vahdet Rıza Bey. Bir saate 
yakın bir vakitte eve vardılar. Kapıda Fettah Bey'in bir askeri 
ve  içeride  iki  adamı  vardı.  Eve  girdiler.  Üç  gündür evden 
çıkamayan Servet Bey ve Nedamet Hanım üst katta yemem 
salonunda kahvaltı yapıyorlardı. Vahdet Bey içeri girince ikisi 
de ayağa kalktı. Vahdet Bey eliyle oturmalarını işaret etti. 
Vahdet Rıza Bey Servet beye döndü.   
“Servet Bey, Nedamet Hanım başınız sağ olsun.”  
“Sağ olun efendim.”
“Servet  Bey  bana  vakayı  tekrar  anlatabilirseniz 
memnun  olurum.”  bu  sırada  Nedamet  Hanım  müsaade 
isteyerek sofradan kalkıp dışarı çıktı.  
Servet Bey anlatmaya başladı.  
“Efendim o gün gece yarısı hepimiz uykuya geçmiştik. 
Artık gece ne olduysa bilmiyoruz. Sabah uyandık ki Münir 
Bey  öyle  köşede  yatıyor.  Evvelden  düştü  zannettik. Meğer 
darp edilmiş.”  
“Zaptiyeye Atıf Kemal Bey'in ismini vermişsiniz. Siz de 
bu şüpheyi uyandıracak bir şey mi yaptı?”  
“Efendim  son  zamanlarda  bizim  eve  çok  gelip 
gidiyordu. Hem Münir Bey ile ticaret yaptığından belki bir 
sebeple aralarında husumet hasıl olmuş olabilir.”  
“Hemşirenizi çağırır mısınız?”  
Servet Bey Nedamet Hanımı çağırdı. Vahdet Rıza Bey 
tasdik etmesi için ona da kaydettiği ifadeyi okudu. Nitekim 
Nedamet Hanım da kabul etti.   
“O gece evde sizden başka kim vardı.”  
“Cariyemiz Zehra vardı.”  
“O nerede?”  
“Odasında. O daha çocuktur Beyim. On bir yaşında.”  
“Bu bir şey fark ettirmez.” dedi ve salondan dışarı çıktı. 
Ev üç gündür aynı vaziyette bekletiliyordu. Vahdet Rıza Bey 
evvela  merdiven  korkuluklarının  alt kattaki boşluk kısmın 
indi. Maktul burada yatıyordu. Bir müddet zemini inceledi. 
Yerdeki  kurumuş  kanı  fark  etti.  Yavaşça  etrafını  inceledi. 
Biraz bakındıktan sonra Fettah Bey'i çağırdı.   
“Bak  Fettah  kan  lekesini  görüyor  musun?  Maktul 
buraya sürüklenerek getirilmiş. Fakat lekenin cihet-i emaresi 
kapıyı değil merdivenleri gösteriyor.”  
“Yani ceset yukarı kattan mı taşınmış?”   
“Fil hakika öyle. Zira Atıf Bey burada işi bitirmek istese 
idi sürüklemeye dahi gerek kalmazdı. Peki yukarı niçin çıktı?