Table Of Content

कथा - भारती कथा - भारती कुळामर प्रकाशन তা भारती संपादन : चंद्रकांत केणी कुळागर प्रकाशन कथा - भारती KATHA BHARATI संपादन आनी अणकार चंद्रकांत केणी पयली आवृती : २००६ छापपी आनी उजवाडावपी सत्यवान कुंदे कुळागर प्रकाशन , पो.बॉ. नं. ७८, मडगांव , गोंय - ४०३ ६०१ मूल्य : २५ रुपये कथांचो क्रम ७ १. जुळूक नाशिल्लें नातें २. पाळणे . 99 १६ ३. मर्णाचो घेर. ..... ४. गंगा अशीच व्हांवता २० ५. तेंपाप्रमाणे माथ्याक कुरपणे! २५ ६. दोळ्यांनी आयकुपी दादा .... २ ९ ३४ ८. न्युयॉर्काचे निर्भेळ दूध ४० ९. खुदा की कसम ७. हिप्पी चली ..... ४६ ८ साबारांमदलो एक ५७ कथेविशीं कथा हो जितलो सादो, सरळ आनी सुटसुटीत तितलोच कठीण साहित्य प्रकार वयलेचाराक बरोवंक सोंपो आनी वाचतल्याक सुबोध करपाचे नदरेन कांय प्रतिभावतांनी आपले प्रतिभेच्या स्पर्शान ह्या साहित्य प्रकाराक नवे आयाम दिल्यात . लोककथेतल्यान जल्माक आयिल्ले कथेक मनशाच्या विचारांक आनी भावनांक ,ज िणेतल्या घडणुकांक आनी घात -प ात अपघाताक पद्यातल्यान अभिव्यक्त करतल्याक कथेन गद्याची वाट दाखयली आनी गद्य साहित्याचे मुळावण घालें. एका काळार कथा म्हळ्यार काणयो आसल्यो , ‘ए क आसलो राजा' असल्या वाक्यान सुरू जावन काणी तेंगशेमेरेन चडटाली आनी तेंगशेर पावनाफुडें एकाने न्हंयचे भाशेन दोंगराच्या कड्यावयल्यान खोल दरीत उडकी घेवन रुपेस्त घसघशाक जल्म दिताली . उदकाचें तेंक रुण विराट काव्य दुखेस्त आसूनूय वाचप्याक भाळयता आनी सुखेस्त आसल्यार तर ताज्या मनाक खातकुतल्यो करता समाजात बदल जायत रावले तशे कथेचे तरेकवार प्रयोगूय जालें. जेन्ना वाचप्याक कथेचो कल्पनाविलास मानवलोना जालो तेन्ना तो साहित्यांत आपल्या मनाचें पडबिंब सोदूंक लागलो. त ेंप डबिंब ताज्या मनाक सुखायता, य ातना शीतळ करता आनी वाचपाची भूक वाडयता .स गल्या भाशांतल्या कथाकारांनी आपापले कुवतीप्रमाणे कथेचे तरेकवार अविष्कार निर्मिल्यात. पतीखातीर तंत्,र भास ,श ैली हांचे नदरेत एकापरस दुसरी विंगड अशा भारतीय भासांतल्यो कांय कथा वेंचून ताचो हो संग्रह तयार केला. त ्योव ाचप्यांक मानवतलो अशी आस्त आसा . नव्या कथाकारांखातीर घेतिल्ल्या कथासत्रांत कथेचो विचार करपाक आदार मेळचो म्हणून त्यो कथा अणकारिल्ल्यो .श ्र.ी र वींद्रबाब केळेकार हांणी अणकारिल्ली गुजराती कथा ह्या संग्रहांत आसपावन घेतल्या. मूळ कथा ते ते भाशेतल्या ज्येष्ठ कथाकारांनी बरयल्यात . अणकार निर्दोष जावचो हाची आमी जतनाय घेतल्या . नेमाळ्याच्या अंकानी असल्यो अणकारिल्ल्यो कथा उजवाडाक येतात, पूण दुसऱ्याय दिसा तांची रद्दी जाता. यो कथा वाचप्यांच्या संग्रहात उरच्यो हेखातीर पुस्तिकेच्या आकारांत उजवाडायल्यात साहित्याच्या सगल्या आंगाचेर उजवाड घालपाचे नदरेन साहित्य प्रकारांचे काय नमुने संकलित करून पुस्तक रूपान उजवाडावपाचे आमी थारायला. हे साहित्य माळेत दोन म्हयन्यानी एक तरी पुस्तक उजवाडाक हाडचे असो संकल्प आसा .ख र्चाचेर मर्यादा दवरून सवाय मोलाक वेगळे कितें तरी वाचकाक वाचूंक मेळचे आनी ताजी वाचनाची भूक भागोवन नव्या लेखकांक नवें कितें तरी करपाची प्रेरणा मेळची ही अपेक्षा. पुस्तिकेच्या पानाची मर्यादा ३२ ते८ ० मेरेन दवरपाचें थारायला. द र एका पुस्तिकेचे मोल २० ते ३० रूपया आसतले . ६४ ते ८० पानाभितर एका एका कथाकाराचो वा कवीचो परिचय दिवप, ताज्या साहित्याचे नमुने एका पुस्तकांत आसपावन घेवपाची एक येवजण आमी चालीक लावपाचे आसात . सक्रीय जिणेतल्यान निवृत्त जातकच हातांत घेतिल्ली प्रवृत्ती कोकणी लेखक आनी वाचकांक मानवतली अशी आशा करता . चंद्रकांत केणी मडगांव, दसरो, शक १९ २ ८ , ता. २ ऑक्टोबर २००६ बंगाली कथा : मनोज बसु जुळूक नाशिल्लें नातें मनोहरकाकान आंब्याच्या साठाबरोबर एक पत्रय दिल्लें. तेंभ ायर काडून पथून एक फावट पत्तो वाचलो . घर सारकें सोदून काडिल्लें. दारार माल्लें. जाग ना. दार वाजयत रावलों . भितल्ल्यान आवाज आयलो - 'क ोण ?' आवाज रिनालोच . हांवें नांव सांगते. पांच वर्सी उलगल्ली . पुण विसर पडपाचे कारण नासले .त री आसतना गांवचे नांवय सांगलें आनी म्हळे, ‘त ुगेल्या मामान तुका आंब्याचे साठ धाडला .' रिनान भितल्ल्यान म्हळे, रघु, द ार उक्ते कर आनी तांकां भितर बसोवन घे.' आनी म्हाका म्हळे, “प ंकजदा , येतां आं .' रघूचो पत्तो ना. क ोणच दिसना. भायर बारीक पावस शेनता. त री येता आसतना एका इश्टालो रेनकोट हाडिल्लो . आतां लग्ना उप्रांत रिना कशे दिसता ते पळोवपाची उमळशीक लागिल्ली. ब ऱ्या घरा पावलें ते.ं घ ोव ग्रॅज्युएट. जपानी कॉन्सुलेटीत काम करता .ब रो पगार मेळटा . मनोहरकाकान सगळी खबर सांगल्या म्हाका . आतां दोळ्यांनी रिनाचे भाग्य पळोवपाची संद मेळ्ळ्या. नशीब बरें ताचें. बरें जालें, म्हज्याच गळ्यांत पडपाचें. माशें चुकलें . पांच वर्सी आदी हांवें स्कूल फायनलची परिक्षा दिली. त्याच दिसांनी मनोहरकाकाली आवय भायर पडली . बाराव्याक तागेली भयण आनी भाची आयिल्ली . रिनाइतली सोबीत चली गांवांत दुसरी नासली . विधी सोंपले. आईन मनोहरकाका आनी रिनाचे आवयकडेन म्हज्या लग्नाचो विचार उलोवन दाखयलो . म्हळे, लग्नाची येदेबेगीन ताकीत नाशिल्ली .प ुण पंकज बॅरिस्टर जावंक विलायतेक वचपाचो आसा . त्या आदीं गळ्यांत माळ पडली जाल्यार थंयची चली घेवन येवपाची भिरांत उरची ना. ' म ्हज्या बापायन तर हुतहुत्यापणान सांगलें , 'च ली म्हळ्यार साक्षात लक्ष्मी. त िका भांगर दिवन आतांच हांव कुकुम लायतां .' मुहूर्त थारायलो .प ुण त्या आदीं तीन दीस पयलीं म्हजो बापूय भायर पडलो. रिना आनी तिगेली आवय दुसरेकडेन गेली. म्हज्या बापायन फाटल्यान कितले लाख रुपया दवल्ल्यात हाजो लोकांक हुस्को जालो.पुण तो फाटल्यान दवरून गेल्लो तेंर िणाचे ओजें ! फाटल्यान आमकां समजलें कि रीण काडपांत तो हुशार आसलो . सावकार ताका रीण दिवपाक सदांच फुडें आसताले . मनोहरकाकान म्हळे - 'क ांय पर्वा ना. प ंकजाल्या शिकपाचो खर्च रिनालो बापूय करीत . बॅरिस्टरी न्हय जाल्यार वकील म्हणून तरी नांव काडटलो . आनी नशिबात आसल्यार व्हड अधिकारी लेगीत जायत . ८L कथा - भारती पुण म्हजे आवयले मत बदल्लें. तिणे म्हळे, ‘म नोहर , चली उरफाट्या पायांची. साखरपुडो जायनाफुडें हांका खावन बसली . सून जावन घरांत आयल्यार घराचो सत्यानाश करतली .! मागीर म्हाका समजलें कि रिनाले आवयक लेगीत सोयरीक मोडली म्हणून सूज ाल्लें. ती म्हणूक लागली , 'न शिबान बरे म्हणून म्हजें रिना वाटावलें . कितलो फटींग तो मनीस ! देवाचे मूर्तीभशेन भायल्यान रंगान चकचकीत . पुण भीतर सगळे तण . मूर्तीचे विसर्जन जाल्ल्यान समजलें . मनोहरकाकान ही खबर मीठ मिरसांग लावन सगळ्यांक सांगली . घडये रिनाले आवयन कांय एक म्हणूक नाशिल्लें जावये. काकानच तशी फाम घाल्ली आसुये. म्हजे आवयन अवमान केलो म्हणून तो सूट घेतालो. सोड त्यो गजाली . म्हर्जे शिक्षण मात थंयच सोंपलें . पुण हेक ितें ? अजून रघ्यू दार उकतें करिना. रिनाय येना, पथून नेटान दार वाजयलें . रिनान जाप दिली. म्हळे, ‘आ रे, अजून दार उक्तं केलें ना? पंकजदा , मात्सो राव आं. आ यलें हांव .' येतां -आयलें म्हण्टा; प ुन येना. क ितें जालें काय ? वण्टीक घश्टून मान उंचायली आनी जनेलांतल्यान नदर भितर घाली. भितर जायत्यो उलाढाली चलताल्यो . रिना खाटेचेर धुल्लो चादर पातळायतालें . सामान सारकें करतालें . आपलो म्हेळो संवसार तें लिपोवंक सोदतालें . तातूंत अजाप कसले ?स द्दां घर निवळ दवरप कितल्या जाणांक जमता ? देखून परकी येतकच धावपळ जाता . दार उक्तं करून रिना भायर आयलें . मात्शे लजेलें आनी म्हणूक लागले , 'म् हाका दिसले रघ्यू तुका बसोवन गेला. रानपी आज सुटी घेवन गेला. माशें आड पडलें जाल्यार रघ्यूय पसार . कलकत्यांत चाकर मेळप कितलें कठीण म्हणून सांगू तुका. .. 'तू ंन ्हिदिल्लें ? तरीय म्हण्टां म्हाका येदो वेळ दार वाजोवचे पडलें .' 'द ुसरें कितें काम आसता ? ते वतात ऑफिसांत . घडयाळीची आनी वरांची तांच्या संवसारांत गणतीच नासता .ब ेगीन परतले जाल्यार आमी चौरंगीत वचून सिनेमा पळयतात . घरची कामां करूंक मनीस आसात .ह ांव एकलेंच उरतां. म ्हणून न्हिदतां. तशें हुस्को करपाचें कांय ना, प ंकजदा .' रिनान दोनूय कुडी बो सजयल्यात . तेंय बरें सजला . पांच वर्सी आदी निकतेच वयांत आयिल्लें तेन्ना ताका पळयल्लें . आज जुवानपणांत सोबीतकाय तोंडार फुलून आयल्या .ल ांब हातांचो ब्लावज घाला . मदींच ब्लावजाचो हात वयर सल्लो . आरे हे कितें ? सोबीत हाताचेर हो काळो डाग कसलो ? अजापून विचाल्लें , “ह े किर्ते ?' 'दु सरें कितें ? न्हिदसुरेपणाचें पानवळ . सिनेमा पळोवन परत येतना दोळ्यांच्यो पातयो जाल्ल्यो जड . बसींतल्यान देंवन येता आसतना कांट्यांचे वंयेचेर लकलें .' आंब्याचे साठ रिनाच्या हातांत दिले आनी म्हळे, 'त ुका आंब्यांसाठ आवडटा न्हय ? तुगेल्या मामान म्हळे . कलकत्याक वता जाल्यार हे रिनाक दी. ' 'क लकत्याक कित्याक म्हणून आयला तूं? '" 'क लकत्ता ट्रेडिंग कॉर्पोरेशनांत नोकरी करपाखातीर .'