Ik (Ali)

340 Pages·2010·2.55 MB·German

by  Wallraff Gunther

Ik (Ali)
Van Günter Wallraff verscheen eveneens bij uitgeverij Ambo
Heerlijke nieuwe wereld
Günter Wallraff
I k ( A l i )
Met een documentatie
van de gevolgen
Ambo|Amsterdam
ISBN 9789026323218
© 1985, 1988 Kiepenheuer & Witsch, Köln
© 2010 Nederlandse vertaling Ambo|Anthos uitgevers, Amsterdam
Eerdere drukken verschenen in een andere vorm bij Uitgeverij Van Gennep,
Amsterdam en Uitgeverij De Geus bv, Breda
Vertaling uit het Duits Irene Eichholtz, Tinke Davids, Jos Perry,
René van Veen en Anke ten Doeschate
Oorspronkelijke titel Ganz unten
Oorspronkelijke uitgever Kiepenheuer & Witsch
Omslagontwerp Studio Jan de Boer
Omslagillustratie © PAN-Foto, Günter Zint
Foto auteur © Jürg Buess
Verspreiding voor België:
Veen Bosch & Keuning uitgevers n.v., Wommelgem
Opgedragen aan
Cemal Kemal Altun
Semra Ertam
Selcuk Sevinc
en alle anderen
Inhoud
De metamorfose
De generale repetitie
Een Turk in Duitsland
Geest als grondstof
Het minste werk
In de bouw
De doop
‘De goeroe van de rijke man’
Eeuwige rust
Overgeleverd aan koppelbazen
‘Es ist Not’
‘Beter niets verstaan’
Tijdens de schaft
Mehmets odyssee
Slavenhandel
De verdenking
Een mark de meter
Als in het Wilde Westen
Yüksels woede
Douche voor noodgevallen
Menselijke proefkonijnen
De promotie
De bedrijfsvergadering
Straling
De geënsceneerde opdracht
Epiloog
Aanvulling
Dankwoord

De gevolgen
Politieke gevolgen
Enkele resultaten van de opsporingsbrigade in Duisburg
Processen
Eiser in opdracht
Het wz-proces wegens laster
De zaak-Thyssen
De overwinning op punten
Dalende omzet bij McDonald’s. Het snotproces
Het proces tegen Vogel en Remmert
Reacties van lezers
Nieuwjaarsrede
Meer feiten over kerncentrales
De Katholieke Kerk geeft haar zegen… en reacties vanuit de basis
De film
Een interview over de film
Ik (Ali) in het buitenland
Ali Wallraff in Turkije
Ik (Ali) in Frankrijk
‘Samenleven’
Interview
Sargut S¸ölçün: Ali Woyzeck
De metamorfose

Tien jaar lang heb ik deze rol voor me uitgeschoven. Ik had een vermoeden van
wat me te wachten zou staan en ik was doodgewoon bang.
Uit de verhalen van vrienden en uit vele publicaties kon ik me een beeld
vormen van het leven van een buitenlander in de Bondsrepubliek. Ik wist dat
bijna de helft van de buitenlandse jongeren psychische schade heeft opgelopen.
Ze kunnen de ontelbare eisen waaraan ze moeten voldoen eenvoudigweg niet
meer aan. Op de arbeidsmarkt maken ze nauwelijks een kans. Er is voor hen, die
hier zijn opgegroeid, geen reële terugkeer naar hun land van oorsprong. Ze zijn
zonder vaderland. De verscherping van het asielrecht, de vreemdelingenhaat, de
toenemende gettovorming – ik wist het allemaal maar ik had het nooit aan den
lijve ervaren.
In maart 1983 plaatste ik in verschillende kranten de volgende annonce:
Buitenlander, sterk, zoekt werk, maakt niet uit wat, ook zwaar en vuil werk,
ook voor weinig geld. Aanbiedingen onder nummer 358 458.
Er was niet veel voor nodig om buitenspel te raken, om tot een uitgestoten
minderheid te behoren, om helemaal onderaan te zitten. Ik liet door een
specialist twee dunne, zeer donker gekleurde contactlenzen maken, die ik dag en
nacht zou kunnen dragen. ‘Nou hebt u echt zo’n stekende, zuidelijke blik,’ zei de
opticien. Normaal verlangen zijn klanten blauwe ogen.
Ik paste een zwart haarstukje in tussen mijn eigen, inmiddels spaarzaam
geworden haar. Ik zag er daardoor jaren jonger uit. Zo ging ik door voor iemand
van tegen de dertig. Ik kreeg baantjes en bezigheden waar ik niet aan gekomen
zou zijn als ik mijn werkelijke leeftijd – ik ben intussen 43 – genoemd had. Zo