Elizabeth MeGuire maakte zich zorgen. Het was nu bijna vierentwintig uur geleden dat haar man was gebeld door Jules Hartwick. Hoewel de bankier tegen Bill had gezegd dat het 'probleempje' omtrent het Blackstone Centre dat zich had voorgedaan, niet echt ernstig was, liep Bill al die tijd al te piekeren. Sinds gistermiddag werd hij steeds nerveuzer. Tijdens het avondeten kon zelfs de zesjarige Megan, die haar vader altijd wel een glimlach wist te ontlokken, niet meer dan een grom uit hem krijg en. Bill liep het grootste deel van de nacht door het huis te ijsberen en ging pas naar bed toen Elizabeth met haar dikke buik naar beneden kwam en zei dat niet alleen zij eenzaam was, maar hun aanstaande baby ook. Daarmee had ze Bill eindelijk in bed gekregen, hoewel hij niet echt had geslapen. Tegen zonsopgang was hij al aangekleed en geschoren, en liep beneden mevrouw Goodrich in de weg. Het werd nog erger, want toen Megan tien minuten later beneden kwam, wilde ze als eerste weten of papa soms ziek was. Elizabeth zei geruststellend tegen het meisje dat haar vader helemaal niet ziek was, maar Megan was er niet van overtuigd en bood vrijwillig aan voor papa te zorgen. Pas toen Bill haar een kus had gegeven en verklaard had dat hij zich opperbest voelde, was ze naar de keuken gegaan om mevrouw Goodrich te helpen met het afwassen van de ontbijtspullen. Terwijl ze Bill een tweede kop koffie inschonk, probeerde Elizabeth hem nog een keer gerust te stellen. 'Als Jules Hartwick heeft gezegd dat het niets ernstigs is, dan snap ik niet waarom je hem niet gelooft.' Bill slaakte een diepe zucht. 'Ik wou dat het zo eenvoudig was. Maar alles was al geregeld. Ik bedoel, alles, tot en met de sloopkogel eergisteren...' 'Die voornamelijk symbolisch was,' zei Elizabeth. 'Het is nu ook weer nietzodatjehethelegebouwnaarbenedenhaalt.Jezeizelfdathetvoornamelijk voor de show was.' 'Het was nog maar het begin,' zei Bill tobberig. 'Echt waar, Elizabeth, ik heb hier een heel akelig gevoel over.' 'Nou ja, over twintig minuten weetje het,' zei Elizabeth na een blik op de klok.
Vanaf Blackstone's hoogste heuvel werpt het oude gesticht zijn dreigende schaduw over het stadje. Het grote, grijze gebouw staat er al vele jaren verlaten bij. Nu zal het eindelijk worden gesloopt, om plaats te maken voor een nieuw winkelcentrum. Een duistere macht staat op het punt zich te ontketenen... Spoedig beginnen op de stoepen van de meest vooraanstaande inwoners van Blackstone de vreemdste geschenken te verschijnen. Een prachtige Victoriaanse pop... Een zilveren, hartvormig medaillon... Elk voorwerp heeft een mysterieuze geschiedenis en de gruwelijke macht om hun ontvangers in het verderf te storten. Tenzij de burgers van Blackstone bereid zijn te boeten voor hun zonden - en die van hun voorvaderen... Met De Kronieken van Blackstone treedt John Saul moeiteloos in de voetsporen van Stephen King. Wees gewaarschuwd: de meester van het macabere en bestsellerschrijver van onder andere Dodenduik en Bezeten brein, neemt u mee naar een duistere wereld, die alleen hij kan scheppen.